ਦੇਸ ਪ੍ਰਦੇਸ ਲਈ ਚਿੰਤਕ ਲਿਖਤ

ਬਲਵਿੰਦਰ ਕੌਰ ਚਾਹਲ

‘‘ਖਾਰੇ ਬਦਲ ਗਏ, ਬੀਬੀ ਹੋਈ ਐ ਪਰਾਈ’’ ਇਸਲਾਮਾਂ ਫੋਬੀਆ ਸੁਣਦੇ ਸੀ, ਹੁਣ ਸਿੱਖ ਫੋਬੀਆ ਵੀ ਡਿਕਸ਼ਨਰੀ ’ਚ। ਭਾਵੇਂ ਬੜੀ ਦੇਰ ਦੀ ਪੁਲਿਸ ਖੁਫ਼ੀਆ ਸਿੱਖ ਜਵਾਨੀ ਦੀਆਂ ਸਰਗਰਮੀਆਂ ਬਾਰੇ ਸੂਹੀ ਸੀ (ਭਾਵੇਂ ਬੁੜੇ ਠੇਰ੍ਹੇ ਵੀ ਘੱਟ ਨਹੀਂ) ਪਰ ਮਿਡਲੈਂਡ ਵੱਲ ਭਾਂਪਦੇ ਸਨ, ਇਥੋਂ ਦੀ ਪੁਲਿਸ ਪੰਜਾਬ ਨਹੀਂ, ਪ੍ਰਤੱਖ ਦਿਖਾ ਕੇ ਹੱਥ ਪਾਉਦੀ ਹੈ।

ਜੋ ਪਿਛਲੇਰੇ ਹਫ਼ਤੇ ਕਬੱਡੀ ਮੈਚ ਡਰਬੀ ’ਚ ਭੜਚੋਲ ਪਿਆ, ਸਿੱਖ ਅਕਸ ਨੂੰ ਕੋਈ ਚਾਰ ਚੰਨ ਨਹੀਂ ਲੱਗੇ। ਦੂਜੀ ਸਵੇਰ ਹੀ 23 ਸਾਲਾ ਨੌਜਵਾਨ ਦਾ ਕਤਲ। ਪਹਿਲਾਂ ਇਤਿਹਾਸਕ ਪੱਖ ਲਿਖ ਦੇਵਾਂ, ਕੁਝ ਦਹਾਕੇ ਪਹਿਲਾਂ ਵੁਲਵਰਹੈਂਪਟਨ ਤੋਂ ਟੋਰੀ ਐਮ.ਪੀ. ਈਨਕ ਪਾਵਲ ਨੇ ਪਸ਼ੀਨਗੋਈ ਕਰਤੀ ਕਿ ਇਹ ਲੋਕ ਇਸ ਦੇਸ਼ ’ਚ ਆਪਸ ਵਿੱਚ ਲੜਕੇ ਖੂਨ ਦੀਆਂ ਨਦੀਆਂ ਵਹਾਉਣਗੇ, ਬਸ ਜੀ ਪੈ ਗਏ ਚਾਰੇ ਪੈਰ ਚੱਕਕੇ ਲੇਬਰ ਭਗਤ ਜੀ ਇਹ ਨਸਲਵਾਦੀ ਹੈ, ਟੋਰੀ ਨੇ ਲਾਹ ਕੇ ਪਰ੍ਹਾਂ ਕਰਤਾ ਬੰਦਾ ਸ਼ਾਤਰ ਦਿਮਾਗ ਸੀ, ਸੁਣੋ ਤਰਸੇਮ ਸਿੰਘ ਸੰਧੂ ਦੇ ਪਿਤਾ ਸਵ. ਸ. ਗੁਲਵੰਤ ਸਿੰਘ ਸੰਧੂ ਹੋਰਾਂ ਦੱਸਿਆ ਸੀ ਕਿ ਬੰਦਾ ਬੜਾ ਵਧੀਆ ਸੀ ਕਦੀ ਵੀ ਕਿਸੇ ਇੰਮੀਗ੍ਰੇਸ਼ਨ ਮਸਲੇ ’ਤੇ ਅਸੀਂ ਮਦੱਦ ਲੀ ਗਏ ਕਦੇ ਨਾਂਹ ਕੀਤੀ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕੀ ਹੁਣ ਸਿੱਧ ਨਹੀਂ ਹੋ ਗਿਆ। ਭੁਲੋ ਨਾ ਲੰਡਨ ’ਚ ਵੀ ਗਤੀਵਿਧੀਆਂ ਦੀ ਘਾਟ ਨਹੀਂ, ਅਜ਼ਾਦੀ ਦਿਨ ਸਾੳੂਥਾਲ ਕੀ ਵਾਪਰਿਆ, ਹੁਣ ਮੁੰਡਾ ਅੰਦਰ ਹੈ ਤੇ ਭੜਕਾੳੂ ਲਾਣਾ ਮਦੱਦ ਲਈ ਗੁਹਾਰਾਂ, ਸ਼ਾਂਤੀ ਵਾਲੇ ਦੁਖੀ ਹਨ ਪਰ ਵਾਹ ਨੀ ਚਲਦੀ। ਚੇਤੇ ਰੱਖੋ ਸਾਡੇ ਵਡੇਰਿਆਂ ਨੇ ਇਥੇ ਵਸੇਬੇ ਲਈ ਨਾਮਣਾ ਖੱਟਿਆ ਸੀ, ਸਭ ਪਾਣੀ ਫੇਰ ਕੇ ਹਟਣਗੇ, ਮੈਂ ਬੇਇਨਸਾਫ਼ੀ ਕਰੂੰਗੀ ਜੇ ਨਾ ਲਿਖਾਂ ਕਿ ਇਹ ਸਭ 84 ਦੀ ਲਹਿਰ ਪਰ ਕਹਿਰ ਦਾ ਢਕਵੰਝ ਹੈ, ਸ਼ਰਨਾਰਥੀ ਪੁਣੇ ਨੇ ਜੀਵਨ ਦੁੱਭਰ ਕਰ ’ਤਾ, ਅਟੱਲ ਸਚਾਈ ਹੈ ਕਿ ਅੰਗਰੇਜ਼ ਸਹਿਣਸ਼ੀਲ ਸਨ, ਮੁਹੱਬਤ ਪ੍ਰੇਮ ਨਾਲ ਸਾਡੇ ਭਾਈਚਾਰੇ ਨਾਲ ਵਿਚਰੇ ਪਰ ਹੁਣ ਯੂਰਪੀਅਨ ਆਮਦ ਭਾਰੂ ਹੈ, ਦਿਨ ਦੂਰ ਨਹੀਂ ਜਦੋਂ ਉਹ ਇੱਟ ਖੜੱਕੇ ਲੈਣ, ਹਾਲੇ ਤਾਂ ਸਾਡੇ ਆਪਸ ’ਚ ਹੀ ਕੁਸ਼ਤੀਆਂ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਦੁੱਖ ਹੈ ਕਿ ਸਾਡਾ ਮੀਡੀਆ ਸ਼ੋਸ਼ਲ ਚੈਨਲ ਸਭ ਭੜਕਾਹਟ ’ਤੇ ਓਕਸਾਹਟ ਵੱਲ ਹੀ ਭਾਗੀ ਹਨ। ਆਵਾਂ ਜੋ ਦੁਖਾਂਤ ਵਾਪਰਿਆ ਦੀ ਵਿਥਿਆ ਵੱਲ ਕਬੱਡੀ ਖੇਡ ਸੀ, ਪਰ ਪਹਿਲਾਂ ਖਿਡਾਰੀਆਂ ਨੂੰ ਇਥੇ ਟਿਕਾਉਣ ਲਈ ਵਰਤੀ, ਗੁਰੂਘਰਾਂ ਨੂੰ ਵਿੱਚ ਘੜੀਸਿਆਂ, ਫੇਰ ਲੰਗਰ ਮੰਗਵਾਏ, ਹੁਣ ਹੋਰ ਰੱਦ ਕਰਤੀ ਗ੍ਰੰਥੀ ਅਰਦਾਸ ਲਈ ਦੇਗ ਵਰਤਾਈ, ਕੀ ਕੋਈ ਪ੍ਰਚਾਰਕ ਬੋਲਿਆ ਕਿ ਇਹ ਮਰਯਾਦਾ ਨਹੀਂ, ਅੰਤ ਹੁਣ ਸੁਣਿਆ ਹੈ ਕਿ ਗਰਾੳੂਂਡ ’ਚੋਂ ਸ਼ਰਾਬ ਦੀਆਂ ਬੋਤਲਾਂ (ਖਾਲੀ) ਕੂੜੇ ਦੇ ਢੇਰ ਪਰ ਪ੍ਰਬੰਧ ਬੜੇ ਵਧੀਆ ਸਨ ਤੇ ਨਾਲ ਹੀ ਕਹਿੰਦੇ ਜੀ ਲੜਾਈ ਝਗੜੇ ਵਾਲਿਆਂ ਦਾ ਕਬੱਡੀ ਨਾਲ ਕੋਈ ਸਬੰਧ ਨਹੀਂ, ਫੇਰ ਜਦੋਂ ਉਹ ਤਾਂ ਗਰਾਊਂਡ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਸਨ, ਇਧਰ ਨੂੰ ਕੀ ਕਰਨ ਆਏ, ਚਲੋ ਇਹ ਵੀ ਛੱਡੋ, ਉਹ ਤਾਂ ਕੇਵਲ ਦੋ ਸੌ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸਨ ਪਰ ਦਰਸ਼ਕ, ਸਮਰਥੱਕ ਤੇ ਪ੍ਰਬੰਧਕ ਹਜ਼ਾਰੀ ਸੀ ਕੀ ਖਿਡਾਰੀ ਫੇਰ ਜਾ ਕੇ ਜੱਫੇ ਨਹੀਂ ਸਨ ਪਾ ਸਕਦੇ, ਭੱਜਣ ਨੂੰ ਰਿਪੋਰਟਰ, ਕੁਮੈਂਟਰ, ਟੇਬਲ ’ਤੇ ਨੰਬਰ ਲਿਖਣੇ, ਸਭ ਪਦੀੜਾਂ ਪਾ ਕੇ ਭੱਜ ਤੁਰੇ, ਆਹ ਬਹਾਦਰ ਦੂਜਿਆਂ ਦੀ ਰੱਖਿਆ ਕਰਨਗੇ।

ਹੁਣ ਇੱਕ ਚੈਨਲ ’ਤੇ ਇਸ ਦੁਖਦਾਈ ਮੰਦਭਾਗੀ ਘਟਨਾ ਦੀ ਵਰਤਾ ਚੱਲੀ ਤਾਂ ਕਿੰਤੂ ਪਰੰਤੂ ਹੋਣਾ ਹੀ ਹੈ, ਸਾਰੇ ਭਾਈਚਾਰੇ ਦਾ ਹੀ ਨਾਂਓ ਵੱਜਦੈ ਹੈ ਤਾਂ ਡਰਬੀ ਤੋਂ ਇੱਕ ਸਮਰਥੱਕ ਕੜਕਿਆ। ਚੈਨਲ ਦੇ ਪ੍ਰੀਜ਼ੈਂਟਰ ਧਮਕੀਆਂ ਦੇਣ, ਕੀ ਉਏ ਬਕਵਾਸ ਕਰਨ ਲੱਗੇ ਹੋ ਹਫ਼ਤਾ ਹੋ ਗਿਆ, ਤੁਹਾਨੂੰ ਕੋਈ ਹੋਰ ਮੁੱਦਾ ਨੀਂ। ਹੋਰ ਸੁਣੋ ਕਹਿੰਦੇ ਕੋਈ ਦੁੱਖ ਨੀ ਕਤਲ ਹੋਏ ਦਾ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਵਾਹ ਵਈ। ਫੇਰ ਤਾਂ ਸਾਬਤ ਕਰਦੇ ਹੋ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਮੁਨਕਰ ਕੇਵਲ ਬਿਆਨਬਾਜ਼ੀ ਲਈ ਹੀ ਹੋ, ਹੈ ਤਾਂ ਸਭ ਇੱਕੋ ਹੀ, ਰਹੀ ਗੱਲ ਇਹ ਝਗੜੇ ਕਿਉ ਹਨ, ਭਾਈ ਇਹ ਦੇਖੋ ਜਦੋਂ ਤੁਸੀਂ ਗਰਾਊਂਡਾਂ ’ਚ ਫੋਟੋ ਨਾਮਵਰ ਖਿਡਾਰੀਆਂ ਦੀ ਥਾਂ ਕਾਤਲਾਂ ਦੀਆਂ ਲਾਵੋ, ਜਿੰਨਾ ਦਾ ਖੇਡ ਨਾਲ ਸਬੰਧ ਨਹੀਂ, ਝੰਡੇ ਖਾਲਿਸਤਾਨ ਦੇ ਲਾਵੋ ਲਹਿਰਾਵੋ ਤਾਂ ਵਿਰੋਧਤਾ ਵਾਲੇ ਵੀ ਦਰਸ਼ਕ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਤੁਸੀਂ ਤਾਂ ਸੱਦੇ ਦਿੰਦੇ ਹੋ ਭਾਵੇਂ ਹੁਣ ਕਬੱਡੀ ਕਾਰੋਬਾਰੀ, ਵਕੀਲ ਤੇ ਕਬੱਡੀ ਧੰਦੇ ਵਾਲਿਆਂ ਲਈ ਹੈ, ਖੇਡ ਨਹੀਂ ਗੁੰਮਰਾਹ ਕਰਨਾ ਹੀ ਹੈ। ਸੱਚਾਈ ਹੈ ਕਿ ਇਥੇ ਦੇ ਅਮਨ ਪਸੰਦ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਜੀਵਾਨ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਹਿੱਤ ਨੇ ਵਗਾੜਿਆ ਹੈ। ਹਰ ਵੇਲੇ ਗੁਰੂ ਘਰ ਵਾਰਾਂ ’ਚ ਆਪਣਾ ਗੁਰੂ ਹੀ ਪ੍ਰਚਾਰਦੇ ਹਨ, ਬਹੁਗਿਣਤੀ ਦੁਖੀ ਹੈ।

ਬੀਬੀ ਬਲਵਿੰਦਰ ਕੌਰ ਚਾਹਲ
ਸਾਊਥਾਲ

ਹਰ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਸਿਆਸਤ ਦਾ ਮਾੜਾ ਨਤੀਜਾ

ਘਟਨਾਵਾਂ ਨਾਮਣਾ ਖੱਟਣੀਆਂ ਨਹੀਂ। ਪਹਿਲਾਂ ਅਜ਼ਾਦੀ ਝੜੱਪ ਫਿਰ ਗੁਰੂਘਰ ’ਚ, ਪੁਲਿਸ ਆਈ ਦੇਸੀ ਸ਼ਸ਼ਤਰ ਤੇ ਨਾਵਾਜਬ ਖਾਧ ਖੁਰਾਕ ਚੁੱਕ ਕੇ ਲੈ ਗਈ, ਭਾਈ ਅਤਿ ਹਰ ਸ਼ੈਅ ਦੀ ਮਾੜੀ, ਐਤਵਾਰ 20 ਨੂੰ ਡਰਬੀ ’ਚ ਕੌਡੀ ਕੌਡੀ ਹੁੰਦੀ ਨਾਲ ਬਹੁੜੀ ਬਹੁੜੀ ਹੋ ਗਈ। ਬਹੁਲਤਾ ਦਾ ਸਿੱਟਾ, ਹਰ ਖੇਤਰ ’ਚ ਹੀ ਸਿੱਖ ਗਰਬ-ਗੁਮਾਨ, ਹੰਕਾਰ ਤੇ ਪ੍ਰਸਿੱਧੀ ਦੇ ਮਾਰੇ ਪਏ ਨੇ। ਕੁੱਝ ਸਾਲ ਕੌਡੀ ਦੇ ਅਦਾਰੇ ਟਿਕ ਗਏ ਸਨ ਹੁਣ ਫੇਰ ਭਰਮਾਰ, ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿੰਨੇ ਧੜੇ, ਫੈਡਰੇਸ਼ਨਾ ਆਦਿ ਮੁਕਾਬਲੇ, ਕਿੜਾਂ, ਈਰਖਾ, ਸਾੜੇ, ਵੈਰ, ਵਿਰੋਧ ਦੁਸ਼ਮਣੀਆਂ ਤੇ ਗੱਲ ਕਤਲਾਂ ਤੱਕ ਪਰ ਸਬਕ ਦੀ ਥਾਂ ਸਗੋਂ ਭੂਤੀ ਪੰਗੇ। ਕੋਈ ਸ਼ੱਕ ਨਹੀਂ ਕਿ ਇਹ ਖੇਡ ਹੁਣ ਖੇਡ ਨਹੀਂ ਰਹੀ, ਵਪਾਰ ਹੈ ਪੈਸੇ ਦੇ ਚੱਕਰ, ਕੋਈ ਧਨ ਕਿਰਤ ਕਮਾਈ ਤੋਂ ਬਾਹਰੋਂ ਲੱਭ ਜਾਵੇ ਵਫ਼ਾ ਨੀ ਕਰਦਾ ਕਬੱਡੀ ਦੇ ਕਾਰਕੁੰਨਾਂ ਨੇ ਦੇਖੋ ਕਿਵੇਂ ਗੁਰੂਆਂ ਦੇ ਨਉ ’ਤੇ ਟੂਰਨਾਮੈਂਟ। ਪਤਾ ਨੀ ਕਿਹੜੇ ਗੁਰੂ ਨੇ ਕੌਡੀ ਖੇਡੀ ਸੀ, ਫੇਰ ਗੁਰੂਘਰਾਂ ’ਚ ਘੁਸਪੈਠ ਸਿਆਸਤਾਂ, ਗੁੱਟਬੰਦੀਆਂ ਧਰਮ ਧਕੇਲ ਤਾਂ ਬਸ ਅਖਾੜੇ ਬਣਾ ਦਿੱਤੇ। ਉਥੇ ਸਿਆਪੇ ਕੁੱਟ ਕੁਟਾਪੇ ਧੁਰਾ ਕੇਵਲ ਪੈਸਾ, ਸ਼ਹੀਦਾਂ ਦੇ ਨਓਂ ’ਤੇ ਆਦਿ ਜਦੋਂ ਅਤਿ ਦੀ ਗਰਮੀ ਪਵੇ ਸਮਝੋ ਝੱਖੜ ਆਊ ਹੀ ਆਊ। ਪੰਜਾਬ ’ਚ ਕਤਲ, ਬੰਦਾ ਅੰਦਰ ਕਰਵਾ ’ਤਾ, ਭਲਾ ਉਹਦੇ ਸਮਰਥੱਕ ਭੁੱਲ ਜਾਣਗੇ। ਹੁਣ ਇਥੇ ਧਮੱਚੀ ਪਾ ਲਈ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਚੰਗੇ ਭਲੇ ਵਪਾਰੀ ਕਿਉ ਕਬੱਡੀ ਨੂੰ ਚੰਮੜੇ ਨੇ। ਤੁਸੀਂ ਸਹਾਇਤਾ ਕਰ ਦਿਓ ਪਰ ਕਿੱਤਾ ਹੀ ਬਣਾ ਬੈਠੇ ਨੇ। ਐਨੀ ਅਤਿ ਚੁੱਕੀ ਪਈ ਹੈ, ਜਿਮੇ ਹੁਣ ਹੋਰ ਕੋਈ ਵਪਾਰ ’ਚ ਪੈਸਾ ਰਿਹਾ ਹੀ ਨਹੀਂ, ਕੀ ਇਹ ਖੇਡ ਸਿਹਤ ਲਈ ਹੈ। ਲੋਭ-ਲਾਲਚ ’ਚ ਜਦੋਂ ਵੀ ਮਾੜਾ ਧੇਲਾ ਪੁੱਠੇ ਸਿੱਧੇ ਢੰਗ ਨਾਲ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰੋਗੇ, ਖੈਰ ਨਹੀਂ, ਸ਼ੁਕਰ ਕਰੋ ਕੋਈ ਜਾਨ ਨਹੀਂ ਗਈ ਪਰ ਜੇਕਰ ਸੁਧਾਰ ਨਾ ਲਿਆਂਦਾ ਤਾਂ ਖੁਦਾ ਦੀ ਖੈਰ ਨਹੀਂ ਹੋਣੀ, ਭਵਿੱਖ ਧੁੰਦਲਾ। ਅਕਸ ਖਰਾਬ ਨੱਥ ਆਪੇ ਪਾ ਲਵੋ ਤਾਂ ਭਲਾ ਕਿਧਰੇ ਸਰਕਾਰੀ ਦਾੜ ਹੇਠ ਨਾ ਆ ਜਾਵੋ, ਲਿਖਦੀ ਜਾਵਾਂ ਕਿ ਕੇਵਲ ਕਬੱਡੀ ਅਦਾਰੇ ਹੀ ਭਮਕੇ ਨਹੀਂ ਫਿਰਦੇ ਸਿੱਖ ਧਾਰਮਿਕ ਗਰਮ ਦਲੀਏ, ਚੈਨਲ ਬੁਲਾਰੇ ਪ੍ਰਚਾਰਕ ਸਭ ਅਸਮਾਨ ਨੂੰ ਟਾਕੀਆਂ ਲਾ ਰਹੇ ਹਨ। ਮੇਰਾ ਤਾਂ ਸੁਭਾਅ ਹੈ ਕਿ ਭਾਈ ਲੇਖਕੋ ਤੇ ਪ੍ਰਤੀਨਿਧੋ ਆਗੂਆਂ ਦੇ ਗਰੁਪੋ ਸੁਹਿਰਦ ਬਣਕੇ ਅਵਾਜ਼ ਬੁਲੰਦ ਕਰੋ ਕਿ ਸਿੱਖ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਸਿੱਧੇ ਰਾਹ ਪਾਵੋ ਨਾ ਕਿ ਓਕਸਾਓ ਜਿਵੇਂ ਇੱਕ ਚੈਨਲ ਤੇ ਗਾਣਾ ਚੱਲਦਾ ਹੈ। ‘‘ਸੁਣੋ ਕੌਮ ਦੇ ਗੱਦਾਰੋ ਤੁਹਾਨੂੰ ਦੇਖਦਾ ਜ਼ਮਾਨਾ’’ ਕੀ ਇਹ ਖੈਰ ਖੁਆਹ ਹਨ ਕਿਸੇ ਚੰਗੀ ਹਵਾ ਨੂੰ ਉਡੀਕਦੇ ਹਨ ਫੇਰ ਧੂ-ਦੁਹਾਈ ਜੀ ਸਾਡਾ ਫਲਾਣੇ ਨੇ ਮਾਰ ’ਤਾ ਜੱਗ ਕੱਠਾ ਕਰਕੇ ਪਿੱਟੋ ਕਿਉ ਰੱਬ ਦੇ ਮੁਕਾਬਲੇ ਤੇ ਆਏ ਫਿਰਦੋ ਹੋ ਧਰਤੀ ਤੇ ਵਸੋ ਪੈਸਾ ਨਾਲ ਹੀ ਜਾਂਦਾ, ਸਗੋਂ ਲੈ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।

ਬੀਬੀ ਬਲਵਿੰਦਰ ਕੌਰ ਚਾਹਲ
ਸਾਊਥਾਲ

ਗਿਆਨੀ ਹਰਪ੍ਰੀਤ ਸਿੰਘ ਦੇ ਇਲਜ਼ਾਮਾ ਦੇ ਜਵਾਬ !

ਸੰਪਾਦਕ ਤੇ ਸਿੱਖ ਚਿੰਤਕ ਕਰਕੇ ਆਪਣੀ ਹਿਰਦੇ ਨੂੰ ਲੱਗੀ ਸੱਟ ਸਾਂਝੀ ਕਰ ਰਹੀ ਹਾਂ। ਮਸਲਾ ਤਾਂ ਜੱਥੇਦਾਰੀ ਲਾਉਣ ਜਾਂ ਲਾਹੁਣ ਦਾ ਸਿੱਖ ਸਫਾ ’ਚ ਮੱਚ ਹੀ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਪਰ ਅੱਜ ਫਾਇਰ ਬਿ੍ਰਗੇਡ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚੀ ਚੀਸ ਨੂੰ ਪੁੱਛੋ ਕਿਵੇਂ ਗਿਆਨੀ ਹਰਪ੍ਰੀਤ ਸਿੰਘ ਨੇ ਜੋ ਠੇਸ ਮਨ ਨੂੰ ਲਾਈ ਕਿ ਜਥੇਦਾਰ ਅਕਾਲ ਤਖ਼ਤ, ਗ੍ਰੰਥੀ, ਦਮਦਮਾ ਦਾ ਮੁਖੀ ਗੁਰਬਾਣੀ ਦਾ ਮੁਦੱਈ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਗਡੀ ਰਾਹ ਦਿਖਾਵੇ ਤੇ ਕੁੱਝ ਚਿਰ ਪਹਿਲਾਂ ਆਖੇ ਮੈਂ ਸਵੈਇੱਛਾ ਨਾਲ ਚੱਲਿਆਂ, ਹੁਣ ਸਾਹਮਣੇ ਆਵੇ ਕਿ ਇਹ ਗੁਰਮੁੱਖ ਸਾਜ਼ਿਸ਼ੀ ਹੈ, ਜੋ ਕੁੱਝ ਕਰਨੈਲ ਸਿੰਘ ਪੰਜੋਲੀ ਨੇ ਇੱਕ ਭੜਕਾਊ ਚੈਨਲ ਦੇ ਪੱਤਰਕਾਰ ਜੋ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਲੋਕ ਨਜ਼ਰਾਂ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਮਾਣ-ਮੱਤਾ ਨਹੀਂ, ਨੂੰ ਇੰਕਸ਼ਾਫ਼ ਕਰਕੇ ਜੱਥੇਦਾਰ ਦੀ ਕਥਾ ਦੱਸਦਾ ਆਖਦਾ ਹੈ ਦਬਾਅ, ਧੌਣ ਤੇ ਗੋਡਾ, ਤਿੰਨ ਅਕਾਲੀ ਨੇਤਾ ਉਹਨੂੰ ਚਿੱਠੀ ਦੇਣ ਗਏ ਕਿ ਸੁਖਬੀਰ ਸਿੰਘ ਬਾਦਲ ਨੂੰ ਕੁੱਝ ਤਨਖਾਹ ਲਾਕੇ ਮੁਕਤ ਕਰ ਦੇਹ, ਅਗੋਂ ਗਿਆਨੀ ਕਹਿੰਦਾ ਮੈਂ ਇਨਕਾਰ ਕਰਤਾ (ਇਹ ਉਹਦਾ ਹੱਕ) ਪਰ ਸਵਾਲ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਜਾਣਕਾਰੀ ਹੁਣ ਕਿਉ ਤੇ ਉਹ ਵੀ ਪੰਜੋਲੀ ਕੋਲ ? ਪੰਜੋਲੀ ਤਾਂ ਬੜੇ ਸਮੇਂ ਦਾ ਵਿਰੋਧੀ ਤੇ ਹੱਥਕੰਡੇ ਮਾਰ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਮੇਰਾ ਇਤਰਾਜ਼ ਹੈ ਕਿ ਗਿਆਨੀ ਫੇਰ ਨਾ ਤਾਂ ਵਫ਼ਾਦਾਰ ਸੀ ਤੇ ਨਾ ਹੀ ਗੁਰਬਾਣੀ ਸਤਿਕਾਰਤ, ਪ੍ਰਚਾਰ ਦਾ ਕਿੰਨਾ ਕੁ ਅਸਰ? ਅਕਾਲੀ ਦਲ ਤਾਂ ਸਿਆਸੀ ਪਾਰਟੀ ਹੈ ਸੁਖਬੀਰ ਨਾ ਰਾਗੀ ਹੈ, ਨਾ ਗ੍ਰੰਥੀ, ਪਰ ਹਰਪ੍ਰੀਤ ਸਿੰਘ ਪੰਜ ਸਾਲ ਕਿਉ ਸਹਾਰੀ ਗਿਆ, ਚਰਚਾ ਤਾਂ 2015 ਤੋਂ ਚੱਲਦੀ ਹੈ ਪੰਜੋਲੀ ਫੇਰ ਪਾਸੇ ਕਿਉ ਨਾ ਹੋਇਆ। ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਪੰਜੋਲੀ ਕੋਈ ਨਾਤੇ ਸਬੰਧ ਪਾਲ ਕੇ ਇਹ ਸਾਰੀ ਸਕੀਮ ਘੜਦਾ ਹੈ, ਇਹਦਾ ਪੁੱਤਰ ਵੀ ਕੁੱਝ ਸਮਾਂ ਪਹਿਲਾਂ ਭੜਕਿਆ ਸੀ, ਇਹ ਲੋਕ ਨਾ ਤਾਂ ਪੰਥਕ ਹਨ ਨਾ ਹੀ ਗੁਰਮੁਖ ਸਗੋਂ ਮੌਕਾ ਤਾੜੂ ਨੇ। ਇਹ ਝਾਕ ’ਚ ਹਨ ਕਿ ਸ਼ਾਇਦ ਸਾਨੂੰ ਅਕਾਲੀ ਦਲ ਦੀ ਜਾਂ ਫੇਰ ਸ਼੍ਰੋਮਣੀ ਕਮੇਟੀ ’ਚ ਦਾਅ ਲੱਗ ਜਾਵੇ ਪਰ ਪੈਸਾ ਕੋਈ ਹੋਰ ਧਿਰ ਜੋ ਵਿਕਾਊ ਧੜ੍ਹਾ ਖ੍ਰੀਦਣ ਦੇ ਤਾਕ ’ਚ ਹੋਵੇ ਲਾ ਹੀ ਦੇਵੇਗੀ। ਹੁਣ ਸਰਕਾਰਾਂ ਨੇ ਸਿੱਖ ਪਾੜੇ ਹੀ ਨਹੀਂ ਖਰੀਦੇ ਹਨ, ਸਥਿਤੀ ਬੜੀ ਗੰਭੀਰ ਤੇ ਗਰਮ ਕਰ ਲਈ ਬਸ ਸੱਟ ਮਾਰਨ ਦੀ ਵਿਧੀ ਲੱਭਦੇ ਨੇ। ਮੇਰਾ ਤਾਂ ਮਨਸ਼ਾ ਤੇ ਵਿਸ਼ਾਵਾਸ ਹੀ ਉੱਡ ਗਿਆ ਕਿ ਆਹ ਹਨ ਅੰਮਿ੍ਰਤਧਾਰੀ ਤੇ ਗੁਰਸਿੱਖ, ਕੀ ਪੁਰਾਤਨ ਇਤਿਹਾਸ ਸਬੂਤ ਹਨ, ਬਖਸ਼ੀ ਮਾਲਕਾ ਇੰਨ੍ਹਾਂ ਸਿੱਖਾਂ ਨੂੰ ਕੋਈ ਸੁਮੱਤ ਦੇਹ ਕਿ ਇਹ ਸਚਿਆਰ ਸਿੱਖਾਂ ਦੇ ਹਿਰਦੇ ਪਾਕ ਰਹਿਣ ਦੇਣ। ਧਰਮ ਪ੍ਰਵਰਤਣ ਸ਼ਾਇਦ ਇਹ ਸੁੱਖ ਹੀ ਉਤਸ਼ਾਹ ਕਰਦੇ ਹੋਣ, ਜੇਕਰ ਮੇਰੇ ਵਰਗੇ ਕਿਹੜੀ ਅਵਸਥਾ ’ਚ ਆਵਾਜ਼ਾਰ ਹੋ ਰਹੇ ਹਨ ਤਾਂ ਨੌਜਵਾਨ ਕਿੱਧਰ ਨੂੰ। ਮੇਰਾ ਤਾਂ ਸੁਝਾਅ ਹੈ ਕਿ ਗਿਆਨੀ ਹਰਪ੍ਰੀਤ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਹੁਣ ਤੁਰੰਤ ਹੀ ਦਮਦਮਾ ਸਾਹਿਬ ਦੀ ਜੱਥੇਦਾਰੀ ਤੋਂ ਅਸਤੀਫ਼ਾ ਦੇ ਦੇਣਾ ਬਣਦਾ ਹੈ। ‘‘ਆਪ’’ ਸਰਕਾਰ ਤੋਂ ਕੋਈ ਉੱਚ ਅਹੁਦਾ ਲਵੇ। ਸਿੱਖੀ ਦਾ ਪ੍ਰਚਾਰ ਉਹਦਾ ਕਾਰਗਰ ਨੀਂ ਹੋਣਾ, ਕਰਨੈਲ ਸਿੰਘ ਪੰਜੋਲੀ ਅਣਖ ਹੈ ਤਾਂ ਸ਼੍ਰੋਮਣੀ ਅਕਾਲੀ ਤੋਂ ਪਰ੍ਹਾ ਹੋ ਕੇ ਆਪਣੀ ਕਿਸਮਤ ਅਜ਼ਮਾਵੇ। ਅਗੋਂ ਸ਼੍ਰੋਮਣੀ ਕਮੇਟੀ ਇਹਨੂੰ ਆਪਣਾ ਪ੍ਰਤੀਨਿਧ ਨਾ ਗਰਦਾਨੇ ਕੋਈ ਕੋਹ ਖੂਹ ’ਚ ਨੀਂ ਡਿੱਗਦਾ। ਜੇਕਰ ਸੱਤਾ ਨਹੀਂ ਹੋਂਦ ਜ਼ਰੂਰੀ ਤੇ ਸਿੱਖ ਜਗਤ ’ਚ ਅਕਾਲੀ ਪਾਰਟੀ ਦਾ ਇਤਿਹਾਸ ਕਾਇਮ ਰੱਖੋ, ਝੱੜ ਝੱੜ ਪੈਂਦੇ ਕੱਚੇ ਇਹਨਾਂ ਦਾ ਝੂਠ ਹੀ ਇੰਨਾ ਨੂੰ ਲੈ ਡੁੱਬੂ। ਆਪਣੀ ਜਾਤ ਔਕਾਤ ਦਿਖਾਉਣ ਵਾਲੇ ਪਛਾਣੇ ਜਾਣਗੇ। ਸਪੱਸ਼ਟ ਕਰਾਂ ਕਿ ਜਾਤ-ਔਕਾਤ ਤੋਂ ਮੇਰਾ ਮਾਅਨਾ ਸ਼੍ਰੇਣੀ ਨਹੀਂ ਉਹ ਬਰਾਦਰੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਮਨੁੱਖ ਕਿਸੇ ਵੀ ਬਰਾਦਰੀ ਦਾ ਹੋਵੇ ਉਹਦੇ ਸੰਸਕਾਰ ਤੇ ਕਾਰਨਾਮੇ ਕੋਝੀਆਂ, ਛੁਰੇ ਮਾਰਨੇ, ਬੇਵਫਾਈਆਂ ਅਸਥਿਰਤਾ ਚਫੇਰੇ ਗੇੜੇ। ਇਹ ਹਨ ਜਾਤ-ਔਕਾਤ ਜਿਹੜਾ ਵਿਅਕਤੀ ਜੱਜ ਦੀ ਕੁਰਸੀ ਉਹ ਵੀ ਧਰਮ ਦੀ ਬਣੀ, ਉਹਦੀ ਮਹਤੱਤਾ ਨਹੀਂ ਸਮਝਦਾ ਉਹਨੂੰ ਅਧਿਆਪਕੀ ਦਾ ਬਿੱਲਾ ? ਪ੍ਰਚਾਰਕੀ ਦੀ ਮੋਹਰ ਲਾਉਣ ਵਾਲੇ ਵੀ ਕੀ ਪਹਿਲਾਂ ਇਹਦੀ ਨੀਅਤ ਜਾਣਦੇ ਨਹੀਂ ਸਨ, ਕੁੱਝ ਵੀ ਆਖੋ ਗਿਆਨੀ ਗੁਰਬਚਨ ਸਿੰਘ ਜੱਥੇਦਾਰੀ ਤੋਂ ਮੁਕਤ ਸਬਰ ਸੰਤੋਖ ’ਚ ਸ਼੍ਰੋਮਣੀ ਅਕਾਲੀ ਦਲ ’ਚ ਸੁਖਬੀਰ ਸਿੰਘ ਵਿਰੋਧ ਨਿੱਜੀ ਲਾਭ ਹਨ, ਕੀ ਕਪਤਾਨ ਢੀਂਡਸਾ ਗਵਰਨਰ ਲੱਗ ਗਏ ? ਮੂੰਹ ਅੱਡੇ ਮੱਖੀਆਂ।

ਧਰਵਾਸ ਗੁਰਬਾਣੀ ਨਾਲ ਜਾਂ ਚੈਨਲ ਨਾਲ

ਗੁਰਬਾਣੀ ਪ੍ਰਸਾਰਨ ਦਾ ਚੈਨਲੀ ਵਿਵਾਦ

ਵਿਚਾਰਾਂ ਦਾ ਵੱਖਰੇਮਾ ਸਿਰ ਮੱਥੇ ਸਭ ਨੂੰ ਹੱਕ, ਪਰ ਸਿਰ ਪੈਰ ਤਾਂ ਹੋਣ। ਮੈਂ ਭਾਵੇਂ ਪੀ.ਟੀ.ਸੀ. ਦੀ ਵਕੀਲੀ ਨਹੀਂ ਕਰਦੀ, ਪਰ ਈਰਖਾ-ਸਾੜਾ ਇੱਕ ਭੂਮਿਕਾ ਮੰਨਦੀ ਹਾਂ ਜੋ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿਥੇ ਫਲੂਹਾ ਪਾ ਧਰੇ, ਮੇਰੇ ਦਲੀਲੀ ਮਨ ਤੇ ਕਲਮ ਨੇ ਕੁੱਝ ਪੜਚੋਲ ਕੀਤੀ ਕਿ ਕੀ ‘ਗੁਰਬਾਣੀ’ ਦੀ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਤਾ ਚੈਨਲ ਨਾਲ ਬੁੱਝਦੀ ਹੈ ? ਇਕਾਗਰ ਮਨ ਬਾਣੀ ਦਾ ਲਾਹਾ ਜਾਂ ਮਨ ਅਡੋਲ ਲਈ ਸਾਧਨ ਹੈ ਜਾਂ ਕਿਹੜੇ ਚੈਨਲ ਤੋਂ ਸੁਣਾ ਤਾਂ ਵੱਖਰੀ ਦਵਾ-ਦਾਰੂ ਹੋਵੇਗੀ ਇਹ ਤਾਂ ਫੇਰ ਇੱਕ ਰਸਮ ਹੈ, ਜਿਮੇ ਅੱਜ ਆਹ ਪ੍ਰਚਾਰਕ ਬਸ ਟਿਕਾਅ ਨਹੀਂ ਰਮਤੇ ਦੇਸ਼ ਵਿਦੇਸ਼ ਵੰਡਦੇ ਫਿਰਦੇ ਨੇ ਚੈਨਲ ਚਲਾਉਣੇ ਸੌਖੇ ਨਹੀਂ, ਜੱਥੇਦਾਰ ਦਾ ਅਦੇਸ਼ ਕੋਈ ਸਲਾਹ ਮਸ਼ਵਰੇ ਤੇ ਪੂਰੀ ਚੀਰਪਾੜ ਮਗਰੋਂ ਨੀਂ ਸੀ। ਪੀ.ਟੀ.ਸੀ. ਸੰਸਾਰ ’ਤੇ ਪਸਰਿਆ ਹੈ ਜੇਕਰ ਸਹਿ ਸਕਦਾ ਹੈ ਭਾਰ ਕਿ ਵਗੈਰ ਪੈਸੇ ਤੋਂ ਸੇਵਾ ਕਰਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਕੀ ਪੀੜਾ ? ਦੂਜਾ ਸ਼੍ਰੋਮਣੀ ਕਮੇਟੀ ਚਲਾਊ ਤਾਂ ਖਰਚਾ ਕਰਨਾ ਕੋਈ ਸਾਧਨ ਨਹੀਂ ਹੋਣਗੇ ਭਵਿੱਖ ’ਚ ਦਸਵੰਧ ਵੀ ਗਰੰਟੀ ਨਹੀਂ ਤੇ ਇਥੇ ਵੀ ਝਗੜੇ, ਕੌਣ ਹੈ ਚਲਾ ਰਿਹਾ ਕਿਉ ਆਦਿ ? ਝੂਠ ਬੋਲ ਕੇ ਭਗਵੰਤ ਮਾਨ ਇਹ ਬਿਲ ਨੂੰ ਅੜਾਹ ਬਣੀ, ਆਪਣੀ ਪਾਰਟੀ ਦੀ ਭੱਲ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸਗੋਂ ਕਾਮਰੇਡੀ ਸੋਚ ਨੂੰ ਪੱਠੇ ਪਾਣੇ ਨੇ ਕੇਜਰੀਵਾਲ ਨੇ ਇਕੋ ਦਿਨ ਇਹਦੇ ਪਰ ਇੰਨਾ ਅਣਉਚਿਤ ਕੰਮਾਂ ਕਰਨੇ ਹੱਟਣੇ ਨੇ ਹਾਲੇ ਉਪਰ ਨੂੰ ਹੀ ਨਿਗਾਹ ਵਿਰੋਧੀ ਧਿਰਾਂ ਪੰਜਾਬ ਨੂੰ ਗਹਿਣੇ ਰੱਖਵਾਉਣਗੀਆਂ, ਖਾਲਿਸਤਾਨ ਤਾਂ ਕੀ ਇਹ ਪੰਜਾਬ ਸਥਾਨ ਨੀ ਰਹਿਣਾ, ਜੋ ਅਤਿ ਚੁੱਕੀ ਹੈ, ਇਥੋਂ ਦਾ ਚੈਨਲ ਤੇ ਪ੍ਰਚਾਰਕ ਆਖੇ ਜੀ ਦਸੋ ਭਗਵੰਤ ਸਰਕਾਰ ਦਾ ਠੀਕ ਹੈ ? ਵਿਚਾਰ ਦਿਓ ਨਾਲ ਹੀ ਜਦੋਂ ਬੁਲਾਰੇ ਆਪਣੇ ਗਲ ਆਖੇ ਪਰ ਇੱਕ ਚੈਨਲ ਦੀ ਈਜਾਰੇਦਾਰੀ ? ਅਸੀਂ ਤਾਂ ਕਰੀਏ ਜੇ ਫਰੀ ਹੋਵੇ ਭਲੇਮਾਣਸ ਨੂੰ ਪੁੱਛੋ ਤੂੰ ਯੂ.ਟਿਊਬ ਪ੍ਰਚਾਰ ਆਦਿ ਚਲਾ ਕੇ ਕਮਾਈ ਤੇ ਵਿਚਾਰਾਂ ਨੂੰ ਝੱਟ ਆਖਦਾ ਹੈ ਪਰ ਇਹ ਹੱਕ ਸਾਨੂੰ ਵੀ ਹੋਵੇ, ਸਾਰਾ ਸਮਾਂ ਮੰਗਤੇ ਨੇ ਲੋਕਾਂ ਤੋਂ ਇਹ ਸੇਵਾ ਕਰਨਗੇ ? ਭਾਂਬੜ ਵਾਲ ਤਾਂ ‘‘ਆਮ’’ ਨੇ ਭਾਜਪਾ ਤਮਾਸ਼ਾ ਦੇਖਦੀ ਹੈ, ਇਹੀ ਚਤਰਵਿਧੀਆਂ ਅੱਡ ਹੋਣ ਲਈ ਉਤਸ਼ਾਹ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ ਭਰਨਗੇ ਦੋਖੀ ਰੱਬ ਬੇਅੰਤ ਹੈ।

ਕਲਮ ਤੇ ਮਨ, ਆਤਮਾ ਤੇ ਸਤਿ ਦਾ ਸੁਮੇਲ ਸਭ ਹੈ ਤੇ ਸਭ ਥਾਈ ਨੀ ਪ੍ਰਵੇਸ਼ ਝਮੇਲੇ ਪੈਣ ਹੀ ਨਾ ਜੇਕਰ ਅਸੀਂ ਹਿਰਦੇ ਵੱਲ ਮਮਤਾ ਰੱਖੀਏ, ਹਰ ਗੱਲ ’ਤੇ ਸਿੱਖ ਸੰਸਥਾਵਾਂ ਦਾ ਵਿਰੋਧ, ਹਰ ਵੇਲੇ ਬਸ ਕੱਥ ਪਾਵਾਂ ਤੱਕ ਬਾਦਲ ਪੀੜਾ ਤੋਂ ਸਤੇ ਰਹਿਣਾ ਪੰਥਪ੍ਰਸਤੀ ਹੈ। ਇਹ ਆਪਣੇ ਹਿੱਤ ਪਾਲਣ ਵਾਲੇ ਨੇ। ਚਲੋ ਮੈਂ ਕਾਂਗਰਸ ਦੀ ਸਮਰਥੱਕ ਨਹੀਂ ਪਰ ਜੋ ਕੁੱਝ ਐਨ.ਆਈ.ਆਰ ਦੀ ਕੋਠੀ ਛੱਡਵਾਉਣ ’ਚ ਸਿਰੜ, ਦਿ੍ਰੜਤਾ ਤੇ ਦਲੇਰੀ ਸੁੱਖਪਾਲ ਖਹਿਰਾ ਨੇ ਦਿਖਾਈ ਹੈ। ਸਾਨੂੰ ਰਿਣੀ ਹੋਣਾ ਬਣਦਾ ਹੈ ਤੇ ਉਹਦਾ ਧੰਨਵਾਦ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਲਿਖੋ ਕਿ ਹਾਲੇ ਵੀ ਪੁਲਿਸ ਅਫ਼ਸਰ ਤੇ ਜਾਅਲੀ ਕਾਗਜ਼ ਬਣਵਾ ਕੇ ਹੱਕ ਤੇ ਵਿਧਾਇਕਾ ਕਹਿੰਦੀ ਮੈਂ ਮਾਲਕ ਨੂੰ ਕੁੰਜੀਆ ਦੇ ਦਿੱਤੀਆ ਫਰਾਡ ਦਾ ਕੇਸ ਚੱਲੇ ਅਗੋਂ ਤੋਂ ਕਿਸੇ ਵੀ ਵਿਦੇਸ਼ੀ ਨਾਲ ਇਹ ਨਾ ਹੋਵੇ, ਹਾਂ ਜਿਹਨਾਂ ਨੇ ‘‘ਆਮ’’ ਨੂੰ ਮਾਲੀ ਤੇ ਚੋਣਾ ’ਚ ਸਹਾਇਤਾ ਕੀਤੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਖਿਮਾਂ ਮੰਗਣੀ ਬਣਦੀ ਹੈ ਤੇ ਅਗੋਂ ਨੂੰ ਕੂੜ ਪ੍ਰਚਾਰ ਤੋਂ ਗੁਰੇਜ਼ ਕਰਨ, ਇਹ ਲੋਕ ਵੀ ਭਾਗੀ ਹਨ, ਭੈਰਮੀ ਚੁੱਕੀ ਸੀ, ਸਾਡਾ ਕੇਵਲ ਮਨਸ਼ਾ ਪੰਜਾਬ ਪ੍ਰਫੁੱਲਤ ਹੋਵੇ ਨਾ ਕਿ ਉੱਥੇ ਦਹਿਸ਼ਤ ਤੇ ਡਰ ਸਹਿਮ ਸ਼ੋਸ਼ਲ ਮੀਡੀਆ, ਯੂ-ਟਿਊਬ ਚਲਾ ਕੇ ਧਨ ਕਮਾਉਣੇ, ਇਹ ਵਾਤਾਵਰਣ ਦੇ ਰਚੇਤਾ ਹਨ, ਚੈਨਲ ਵੀ ਭਾਅ ਦੀ ਬਣਾ ਰਹੇ ਹਨ। ਅਖ਼ਬਾਰ ਕੱਢਣ ਲਈ ਆਖੋ ਸ਼੍ਰੋਮਣੀ ਕਮੇਟੀ ਨੂੰ ਇਥੇ ਵੀ ਅਖ਼ਬਾਰਾਂ ਨੂੰ ਵਧਾਓ, ਪੜ੍ਹ ਕੇ ਗਿਆਨ ਲਵੋ।

ਬੀਬੀ ਬਲਵਿੰਦਰ ਕੌਰ ਚਾਹਲ
ਸਾਊਥਾਲ

ਬਲਵਿੰਦਰ ਕੌਰ ਚਾਹਲ ਸਾਥਾਲ ਦੀ ਕਲਮ ਤੋਂ

ਚਲੰਤ ਮਸਲੇ

ਜੂਨ ਮਹੀਨਾ ਸਿੱਖ ਜਗਤ ਤੇ ਪੰਜਾਬ ਲਈ ਅਸਹਿ-ਅਕਹਿ ਕਸ਼ਟਾਂ ਵਾਲਾ ਹੈ, ਦਹਾਕੇ ਤਾਂ ਕਈ ਬੀਤ ਗਏ ਪਰ ਹਿਰਦੇ ਦੇ ਦੁੱਖ ਨਵੇਂ ਹੀ ਹਨ, ਭਾਵੇਂ ਸਿੱਖ-ਮੱਤ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ ਕਿ ਭਾਣੇ ਨੂੰ ਮਿੱਠਾ ਕਰਕੇ ਮੰਨੋ ਪਰ ਮਨੁੱਖੀ ਮਨ ਇਸਦਾ ਧਾਰਨੀ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਕਾਰਨ ਇਹ ਵੀ ਹੈ ਕਿ ਕੁੱਝ ਤਾਂ ਇਤਿਹਾਸਿਕ ਪੱਖ ਹਨ ਪਰ ਕਈ ਚਿਣਗਾਂ ਛੇੜਨੇ ਹਰ ਪਲ ਘੜੀ ਵੀ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਇਹ ਲਾਹਾ ਖੱਟੂ ਰੀਤ ਹੈ, ਸੱਚ-ਤੱਤ ਪਰੋਖੇ ਵੀ ਕੀਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਹਿਲਟਰ ਦਾ ਸਲਾਹਕਾਰ ਲਿਖਦਾ ਸੀ ਕਿ ਝੂਠ ਐਨਾ ਵੱਡਾ ਬੋਲੋ ਕਿ ਕੋਈ ਸ਼ੱਕ ਕਰਨ ਦੀ ਗੁੰਜਾਇਸ਼ ਨਾ ਹੋਵੇ, ਹਰ ਲਹਿਰ ਕਹਿਰ ਹੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।

ਹੁਣ ਜੂਨ ਚੁਰਾਸੀ ਦੇ ਵਰਤਾਂਤ ’ਚ ਕਈ ਕੜੀਆਂ ਲੜੀਆਂ ਸਾਹਮਣੇ ਆ ਰਹੀਆਂ ਹਨ। ਸੱਚ ਹੈ ਕਿ ਜੋ ਚਾਰ ਦਹਾਕੇ ਪ੍ਰਚਾਰ ਪ੍ਰਸਾਰ ਹੋਇਆ ਇੱਕੋ ਪਾਸਾ ਸੁਣਿਆ ਹੁਣ ਕੁੱਝ ਦੂਜੇ ਪੱਖ ਵੀ ਨਸ਼ਰ ਹੋਣਗੇ। ਹਾਲ ਦੁਹਾਈ ਤਾਂ ਸੋਚਣੀ ਹੀ ਹੈ, ਪਹਿਲੀ ਕਥਾ ਹੈ ਜੀ.ਬੀ. ਸਿੰਘ ਸਿੱਧੂ ਜੋ ‘‘ਰਾਅ’’ ਖੁਫ਼ੀਆਂ ਏਜੰਸੀ ਦਾ ਸਪੈਸ਼ਲ ਸਕੱਤਰ ਕਈ ਇੰਕਸਾਫ਼ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ ਭਾਵੇਂ ਨਿਕਾਰਨ ਲਈ ਨੁਕਤਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਸਰਕਾਰੀ ਪੱਖ ਹੈ।

ਦੂਜੀ ਹੈ 2022 ’ਚ ਛਪੀ ਕਿਤਾਬ, ਲੇਖਕ ਰਮੇਸ਼ ਇੰਦਰ ਸਿੰਘ ਮੰਡੇਰ, ਮਾਸਟਰ ਡਿਗਰੀ ਦਿੱਲੀ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ, ਕਾਨੂੰਨ ਦੀ ਡਿਗਰੀ ਤੇ ਸਰਕਾਰੀ ਸਰਵਿਸ। ਅਖ਼ੀਰ ਜਦੋਂ ਤਰਥੱਲੀ ਦੇ ਸਮੇਂ ਡੀ.ਸੀ. ਗੁਰਦੇਵ ਸਿੰਘ ਬਰਾੜ ਨੇ ਛੁੱਟੀ ਜਾਣ ਲਈ ਮਨਜ਼ੂਰੀ ਲੈ ਲਈ (ਵਿਦੇਸ਼ ਜਾਣਾ ਸੀ) ਤਾਂ ਮੰਡੇਰ ਸਾਹਬ ਲਾਏ ਹੁਣ ਉਹ ਪਹਿਲਾਂ ਤੇ ਮਗਰੋਂ ਦੇ ਦਿਸ਼ਾਵੀ ਪਹਿਲੂ ਆਪਣੀ ਕਿਤਾਬ (Turmoilin Punjab) (ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ) ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਤ ਅਮਰੀਕਾ ’ਚ ਚੋਟੀ ਦੇ Harper Collins Publishers ਭੰਡਾਰ (ਪੁਸਤਕ) Waterstone ਕੋਲ ਹਾਲੇ ਉਪਲਬੱਧ ਨਹੀਂ, ਮੈਂ ਤਾਂ ਆਡਰ ਕੀਤੀ ਹੈ ਮੁੱਲ 20 ਡਾਲਰ ਹੈ, ਮੰਡੇਰ ਸਾਹਿਬ ਇੰਕਸਾਫ਼ ਨਾਲ ਲਿਖਦੇ ਹਨ ਕਿ ਮੈਨੂੰ ਲਿਖਤ ਦਾ ਕੋਈ ਅਫ਼ਸੋਸ ਨਹੀਂ, ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਜ਼ਰੂਰ ਜੋ ਹੁਣ ਤੱਕ ਸਿੱਖ ਸਫ਼ਾ ਦੀ ਜਾਣਕਾਰੀ ਹੈ ਉਹਦੇ ’ਚ ਕੁੱਝ ਵੱਖਰਾ ਸਪੱਸ਼ਟ ਕਰਨਗੇ, ਪੜ੍ਹਕੇ ਹੀ ਪਤਾ ਲੱਗੂ ਕਿ ਪੰਜਾਬ ’ਚ ਜਿਵੇਂ ਟਿੱਡੀ ਦਲ ਆਇਆ ਸੀ, ਬਹੁ-ਗਿਣਤੀ ਸਿੱਖ ਜਾਂ ਦੂਜੇ ਪੰਜਾਬੀ ਪੂਰੇ ਸਹਿਮਤ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਸਨ ਲਹਿਰ ਕਈ ਤੱਥਾਂ ਤੋਂ ਨਿੱਜਤਵ ਦਾ ਉਭਾਰ ਸੀ, ਪਰ ਸਾਫ਼ ਇਹ ਵੀ ਹੈ ਕਾਂਗਰਸੀ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਜ਼ੁੰਮੇਵਾਰ।

ਬਦਲਾ ਵੀ ਲਿਆ ਸਿੱਖ ਸਿਧਾਂਤ ਉਭਾਰਿਆ ਪਰ ਪੰਜਾਬ ’ਚ ਜਿਥੇ ਅਨੱਰਥ ਵਾਪਰਿਆ ਉਥੇ ਕਾਂਗਰਸ ਦਾ ਪਲੜਾ ਭਾਰੂ ਫੇਰ ਹਿਰਦੇ ਵੇਦਨਾ ਕਿਥੇ ਸੀ ? ਰਾਜ ਭਾਗ ਵੀ ਸੌਪਿਆ, ਲਿਖਦੀ ਜਾਵਾਂ ਕਿ ਸਵ. ਸੰਤ ਕਰਤਾਰ ਸਿੰਘ ਵੀ ਮੁਖੀ ਟਕਸਾਲ ਕਾਂਗਰਸ ਦੇ ਪ੍ਰਸੰਸਕ ਸਨ, ਸਪੁੱਤਰ ਅਮਰੀਕ ਸਿੰਘ ਨੇ ਚੋਣ ਵੀ ਲੜੀ ਸੀ, ਸੋ ਤਸਵੀਰ ਧੁੰਦਲੀ ਹੀ ਸੀ, ਪਰ ਰਾਮ ਰੌਲੇ ਨੇ ਸਥਿਤੀ ਗੰਧਲੀ ਕਰੀ ਰੱਖੀ। ਅੱਜ ਤੱਕ ਸੰਤ ਭਿੰਡਰਾਂਵਾਲਿਆਂ ਦਾ ਦਬਦਬਾ ਤੇ ਕੁਰਬਾਨੀ ਦਾ ਪ੍ਰਭਾਵ ਲਾਭ ਖੱਟਣਾ ਹੈ। ਬੜੀ ਹੈਰਾਨੀ ਦੀ ਕਥਾ ਸੁਣੋ ਜਨਰਲ ਸੁਬੇਗ ਸਿੰਘ ਦਾ ਛੋਟਾ ਭਰਾ ਯੂ.ਕੇ ਦੇ ਇੱਕ ਨਾਮੀ ਚੈਨਲ (ਪੰਜਾਬ) ਦੇ ਪੀਪਨੀਵਾਲੇ ਕੋਲ ਆਖਦਾ ਹੈ ਕਿ ਸਾਡੇ ਭਰਾ ਦੀ ਕੁਰਬਾਨੀ ਇਹ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸਗੋਂ ਫੌਜ ਦੀ ਨੌਕਰੀ ਸਮੇਂ ਦਾੜੀ ਕੇਸ ਮੁਨਾ ਕੇ ਕੁਰਬਾਨੀ ਦਿੱਤੀ ਸੀ, ਉਹ ਹੁਣ ਜੱਦੀ ਘਰ ਨੂੰ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਪੈਸਾ ਖ਼ਰਚ ਕੇ ਯਾਦਗਾਰੀ ਬਨਾਉਣ ਦਾ ਹੋਕਾ ਦੇ ਰਿਹਾ ਹੈ।
ਚੇਤੇ ਰੱਖੋ ਸੁਬੇਗ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਫੌਜ ’ਚੋਂ ਕੱਢਿਆ ਗਿਆ ਸੀ ਆਪਣੀ ਕਿੜ ਲਈ ਅਡੰਬਰ ਸੀ।

ਹੁਣ ਅਗਲੇ ਮੁੱਦੇ ’ਤੇ ਆਈਏ ਕੈਨੇਡਾ ਪੜ੍ਹਨ ਗਏ ਜੋ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਦੀ ਗਾਥਾ ਹੈ – ਨੰਬਰ 700 ਬਹੁਤੇ ਪੰਜਾਬੀ ਜਲੰਧਰ ਦਾ ਏਜੰਟ ਲੱਖਾਂ ਦਾ ਭੁਗਤਾਨ। ਸਵਾਲ ਇੱਕ ਪੜ੍ਹਨ ਵਾਲੇ ਇੰਨੇ ਪੈਸੇ ਕਿਉ ਦੇਣ?

ਦੂਜਾ ਪੜ੍ਹਨ ਲਈ ਵਿਦੇਸ਼ ਜਾਣ ਵਾਲੇ ਕੀ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਪੜ੍ਹ ਨਹੀਂ ਸਨ ਸਕਦੇ ਕਿ ਕਾਗਜ਼ ਜਾਲੀ ਹਨ ? ਨੰਬਰ ਤਿੰਨ – ਡਿਗਰੀਆਂ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਕੇ ਆਪਣੇ ਵਤਨ ਪਰਤਨ। ਸਾਊਥ ਵੱਲ ਦੇ ਮੁੜਕੇ ਆਪਣੇ ਸੂਬੇ ਦਾ ਵਿਕਾਸ ਕਰਦੇ ਨੇ, ਹੁਣ ਆਓ ਸਿਆਸਤ ਦੀ ਜੀ ਡੀਪੋਰਟ ਨਾ ਕਰੋ, ਇੱਥੇ ਹੀ ਰੱਖੋ ਪਰ ‘‘ਆਪ’’ ਮੁੱਖ-ਮੰਤਰੀ ਤਾਂ ਕਹਿੰਦਾ ਸੀ, ਅਸੀਂ ਪਹਿਲਿਆਂ ਨੂੰ ਵਾਪਸ ਸੱਦਾਂਗੇ। ਹੁਣ ਕਿਉ ਨਹੀਂ ਆਖਦਾ ਕਿ ਆਓ ਭਾਈ ਨੌਕਰੀਆਂ ਅਸੀਂ ਦੇਵਾਂਗੇ। ਕੈਨੇਡਾ ਬੈਠੇ ‘‘ਆਮ’’ ਦੇ ਬੰਬੀਹੇ ਆਖਣ ਕਿ ਭਾਈ ਜਾਓ ਜਾ ਕੇ ਡਿਗਰੀਆਂ ਦਾ ਲਾਭ ਪੰਜਾਬ ਨੂੰ ਦਿਓ। ਇੰਨੀਆਂ ਵਧੀਆ ਡਿਗਰੀਆਂ ਦਾ ਲਾਹਾ ਆਪਣੇ ਸੂਬੇ ਨੂੰ ਦਿਓ। ਅਨਪੜ ਤਾਂ ਵਸੇਬੇ ਮੰਗਣ, ਸਪੱਸ਼ਟ ਹੈ ਕਲਾਕਾਰੀ ਤੇ ਨਕਲਾਂ ਲਾ ਕੇ ਰਾਜ ਕਰੋ। ਲਤਾੜੋ ਦੂਜਿਆਂ ਨੂੰ ਚਤਰ ਬਣੋ ਸੁਹਿਰਦ ਬਨਣ ਦੀ ਲੋੜ ਨਹੀਂ।

ਭਖਦਾ ਮਸਲਾ – ਵਿਰੋਧੀ ਨੇਤਾ ਕਾਂਗਰਸ ਪ੍ਰਤਾਪ ਸਿੰਘ ਬਾਜਵਾ ਦੇ ਬਿਆਨ ਕਿ ‘‘ਆਪ’’ ’ਚ ਬਹੁਤੇ ਸਰਪੰਚੀ ਦੇ ਵੀ ਯੋਗ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਕੰਵਾਰੇ ਸਨ ਹੁਣ ਪਦਵੀਆਂ ਕਰਕੇ ਵਿਆਹ ਕਰਵਾਈ ਜਾਂਦੇ ਨੇ। ਭੜਕਿਆ ਹਰਪਾਲ ਸਿੰਘ ਚੀਮਾ, ਜੀ ਬਾਜਵਾ ਮੁਆਫ਼ੀ ਮੰਗੇ ਦਲਿਤਾਂ ’ਤੇ ਵਾਰ ਹੈ, ਭਲਾ ਤੁਸੀਂ ਹਰ ਵੇਲੇ ਓਲ ਜਲੂਲ ਬੋਲਦੇ ਹੋ ਉਹਨੇ ਤਾਂ ਦਲਿਤ ਅੱਖ਼ਰ ਵਰਤਿਆ ਹੀ ਨਹੀਂ, ਕਿਉ ਮੁਆਫ਼ੀ ਮੰਗੇ।

ਦੂਜੀ ਹੁਣ ‘ਅੰਮਿ੍ਰਤ ਮਾਨ ਗਾਇਕ’ ਦੇ ਪਿਤਾ ਬਾਰੇ ਕਿ ਸਰਟੀਫ਼ਿਕੇਟ ’ਤੇ ਜੱਟ ਹੋ ਕੇ ਸ਼੍ਰੇਣੀ ’ਚੋਂ ਦੱਸਕੇ ਨੌਕਰੀ ਲਈ, ਭਾਈ ਜੇਕਰ ਤੁਸੀਂ ਗੋਤ ਜੱਟਾਂ ਦੇ ਨਾਲੇ ਸਿੱਖ ਲਿਖੋ ਤੇ ਫੇਰ ਦਲਤਿ ਭੱਤੇ ਲਵੋ ਤਾਂ ਰੀਜ਼ਰਵ ਨੌਕਰੀਆਂ ਰੱਖਵਾ ਲਵੋ ਤਾਂ ਜੱਟ ਘੱਟ ਗਿਣਤੀ ਕਿਉ ਨਾ ਬਨਣ, ਤੁਸੀਂ ਫੇਰ ਸਿੱਖ ਲਿੱਖਣੋ ਹੁਣ ਡਾਕਟਰ ਅੰਬੇਦਕਰ ਬੁੱਧ ਸੀ। ਬਣੋ ਤੇ ਬੁੱਧ, ਦਲਿਤ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਗੁੰਮਰਾਹ ਕਰਨੋ ਹਟੋ। ਗਦੌੜਾਂ ਫੇਰਿਆ ਹੈ ਜੋ ਜੱਟ ਧੌਸ ਝੱਲਣ ? ਵੋਟਾਂ ਨੇ ਤੁਹਾਡੀ ਸੂਰਤ ਉਪਰ ਕਰਤੀਂ। ਹੁਣ ਤੁਸੀਂ ਅੰਬਰ ਤੋਂ ਨਹੀਂ ਉਤਰਦੇ ਜਾਤ-ਪਾਤ ਨੀ ਜੀ, ਸਿੱਖੀ ’ਚ ਫੇਰ ਮੰਨੋ, ਸਭ ਇੱਕ ਹਨ ਦੇ ਸਿਧਾਂਤ ’ਤੇ ਪਹਿਰਾ ਦਿਓ।

ਇਹ ਹਨ ਕਾਰਨ ਪੰਜਾਬ ਦੁਖਾਂਤ ਦੇ ਦੋਨੋਂ ਹੱਥੀਂ ਲੱਡੂ ਜੱਟ ਬਾਹਰ ਭੱਜਗੇ, ਆ ਲੈਣ ਦਿਓ ਭਈਆਂ ਨੂੰ ਫੇਰ ਇਹ ਉਨਾਂ ਨਾਲ ਉਲਝਣ ਹੰਕਾਰ ਡਿੱਗੂ ਭਾਰ ਨਾਲ।

ਦੋ ਵਿਸ਼ੇ ਸਿੱਖ ਪ੍ਰੰਪਰਾ ਨਾਲ ਜੁੜੇ। ਪਹਿਲਾ ਗੁਰੂਘਰ ’ਚ ਫ਼ਿਲਮੀ ਸੀਨ। ਅਵੱਗਿਆ ਦਰਬਾਰ ’ਚ ਹੋਵੇ ਜਾਂ ਹਾਤੇ ’ਚ ਨਿੰਦਣਯੋਗ ਹੀ ਹੈ ਪਰ ਬੀਮਾਰੀ ਦੀ ਜੜ੍ਹ ਅਰੰਭ ਕਿਉ ਕੀਤੀ, ਸ਼੍ਰੋਮਣੀ ਕਮੇਟੀ ਜਾਂ ਅਕਾਲ ਤਖ਼ਤ ਨੇ ਰੋਕ ਕਿਉ ਨਾ ਲਾਈ, ਪ੍ਰਬੰਧਕ ਫ਼ਰੀ ਨੀਂ ਆਗਿਆ ਦਿੰਦੇ, ਹੁਣ ਕਥਾਵਾਚਕ ਤਾਂ ਬੋਲੀ ਜਾ ਰਹੇ ਹਨ ਕਿਉਕਿ ਫ਼ਿਲਮ ਵਾਲੇ ਰਾਗੀ, ਗ੍ਰੰਥੀ, ਢਾਡੀ ਅਤੇ ਗਤਕੇ ਆਦਿ ਨੂੰ ਨਿਵਾਜਦੇ ਹਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਨਹੀਂ, ਤੁਰੰਤ ਇਸ ਗੈਰ-ਵਾਜਬ ਧਰਮਪਾਲਣ ਲਈ ਉੱਚ ਸੰਸਥਾ ਦਾ ਹੁਕਮਨਾਮਾ ਲੋੜੀਂਦਾ ਹੈ ਫ਼ਿਲਮ ’ਚ ਇਹ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਦਾ ਸਨਮਾਨ ਹੈ ?

ਦੂਜਾ ਹੈ ਸਾਡੇ ਗੁਰਦੁਆਰੇ ਸਿੰਘ ਸਭਾ ਬੀਤੇ ਐਤਵਾਰ ਪੰਜਾਬ ਤੋਂ ‘‘ਆਮ’’ ਪਾਰਟੀ ਦਾ ਮਨਿਸਟਰ ਨਾਲ ਸਾਥੀ ਸਰੋਪਾ ਦੇ ਕੇ ਨਿਵਾਜਿਆ ਗਿਆ। ਮੈਂ ਆਪਣਾ ਇਤਰਾਜ਼ ਮੀਤ-ਪ੍ਰਧਾਨ ਕੋਲ ਦਾਖਲ ਕਰਤਾ ਕਿ ਇਕ ਪਾਸੇ ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਬੋਰਡ ਲਾ ਲਾ ਕਿਸਾਨ ਪੱਖੀ ਬਣਦੇ ਹੋ ਤੇ ਕਿਸਾਨ ਹਾਲ ਵੀ ਧਰਨੇ ਲਾਈ ਬੈਠੇ ਹਨ, ਜਗਜੀਤ ਸਿੰਘ ਡੱਲੇਵਾਲ ਤਾਂ ਮਰਨ ਵਰਤ ’ਤੇ ਹਨ ‘‘ਆਪ’’ ਦਾ ਕੇਜਰੀਵਾਲ ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ ਭੁੱਲਰ ਦੀ ਫਾਈਲ ’ਤੇ ਦਸਤਖ਼ਤ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ, ਤੁਸੀਂ ਗੁਰਦੁਆਰਾ ਸਾਹਿਬ ਦੀ ਅੱਧੀ ਕੰਧ ਬੋਰਡ ਨਾਲ ਰਿਹਾਅ ਕਰੋ ਘੇਰੀ ਹੈ।

ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਿਆਸੀ ਕੈਦੀ ਮੰਨਦੇ ਹੋ ਤੇ ਫੇਰ ਸਰੋਪੇ ਦੇ ਕੇ ਕੀ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਮੂਰਖ ਬਣਾ ਰਹੇ ਹੋ ? ਗੁਰਦੁਆਰੇ ਕਮੇਟੀ ਨੂੰ ਦਾਜ ਦੇ ਨਹੀਂ ਆਉਦੇ ਸੰਗਤਾਂ ਦੇ ਹਨ। ਕਮੇਟੀ ਮੈਂਬਰ ਆਪਣੇ ਲਾਹੇ ਲਈ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਮਨਿਸਟਰਾਂ ਨੂੰ ਸਰੋਪੇ ਦੇਣੇ ਹਨ, ਕੋਈ ਸਿੱਖ ਧਰਮ ਨਾਲ ਸਬੰਧਤ ਮੁੱਦਾ ਹੈ ਤੇ ਜਿੱਤ ਹੋਏ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਮੰਨ ਲਵੋ, ਸਰੋਪੇ ਦੀ ਕਦਰ ਕੀਮਤ ਘਟਾ ਕੇ ਕਮੇਟੀਆਂ ਪੰਥਕ ? ਫੇਰ ਨਿਘਾਰ ਕੀਹਨੂੰ ਆਖੀਏ ਤੇ ਬੇਅਦਬੀਆਂ ਦੇ ਢੰਡੋਰੇ, ਮੇਰੀ ਹਰ ਪ੍ਰਬੰਧਕ ਕਮੇਟੀ ਨੂੰ ਬੇਨਤੀ ਹੈ ਨੀਤੀ ਬਣਾਓ ਕਿ ਸਰੋਪਾ ਕਿਸੇ ਅਸਚਰਜਤਾ ’ਤੇ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰੋ। ਨਿਵਾਜਣਾ ਹੈ ਤਾਂ ਗੁਰੂਘਰ ਦਾ ਮਾਡਲ ਦਿਓ ਜਾਂ ਆਪਣਾ ਇਤਿਹਾਸਿਕ ਕਿਤਾਬਚਾ, ਰਹੀ ਗੱਲ ਕਮੇਟੀ ਮੈਂਬਰ ਹੋਵੇ ਜਾਂ ਕੋਈ ਸਮਰਥੱਕ ਹਾਲ ਬੁੱਕ ਕਰੋ, ਖਰਚਾ ਕਰੋ ਉਥੇ ਲੋਕ ਸੱਦੋ ਤੇ ਇੱਜ਼ਤਾਂ ਕਰੋ। ਗੁਰੂ ਘਰਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋ ਲਈ ਨਹੀਂ ਚੁਣੇ ਜਾਂਦੇ ਕਮੇਟੀ ਮੈਂਬਰ, ਇਹ ਵੀ ਕੁਰੱਪਸ਼ਨ ਹੀ ਹੈ, ਦੁਰਵਰਤੋਂ ਹੈ, ਹੈਂਕੜਾਂ ਨਾਲ ਧਰਮ ਦੀ ਵਿਡੱਤਣ ਨਹੀਂ, ਭਵਿੱਖ ਧੁੰਦਲਾ ਕਰਨ ਲੱਗੇ ਹੋ, ਨੌਜਵਾਨ ਪਾਸੇ ਵੱਟ ਰਹੇ ਹਨ, ਕੀ ਕਰਨੇ ਹਨ ਧੌਲਰ ਨਾਲੇ ਸੋਨੇ ਤੇ ਸੰਗਮਰਮਰ, ਜਿਥੇ ਸੰਗਤਾਂ ਗੁਰੂ ਆਸ਼ੇ ਮਨਸ਼ੇ ਨਾਲ ਨਾ ਜੁੜਨ, ਧਰਮ ਪ੍ਰਫੁੱਲਤ ਕਰੋ, ਨਿੱਜਤਵ ਨਹੀਂ।

ਜੂਨ 84 ਦਾ ਅਫ਼ਸੋਸਨਾਕ ਬਿਰਤਾਂਤ

ਜੂਨ ਮਹੀਨਾ ਕਸ਼ਟੀ ਕੌਮ ਦੀ ਤਰਾਸਦੀ ਘੱਲੂਘਾਰਾ, ਮਸੂਮਾਂ ਦਾ ਘਾਣ, ਬੇਦੋਸ਼ਿਆਂ ਦੇ ਬਰੂਦ ਨਾਲ ਕਤਲ, ਚੁਰਾਸੀ ਤਾਂ ਤਰਾਸੀ ਸੀ। ਸਾਡੇ ਲਈ ਹੋਰ ਵੀ ਅਭਾਗਾ ਮੇਰੇ ਪਤੀ ਦਾ ਅਚਾਨਕ ਚਲਾਣਾ ਤੇ ਹਾਲੇ ਤਾਂ ਸਮਾਂ ਵੀ ਨਹੀਂ ਪਰ ਭਾਣੇ ਮੰਨਣੇ ਹੀ ਪੈਂਦੇ ਹਨ। ਚੁਰਾਸੀ ਦਾ ਦੁਖਾਂਤ ਕਿਉ ? ਸਿੱਖ ਵੰਡ ਘੋਲ ’ਚ ਕੀਤੀਆਂ ਕੁਰਬਾਨੀਆਂ ਤੇ ਸਭ ਪਾਸੇ ਵੱਢ ਟੁੱਕ ਕਬੀਲਿਆਂ ’ਚ ਹੀ ਘਿਰਣਾ ਪਾ ਲਈ ਪਰ ਆਗੂਆਂ ਦੇ ਸਮਝੌਤੇ ਤੇ ਕੀਤੇ ਵਾਅਦੇ ਮੁਕਰਨ ਤੇ ਸਿੱਖ ਖਫ਼ਾ ਤੇ ਉਦੋਂ ਤੋਂ ਹੀ ਖੇਤਰੀ ਪਾਰਟੀ ਅਕਾਲੀ ਦਲ ਹੱਕੀ ਮੰਗਾ ਲਈ ਜੂਝਦਾ ਆ ਰਿਹਾ ਹੈ ਪਰ ਕਾਂਗਰਸੀ ਸਿੱਖ ਠਿੱਬੀ ਲਾਉਣ ’ਤੇ ਸਨ। ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਤ੍ਰਾਸਦੀ ਲਈ ਗਿਆਨੀ ਜ਼ੈਲ ਸਿੰਘ ਨੇ ਲਾਹੇ ਲਈ ਭੂਮਿਕਾ ਨਿਭਾਈ, ਸੱਤਾ ਵੀ ਹਥਿਆਈ ਤੇ ਸੂਬੇ ਨੂੰ ਟੰਗੀ ਵੀ ਰੱਖਿਆ, ਅਖ਼ੀਰ ਅੱਸੀਵਿਆਂ ’ਚ ਬੜੀ ਚਤੁਰ ਸਕੀਮ ਘੜੀ ਸੰਤ ਜਰਨੈਲ ਸਿੰਘ ਪਿੰਡ ਰੋਡੇ (ਭਿੰਡਰਾਂ ਨਹੀਂ) ਇਲਾਕੇ ਕਰਕੇ ਸਭ ਜਾਣਕਾਰੀ ਸੀ। ਪਿੰਡ ਰੋਡੇ ਭਾਵੇਂ ਕਾਮਰੇਡ ਪਿੰਡ ਸੀ, ਕਾਂਗਰਸ ਤੋਂ ਖੱਬੇ ਕੋਈ ਦੂਰ ਨਹੀਂ ਮੂੰਹੀ ਚਲਦੀ ਹੀ ਹੈ। ਪਰ ਸੰਤਾਂ ਦਾ ਪ੍ਰਵਾਰ ਸਿੱਖ ਸੀ, ਸੰਤ ਤਾਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਸੰਤ ਲੌਂਗੌਵਾਲ ਨਾਲ ਜੱਥੇ ’ਚ ਹੁੰਦੇ ਸਨ। ਸੰਤ ਕਰਤਾਰ ਸਿੰਘ ਦੀ ਮਿ੍ਰਤੂ ਪਿੱਛੋਂ ਗਿਆਨੀ ਨੇ ਮੌਕਾ ਲੱਭਿਆ, ਸੰਤਾਂ ਨੂੰ ਦਮਦਮੀ ਟਕਸਾਲ ਜੀਹਨੂੰ ਭਿੰਡਰਾਂ ਦਾ ਨਓ ਦਿੱਤਾ ਸੀ, ਲਿਜਾ ਕੇ ਗੱਦੀ ਨਸ਼ੀਨ ਬਣਵਾ ਦਿੱਤਾ ਸੰਤ ਨੌਜਵਾਨ ਸਨ ਬਹੁਤੀ ਸਿਆਸੀ ਸੂਝ ਨਹੀਂ ਸੀ ਅੰਤ ਭੇਲਸੇ ’ਚ ਆ ਗਏ ਜਾ ਕੇ ਦਰਬਾਰ ਸ੍ਹਾਬ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਨਿਵਾਸ ਬੈਠਾ ਦਿੱਤਾ, ਹਾਲਾਂ ਕਿ ਚੰਦੋ ਕਲਾਂ ਤਾਂ ਕੋਈ ਛੋਟੀ ਥਾਂ ਨਹੀਂ, ਬਸ ਜੀ ਸ਼੍ਰੋਮਣੀ ਕਮੇਟੀ ਤੇ ਸ਼੍ਰੋਮਣੀ ਅਕਾਲੀ ਦਲ ਨਾਲ ਵਿਗਾੜ ਪੁਆ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਗਤੀਵਿਧੀਆਂ ਉਥੋਂ ਅਕਾਲ ਤਖ਼ਤ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਗਈਆਂ, ਮੌਕਾਪ੍ਰਸਤਾਂ ਦੇ ਪੌਂ ਬਾਰ੍ਹਾਂ ਅਣਉਚਿਤ ਖੱਬੀਏ ਤੇ ਅਖ਼ੀਰ ਨਕਸਲੀ ਪਿੱਛੋਂ ਪੁਲਿਸ ਦੇ ਬਗੜੈਲ ਸਭ ਭਗਤ ਬਣ ਗਏ ਤੇ ਰੱਬ ਦੀ ਕਰੋਪੀ ਸੁਬੇਗ ਸਿੰਘ ਦੀ ਫੌਜ ’ਚ ਗੜਬੜ ਹੋਈ। ਆ ਬਹੁੜਿਆ ਤੇ ਅਕਾਲ ਤਖ਼ਤ ’ਤੇ ਅਸਲਾ ਢੋਅ ਹੋਣ ਲੱਗਾ ਤੇ ਬਿਆਨਬਾਜ਼ੀ ਜੀ ਇੱਕ ਵੱਖਰਾ ਸੂਬਾ ਹੀ ਰਾਜਧਾਨੀ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਬਣਾ ’ਤਾ। ਹਰ ਵਿਰੋਧੀ ਸੰਤ ਸ਼ਰਧਾਲੂ।

ਮੈਂ ਅੱਖੀਂ ਡਿੱਠਾ ਹਾਲ ਲਿਖਦੀ ਹਾਂ ਦਰਬਾਰ ਸਾਹਿਬ ਛਾਉਣੀ ਬਣ ਗਿਆ। ਪਸਤੌਲ ਬੰਦੂਕਾਂ ਆਦਿ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਗਏ ਚਾਚਾ ਜੀ ਸੂਬੇਦਾਰ ਸਨ ਪਰ ਸਿੱਖ ਮੱਤ ਦੇ ਸਨ ਦੁਖੀ ਹੋਏ, ਦੂਜੀ ਵਾਰ ਮੈਂ ਕਿਹਾ ਜੀ ਮੈਂ ਸੰਤਾਂ ਨੂੰ ਮਿਲਣਾ ਹੈ ਚਾਚਾ ਜੀ ਖੁਸ਼ ਨਹੀਂ ਸਨ ਪਰ ਅਸੀਂ ਚਲੇ ਗਏ ਪੰਤਾਲੀ ਮਿੰਟ ਦੀ ਮਿਲਣੀ ਸੀ ਹੁਣ ਵਾਰਤਾ ਲਿਖਣ ਦਾ ਕੀ ਲਾਭ ਨਿਚੋੜੇ ਵਿਰੋਧਤਾ ਆਪਸੀ ਚੁੱਕਣ ਵਾਲੇ ਭਾਰੂ, ਬਦਨਾਮ ਸ਼੍ਰੋਮਣੀ ਕਮੇਟੀ ਤੇ ਅਕਾਲੀ ਕਰ ’ਤੇ। ਆਪਸੀ ਫੁੱਟ ਨੇ ਕਹਿਰ ਲਿਆ ’ਤਾ। ਇੰਦਰਾਂ ਗਾਂਧੀ ਨੂੰ ਵੀ ਚੱਕ ਦੇ ਫੱਟੇ ਆਖਣ ਵਾਲੇ ਸਭ ਉਤਾਵਲੇ, ਫੌਜੀ ਦਿਮਾਗ ਤਾਂ ਹੁੰਦਾ ਹੀ ਲੜੋ ਹੈ ਅੰਤ ਜੋ ਵਾਪਰਿਆ ਕੀ ਲਿਖਣਾ ਹੈ ਆਪਸੀ ਜਿੱਦਾਂ, ਕਿੜਾਂ, ਦੁਸ਼ਮਣੀ ਸਭ ਵਰਗ ਪੱਬਾ ਭਾਰ ਪਰ ਮੇਰਾ ਮੰਨਣਾ ਹੈ ਕਿ ਸੰਤਾਂ ਨੂੰ ਭੁਲੇਖਾ ਸੀ ਕਿ ਸੈਂਟਰ ਸਰਕਾਰ ਹਮਲਾ ਨਹੀਂ ਕਰੂ ਪਰ ਦੁਖਾਂਤ ਨੇ ਤਾਂ ਸਿੱਖ ਕੌਮ ਹੀ ਨਹੀਂ ਉੱਚ ਤਖ਼ਤ ਵੀ ਨਾ ਦੇਖਿਆ, ਭਾਵੇਂ ਫੌਜ ਦਾ ਆਪਣਾ ਪੱਖ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਇੱਕ ਵਾਰ ਮਿਆਨੋ ਨਿਕਲੀ……..

ਇਸ ਅਸਹਿ ਕਹਿਰ ਨੇ ਮੁੜ ਨਾ ਤਾਂ ਸੂਬਾ ਹੀ ਪੈਰੀਂ ਆਉਣ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਕੌਮ ਅੱਜ ਤੱਕ ਤ੍ਰਾਸਦੀ ਚੱਲਦੀ ਹੈ ਪਰ ਜੋ ਇਸ ਦੁਖਾਂਤ ’ਤੇ ਸਿਆਸਤ ਹੋਈ ਭੁੱਲਣ ਵਾਲੀ ਨਹੀਂ। ਕਤਲੋਗਾਰਤ ਤੋਂ ਲਾਭ ਲੈਣੇ ਜਿੰਨ੍ਹਾ ਪੁਲਿਸ ਨਾਲ ਨਿਹੱਥਿਆ ਦੇ ਦਹਿਸ਼ਤ ਫਲਾਉਣ ਲਈ ਕਤਲ ਕੀਤੇ ਤੇ ਆਪ ਵਿਦੇਸ਼ਾਂ ਨੂੰ ਤੇ ਉਧਰ ਏਜੰਟਾਂ ਨੇ ਖ਼ਤਰਾ ਬਣਾ ਜਹਾਜ਼ ਭਰ ਧਰੇ, ਦੁਨੀਆ ਦੇ ਸੌ ਦੇਸ਼ਾਂ ’ਚ ਸਿੱਖ ਖ਼ਤਰੇ ਵਾਲੇ ਵਸ ਗਏ ਪਰ ਜਿੰਨਾ ਦੇ ਘਰ ਤਬਾਹ ਹੋ ਗਏ ਨਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਨਾ ਕੋਈ ਸ਼ਹੀਦ ਕਹਿੰਦਾ ਤੇ ਨਾ ਕੋਈ ਨਓ ਲੈਂਦਾ ਹੈ। ਆਗੂਆਂ ਦੇ ਸ਼ਹੀਦ ਨੇ ਭਾਵੇਂ, ਮੁਕਾਬਲੇ ਮੁੜ ਪੁਲਿਸ ਨਾਲ ਹੀ ਅੜ ਗਏ ਪਰ ਉਹ ਕੌਮੀ ਹਨ ਸ਼ਹੀਦੀ ਦਿਹਾੜੇ ’ਤੇ ਹਾਅ ਦਾ ਨਾਅਰਾ ਮਾਰਨ ਗਏ। ਸੰਤਾਂ ਦੇ ਹੁਕਮ ਸਨ ਕਿ ਜਾਇਓ ਨਾ ਇਥੇ ਹੀ ਬੈਠੋ, ਨਿਭਾਉਦੇ ਮੌਤ ਨੂੰ ਚੁੰਮ ਕੇ ਬਲੀਦਾਨ ਦੇ ਗਏ ਪਰ ਕੋਈ ਨਓ ਨਹੀਂ ਲੈਂਦਾ ਬਸ ਆਪਣੀ ਆਪਣੀ ਵਿਉਤਵੰਦੀ ਕੋਈ ਲਾਸ਼ਾਂ ਦੀ ਗਿਣਤੀ ਕੋਈ ਸ਼ਹੀਦਾਂ ਦੇ ਵੇਰਵੇ ਪਰ ਕਿਸੇ ਨੇ ਕਦੀ ਕੌਮੀ ਘਾਣ ਦਾ ਦੁੱਖ ਨੀ ਰੋਇਆ ਤੇ ਨਾ ਹੀ ਪ੍ਰਾਪਤੀ ਦਾ ਨਿਰੀਖਣ ਕੀਤਾ ਬਸ ਆਪਣੀ ਪ੍ਰਸਿੱਧੀ ਅੱਗੇ ਅੱਜ ਤੱਕ ਲੀਹ ਤੁਰੀ ਹੈ।
ਹਰ ਸਾਲ ਜੱਥੇਬੰਦੀਆਂ ਆਪਣਾ ਗੌਗਾ ਗੌਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਕੋਚਾਂ ਲੰਡਨ ਤੇ ਲੋਕੀ ਗਏ ਬੂ ਕਰਕੇ। ਘਰੀਂ ਦੁੱਖ ਤਾਂ ਜਿਥੇ ਟਿਕਣੇ ਸੀ ਟਿਕ ਗੇ। ਪੰਜਾਬ ਨੂੰ ਲੱਭਿਆ ਕਦੀ ਵੀ ਨਿਰੀਖਣ ਨਹੀਂ, ਬੱਸ ਇਕੋ ਹੀ ਧੁੰਨ ਭਾਰੂ ਹੈ ਜੀ ਅਕਾਲੀ ਗੱਦਾਰ, ਮਾੜੇ ਇੰਨ੍ਹਾ ਨੂੰ ਮੁੜ ਸੱਤਾ ਨੀ ਦੇਣੀ। ਹਾਲੇ ਆਪੇ ਵਿਦੇਸ਼ੀ ਨੇ ਸ਼ੋਸ਼ਲ ਮੀਡੀਏ ’ਤੇ ਕੌਮ ਨੂੰ ਭੱਠੀ ’ਚ ਝੋਕਿਆ, ਪੈਸਾ ਕਮਾਉਣ ਲਈ ਇਥੇ ਵੀ ਇਹੀ ਹਾਲ ਹੈ ਹੁਣ ਆਪਸ ’ਚ ਫੁੱਟ ’ਤੇ ਲੱਗੇ ਪੋਤੜੇ ਫੋਲਣ ਤੂਹਮਤਾਂ, ਆਹ ਔਹਨੇ ਕਤਲ ਕਰਵਾ ਤਾਂ ਔਹ ਇਹਨੇ ਕਰਵਾਇਆ ਸੀ। ਕੋਈ ਕਿਤਾਬਾਂ ਲਿਖ ਕੇ ਸਪੱਸ਼ਟੀਕਰਨ ਦੇ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਭਾਗ ਮੰਦੇ ਕੌਮ ਦੇ ਵਿਦੇਸ਼ਾਂ ’ਚ ਵੀ ਸ਼ਾਂਤੀ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਰਹਿ ਸਕਦੇ, ਠੀਕ ਹੈ ਸਰਕਾਰਾਂ ਲਾਂਬੂੰ ਲੁਆ ਕੇ ਪਿਛਾਂਹ ਪਰ ਅੱਗੇ ਤਾਂ ਸਿੱਖ ਹੀ ਹਨ, ਸੁਹਿਰਦ ਸਿੱਖ ਤਾਂ ਹਰ ਵੇਲੇ ਅਰਜੋਈਆਂ ਤੇ ਹਨ ’ਤੇ ਆਗੂ ਭੱਠੀਆਂ ’ਚ ਡਾਉਣ ਨੂੰ। ਚਲੋ ਭਾਵੇਂ ਕਰਤਾਰ ਦੇ ਸਤਿ ਕਰ ਮੰਨੀਏ ਬੇਨਤੀਆਂ ਕਰੀਏ ਮੁੜ ਉਹ ਸਮਾਂ ਕਦੀ ਨਾ ਆਵੇ ਸਰਕਾਰਾਂ ਵੀ ਆਪਣੇ ਫ਼ਰਜ਼ ਜਾਨਣ ਤੇ ਕੁਮੱਤੇ ਸਿੱਖ ਵੀ ਸੁਮੱਤ ਲੈਣ। ਧੰਨ ਦਾ ਟਰੰਕ ਨਾਲ ਨੀ ਜਾਣਾ। ਆਤਮਾ, ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਸੁੱਖ ਮੰਗੀਏ।

ਬੀਬੀ ਬਲਵਿੰਦਰ ਕੌਰ ਚਾਹਲ
ਸਾਊਥਾਲ

ਸਿੱਖ ਕੌਮ ਦੇ ਅਜੌਕੇ ਸਮੇਂ ਦੀਆਂ ਕਮੀਆਂ ਪੇਸ਼ੀਆਂ ਦਾ ਦੁਖਾਂਤ

ਮਨੁੱਖ ਇੱਕ ਸੋਸ਼ਲ ਐਨੀਮਲ ਹੈ, ਭਾਈਚਾਰੇ ਤੇ ਸਮਾਜ ਤੋਂ ਰਹਿਤ ਜੀਵਨ ਨਹੀਂ। ਵਸਨੀਕ ਜਿਥੇ ਵੀ ਹੋਈਏ ਮੂਲ ਪਿੱਛਾ ਨਹੀਂ ਛੱਡਦਾ। ਧਰਮ ਤਾਂ ਸਰਵ ਹੈ, ਨਸਲ ਵੀ ਸਾਂਝੀ, ਕਿਸੇ ਆਫ਼ਤ ’ਤੇ ਭਾਵੀਂ ਦਾ ਅਸਰ ਪੈਂਦਾ ਹੈ, ਪਿਛਲੇ ਦਿਨਾਂ ’ਚ ਦੋ ਤਾਂ ਧਾਰਮਿਕ ਮੁੱਦੇ ਤੇ ਇੱਕ ਸਿਆਸੀ ਸਮਾਜੀ ਹਿਲਜੁੱਲ ਦਾ ਕਾਰਨ ਹਨ, ਪਹਿਲਾਂ ਤਾਂ ਜਲੰਧਰ ਦੀ ਚੋਣ ਦਾ ਦੰਗਲ, ਮੰਗਲ ਤੇ ਪਤੰਗੜ, ਕਾਂਗਰਸ ਚੋਣ ਹਾਰੀ ਨਹੀਂ ਹਰਾਈ ਗਈ, ਆਪਸੀ ਖੁੰਦਕਬਾਜ਼ੀ, ਟਿਕਟ ਗੁੱਸਾ ਤੇ ਕਾਕਾ ਪ੍ਰਧਾਨ ਥਾਪ ਕੇ ਪਹਿਲਾ ਕਤਾਰ ਵਾਲੇ ਸਿੰਨੀ ਖੜ੍ਹੇ ਸਨ, ਕਾਂਗਰਸੀ ਸਾਬਕਾ ਵਿਧਾਇਕ ‘ਆਮ’ ’ਚ, ਉਥੇ ਤਾਂ ਹੱਥਾਂ ਤੇ ਸਰੋਂ ਜੰਮ ਰਹੀ ਹੈ, ਇਹ ਨਵਾਂ ਚੁਣਿਆ ਤਾਂ ਇਮਾਨਦਾਰ ਸੀ ਬਾਕੀ ਸਭ ਭਿ੍ਰਸ਼ਟ ਭਗਵੰਤ ਮਾਨ ਬਖ਼ਸ਼ਣਹਾਰ, ਅਕਾਲੀ, ਭਾਜਪਾ ਦੀ ਤਾਂ ਸੀਟ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਸਾਂਝਾਂ ਐਮ.ਪੀ. ਹੈ, ਭਾਈ ਅਗਲੇ ਫੇਰ ਦੇਖਣਗੇ। ਦੂਜਾ ਕੁੱਲ ਸਿੱਖ ਜਗਤ ਦੇ ਸ੍ਰੀ ਅਕਾਲ ਤਖ਼ਤ ਸਾਹਿਬ ਦੇ ਜੱਥੇਦਾਰ ਜੋ ਰਾਘਵ ਚੱਢਾ ਦੀ ਮੰਗਣੀ ਤੇ ਸ਼ਗਨ ਦੇਣ ਭੱਜੇ ਪ੍ਰਜਾਤੰਤਰ ’ਚ ਤੇ ਸਿੱਖ ਸਫ਼ਾਂ ’ਚ ਉੱਚ ਪਦਵੀ ਦੀ ਅਜਿਹੀ ਕੋਈ ਕਰਨੀ ਤੇ ਕਿੰਤੂ ਪਰੰਤੂ ਸਿੱਖਾਂ ਦਾ ਹੱਕ ਹੈ, ਪੜਚੋਲ ਹੈ ਕਿ ਜਾਣ ਨਾਲ ਜੱਥੇਦਾਰ ਜੀ ਕੀ ਖੱਟ ਕੇ ਲਿਆਏ, ਨਾ ਜਾਣ ਨਾਲ ਕੀ ਘਾਟਾ ਸੀ ? ਕੀ ਲੱਡੂਆਂ ਦੇ ਡੱਬੇ ਦੀ ਮਹੱਤਤਾ ਹੈ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਹਾਲੇ ਤਾਂ ਕਾਗਜ਼ ਵੀ ਮੈਲ੍ਹੇ ਨੀ ਹੋਏ ਜਦੋਂ ਭਗਵੰਤ ਮਾਨ ਨੇ ਟਵੀਟ ਕਰਕੇ ਜੱਥੇਦਾਰ ਜੀ ਨੂੰ ਮੋੜਮਾਂ ਉੱਤਰ ਸੀ ਕਿ ਅਸੀਂ ਗ੍ਰੰਥੀਆਂ ਤੋਂ ਪੁੱਛ ਕੇ ਸਰਕਾਰ ਚਲਾਉਣੀ ਹੈ, ਮੁਆਫ਼ੀ ਲੈਣ ਆਪ ਗਏ ਸਨ ਸੁਪਰੀਮ ਸਿੱਖ ਜੱਜ ? ਰਹੀ ਗੱਲ ਇੰਗਲੈਂਡੀ ਸਿੱਖਾਂ ਦੀ ਭਾਈ ਜਦੋਂ ਉੱਚ ਤਖ਼ਤ ਦੇ ਤਾੳੂਸ ਇਥੇ ਬੁੱਤ ਦਾ ਉਦਘਾਟਨ ਕਰਨ ਆਏ ਸੀ, ਜੋ ਧਾਰਮਿਕ ਰੀਤ ਨਹੀਂ ਕਿਉ ਕੋਈ ਵਿਰੋਧਤਾ, ਖੜਾ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ ? ਮੈਂ ਤਾਂ ਲਿਖਿਆ ਸੀ, ਪਰ ਤੁਸੀਂ ਲੋਕ ਕਾਮਰਾਡਰੀ ਕਿ ਗੁਰੂਘਰਾਂ ਦੇ ਪ੍ਰਬੰਧਕ ਨਾ ਰੁੱਸ ਜਾਣ ਤਾਂ ਦੜ੍ਹ ਵੱਟ ਲਈ, ਅਸੂਲ ਪਾਲਣੇ ਔਖੇ ਹਨ ਹਿੱਤ ਮੂਹਰੇ ਖੜ੍ਹ ਜਾਂਦੇ ਨੇ ਜੱਥੇਦਾਰ ਹੋਰਾਂ ਦਾ ਘਟਾ ਤਾਂ ਉਦੋਂ ਹੀ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ।

ਹੁਣ ਆਓ ਖਾਲਸਾ ਰਵਾਇਤ ਜੋ ਅਜੋਕੇ ਸਮੇਂ ਸਿੱਖ ਧਰਮ ’ਚ ਦੁਬਿਧਾ ਹੈ ਹੱਲ ਨਹੀਂ ਸਗੋਂ ਅਬੱਲ ਖਪੜੇ ਜਾ ਰਹੇ ਹਨ, ਕੀ ਭਵਿੱਖ ਦੀ ਨੌਜਵਾਨੀ ਇਸ ਪੱਖ ਨੂੰ ਦੇਖ ਸੁਣ ਕੇ ਧਰਮ ਪ੍ਰਰੇਤ ਹੋੳੂਗੀ। ਖਿਮਾਂ ਕਰਨਾ ਹੁਣ ਤਾਂ ਮੇਰੇ ਵਰਗੇ ਉੱਖੜ ਰਹੇ ਹਨ ਕੀ ਕੋਈ ਧਰਮ ਸੰਸਥਾ ਇਸ ਪਹਿਲੂ ਨੂੰ ਸਵੀਕਾਰ ਲਉ ਕਿ ਧਰਮ ਬੰਦੇ ਨੂੰ ਕਤਲ ਕਰਨ ਦੀ ਆਗਿਆ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ? ਦੁਨੀਆ ’ਤੇ ਧਰਮਾਂ ਦੀ ਬੈਠਕ ਹੋਵੇ ਤੇ ਸਿੱਖ ਸੁਪਰੀਮ ਤਖ਼ਤ ਆਖੇ ਸਾਡੀ ਗੁਰੂ ਪ੍ਰੰਪਰਾ ਹੈ ਅਵੱਗਿਆਕਾਰੀ ਨੂੰ ਥਾਂ ਹੀ ਢੇਰੀ ਕਰ ਸਜ਼ਾ ਆਪ ਦੇਵੋ ਦੇਖਿਓ ਫੇਰ ਕਿਵੇਂ ਪ੍ਰਸਿੱਧੀ ਤੇ ਸਤਿਕਾਰ ਮਿਲਦਾ ਹੈ, ਅੱਜ ਪੰਜਾਬ ’ਚ ਸਿੱਖ ਜੱਥੇਬੰਦੀਆਂ ਟੋਭੇ ਦੇ ਡੱਡੂ ਹਨ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਪਰਾਂ ਵੀ ਜੱਗ ਵੱਸਦਾ ਹੈ, ਵਿਦੇਸ਼ਾ ’ਚ ਵੀ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਮੂੰਹ ਚੁੱਕ ਕੇ ਜੀਉਣਾ ਹੈ, ਸਾਡੀ ਧਾਰਮਿਕ ਸੰਸਥਾ ਸ਼੍ਰੋਮਣੀ ਕਮੇਟੀ ਤਾਂ ਸੁਸਰੀ ਬਣ ਚੱਲੀ ਹੈ, ਕੋਈ ਸਬਕ ਨਹੀਂ ਸਿੱਖ ਰਹੀ ਕਿ ਦੂਜੇ ਸੂਬੇ ਅੱਡ ਬਣਾ ਕੇ ਬਲਹੀਣ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ, ਇਹ ਬਸ ਸਰਕਾਰਾਂ ਨਾਲ ਯੁੱਧ ਲਾਉਣ ਤੇ ਆਪਣੀ ਮੰਜੀ ਨੂੰ ਦੇਖਦੇ ਤੇ ਅੱਜ ਜਹਾਜ਼ੀ ਜਲਾਦੀ ਧਰਮ ਪ੍ਰਚਾਰ ਰਹੇ ਹਨ, ਕਿਉ ਸਰਕਾਰਾਂ ਇੰਨ੍ਹਾ ਨੂੰ ਮਾਣਤਾ ਦੇਣ। ਅੰਤਰ ਧਿਆਨ ਹੋ ਕੇ ਸੋਚੋ ਕਿ ਬੇਅਦਬੀਆਂ ਤੇ ਹੁਣ ਪਟਿਆਲੇ ਜੋ ਵੀ ਹੋਇਆ ਕੀ ਬਾਹਰੋਂ ਹਨ, ਮੁਰਿੰਡਾ ਦਾ ਕੇਸ ਵੀਡੀਓ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇਖੋ ਕਿ ‘‘ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ’’ ਦੀ ਬੇਅਦਬੀ ਸੀ ਜਾਂ ਗਰੰਥੀਆਂ ਦੀ ਹੋਈ ਵਾਰਤਾ, ਫੇਰ ਬੰਦੇ ਤੋਂ ਪੁੱਛਗਿੱਛ ਨਸ਼ਰ ਕਿਉ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ? ਪਾਜ਼ ਉਘੜਦੇ ਨੇ ਹੁਣ ਜੋ ਕੁੱਝ ਦੁੱਖ ਨਿਵਾਰਨ ਹੋਇਆ ਪਹਿਲਾਂ ਤਾਂ ਪੁਲਿਸ ਨੇ ਫੜ੍ਹ ਲਈ ਤਾਂ ਗੋਲੀਆਂ ਕਿਉ ਮਾਰੀਆਂ ? ਨਸ਼ੇੜੀ ਔਰਤ ਨੂੰ ਕੌਣ ਲੈ ਕੇ ਆਇਆ ? ਕਹਾਣੀ ਸਾਹਮਣੇ ਨਹੀਂ ਭਾਵਨਾ ’ਚ ਆ ਕੇ ਗੋਲੀਆਂ ਦਾਗੀਆਂ ਪੁਲਿਸ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਜਾਂ ਤਾਂ ਨੰਬਰ ਬਨਾਉਣ ਲਈ ਜਾਂ ਫੇਰ ਕਹਾਣੀ ਛੁਪਾਉਣ ਲਈ ਸਭ ਸਕੀਮਾਂ ਹਨ ਆਪੇ ਹੀ ਕਰੀ ਜਾਂਦੇ ਨੇ। ਅਗੋਂ ਵਕੀਲ ਖੜੇ ਨੇ ਕੇਸ ਲੜ੍ਹਨ ਨੂੰ ਸ਼੍ਰੋਮਣੀ ਕਮੇਟੀ ਪੈਸੇ ਦੇਣ ਨੂੰ ਜੱਥੇਬੰਦੀਆਂ ਫੁੱਲ ਵਰਸਾਉਣ ਨੂੰ ਪੁਲਿਸ ਆਪਣਾ ਬਚਾਅ ਕਰਨ ਨੂੰ।

ਗੁਰਮੁੱਖ ਕਾਨੂੰਨ ’ਚ ਭਾਵਨਾ ਦਾ ਥਾਂ ਨਹੀਂ ਧਾਰਾ ਦੂਜਾ ਨੰਬਰ ਦੀ ਤਾਂ ਲੱਗਦੀ ਹੈ ਪਰ ਧਾਰਮਿਕ ਨਹੀਂ। ਮੈਂ ਸਮਝਦੀ ਹਾਂ ਕਿ ਧਾਮੀ ਸਾਹਿਬ ਨੇ ਵਕੀਲੀ ’ਤੇ ਚਾਰ ਚਾਰ ਲਾਏ ਹੁਣ ਪ੍ਰਧਾਨਗੀ ਤਾਂ ਨਿੰਦਿਆ ਖੋਹ ਰਹੀ ਹੈ। ਕੋਈ ਸੁਧਾਰ ਲਿਆਉਣ ਦੀ ਵਿਧੀ ਦਸੋ। ਧਰਮ ਦੀ ਉੱਚਤਾ ਦੇ ਉਪਰਾਲੇ ਕਰੋ ਨਾ ਕਿ ਮੂਧੇ ਮੂੰਹ ਸਿਟਣ ਦੇ, ਆਪ ਵੀ ਡੁਬੋਗੇ, ਜਜਮਾਨ ਵੀ ਡੁਬੋਗੇ, ਸੂਝ-ਬੂਝ ਤੇ ਸੁੱਘੜ ਸਿਆਣੇ ਬਣੋ, ਸਮੇਂ ਦੇ ਵਾਯੂ ਮੰਡਲ ਨੂੰ ਪਰਖੋ, ਦੁਨੀਆ ’ਤੇ ਹਵਾ ਝੱਟ ਫੈਲ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਤੇ ਧਰਮ ਦੀ ਵੱਧ ਰਹੀ, ਵਿਡੰਡਣਤਾ ਨੂੰ ਘਟਾਓ ਨਾ ਇਤਿਹਾਸ ਇੰਨਾ ਥਾਪੀ ਦੇਣਿਆ ਨੇ ਨੀ ਲਿਖਣਾ ਉਹ ਤਾਂ ਖੋਜੀ ਹੋਣਗੇ, ਸਿੱਖ ਇਤਿਹਾਸਕਾਰ ਤਾਂ ਸ਼ਾਬਾ ਸ਼ਾਬਾ ਕਰ ਦੇਣਗੇ ਪਰ ਚੋਟੀ ਦੇ ਲੇਖਕ ਪਰ੍ਹਾਂ ਹਨ। ਚੁਫੇਰ ਨਜ਼ਰਾਂ ਮਾਰੋ, ਮੈਂ ਭਾਵੇਂ ਪ੍ਰਸੰਸਕ ਤੇ ਸਮਰਥੱਕ ਹੋਵਾਂ ਪਰ ਦੋ ਤੇ ਦੋ ਸੱਤ ਨਹੀਂ ਲਿਖ ਸਕਦੀ ਆਤਮਾ ਹੈ, ਚਿੰਤਕਾਂ ਪ੍ਰਤੀ ਦੋ ਅੱਖਰ, ਸਮਾਜ ਭਾਈਚਾਰਾ ਤੇ ਧਰਮ ਜੀਵਾਂ ਦੇ ਸਿਰ ’ਤੇ ਹੀ ਚਲਦੇ ਹਨ, ਦੁਹਾਈ ਧਰਮ ਪ੍ਰਵਰਤਣ ਦੇ ਕਾਰਨ ਫੋਰਲੋ ਭਾਈ, ਤੁਹਾਡੀਆਂ ਗੀਤਵਿਧੀਆ ਜ਼ੁੰਮੇਵਾਰ ਹਨ। ਕਿੰਨੇ ਕੁ ਇਥੋਂ ਦੇ ਜੰਮਪਲ ਗੁਰੂਘਰਾਂ ’ਚ ਨਗਰ ਕੀਰਤਨਾ ’ਤੇ ਜਾਂ ਹੋਰ ਸਿੱਖ ਇਕੱਠਾ ’ਚ ਗਿਣਤੀ, ਹਾਂ ਜੱਥੇਬੰਦੀਆਂ ਦੇ ਆਪਣੇ ਤੇ ਉਧਰ ਅਫ਼ਗਾਨੀ ਨਵੇਂ ਨਵੇਂ ਅਜ਼ਾਦੀ ਨਾਲ ਧਰਮ ਮਾਨਣ ਲੱਗੇ ਹਨ। ਡੇਰੇ ਤੇ ਸੰਤ ਕਿਉ ਭੀੜ ਨੂੰ ਸੰਬੋਧਤ ? ਕਸ਼ਟੀ ਜੀਵਨ ’ਚ ਦੁਖੀ ਕਰਨ ਵਾਲੀਆਂ ਬਾਤਾ ਸੁਨਣ ਨੂੰ ਬਹੁਗਿਣਤੀ ਨਹੀਂ ਚਾਹੁੰਦੀ, ਸਾਰਾ ਸਮਾਂ ਮਰੋ ਮਰੋ, ਵੱਢੋ ਟੁੱਕੋ ਤਾਂ ਪਰਮਾਨੰਦ ਮਿਲੂ ਸੁਅੱਸਤ ਜੀਵਨ ਸਗੋਂ ਕਮਜ਼ੋਰ ਸਨ ਤਾਂ ਤਣਾਅ ’ਚ ਆੳੂ, ਬੀਮਾਰ ਹੋੳੂ ਦੂਜਿਆਂ ਨੂੰ ਦੁਖੀ ਕਰੂ, ਪ੍ਰਵਾਰ ਦਾ ਘਾਣ ਕਰੂ ਫੇਰ ਚੁਫੇਰੇ ਤੇ ਅੱਗੋ ਸਮਾਜ ਤੇ ਭਾਈਚਾਰੇ ਦਾ ਚੰਗਾ ਨਹੀਂ, ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਸਿੱਖਿਆ ਦੇਵੋ, ਤੰਦਰੁਸਤੀ ਦੇ ਨੁਸਖੇ ਦਸੋ, ਰਲ ਮਿਲ ਕੇ ਵਿਚਾਰ ਵਟਾਂਦਰੇ ਕਰੋ, ਜੀਵਨ ਪੱਧਰ ਨੂੰ ਸੁਆਰੋ ਕੁੱਝ ਨੌਜਵਾਨਾ ਤੋਂ ਸਿੱਖੋ ਕੁੱਝ ਪੁਰਾਤਨ ਵੱਡਮੁੱਲੀਆਂ ਰਵਾਇਤਾਂ ਮੋੜ ਕੇ ਪ੍ਰਚੱਲਤ ਕਰੋ, ਤਜ਼ਰਬੇ ਲਾਗੂ ਕਰੋ ਧਰਮ ਕੇਵਲ ਕਸਵੱਟੀ ਹੋਵੇ।

ਮੰਗ ਇਨਸਾਫ਼ ਦੀ, ਕਾਤਲਾਂ ਦੀਆਂ ਸਜ਼ਾਵਾਂ ਪੂਰੀਆਂ ਤੇ ਰਿਹਾਈ ਪਰ ਸਰਕਾਰ ਫਾਂਸੀ ਦੀ ਸਜ਼ਾ ਬਣਾਵੇ ਕਿਹੜੀ ਕੜੀ ਲੜੀ ’ਚ ਪੂਰੀ ਉਤਰਦੀ ਹੈ ? ਸਿੱਖ ਧਰਮ ਦੀ ਪ੍ਰੰਪਰਾ ਸੋਧੇ, ਕਤਲ ਅਤੇ ਆਪ ਹੀ ਫੈਸਲੇ ਸੰਸਾਰ ਦੀ ਕਚਿਹਰੀ ’ਚ ਕਿਵੇਂ ਵਿਚਰੋਗੇ ? ਵਿਚਾਰ ਕਰੋ ਕਿ ਦੁਨੀਆ ’ਤੇ ਕਿਸੇ ਨੇ ਕੋਲ ਖੜਨ ਤੋਂ ਵੀ ਡਰਨਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਤਾਂ ਕਤਲ ਕਰ ਧਰਦੇ ਨੇ ਕੀ ਭਵਿੱਖ ਹੋਵੇਗਾ ਸਾਡੀ ਕੌਮ ਦਾ ? ਧਰਮ ’ਚ ਬਾਹਰੋਂ ਕਿੰਨੀ ਕੁ ਆਮਦ ਹੋਵੇਗੀ ? ਕਿੰਨੀ ਕੁ ਪ੍ਰਸਿੱਧੀ ਹਾਸਲ ਕਰਕੇ ਨਾਮਣੇ ਖੱਟੋਗੇ, ਇਹ ਬੜਕਾਂ ਮਾਰ ਕੇ ਵੱਢ-ਟੁੱਕ ਕਰਕੇ ਕਿਹੜੇ ਦੇਸ਼ ਨਾਲ ਸਬੰਧ ਸਾਵੇਂ ਕਰੋਗੇ। ਐਮਨੇਸਿਟੀ ਇੰਟਰਨੈਸ਼ਨਲ ਵੱਡੀ ਧਿਰ ਸੀ ਸਿੱਖਾਂ ਦੀ ਪਰ ਹੁਣ ਫਾਂਸੀ ਦੇ ਕਾਨੂੰਨ ’ਤੇ ਨੇੜੇ ਨਹੀਂ, ਅੰਤ ’ਚ ਮੈਂ ਭਾਵੇਂ ਕਤਰ ਸੌ ਹੀ ਰਹਿ ਜਾਵਾਂ ਪਰ ਕਾਤਲਾਂ ਨੂੰ ਬਹਾਦਰ ਨਹੀਂ ਮੰਨੂੰਗੀ, ਮਨੁੱਖਾ ਜੀਵਨ ਦੁਰਲੱਭ ਹੈ। ਦਿੱਤਾ ਪ੍ਰਭੂ ਨੇ ਲੈਣਾ ਪ੍ਰਭੂ ਨੇ ਸਿੱਖ ਫੇਰ ਨਾ ਭਾਣੇ ਦੇ ਹਾਮੀ ਹਨ ਨਾ ਹੀ ਪ੍ਰਮੇਸ਼ਰ ਦੇ ਪੁਜਾਰੀ, ਬਹੁਗਿਣਤੀ ਤਾਂ ਸਹਿਮੀ ਪਈ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਕੀ ਚੰਦ ਚੜਾ ਰਹੇ ਹਨ ਸ਼੍ਰੋਮਣੀ ਕਮੇਟੀ ਦੀ ਸਮਰਥੱਕ ਹੁੰਦੀ ਹੋਈ ਵੀ ਨਿੰਦਕ ਹਾਂ ਜੋ ਅੱਜ ਕਾਤਲਾਂ ਨੂੰ ਹੀ ਸਨਮਾਨਦੀ ਹੈ। ਧਾਮੀ ਸਾਹਿਬ ਸੰਗਤਾਂ ਦਾ ਦਸਵੰਧ ਕੁਥਾਣੇ ਲਾ ਰਹੇ ਹਨ ਫ਼ਲ ਨਹੀਂ ਮਿਲਣਾ ਸਗੋਂ ਪਾਪਾਂ ਦਾ ਕਦੀ ਪਾਰ ਉਤਾਰਾ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ। ਇੱਕ ਐਸੇ ਵਰਗ ਦਾ ਬੋਲ ਬਾਲਾ ਕਰਵਾ ਰਹੇ ਹਨ ਜੋ ਸਰਵਸਿੱਖ ਪ੍ਰਵਾਨਿਤ ਨਹੀਂ ਆ ? ਸ੍ਰੀ ਅਕਾਲ ਤਖ਼ਤ ਦੇ ਜੱਥੇਦਾਰ ’ਤੇ ਦੇਖ ਲਵੋ ਝੁੱਲ ਗਈ ਹਨੇਰੀ ਡਰੀਏ ਕਰਤਾਰੋ, ਕਿਸ ਕਤਲ ਕੀਤੇ ਦਰਵੇਸ਼ ਦੀ ਰੂਹ ਐਸੀ ਬੱਦ ਦੁਆ ਦੇੳੂ, ਹਰ ਪਹਿਲੂ ’ਤੇ ਸਿਆਸਤ ਵਾਜਬ ਨਹੀਂ, ਤੁਸੀਂ ਸਭ ਭਾਂਡੇ ਸਰਕਾਰਾਂ ’ਤੇ ਭੰਨ ਰਹੇ ਹੋ, ਸਤਿ ਦਾ ਰਾਹ ਹੀ ਸਹਾਈ ਹੋਣਾ ਹੈ, ਛੱਡ ਚੁੱਕੇ ਹੋ। ਬਾਪੂ ਬਲਕੌਰ ਸਿੰਘ ਦੁਖੀ ਹੈ ਪਰ ਸਾਰਾ ਸਮਾਂ ਸਬੂਤਾਂ ਵਗੈਰ ਟੰਗ ਦਿਓ, ਮੇਰੀ ਵੀ ਹਮਦਰਦੀ ਘਟਾਉਦੀ ਹੈ। ਕੀ ਜਲੰਧਰ ਚੋਣ ’ਚ ਲੋਕਾਂ ਸੁਣ ਲਈ ? ਉਲਟਾ ਅਸਰ। ਵਿਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਤਾਂ ਘੱਟੋ ਘੱਟ ਧਰਮ ਪਾਲ੍ਹੋ। ਦੁਰਵਰਤੋਂ ਕੀਹਨੂੰ ਕਹਿੰਦੇ ਨੇ ਜੋ ਧੜੇਬੰਦੀਆਂ ’ਚ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਮਾਇਆ ਵਰਤੇ, ਗੁਰੂਘਰਾਂ ’ਤੇ ਕਬਜ਼ੇ ਸੇਵਾ ਨਹੀਂ ਭਵਿੱਖ ਦੀ ਜੁਆਨੀ ਮਾਣਮੱਤੀ ਨਹੀਂ ਇੱਕ ਨੂੰ ਪਰ੍ਹਾਂ ਕਰਕੇ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਸੁੱਖੀ ਹਾਲੇ ਇਹ ਧਾਰਮਿਕ ਕੌਮ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸੰਗਤਾਂ ਵੀ ਭਰ ਰਹੀਆਂ ਹਨ। ਮਨੁੱਖੀ ਕਹਿਰ ਤੇ ਈਸ਼ਵਰ ਦੀ ਕਰੋਪੀ ਜਿੰਨੀ ਛੇਤੀ ਭਾਂਪ ਲਵਾਂਗੇ ਸੁੱਖ ਪਾਵਾਂਗੇ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਹੋਰ ਵੀ ਪਰਲੋ ਆਵੇਗੀ, ਝੂਠ ਤੇ ਵਿਪਰਨ ਕੀ ਰੀਤ ਤਿਆਗੋ ‘‘ਕੂੜ ਨਿਖੂਟੇ’’ ਸੰਭਲ ਮੁੱਠ ਭਰੀ, ਸੁਧਰੀਏ ਅਤੇ ਨੀਮੇ ਰਹੀਏ।

ਬੀਬੀ ਬਲਵਿੰਦਰ ਕੌਰ ਚਾਹਲ
ਸਾਊਥਾਲ

ਬਲਵਿੰਦਰ ਮੱਲ੍ਹੀ ਦੇ ਬਾਦਲ ਬਾਰੇ ਲੇਖ ’ਤੇ ਟਿੱਪਣੀ

‘ਦੇਸ ਪ੍ਰਦੇਸ’ ’ਚ ਲੇਖ ਸੁਲਝੇ ਲੇਖਕ ਬਲਵਿੰਦਰ ਮੱਲ੍ਹੀ ਨੇ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਹੀ ਨਹੀਂ ਬਲਕਿ ਭਾਰਤ ਦੇ ਹਰ ਵਰਗ ਦੇ ਚਹੇਤੇ ਨੇਤਾ ਸਵ. ਸ. ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਸਿੰਘ ਬਾਦਲ ਦੀ ਜੀਵਨ ਝਾਤ ’ਚ ਕੁੱਝ ਤੱਥ ਪਰੋਖੇ ਕੀਤੇ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਅੰਕਿਤ ਕਰਕੇ ਵਾਧਾ ਕਰਨ ਦੀ ਆਗਿਆ ਮੰਗਦੀ ਹਾਂ, ਜੋ ਵੀ ਲਿਖਿਆ ਸੱਚ ’ਤੇ ਬਾਦਲ ਸਾਹਬ ਦੇ ਅੰਤ ’ਤੇ ਜੋ ਦੁੱਖ ਤੇ ਸ਼ਰਧਾ ਦੇਖੀ ਗਈ, ਸਿੱਧ ਕਰ ਗਈ, ਉਹ ਚਰਿੱਤਰ ਅਤੇ ਸੁਭਾਅ ਕਰਕੇ ਹਰਮਨ ਪਿਆਰੇ ਤੇ ਦਿਲਾਂ ਦੀ ਧੜਕਣ ਬਣੇ ਨੁਕਤਾ, ਬਾਦਲ ਸਾਹਬ ਦੇ ਕਾਲਜ ਦੇ ਮਿੱਤਰ ਅਮਰੀਕਾ ਤੋਂ ਜੋ ਵਰਲਡ ਬੈਂਕ ਦੇ ਕਾਰਕੁੰਨ ਰਹੇ ਦੱਸਦੇ ਹਨ ਕਿ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਸਿੰਘ ਹੋਰਾਂ ਐਮ.ਏ. ਲਾਹੋਰੋ ਕਰਕੇ ਫੇਰ ਸਿੱਖ ਕਾਲਜ ਤੋਂ ਬੀ.ਏ. ਕੀਤੀ, ਫੇਰ ਨੌਕਰੀ ਦੀ ਇੱਛਾ ਰੱਖਦੇ ਸਨ ਪਰ ਗਿਆਨੀ ਕਰਤਾਰ ਸਿੰਘ ਹੋਰਾਂ ਦੇ ਹੁਕਮ ਪਾਲਣਾ ਕਰਕੇ ਇਸ ਪਾਸੇ ਹੋਣ, ਦੂਜਾ ਗੁਰੂ ਰਵਿਦਾਸ ਯਾਦਗਾਰ ਲਈ ਦੁਆਬੇ ’ਚ ਵਿਸ਼ਾਲ ਜ਼ਮੀਨ ਅਲਾਟ ਕੀਤੀ, ਤੀਜਾ ਮੁੱਖ ਮੰਤਰੀ ਬਣਕੇ ਵੀ ਆਪਣੇ ਮਿੱਤਰਾਂ ਦਾ ਸਤਿਕਾਰ, ਬਚਪਨ ਦੇ ਦੋਸਤ ਨੇ ਗੁੱਸਾ ਕੱਢਦਿਆਂ ਕੁੱਝ ਉੱਚੇ ਬੋਲ ਬੋਲੇ, ਪੁਲਿਸ ਇੰਸਪੈਕਟਰ ਕਹਿੰਦਾ ਮੈਂ ਇਹਨੂੰ ਫੜ੍ਹਨਾ ਹੈ, ਬਾਦਲ ਸਾਹਬ ਕਹਿੰਦੇ ਨਹੀਂ ਇਹ ਮੇਰਾ ਬਚਪਨ ਦਾ ਮਿੱਤਰ ਹੈ ਇਹਨੂੰ ਹੱਕ ਹੈ। ਸਮੇਂ ਦੇ ਪ੍ਰਬੰਧ ਸਮਾਗਮਾਂ ’ਤੇ ਲੋਕਾਂ ਤੋਂ ਵੀ ਪਹਿਲਾਂ ਪਹੁੰਚ ਜਾਣਾ ਤਾਂ ਸੇਵਾਦਾਰਾਂ ਕਹਿਣਾ ਜੀ ਹਾਲੇ ਤਾਂ ਹੋਰ ਆਏ ਨਹੀਂ ਬਾਦਲ ਸਾਹਬ ਨੇ ਕਹਿਣਾ ਕੋਈ ਨਾ ਆ ਜਾਣਗੇ, ਨੌਕਰ ਚਾਕਰ ਰੋਂਦੇ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਸਾਨੂੰ ਕਦੀ ਝਿੜਕਦੇ ਨਹੀਂ ਸਨ ਬਸ ਆਖ ਦਿੰਦੇ ਸਨ ਚਲੋ ਫੇਰ ਨਾ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕਰਿਓ। ਖਾਸੀਅਤਾਂ ਹੀ ਮਨੁੱਖ ਦੀ ਪਛਾਣ ਤੇ ਪ੍ਰਸਿੱਧੀ ਦੀ ਨਿਸ਼ਾਨੀ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ। ਅਸੀਂ ਤਾਂ ਬਸ ਯਾਦ ਹੀ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਾਂ ਆਪਣਾ ਤਾਂ ਸਕਦੇ ਨਹੀਂ ਬਸ ਯਾਦਾਂ ਸਾਂਝੀਆਂ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਾਂ, ਖਿਮਾਂ ਮੰਗਦੀ ਹਾਂ ਜੇਕਰ ਕੋਈ ਕੁਤਾਹੀ ਕਰ ਗਈ ਹੋਵਾਂ।

ਬੀਬੀ ਬਲਵਿੰਦਰ ਕੌਰ ਚਾਹਲ
ਸਾਊਥਾਲ

ਦਿੱਲੀ ਵਿਖੇ ਕੁੜੀਆਂ ਦਾ ਭਲਵਾਨੀ ਅਖਾੜਾ

ਸਰਬਜੀਤ ਸਿਆਂ ਕਾਕਾ ਆਹ ਦਿੱਲੀ ’ਚ ਅਣੋਖੇ ਭਲਵਾਨ ਕਿੰਨੇ ਦਿਨ ਹੋ ਗਏ ਇੱਕੋ ਸਾਹ ਘੁੱਲਣ ਲੱਗੇ ਨੇ, ਨਾ ਕੋਈ ਪਾਣੀ ਧਾਣੀ, ਪੁੱਛ ਲੈਣਾ ਸੀ। ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਸਿੰਘ ਯੂਨੀਅਨਾਂ ਵਾਲੇ ਆਗੂ ਤਾਂ ਪਹੁੰਚ ਗਏ, ਬੜੀਆਂ ਡੀਂਗਾਂ ਸਨ ਕਿ ਭਾਰਤੀ ਤੇ ਪੰਜਾਬੀ ਸੱਭਿਅਚਾਰਤਾ ਚੋਟੀ ਦੀ ਸੀ, ਭਾਵੇਂ ਸਮੇਂ ਨਾਲ ਕੁੱਝ ਕੁਦਰਤੀ ਬਦਲਾਅ ਆਉਦੇ ਹੀ ਹਨ ਪਰ ਬੰਦਾ ਤ੍ਰੀਮਤ ਤਾਂ ਹਾਲੇ ਹਨ। ਕੀ ਭਲਵਾਨੀ ਹੁਣ ਕੁੜੀਆਂ ਦੀ ਖੇਡ ਹੈ ? ਫੇਰ ਧੌਲੀਆਂ ਦਾੜੀਆਂ ਭੱਜੇ ਗਏ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਕਰਨ, ਮੈਂ ਗੁਰਦੁਆਰੇ ਦੇ ਬਾਹਰ ਫੋਟੋ ਤੇ ਨਸੀਹਤਾਂ ਪੜ੍ਹੀਆਂ ਕੀ ਭਗਵਾ ਨਹੀਂ ਪਹਿਨ ਕੇ ਆ ਸਕਦੀਆਂ। ਇਹ ਗੁਰਦੁਆਰੇ ਪ੍ਰਬੰਧਕ ਇੰਨ੍ਹਾ ਹੀ ਕਿਸਾਨੀ ਆਗੂਆਂ ਲਈ ਦਿੱਲੀ ਕਿਸਾਨੀ ਘੋਲ ’ਚ ਫੰਡ ਭੇਜਦੇ ਸੀ ਕੀ ਉਹ ਹੁਣ ਭਲਵਾਨਾ ਲਈ ਵੀ ਬੋਰਡ ਲਾਉਣਗੇ ? ਕੇਵਲ ਮੋਦੀ ਸਰਕਾਰ ਦੇ ਵਿਰੋਧ ਲਈ ਭਾਵੇਂ ਝੁੱਗਾ ਚੌੜ ਹੀ ਹੋ ਜਾਵੇ, ਹਾਲੇ ਪਹਿਲਾ ਸੁਰਮਾ ਨਿਕਲਿਆ ਨੀ, ਸੱਚ ਜਾਣੋ ਸਾਡੇ ਨਿਆਣੇ ਤਾਂ ਟਿੱਚਰਾਂ ਕਰਦੇ ਨੇ ਕਿ ਦੇਖੋ ਤੁਹਾਡੀ ਸੱਭਿਆਤਾ, ਸਾਡੇ ’ਤੇ ਹਕੂਮਤ ਕਰਦੇ ਸੀ, ਐਥੇਂ ਦੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਭੰਡਣ ਨੂੰ ਇਹ ਕੁੱਝ ਕੁ ਬੁਲਾਰੇ, ਕਵੀ ਤੇ ਲੇਖਕ ਝੰਡਾ ਉੱਚਾ ਕਰ ਲੈਣਗੇ ਪਰ ਹੁਣ ਕੋਈ ਗਮ ਨਹੀਂ, ਕਿਉਕਿ ਯੂਨੀਅਨਾਂ ਦਾ ਬੋਲਬਾਲਾ ਕੱਲ੍ਹ ਨੂੰ ਕਹਿਣਗੀਆਂ, ਅਸੀਂ ਤਾਂ ਬੰਦਿਆਂ ਨਾਲ ਘੁੱਲਣਾ, ਹੱਕ ਬਰਾਬਰ ਫੇਰ ਐਹਨੂੰ ਫੜ੍ਹੋ, ਉਹਨੂੰ ਗ੍ਰਿਫ਼ਤਾਰ ਕਰੋ, ਫਲਾਣੇ ਨੂੰ ਅੰਦਰ ਜੇਲ੍ਹ ’ਚ ਡੱਕੋ, ਧਮੱਚੀ ਪਾਉਣਗੀਆਂ, ਫਿਰ ਬਾਡਰ ਘੇਰਨਗੇ, ਰੇਲਾਂ ਰੋਕਣਗੇ, ਧੌਣਾ ’ਤੇ ਗੋਡੇ ਰੱਖਣਗੇ, ਬੁੜ੍ਹੀਆਂ ਨੂੰ ਸਿਆਪੇ ਕਰਨ ਲਿਜਾਣਗੇ, ਵਿਦੇਸ਼ਾ ਤੋਂ ਸੇਵਾਵਾਂ, ਸੱਤ ਪਦਾਰਥ, ਪੂਰੇ ਹੋਟਲ ਵਸੀਲੇ ਰੌਣਕਾਂ ਲਾ ਕੇ ਆਪਣੇ ਹਿੱਤ ਪੂਰੇ ਕਰਨਗੇ, ਢੱਠੇ ਖੂਹ ਪਵੇ ਸੱਭਿਅਤਾ ਹੁਣ ਕੀ ਕਰਨੀ ਹੈ ਅੱਗੇ ਨਿੱਘਰ ਚੁੱਕੀ ਹੈ ਹੋਰ ਗਰਕ ਜਾਊ ਤਾਂ ਗਜ਼ਬ ਹੋ ਜੂ।

ਬੀਬੀ ਬਲਵਿੰਦਰ ਕੌਰ ਚਾਹਲ
ਸਾਊਥਾਲ

ਸਵ. ਸ. ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਸਿੰਘ ਬਾਦਲ ਅਤੇ ਸਵ. ਸ. ਅਜੀਤ ਸਿੰਘ ਰਾਏ ਨੂੰ ਨਿੱਘੀ ਸ਼ਰਧਾਂਜਲੀ

‘ਸਵ.’ ਅਜੀਤ ਸਿੰਘ ਰਾਏ

ਪੰਜਾਬੀ ਸੂਬੇ ’ਚ ਸ਼੍ਰੋਮਣੀ ਅਕਾਲੀ ਦਲ ਦਾ ਇੱਕ ਸਿਆਸੀ ਧਰੂਹ ਤਾਰਾ ਛਿਪਣ ’ਤੇ ਇੱਕ ਈਰਾ ਦਾ ਅੰਤ ਵੀ ਹੈ, ਸਵ. ਸ. ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਸਿੰਘ ਬਾਦਲ ਦਿਹਾਂਤ ’ਤੇ ਆਕਸਫਰਡ ਕਾਲਜ ਦੇ ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ ਪ੍ਰੀਤਮ ਸਿੰਘ ਇਤਿਹਾਸਕ ਤੱਥਾ ਨਾਲ ਬਾਦਲ ਸਾਹਬ ਨੂੰ ਯਾਦਾਂ ਦੇ ਝਰੋਖੇ ਲਿਖਤ ’ਚ ਸਾਂਝ ਪਾਈ, ਭਾਵੇਂ ਉਹ ਖੱਬੀ ਵਿਚਾਰਧਾਰਾ ਵਾਲੇ ਹਨ ਪਰ ਲੇਖਕ ਦੇ ਕੁੱਝ ਅੰਤਰੀਵ ਭਾਵ ਵੀ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਜੋ ਆਪਣੇ ਮਨ ਦੇ ਟਿਕਾਅ ਲਈ ਲਾਭਕਾਰੀ ਹਨ, ਕਲਮ ਫੜ੍ਹਕੇ ਜੋ ਸੱਚ ਸਾਹਮਣੇ ਹੋਣ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕਲਮਬੱਧ ਕਰਨਾ ਵਿਡੱਤਣਤਾ ਹੈ, ਮੈਂ ਪ੍ਰਸੰਸਾ ਕਰਦੀ ਹਾਂ ਸਹਿਮਤੀ, ਅਸਹਿਮਤੀ ਹਰ ਲੇਖਕ, ਪਾਠਕ ਤੇ ਬੁਲਾਰੇ ਦੀ ਆਪਣੀ ਹੱਕੀ ਇੱਛਾ ਹੈ, ਨਿੰਦਕਾਂ ਕਰਕੇ ਪ੍ਰਸੰਸਕ ਦੁਖੀ ਤਾਂ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਪਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਬੁਨਿਆਦੀ ਹੱਕ ਹੈ ਪਰ ਉਹ ਸਮਾਜ ’ਚ ਸਲਾਹੇ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦੇ, ਮੈਂ ਕਿਉਕਿ ਸ਼੍ਰੋਮਣੀ ਅਕਾਲੀ ਦਲ ਨਾਲ ਲੰਮੇਰੇ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਜੁੜੀ ਹਾਂ ਤਾਂ ਰਿਣੀ ਹਾਂ।

ਲੇਖਕ ਦਾ ਦੂਜਾ ਵਿਸ਼ਾ ‘ਸਵ.’ ਅਜੀਤ ਸਿੰਘ ਰਾਏ ਹੋਰਾਂ ਦੇ ਕਰੋਨਾ ਵੇਲੇ 94 ਸਾਲ ਦੀ ਆਯੂ ’ਚ ਸੰਸਾਰੀ ਰੁਖਸਤ’ਤੇ ਇਸ ਹਫ਼ਤੇ ਸ਼ਰਧਾਂਜਲੀ ਸਮਾਗਮ ਹੈ, ਇੱਕ ਬੜੀ ਜਾਣਕਾਰੀ ਪੁਰਾਣੀ ਹਿਸਟਰੀ ਕਿਵੇਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਸਮਕਾਲੀ ਸਾਥੀਆਂ ਜੋ ਸਭ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਅਲਵਿਦਾ ਆਖ ਗਏ ਨਾਲ ਰਲ੍ਹ ਕੇ ਸਾਊਥਾਲ ਦੇ ਭਾਈਚਾਰੇ ਦੀ 60ਵਿਆਂ ’ਚ ਆਮਦ ਤੇ ਪਰਾਏ ਦੇਸ਼ ’ਚ ਵਸੇਬੇ ਵੇਲੇ ਔਕੜਾ ਲਈ ਘਾਲਣਾ ਘਾਲੀ, ਲੈਸਟਰ ਤੋਂ ਬਲਵਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਮੱਲ੍ਹੀ ਬੜੇ ਸੁੱਘੜ ਲੇਖਕ ਅਕਸਰ ਪੜ੍ਹਦੀ ਹਾਂ ਪੂਰੀ ਪੂਰੀ ਵੀਡੀਓ ਰੂਪੀ ਤਸਵੀਰ ਦਿਖਾ ਦਿੱਤੀ। ਮੱਲ੍ਹੀ ਸਾਹਬ ਦੀ ਤਾਂ ਸਾਊਥਾਲ ਬਾਰੇ ਯਾਦਦਾਸ਼ਤ ਬੜੀ ਹੀ ਤੀਖਣ ਹੈ, ਕਲਮ ਵੀ ਬੜੀ ਸੁਥਰੀ, ਬਿਲਕੁਲ ਹੀ ਮੇਰੀ ਸਹਿਮਤੀ ਕਿਉਕਿ ਮੈਂ ਤੇ ਮੇਰੇ ਪਤੀ ਰਾਏ ਸਾਹਬ ਨਾਲ 73 ’ਚ ਆਈਆਂ ਕਾਨੂੰਨੀ ਭੀੜਾਂ ਲਈ ਸਹਿਯੋਗੀ ਵੀ ਸੀ ਤੇ ਵਿਚਾਰ ਵਟਾਂਦਰੇ ਲਈ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਗ੍ਰਹਿ ਵਿਖੇ ਭਰਾ ਜੀ ਨੇ ਕਹਿਣਾ, ਅੱਜ ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ ਬੈਠਾਂਗੇ, ਰੋਟੀ-ਸ਼ੋਟੀ ਖਾਮਾਂਗੇ, ਸਾਨੂੰ ਕਾਮਰੇਡ ਮਹਿੰਦਰ ਪੱਡਾ ਨੇ ਮੈਂਬਰ ਬਣਾ ਕੇ ਇੰਨਾ ਦੇ ਧੜੇ ਨਾਲ ਜੋੜਿਆ ਸੀ, ਉਸ ਸਮੇਂ ਆਈ.ਡਬਲਯੂ.ਏ ਦੀ ਬਣਤਰ ਤੇ ਡੁਮੀਨੀਅਨ ਸਿਨਮੇ ਦੀ ਖਰੀਦ ਉੱਚੇ ਥਾਂ ਪਾਈ ਸੀ, ਸਭਨਾਂ ਦਾ ਧੰਨਵਾਦ ਜੋ ਸਹਿਯੋਗੀ ਰਹੇ ਤੇ ਭਾਈਚਾਰੇ ਦੀ ਹੋਂਦ ਬਣਾਈ। ਆਪਣੇ ਜੀਵਨ ਨੂੰ ਸੇਵਾ ਨਾਲ ਸਫ਼ਲ ਕਰ ਗਏ। ਸਦੀਵ ਜੀਉਣ।

ਬੀਬੀ ਬਲਵਿੰਦਰ ਕੌਰ ਚਾਹਲ
ਸਾਊਥਾਲ

ਗੁਰਦੁਆਰਾ ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਸਿੰਘ ਸਭਾ ਸਾਊਥਾਲ ਦੇ ਟਰੱਸਟੀ ਸਰਦਾਰ ਬਲਵੰਤ ਸਿੰਘ ਗਿੱਲ ਨੂੰ ਭਾਵਭਿੰਨੀ ਸ਼ਰਧਾਂਜਲੀ

‘ਸੇਵਕ ਕੀ ਓੜਕਿ ਨਿਬਹੀ ਪ੍ਰੀਤਿ’

ਸ. ਬਲਵੰਤ ਸਿੰਘ ਗਿੱਲ ਮੁਢੱਲੇ ਟਰਸੱਟੀ ਸਿੰਘ ਸਭਾ ਸਾਊਥਾਲ ਰੁਖ਼ਸਤ ਹੋ ਗਏ। ਆਪਣੇ ਸਮੇਂ ਡੰਕਾ ਵੱਜਦਾ ਸੀ, ਸ਼ਾਤਰ ਦਿਮਾਗ ਸਨ ਭਾਵੇਂ ਹੁਣ ਸਾਥੀ ਟਰੱਸਟੀ ਸਭ ਵਿਸਰ ਗਏ ਅਤੇ ਆਪ ਵੀ ਕੁਝ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਪਿਛਲੀ ਸੀਟ ’ਤੇ ਬੈਠ ਗਏ ਸਨ ਨਾਲੇ ਹੁਣ ਟਰੱਸਟੀਆਂ ਦਾ ਕੋਈ ਸਤਿਕਾਰ ਵੀ ਨਹੀਂ ਰਿਹਾ, ਸਿਵਾਏ ਆਹ ਇਥੇ ਦਸਤਖ਼ਤ ਕਰੋ ਭਾਵੇਂ ਜਾਇਦਾਦ ਖਰੀਦਣ ਤੇ ਸਾਂਭ ਸੰਭਾਲ ਦੀ ਸਾਰੀ ਜ਼ੁੰਮੇਵਾਰੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਮੈਂ ਵੀ ਤਕਰੀਬਨ ਅੱਧੀ ਸਦੀ ਤੱਕ ਕਦੀ ਲੜ, ਕਦੀ ਜੁੜ ਨਾਲ ਵਿਚਰਦੀ ਰਹੀ, ਹੁਣ ਤਾਂ ਪੁਰਾਣੇ ਸਾਥੀ ਕੇਵਲ ਦੋ ਤਿੰਨ ਹੀ ਰਹਿ ਗਏ ਹਨ, ਆਪਣੇ ਕਾਰਜਕਾਲ ਟਰੱਸਟ ਦੇ ਲਈ ਇੱਕ ਥਾਂ ਵੀ ਰਖਵਾ ਲਈ ਸੀ, ਉਹ ਜਨਰਲ ਸਕੱਤਰ ਸਨ ਜਦੋਂ ਉਹ ਆਪਣੇ ਹਿਸਾਬ ਨਾਲ ਫੈਸਲੇ ਕਰਦੇ ਸਨ ਤਾਂ ਬੜੇ ਕਾਰਗਰ ਪਰ ਦਬਾਅ ਹੇਠ ਵੀ ਰਹੇ, ਚਲੋ ਗੁਰਦੁਆਰੇ ਬਨਾਉਣ ’ਚ ਭੂਮਿਕਾ ਤਾਂ ਇਤਿਹਾਸ ਹੈ, ਵਰਨਣ ਕਰਨਾ ਬਣਦਾ ਹੈ ਕਿ ਸਵ. ਟਰੱਸਟੀ ਗੁਰਬਚਨ ਸਿੰਘ ਗਿੱਲ ਇੰਨ੍ਹਾ ਦੇ ਬੜੇ ਮਿੱਤਰ ਸਨ, ਹੈਵਲੋਕ ਵਾਲੀ ਥਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਆਪਣੇ ਵਪਾਰ ਲਈ ਲੱਭੀ ਪਰ ਗੁਰਦੁਆਰੇ ਨੂੰ ਦਿੱਤੀ ਪਹਿਲਾਂ ਉਨਾਂ ਦੇ ਸਪੁੱਤਰ ਸਵ. ਜਗਮੇਲ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਅਸੀਂ ਸ਼ੈਫੜਬੁਸ਼ ਗੁਰਦੁਆਰੇ ਵੋਟਾਂ ਪਾਉਦੇ ਰਹੇ ਤੇ ਉਹ ਵੀ ਮਰਨ ਤੋਂ ਕੁਝ ਦਿਨ ਪਹਿਲਾਂ ਦਿੱਲੀ ਤੋਂ ਟੈਲੀਫ਼ੋਨ ਕਰਕੇ ਕਹਿੰਦੇ ਸਾਡੀ ਭੈਣ ਤਾਂ ਪਹੁੰਚੂ ਵੋਟ ਪਾਉਣ ਪਰ ਰੱਬ ਲੈ ਗਿਆ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ, ਮੈਂ ਤਾਂ ਭਾਈਚਾਰੇ ਦੀ ਸੇਵਾ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀ ਕਦਰਦਾਨ ਹਾਂ।

ਸ਼ਰਧਾਂਜਲੀ ਦੇ ਕੁੱਝ ਆਖਰੀ ਅੱਖ਼ਰ ਲਿਖਣ ਲੱਗੀ ਦੱਸਾਂ ਬਲਵੰਤ ਸਿੰਘ ਗਿੱਲ ਗਰੇਵਾਲ ਪ੍ਰਵਾਰ ਦੇ ਜਵਾਈ ਸਨ, ਸਾਡੇ ਭਾਈਆ ਜੀ ਆਖ਼ਰੀ ਸਤਿਕਾਰ ਤੇ ਸਲਾਮ ਅਰਪਨ।

ਬੀਬੀ ਬਲਵਿੰਦਰ ਕੌਰ ਚਾਹਲ
ਸਾਊਥਾਲ

‘ਦੇਸ ਪ੍ਰਦੇਸ’ ਦੇ ਮੁੱਖ ਸੰਪਾਦਕ ਸ. ਗੁਰਬਖ਼ਸ਼ ਸਿੰਘ ਵਿਰਕ ਨੂੰ ਸ਼ਰਧਾਂਜਲੀ

‘‘ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਨਮੁ ਸਵਾਰਿ ਦਰਗਹ ਚਲਿਆ।’’

ਆਹ! ਸ. ਗੁਰਬਖ਼ਸ਼ ਸਿੰਘ ਵਿਰਕ ਮਾਲਕ ਤੇ ਸੰਪਾਦਕ ਪੰਜਾਬੀ ਦੇ ਪਲੇਠੀ ਜੰਮੇ ਪਰਚੇ ਯੂ.ਕੇ ਦੀ ਧਰਤੀ ’ਤੇ ਜੋ ਸਵ. ਤਰਸੇਮ ਸਿੰਘ ਪੁਰੇਵਾਲ ਦੀ ਅਨਿੱਖੜਵੀ ਦੇਣ ਹੈ।

ਵਿਰਕ ਸਾਹਿਬ ਜਵਾਨੀ, ਮੱਧ ਅਤੇ ਅੰਤ ਪੰਜਾਬੀ ਪਰਚੇ ‘ਅਕਾਲੀ ਪ੍ਰਤਿੱਕਾ’ ਅਤੇ ਹੁਣ ‘ਦੇਸ ਪ੍ਰਦੇਸ’ ਲਗਨ, ਸਿਰੜ, ਦਿ੍ਰੜ੍ਹਤਾ, ਵਫ਼ਾਦਾਰੀ, ਕੜੀ ਮਸ਼ੱਕਤ, ਸਪੀਡ ਦੀ ਲਾਈਨ ’ਚ ਡਟੇ ਰਹੇ ਬਦਲੀ ਨਹੀਂ। ਬਾਰਾਂ ਘੰਟਿਆਂ ਤੋਂ ਵੀ ਵੱਧ ਕੰਮ ਕਰਨਾ ਪਰਚੇ ਨੂੰ ਪੁਰੇਵਾਲ ਦੇ ਵਿਛੋੜੇ ਦੀ ਸੱਟ ਨਾ ਲੱਗਣ ਦੇਣੀ, ਭਾਵੇਂ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਨੇ ਹੁਣ ਆਮ ਹੱਥਾਂ ’ਚ ਫੜ੍ਹਿਆ ਜਾਣ ਵਾਲਾ ਹਰਮਨ ਤੇ ਸਭ ਦੁਆਲੇ ਦੀਆਂ ਖ਼ਬਰਾਂ ਤੇ ਤਣਾਓ ਤੋਂ ਵੀ ਦੂਰ ਰਹਿਣ ਕਰਨਾ ਪਰ੍ਹਾਂ ਕਰ ਤਾਂ, ਇਹ ਦੁੱਖ ਉਹ ਜ਼ਰੂਰ ਨਾਲ ਲੈ ਗਏ। ਸਵੇਰੇ ਜਿਵੇਂ ਸੈਰ ਕਰਨ ਜਾਣਾ ਸੀ ਪਰ ਸੰਸਾਰ ਤੋਂ ਰੁਖਸਤ ਹੋ ਗਏ। ‘‘ਸੱਚ ਹੈ, ਜੋ ਆਇਆ ਸੋ ਚਲਸੀ’’ ਚਲਦੇ ਫਿਰਦੇ ਸੱਚਾ ਦਰ ਜਾਂ ਮੱਲ੍ਹਣਾ, ਰੁੜ੍ਹਨਾ ਖੜ੍ਹਨਾ ਨਾ। ਇਹ ਪਿਛਲਿਆ ਪ੍ਰਵਾਰ ਤੇ ਸੰਗੀ ਸਾਥੀਆਂ ਲਈ ਧਰਵਾਸ ਹੈ ਵਿਛੋੜਾ ਤਾਂ ਕਦੇ ਕਿਸੀ ਦਾ ਵੀ ਹੋਵੇ ਅਸਿਹ ਹੁੰਦਾ ਹੀ ਹੈ, ਭਾਣਾ ਹੈ ਮੇਰੀਆਂ ਸਾਂਝਾਂ ਤੇ ਯਾਦਾਂ ਦਾ।

ਵਿਰਕ ਸਾਹਬ ‘ਦੇਸ ਪ੍ਰਦੇਸ’ ਪਧਾਰੇ ਆਪਣੀ ਕਲਮ ਦਾ ਸਫ਼ਰ ਆਰੰਭਿਆ, ਮੈਂ ਡਾਕਟਰ ਜਗਜੀਤ ਸਿੰਘ ਚੌਹਾਨ ਹੋਰਾਂ ਨਾਲ ਮਿਲਣ ਚਲੀ ਗਈ। ਤਰਸੇਮ ਦੀ ਪ੍ਰਾਹੁਣਚਾਰੀ ਲੱਸੀ ਦੇ ਵੱਡੇ ਗਲਾਸ, ਮੇਰੀ ਚਾਹ ਨਹੀਂ, ਤਰਸੇਮ ਕਹਿੰਦਾ ਜਾਹ ਫੇਰ ਨਲਕੇ ਤੋਂ ਪਾਣੀ ਪੀ ਆ। ਚਲੋ ਡਾਕਟਰ ਸਾਹਬ ਆਪਣੀ ਪੁਰਾਣੀਆਂ ਵਾਰਤਾਵਾਂ ’ਚ ਪੁੱਛਣ ਦੱਸਣ ’ਚ ਰੁੱਝ ਗਏ, ਮੈਂ ਬੈਠੀ ਸੁਣਦੀ ਰਹੀ, ਵਾਰੀ ਆਈ ਕਿ ਮੈਨੂੰ ਵੀ ਮੌਕਾ ਦਿਓ। ਵਿਰਕ ਸਾਹਬ ਪੁੱਛਣ ਲੱਗੇ ਪੰਜਾਬ ਗਈ ਸੀ, ਹਾਂ ਜੀ। ਇੱਕ ਵਾਕਿਆ ਦੱਸਿਆ, ਜੀ ਟੌਹੜਾ ਸਾਹਬ ਹੋਰਾਂ ਨੇ ਸ. ਪ੍ਰੇਮ ਸਿੰਘ ਟੈਕਸ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀ ਜ਼ੁੰਮੇਵਾਰੀ ਲਾਈ ਸੀ ਕਿ ਮੈਂ ਜਦੋਂ ਵੀ ਆਵਾ ਕਾਰ ਖੜੀ ਹੋਵੇ, ਪ੍ਰੇਮ ਸਿੰਘ ਹੋਰਾਂ ਦਾ ਦਫ਼ਤਰ ਅੱਡੇ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਕਰਕੇ ਉਹ ਹਮੇਸ਼ਾ ਇਹ ਸੇਵਾ ਕਰਦੇ ਸਨ, ਮੈਨੂੰ ‘ਅਜੀਤ’ ਦੇ ਦਫ਼ਤਰ ਪਹੁੰਚਾ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਦਸ ਕੁ ਕਿਤਾਬਾਂ ਦੀ ਗਠੜੀ ਭੇਟ ਹੋ ਗਈ, ਬਰਜਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਹਮਦਰਦ ਹੋਰਾਂ ਨੇ ਅਜੀਤ ’ਚ ਅੱਧੇ ਸਫ਼ੇ ਦੀ ਮੂਰਤ ਸਮੇਤ ਇੰਟਰਵੀਊ ਛਾਪੀ, ਕਹਿੰਦੇ ਯਾਦ ਆ ਗਿਆ ਮੈਂ ਦਫ਼ਤਰ ਹੀ ਸੀ ਤੇ ਅਜੀਤ ’ਚ ਪੜ੍ਹੀ ਵੀ ਸੀ, ਫੇਰ ਪੁੱਛਣ ਲੱਗੇ ਸ਼ਾਦੀ ਸਿੰਘ ਹੋਰਾਂ ਨੂੰ ਮਿਲੀ ਸੀ, ਜੀ ਹਾਂ, ਬਰਸੀ ’ਤੇ ਵੀ ਗਈ ਸੀ, ਕੁੱਝ ਹੋਰ ਸਿਆਸੀ ਸਖ਼ਸ਼ੀਅਤਾਂ ਵਾਰੇ ਪੜਤਾਲ ਪਿੱਛੋਂ ਸਵ. ਅਮਰ ਸਿੰਘ ਦੁਸਾਂਝ ਵਾਰੇ ਪੁੱਛਿਆ, ਮੈਂ ਕਿਹਾ ਜੀ ਪੰਜ ਛੇ ਵਾਰੀ ਮਿਲੀ ਸੀ, ਇੱਕ ਨਿੱਕੀ ਜਿਹੀ ਗੱਲ ਦੱਸੀ ਕਿ ਦੁਸਾਂਝ ਹੋਰਾਂ ਦਾ ਇੱਕ ਸਮਾਗਮ ’ਤੇ ਭਾਸ਼ਣ ਸੀ ਮੈਨੂੰ ਸੱਦਾ ਦਿੱਤਾ, ਸਰੋਪੇ ਦੀ ਵਾਰੀ ’ਤੇ ਫਟਾਫਟ ਮੇਰੀ ਬਾਂਹ ਫੜ੍ਹਕੇ ਖੜੀ ਕਰਕੇ ਕਹਿੰਦੇ ਪਹਿਲਾਂ ਇਹਨੂੰ ਦਿਓ ਮੈਂ ਹੱਕੀ ਬੱਕੀ ਰਹਿ ਆਖਿਆ ਜੀ ਕਿਥੇ ‘‘ਰਾਜਾ ਭੋਜ ਕਿਥੇ ਗੰੰਗੂ ਤੇਲੀ’’ ਕਹਿੰਦੇ ਇਹ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਮੈਂ ਕਿਉ ਤੈਨੂੰ ਪਹਿਲਾਂ ਰੱਖਿਆ ਹੈ, ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਘੰਟਿਆਂ ਨਹੀਂ ਹਫਤਿਆਂ ਮਹੀਨਿਆਂ ਦੀ ਬਹਿਸ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ, ਵਿਦਾਇਗੀ ’ਤੇ ਹੁਕਮ ਕੀਤਾ ਫਲਾਣੇ ਦਿਨ ਫੇਰ ਆਉਣਾ ਹੈ ਤੇ ਉਦਾਸੀ ’ਚ ਕਿਹਾ ਜੀ ਮੈਂ ਤਾਂ ਵਾਪਸ ਪਰਤ ਜਾਣਾ ਹੈ। ਕੁਝ ਪ੍ਰੇਸ਼ਾਨ ਹੋ ਕੇ ਵਿਦਾਇਗੀ ਦੇ ਦਿੱਤੀ।

ਵਿਰਕ ਸਾਹਿਬ ਕੁੱਝ ਚੌਕੰਨੇ ਜਿਹੇ ਹੋ ਗਏ ਕਿ ਅੱਛਾ ਇਹ ਉਹ ਹੈ ਜੋ ਦਫ਼ਤਰ ਆਈ ਸੀ। ਸਵ. ਤਰਸੇਮ ਸਿੰਘ ਪੁਰੇਵਾਲ ਦਾ ਸੁਭਾਅ ਕੁੱਝ ਅੱਡਰਾ ਸੀ, ਉਹ ਜਦੋਂ ਵੀ ਕੋਈ ਭਾਈਚਾਰੇ ’ਚ ਵਿਸ਼ਾ ਘੁੰਮਣ ਲੱਗੇ ਤਾਂ ਟੈਲੀਫ਼ੂਨ ਕਰਕੇ ਆਖਣਾ ਓ ਆਹ ਕੀ ਹੋ ਰਿਹਾ ਏ, ਮਗਰੋਂ ਵਿਰਕ ਸਾਹਬ ਵੀ ਜਦੋਂ ਵੀ ਕੋਈ ਅਜਿਹੀ ਘਟਨਾ ਹੋਣੀ ਤਾਂ ਫ਼ੂਨ ਕਰਕੇ ਆਪਣੇ ਨਰਮ, ਧੀਮੇ, ਠਰੰਮੇ ਵਾਲੇ ਅੰਦਾਜ਼ ਪੁੱਛਣਾ ਇਹ ਕਹਾਣੀ ਹੈ ਕੀ ? ਜੇਕਰ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਪੂਰੀ ਜਾਣਕਾਰੀ ਨਾ ਹੋਣੀ ਤਾਂ ਮੈਂ ਕਹਿਣਾ ਮੈਂ ਪੂਰਾ ਪੂਰਾ ਪਤਾ ਕਰਕੇ ਟੈਲੀਫ਼ੂਨ ਕਰੂੰਗੀ, ਚਲਦਾ ਸੀ। ਇਕ ਵਾਰ ਪੁੱਛਦੇ ਨੇ ਕਿ ‘ਦੇਸ ਪ੍ਰਦੇਸ’ ਦੇ ਸਾਊਥਾਲ ਆਉਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਇਸ਼ਤਿਹਾਰ ਆਦਿ ਦਾ ਕੀ ਸਿਲਸਿਲਾ ਸੀ ਮੈਂ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਬਾਬੂ ਜੀ ਦਾ ਛਾਪੇਖਾਨਾ ਡੁਮੀਨੀਅਨ ਦੇ ਕੋਲ ਗਰੀਨ ’ਤੇ ਜੋ ਡੰਡੀ ਪਿੱਛੇ ਨੂੰ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਸੱਜੇ ਪਾਸੇ ਪਿਛਵਾੜੇ ਹੁੰਦਾ ਸੀ ਤੇ ਸਭ ਕੰਮ ਫੋਟੋਗ੍ਰਾਫ਼ੀ ਤੱਕ ਉਥੋਂ ਸੀ, ਬਾਬੂ ਜੀ ਬੜੇ ਹੀ ਚਲਦੇ ਫਿਰਦੇ ਹੀ ਨਹੀਂ ਲਗਨ ਦਿਲਚਸਪੀ ਪੈਸਿਆਂ ਤੇ ਵਪਾਰ ਨਾਲੋਂ ਵੱਧ ਭਾਵਨਾ ਨਾਲ ਸਨ, ਬੇਟੇ ਵੀ ਨਾਲ ਹੁੰਦੇ ਸਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਪਿਛੋਂ ਬੇਟੇ ਵੀ ਕੁੱਝ ਸਮਾਂ ਜੁਟੇ ਰਹੇ, ਪਰ ਫੇਰ ਸਮੇਂ ਦੇ ਗੇੜ ਹੋ ਗਏ, ਪਹਿਲਾਂ ਤਾਂ ਗੁਰਦੁਆਰੇ ਉਨ੍ਹੀਂ ਦੇਰ ਮੀਟਿੰਗ ਅਰੰਭ ਨਹੀਂ ਸਨ ਕਰਦੇ ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਬਾਬੂ ਜੀ ਨਾ ਪਹੁੰਚ ਜਾਣ, ਤਰਸੇਮ ਵੀ ਉਨਾਂ ਦੀ ਆਮ ਸੇਵਾਵਾ ਹਾਸਲ ਕਰਦਾ ਸੀ, ਭਾਵੇਂ ਨਾ ਮਿਲਣ ਤੇ ਆਪ ਕੈਮਰਾ ਚੁੱਕ ਭੱਜ ਲੈਂਦਾ ਸੀ, ਬਾਬੂ ਜੀ ਦੇ ਬੇਟੇ ਤਾਂ ਮੇਰਾ ਬੜਾ ਮਾਣ ਸਤਿਕਾਰ ਕਰਦੇ ਸਨ। ਦੂਰੋਂ ਦੇਖ ਖੜਕੇ ਸੁੱਖ ਸਾਦ ਪੁੱਛਣੀ ਦੱਸਣੀ, ਨੂੰਹਾ ਵੀ ਬੜੀ ਇੱਜ਼ਤ ਕਰਦੀਆਂ ਸਨ, ਇੱਕ ਤਾਂ ਚਾਰ ਕੁ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਤੱਕ ਸਕੂਲ ’ਚ ਕੰਮ ਕਰਦੀ ਸੀ, ਹੱਸਦੀ ਨੇ ਦੂਰੋਂ ਹੀ ਖੁਸ਼ ਹੋਣਾ, ਇੱਕ ਮੇਰਾ ਮੰਨਣਾ ਹੈ ਕਿ ਭਾਵੇਂ ਗੂਗਲ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਪਰ ਗੂਗਲੀ ਜ਼ਰੂਰ ਹੀ ਮੈਨੂੰ ਮੰਨਦੇ ਸਨ ਕਿ ਇਹਦੇ ਕੋਲੋਂ ਪੁਰਾਣੀ ਪਟਾਰੀ ਸਾਂਭੀ ਪਈ ’ਚੋਂ ਲੋੜ ਅਨੁਸਾਰ ਜਾਣਕਾਰੀ ਮਿਲ ਜਾਊਗੀ, ਭਾਵੇਂ ਪੁਰਾਣੇ ਬੜੇ ਲੇਖਕ ਜੋ ਹੁਣ ਪ੍ਰਲੋਕ ’ਚ ਹਨ ਲਾਹੇ ਭਾਵੇਂ ਬੜੇ ਲਏ ਪਰ ਦੂਜਿਆਂ ਲਈ ਸਮਾਂ ਕੱਢਣ ’ਚ ਯਕੀਨ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਅੱਜ ਵੀ ਪੱਤਰਕਾਰ ਲੇਖਕ ਪੁਰਾਣੀਆਂ ਲੀਹਾਂ ਛੱਡ ਚੁੱਕੇ ਹਨ, ਬਸ ਆਪਣੀਆਂ ਗੁੱਟਬੰਦੀਆਂ ’ਚ ਬੱਝੇ ਹਨ ਪਰ ਵਿਰਕ ਸਾਹਬ ਤੇ ਤਰਸੇਮ ਉਸ ਧਾਰਾ ਨਾਲ ਸਿਉਤੇ ਹੋਏ ਸਨ, ਉਨਾਂ ਨੇ ਉਹਨੂੰ ਉਧੜਨ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤਾ।

ਅਦਾਰਾ ‘ਦੇਸ ਪ੍ਰਦੇਸ’ ਦਾ ਸਟਾਫ਼

ਅੱਜ ਪੱਤਰਕਾਰੀ ਦਾ ਧੁਰਾ ਬਦਲ ਹੀ ਗਿਆ ਹੈ ਪਰ ਮੇਰੇ ਵਰਗੇ ਤਾਂ ਸੁੱਚੀ ਪੱਤਰਕਾਰੀ ਦੇ ਸਮਰਥੱਕ ਪਹਿਰੇਦਾਰ ਤੇ ਕਦਰਦਾਨ ਹਨ ਹੋਰ ਵੀ ਬੜੀਆਂ ਯਾਦਾਂ ਹਨ ਕਿ ਤਾਬਚਾ ਬਣ ਜਾਵੇ, ਬਸ ਲੂਣ ਦੀ ਡਲ੍ਹੀ ਨੂੰ ਮਿਸ਼ਰੀ ਜਾਣੋ ਦੇਣ ਜੋ ਦੇ ਗਏ, ਉਹਦੇ ਉਭਾਰੀ ਬਣਈਏ। ਸਾਡੇ ਲਈ ਤਾਂ ਇਹ ਹੀ ਸਾਹਿਤ ਹੈ, ਧਰਵਾਸ ਹੈ, ਪਿੱਛੇ ਹਰਿਆ ਭਰਿਆ ਪ੍ਰਵਾਰ ਤੇ ਬੇਟੇ ਸਰਬਜੀਤ ਸਿੰਘ ਵਿਰਕ ਤੇ ਜੋ ਜ਼ੁੰਮੇਵਾਰੀ ਪਾ ਗਏ ਉਹਦੀ ਆਪਾਂ ਰਲ ਮਿਲ ਕੇ ਸਹਾਇਤਾ ਕਰੀਏ, ਬੂਟੇ ਨੂੰ ਪਾਣੀ ਮਿਲਦਾ ਰਹੇ। ਮਿੱਤਰਤਾ ਵੇਲੇ ਤੇ ਕੰਮ ਆਉਣ ਨੂੰ ਆਖਦੇ ਹਨ, ਰੱਬ ਅੱਗੇ ਅਰਦਾਸ ਹੈ ਕਿ ਹੱਸਦਾ ਵਸਦਾ ਪ੍ਰਵਾਰ ਛੱਡ ਕੇ ਗਏ ਹਨ ਵਧੇ ਫੁਲੇ ਯਾਦਾਂ ਦੀ ਪੰਡ ਦੇ ਗਏ, ਕਿਸੇ ਨਾਲ ਉੱਚਾ ਬੋਲ ਨਾ ਗਏ ਭਾਵੇਂ ਆਪਣੇ ਸੁਭਾਅ ਤੇ ਇਰਾਦੇ ਦੇ ਬਲੀ ਤੇ ਕਠੋਰ ਵੀ ਸਨ, ਆਪਣੇ ਲਈ ਜੀਊਣਾ ਤੇ ਪ੍ਰਸਿੱਧੀ ਤਾਂ ਹਰ ਕੋਈ ਲੋੜਦਾ ਹੈ ਪਰ ਸਮਾਜ, ਭਾਈਚਾਰੇ ਅਤੇ ਸਮੇਂ ਦੇ ਹਾਣੀ ਬਨਣਾ ਕਿਸੇ ਦੇ ਹੀ ਹਿੱਸੇ ਆਉਦਾ ਹੈ। ਜਾਣਾ ਤਾਂ ਸਭ ਨੇ ਖਾਲੀ ਹੱਥ ਹੀ ਹੈ ਪਰ ਜਾਣ ਮਗਰੋਂ ਵੀ ਲੋਕੀਂ ਯਾਦ ਕਰਨ ਇਹ ਭਾਗਾਂ ਵਾਲਿਆਂ ਦੇ ਹਿੱਸੇ ਆਉਦਾ, ਇਸ ਦੁਖ ਦੀ ਘੜੀ ’ਚ ਪ੍ਰਵਾਰ, ਅਦਾਰਾ ‘ਦੇਸ ਪ੍ਰਦੇਸ’ ਦਾ ਸਟਾਫ਼ ਜੋ ਲੰਮੇ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਜੁੜਿਆ ਹੈ। ਲੇਖਕਾਂ, ਪਾਠਕਾਂ ਤੇ ਪ੍ਰਸੰਸਕਾਂ ਇਸ਼ਤਿਹਾਰ ਦੇਣ ਵਾਲਿਆਂ ਸਭ ਨਾਲ ਦੁੱਖ ’ਚ ਸ਼ਰੀਕ ਹਾਂ। ਮੇਰੀ ਇਹ ਲਿਖਤ ਰਾਹੀਂ ਅਰਪਨ ਮਾਨ ਸਤਿਕਾਰਤ ਸ਼ਰਧਾਂਜਲੀ ਕਬੂਲ ਕਰਿਓ। ਪ੍ਰਵਾਰ ਸੁਖੀ, ਖੁਸ਼ੀ ਵਸੇ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਧਰਵਾਸ ਦੇਵੇ ‘‘ਜਾਇ ਸੁਤੇ ਜੀਰਾਣ’’ ਪ੍ਰਵਾਰ ਤੋਂ ਬੜਾ ਆਦਰ ਲੈ ਗਏ।

ਬੀਬੀ ਬਲਵਿੰਦਰ ਕੌਰ ਚਾਹਲ
ਸਾਊਥਾਲ

ਭਖਦੇ ਮਸਲੇ

ਸੁਲਘਦਾ ਸ਼੍ਰੋਮਣੀ ਕਮੇਟੀ ਪ੍ਰਧਾਨ ਧਾਮੀ ’ਤੇ ਹਮਲਾ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਕਾਤਲਾਨਾ ਸੀ, ਮੇਰੀ ਕ੍ਰਿਮੀਨਲ ਕਾਨੂੰਨ ਦੀ ਜੋ ਇਲਮੀ ਗਿਆਤ ਹੈ, ਇਹ ਪੁਲਿਸ ਕੇਸ ਹੈ। ਪ੍ਰਧਾਨ ਅਤੇ ਸਾਥੀ ਕੇਵਲ ਗਵਾਹ ਹੋਣਗੇ। ਇਹ ਅਚਾਨਕ ਵਾਪਰੀ ਘਟਨਾ ਨਹੀਂ ਸ਼੍ਰੋਮਣੀ ਕਮੇਟੀ ਦੇ ਪ੍ਰਧਾਨ ਨੂੰ ਮਿਲਨ ਗਏ, ਸੱਦਾ ਦੇ ਕੇ ਆਏ ਸਨ ਜੋ ਪਾਲਾ ਸਿੰਘ ਫਰਾਂਸ (ਫਰਾਂਸ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਗਵਰਨਰ ਸੀ) ? ਖੰਡਾ ਪਿਆਰਾ (ਪੰਜ ਜੋ ਲਾਹੇ ਗਏ ਸਨ) ਤੇ ਤਿੰਨ ਸਾਥੀ, ਹੁਣ ਮੁਕਰ ਗਏ ਜੀ, ਅਸੀਂ ਤਾਂ ਬੀੜਾਂ ਦਾ ਲੇਖਾ ਮੰਗਣ ਗਏ ਸੀ, ਇਹ ਕੌਮ ਦੇ ਚੁਣੇ ਹੋਏ ਨੇ ਜੋ ਭੱਜੇ ਫਿਰਦੇ ਨੇ। ਜੇਕਰ ਇਹ ਪ੍ਰਬੰਧਕ ਹਨ ਤਾਂ ਕੀ ਸ਼੍ਰੋਮਣੀ ਕਮੇਟੀ ਕੋਈ ਨਿੱਕੀ ਜੱਥੀ ਹੈ ਜੀਹਨੂੰ ਇਹ ਦਬਕਾਉਦੇ ਨੇ, ਇੰਨ੍ਹਾ ਨੂੰ ਕਿੰਨੇ ਸਾਲ ਹੋ ਗਏ। ਜੱਥੇਦਾਰ ਅੱਡ ਥਾਪ ਕੇ ਕੀ ਭੜਥੂ ਪਾਈ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਅਕਾਲੀ ਦਲ ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਸੀ ਹੁਣ ਸ਼੍ਰੋਮਣੀ ਬਣਗੇ, ਚੇਤੇ ਰੱਖੋ ਇਹ ਚੁਰਾਸੀ ਤੋਂ ਹੀ ਤਹੂ ਨੇ ਪੰਜਾਬ ਨੂੰ ਲਾਬੂੰ ਲਾਈ ਰੱਖਣ ਲਈ, ਬਗਾਨੀ ਮਾਇਆ ਮੱਤ-ਮਾਰ ਦਿੰਦੀ ਹੈ,ਕ੍ਰਿਤ ਹੀ ਸਫਲੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਇਹ ਸਿੱਖ ਵਿਚਾਰਧਾਰਾ ਦੇ ਧਾਰਨੀ ਹੀ ਨਹੀਂ ਹਨ, ਨਮਾਂ ਹੀ ਧਰਮ ਚਲਾਈ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਰੂੰ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਪਿੰਜ ਕੇ ਹਟਣਗੇ, ਕੇਸ ਦਰਜ ਹੋਣੇ ਬਣਦੇ ਹਨ।

ਦੂਜਾ ਵਿਸ਼ਾ – ਭਾਵੇਂ ਅਕਾਲੀ ਸਮਰੱਥ ਹਾਂ, ਪਰ ਕਲਮ ਦੀ ਕੋਈ ਸਿਆਸਤ ਨੀ ਹੁੰਦੀ, ਰਾਹੁਲ ਗਾਂਧੀ ਦਾ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਵਰਤਾਰਾ, ਦਰਬਾਰ ਸਾਹਬ ’ਚ ਆਸਥਾ, ਸੁਸ਼ੀਲਤਾ ਸ਼ਲਾਘਾਯੋਗ ਹੈ, ਜੋ ਮੁਆਫ਼ੀ ਦੀ ਮੰਗ ਹੈ, ਵਿਰੋਧੀ ਕਰਨ ਲਈ ਵਚਨਬੱਧ ਹਨ ਪਰ ਕੀ ਪੰਜਾਬ ’ਚ ਰਾਜ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਵਿਧਾਇਕਾਂ ਦੀ ਵੀ ਜ਼ੁੰਮੇਵਾਰੀ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਉਹ ਵੀ ਮੰਗਦੇ, ਕਿਉ ਨਾ ਮੰਗੀ ? ਬਿਨਾ ਸ਼ੱਕ ਭਾਜਪਾ ਤੜਪੀ ਪਈ ਹੈ ਖਦਸ਼ਾ ਵੀ ਸਹੀ ਹੀ ਹੈ, ਸੈਂਟਰ ’ਚ ਸਭ ਪਾਰਟੀਆਂ ਇੱਕਮੁੱਠ ਹੋ ਜਾਣ ਤਾਂ ਭਲਵਾਨੀ ਔਖੀ ਨਹੀਂ, ਹੁਣ ਉਨਾਂ ਦੀ ਉਹ ਚੜਤ ਨਹੀਂ ਰਹੀ, ਜਣੇ ਖਣੇ ਨਾਲ ਤਾਂ ਠਹਿਕਦੇ ਨੇ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਕਾਂਗਰਸੀ। ਮਨਪ੍ਰੀਤ ਭਾਵੇਂ ਉਹ ਤਾਂ ਕਿਸੇ ਦਾ ਵੀ ਨਹੀਂ, ਸ਼ਾਮਲ ਹੋ ਕੇ ਕੀ ਗੰਗਾ ’ਚ ਗੋਤੇ ਦੇ ਦੇਣਗੇ, ਪੈਰ ਲੱਗਣੇ ਕਠਨ ਹਨ ਸਿੱਖਾਂ ਨਾਲ ਘੋਲ।

ਬੀਬੀ ਬਲਵਿੰਦਰ ਕੌਰ ਚਾਹਲ
ਸਾਊਥਾਲ

ਰਲ ਮਿਲ ਅਰਜਾਂ ਕਰੀਏ ਦੇਈਂ ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਸਾਈਆਂ

ਨਵਾਂ ਸਾਲ ਮੁਬਾਰਕ ‘ਦੇਸ ਪ੍ਰਦੇਸ’ ਨੂੰ ਦੁਆਵਾਂ ਸਰਬਜੀਤ ਸਿੰਘਾ ਤੈਨੂੰ ਕੰਮ ਲਾਵਾਂ।

ਵਿਸ਼ੇ – ਐਮ.ਪੀ. ਸਾਹਿਬ ਕਹਿੰਦੇ ਲੋਕਾਂ ਦੀਆਂ ਤਨਖਾਹਾਂ ਘੱਟ। ਸ਼ੁਕਰ ਕਰੋ ਹਨ, ਜਿਹੜੇ ਵਪਾਰਕ ਅਦਾਰੇ ਬੰਦ ਹੋ ਗਏ ਅਤੇ ਕਈਆਂ ਦੇ ਕਾਰੋਬਾਰ ਨਿੱਘਰੇ ਪਰ ਹੁਕਮ ਕਿ ਨਹੀਂ ਜੀ ਕੌਂਸਲ ਟੈਕਸ ਪੂਰੇ ਕਰੇ ਸਾਡੇ ਕਰਮਚਾਰੀ ਤਨਖਾਹਾਂ ਨਾਲ ਭਰਪੂਰ।

ਦੂਜਾ – ਲੰਡਨ ਦੇ ਮੇਅਰ ਸਦੀਕ ਖਾਨ ਬਜਿੱਦ ਕਿ ਮੈਂ ਤਾਂ ਪੁਰਾਣੀਆਂ ਕਾਰਾਂ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਦਾਖੂ ਦਾਣਾ ਦੇਣਾ ਹੀ ਦੇਣਾ ਹੈ ਕਿ 12.50 ਪੌਂਡ ਮਾਲੀਆ ਕਰ ਭਰਨਾ ਹੀ ਭਰਨਾ ਹੈ ਭਾਵੇਂ ਲੋਕੀ ਬੂ-ਦੁਹਾਈ ਕਰੀ ਜਾਣ ਪ੍ਰਵਾਹ ਨੀ।

ਤੀਜਾ – ਲੇਬਰ ਪਾਰਟੀ ਕਰਕੇ ਕੌਂਸਲਰ ਇਸ ਸਕੀਮ ਦੀ ਪ੍ਰੋੜ੍ਹਤਾ ਕਰਦੇ ਹਨ ਜਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਇਹਦਾ ਕੋਈ ਲਾਭ ਹੈ ? ਕੀ ਉਹ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਨੁਮਾਇੰਦੇ ਹਨ ਜਾਂ ਬੱਸ ਦਸ ਕੁ ਹਜ਼ਾਰ ਪੌਂਡਾਂ ਦੇ ਮਾਰੇ ?

ਚੌਥਾ – ਲੇਬਰ ਲੀਡਰ ਕੀਅਰ ਸਟਾਰਮਰ (ਸਰ) ਨੇ ਬੜਾ ਚੰਗਾ ਬਿਆਨ ਦਿੱਤਾ ਹੈ ਕਿ ਐਨ.ਐੱਚ.ਐੱਸ. ’ਤੇ ਭਾਰੂ ਪਏ ਜੀ.ਪੀ. ਡਾਕਟਰਾਂ ਨੂੰ ਉਹ ਸਬਕ ਦੇਊ ਕਿ ਕੇਵਲ ਤਨਖਾਹ ’ਤੇ ਕੰਮ ਕਰੋ, ਪ੍ਰਾਈਵੇਟ ਠੇਕੇ ਜੋ ਲੁੱਟ ਮਚਾਈ ਪਈ ਹੈ ਬੰਦ ਮਰੀਜ਼ਾਂ ਵਲ ਧਿਆਨ ਦਿਓ ਨਾ ਕਿ ਕੇਹੜ ਕੜੀ ਹੋਰ ਜੋੜੀਏ ਜੋ ਸਾਨੂੰ ਅਮੀਰੀ ਦੀ ਪਾਉੜੀ ਚੜਾਵੇ, ਉਹ ਆਖਦਾ ਹੈ ਕਿ ਰੀਟਾਇਰ ਹੋਣ ਵਾਲੇ ਡਾਕਦਾਰ ਆਪਣੇ ਠੇਕੇ ਵਾਪਸ ਕਰਨ, ਬੜਾ ਵਧੀਆ ਸਿਸਟਮ ਹੋਵੇਗਾ। ਐਨ.ਐੱਚ.ਐੱਸ ਦੇ ਤਾਂ ਘੰਡੀਆਂ ਦੱਬੀ ਬੈਠੇ ਹਨ ਇਹ ਲੋਕਾਂ, ਦੇ ਖਾਤੇ ਮਰੀਆਂ ਜੂੰਆ, ਜੀ.ਪੀ. ਮਰੀਜ਼ਾਂ ਨੂੰ ਝਿੜਕਣ ’ਤੇ ਡਰਦੇ ਅਗਲੇ ਜਾਗਦੇ ਸੌਂ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਮੇਰਾ ਨਿਰਣਾ, ਕੌਂਸਲਾਂ, ਵਪਾਰਕ ਅਦਾਰਿਆਂ ਦੀ ਸਹੀ ਮਦੱਦ ਕਰਨ ਨਾ ਕਿ ਕਰੋਨਾ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਹੁਣ ਤੱਕ ਅਗਲੇ ਦਰਖ਼ਾਸਤਾਂ, ਈ-ਮੇਲ ਅਤੇ ਮਿੰਨਤਾ ਕਰ ਕਰ ਸਮਾਂ ਹੀ ਨਸ਼ਟ ਕਰੀਂ ਜਾਣ। ਲੱਭੇ ਕੌਡੀ ਵੀ, ਨਾ ਫੇਰ ਤਨਖਾਹਾਂ ਘੱਟ ਨੇ ਟੋਰੀ ਰਾਜ ਵੇਲੇ ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਕਾਰੋਬਾਰਾਂ ਨੂੰ ਭੂੰਜੇ ਸਿੱਟਣਾ ਹੈ ਹੜਤਾਲ ਕਰਕੇ ਤਾਂ ਰਹਿੰਦੀ ਕਸਰ ਵੀ ਕੱਢ ਦਿਉਗੇ, ਲੋਕ ਭਲਾਈ ਸੋਚੋ ਨਾ ਕਿ ਨਿੱਜ ਦੀ।

ਬੀਬੀ ਬਲਵਿੰਦਰ ਕੌਰ ਚਾਹਲ
ਸਾਊਥਾਲ

ਨਵੇਂ ਸਾਲ ਦਾ ਸੁਨੇਹਾ ਨਵੀਂ ਨੀਯਤ ਨਾਲ ਲਵੋ

ਨਵੇਂ ਸਾਲ, ਨਵੇਂ ਦਿ੍ਰਸ਼, ਨਵੇਂ ਦੇਸੀ ਕਾਨੂੰਨ ਅਤੇ ਸ਼ਨਿੱਚਰਵਾਰ 31 ਦਸੰਬਰ 2022 ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ ਘੱਟ ਸੰਗਤ ਵਾਲੇ ਸ਼ੈਫਰਡਬੁਸ਼ ਗੁਰੂਘਰ ਦਸਤਕ ਕਰੀ, ਤਿੰਨ ਘੰਟੇ ਅਨੰਦਮਈ ਕੀਰਤਨ ਸਰਵਣ ਕੀਤਾ, ਪਿਛਲੀ ਕੰਧ ਨਾਲ ਅਰਾਮਦੇਹ ਸੋਫ਼ੇ ਦਰਬਾਰ ਹਾਲ ’ਚ ਸੰਗਤ ਦੀ ਹਾਜ਼ਰੀ ’ਚ ਬੈਠ ਕੇ ਨਿਹਾਲ ਹੋਏ, ਸਾਰੀ ਸੰਗਤ ਇਕੋ ਰੂਪ ’ਚ (ਇਕੂਐਲਟੀ) ਅੰਮਿ੍ਰਤਪਾਲ ਸਿੰਘ ਵਹੀਰਾਂ ਦਾ ਹੁਕਮ ਲਾਗੂ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਪ੍ਰਬੰਧ ਸ਼ਲਾਘਾ ਦਾ ਹੱਕਦਾਰ ਹੈ, ਬਾਰਾਂ ਵਜੇ ਅਰਦਾਸ ਉਪਰੰਤ ਚਾਹ ਪਾਣੀ ਪਿਛੋਂ ਪਹਿਲੀਂ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਾਊਥਾਲ ਦੇ ਪਾਰਕ ਐਵੇਨਿਊ ਦੁਆਰੇ ਲਈ ਪਹੁੰਚੇ। ਕੋਈ 1.30 ਵਜੇ ਸੰਗਤਾਂ ਤੁਰਕੇ ਕਾਰਾਂ ’ਚ ਛੁੱਟੀਆਂ ਲੈ ਰਹੀਆਂ ਸਨ, ਮੈਂ ਤਾਂ ਕਈ ਘੰਟੇ ਬੈਠੀ ਥੱਕੀ ਕਾਰ ’ਚ ਹੀ ਬੈਠੀ ਰਹੀ, ਬੇਟੀ ਅੰਦਰ ਮੱਥਾ ਟੇਕਣ ਗਈ, ‘‘ਗੁਰੂ ਗਰੰਥ’’ ਪਾਲਕੀ ’ਚੋਂ ਤਾਂ ਸੁੱਖ ਆਸਨ ਸਨ ਪਰ ਅਖੰਡਪਾਠ ਚੱਲ ਰਹੇ ਸਨ, ਕੁੱਝ ਬਾਣੇ ਵਾਲੇ ਨੌਜਵਾਨ ਥਾਲੀ ’ਚ ਮੋਮਬੱਤੀਆਂ ਜਗਾਈ ਲਈ ਖੜੇ। ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿਹੜੀ ਆਰਤੀ ਪੂਜਾ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ, ਬੇਟੀ ਕੁਝ ਪ੍ਰੇਸ਼ਾਨ ਹੋਈ, ਮੈਂ ਕਿਹਾ ਨਵੇਂ ਸਾਲ, ਨਵੇਂ ਧਰਮ ਵੀ ਆਉਣੇ ਹਨ। 1.40 ਵਜੇ ਮੀਤ ਪ੍ਰਧਾਨ ਹੋਰੀ ਵੀ ਉਥੋਂ ਗਏ ਹੋਰ ਤਾਂ ਮੈਂ ਕੋਈ ਕਮੇਟੀ ਮੈਂਬਰ ਜਾਂ ਅਹੁਦੇਦਾਰ ਨਹੀਂ ਦੇਖਿਆ। ਚਲੋ ਆਪਣਾ ਆਪਣਾ ਮਨਸ਼ਾ ਸਮਾਂ ਅਤੇ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਇਸ ਮਗਰੋਂ ਅਸੀਂ ਹੈਵਲੋਕ ਰੋਡ ’ਤੇ ਵੀ ਦਿ੍ਰਸ਼ ਲਈ ਗਏ, ਉਥੇ ਸੰਗਤ ਬਹੁਤੀ ਜਾ ਚੁੱਕੀ ਸੀ, ਘਰ ਆ ਕੇ ਧਰਮ ਤੋਂ ਦੂਜੇ ਪੱਖ ਦੀ ਰਵਾਇਤ ਆਤਿਸ਼ਬਾਜ਼ੀ ਆਦਿ ਟੀ.ਵੀ. ’ਤੇ ਦੇਖਣ ਬੈਠ ਗਏ। ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਸਭ ਨਾਲ ਹੀ ਸਾਂਝੀਆਂ ਕਰਨੀਆਂ ਬਣਦੀਆਂ ਹਨ, ਤੜਕੇ ਦੇ ਚਾਰ ਕੁ ਵਜ ਗਏ, ਐਤਵਾਰ ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ ਸੰਗਤਾਂ ਦੇ ਦਰਸ਼ਣਾ ਅਤੇ ਮੱਥਾ ਟੇਕਣ, ਆਪਣਾ ਦਸਵੰਧ ਤੇ ਸ਼ੁਕਰਾਨਾ ਕਰਨ ਲਈ ਕੋਈ ਸਾਢੇ ਛੇ ਕੁ ਵਜੇ ਗੁਰਦੁਆਰੇ ਵੱਲ ਚਾਲੇ ਪਾਏ ਤਾਂ ਤਜ਼ਰਬਾ ਸਾਹਮਣੇ ਰੱਖਣ ਲਈ ਵੀ ਸੇਵਾ ਸਮਝਦੀ ਹਾਂ, 50-60 ਮੀਟਰ ’ਤੇ ਚੱਕਾ ਜਾਮ, ਦੋਨਾਂ ਪਾਸਿਆਂ ਦੀਆਂ ਕਤਾਰਾਂ (ਗਰਿਡ ਲੌਕ) ਪੂਰਾ ਚੁੱਪ, ਹੁਣ ਪਹਿਲੀ ਤਰੀਕ ਦੀ ਸਮਾਧੀ ਅਸੀਂ ਹੀ ਨਹੀਂ ਹੋਰਾਂ ਨੇ ਵੀ ਕਾਰਾਂ ’ਚ ਬੈਠਿਆ ਮਾਣੀ, ਮੀਂਹ ਵੀ ਹਿੱਸਾ ਪਾ ਰਹੇ ਸੀ। ਸਕਿਊਰਿਟੀ ਗਾਰਡਾਂ ਦਾ ਕਾਨੂੰਨ ਵਗੈਰ ਜਾਣਕਾਰੀ ਲਾਗੂ ਹੋਇਆ ਸੀ।

ਕਥਾ ਸੁਣੋ – ਇਹ ਨਵਾਂ ਪ੍ਰਬੰਧ ਸਕਿਉਰਿਟੀ ਗਾਰਡਾਂ ਨੇ ਲਾਲ ਬੱਤੀਆਂ ਚਮਕਦੀਆਂ, ਬੈਂਤਾਂ ਫੜ੍ਹ ਪੁਰਾਣਾ ਗੇਟ ਅੱਧਾ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਬਸ ਨਵਾਂ ਗੇਟ ਖੋਹਲੀ ਖੜ੍ਹੇ, ਕੋਈ ਨੋਟਿਸ ਤਾਂ ਹੈ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਿ ਇਥੋਂ ਦੀ ਵੜੋ, ਕੁੱਝ ਬੋਲਣ ਤੋਂ ਵਗੈਰ ਹੀ ਉਹ ਲਾਲ ਸੋਟੀ ਹਿਲਾਈ ਜਾਣ ਤੇ ਕਾਰਾਂ ਲੰਘਣ ਕਿਧਰ ਨੂੰ ? ਜੀ ਪੁਛੋ ਨਾ ਜੋ ਉਥੇ ਹੋਇਆ, ਪੌਣੇ ਘੰਟੇ ਪਿੱਛੋਂ ਪੁਰਾਣੇ ਗੇਟ ’ਤੇ ਪਹੁੰਚੇ ਤਾਂ ਹੁਕਮਰਾਨ ਕਹਿੰਦਾ ਜਾਓ ਸਾਊਥ ਰੋਡ ਤੋਂ ਹੇ ਵਿਲੀਅਰਜ਼ ਹੋਕੇ ਮੁੜ ਕਤਾਰ ’ਚ ਲੱਗ ਕੇ ਨਵੇਂ ਗੇਟ ਵੜ੍ਹੋ। ਪੁੱਛਿਆ ਕਿਉ ਅੱਧਾ ਗੇਟ ਬੰਦ ਕਰੀ ਖੜਾਂ ਹੈ ਤਾਂ ਕਹਿੰਦਾ ਤੁਸੀਂ ਕਾਨੂੰਨ ਹੀ ਨਹੀਂ ਮੰਨਦੇ, ਅਸੀਂ ਕਿਹਾ ਕਿਹੜਾ ਕਾਨੂੰਨ? ਅੱਗੋ ਦਬਕ ਕੇ ਕਹਿੰਦਾ ਤੁਰਦੇ ਬਣੋ, ਸੰਗਤਾਂ ਦੇ ਦਸਵੰਧ ਨਾਲ ਮਿਲਦੀ ਤਨਖਾਹ ’ਤੇ ਸੰਗਤਾਂ ਨੂੰ ਦੁਰਕਾਰੋ, ਘੂਰੋ, ਅਖ਼ੀਰ ’ਤੇ ਢਾਈ ਘੰਟੇ ਦੀ ਖੁਆਰੀ ਮਗਰੋਂ ਅੰਦਰ ਵੜੇ ਮੱਥਾ ਟੇਕਿਆ ਟੈਂਟ ’ਚ ਆ ਕੇ ਲੰਗਰ ਸੰਗਤਾਂ ਦੀ ਅਥਾਹ ਗਿਣਤੀ ਕਰਕੇ, ਤਾਜ਼ਾ ਬਣੀ ਮੂੰਗੀ ਦੀ ਦਾਲ ਨਾਲ ਮੈਂ ਖੁਸ਼ ਹੋ ਕੇ ਪ੍ਰਸ਼ਾਦਾ ਛੱਕ ਲਿਆ। ਘਰ ਆ ਕੇ ਸੋਚਿਆ ਕਿ ਬਦਲਾਅ ਆਇਆ ਹੈ ਭਾਵੇਂ ਪ੍ਰਧਾਨ ਹੀ ਬਦਲਿਆ ਹੈ ਨਾਲ ਦੋ ਚਾਰ ਨਵੇਂ ਚੌਧਰੀ ਭਰਤੀ ਕਰ ਲੈ ਪਰ ? ਪ੍ਰਬੰਧ ਕੀ ? ਜਦੋਂ ਤਾਕਤ ਹੱਦੋ ਵੱਧ ਦੇ ਦੇਵੇ ਤਾਂ ਖੈਰ ਮੰਗਣੀ ਮੂਰਖਤਾ ਹੈ। ਸੇਵਾਦਾਰਾਂ ਦੇ ਸਿਰ ’ਤੇ ਚਲਦੇ ਹਨ ਗੁਰੂਘਰ। ਹਾਂ ਲਿਖਣਾ ਫ਼ਰਜ਼ ਹੈ ਕਿ ਦੋਨੋਂ ਦਿਨ ਹੀ ਕੁਲਵੰਤ ਸਿੰਘ ਭਿੰਡਰ ਮੀਤ ਪ੍ਰਧਾਨ ਜ਼ਰੂਰ ਭੱਜੇ ਨੱਠੇ ਫਿਰਦੇ ਸੀ। ਸ਼ਨਿੱਚਰਵਾਰ ਨੂੰ ਵੀ 1.40 ਮਿੰਟ ’ਤੇ ਸਾਡੇ ਕੋਲੋਂ ਦੀ ਕਾਰ ਲੈ ਕੇ ਲੰਘੇ, ਹੋਰ ਤਾਂ ਮੈਂ ਨਹੀਂ ਕੋਈ ਦੇਖਿਆ, ਗਾਰੰਟੀ ਨਹੀਂ ਕਰਦੀ ਪਰ ਇਹ ਵੀ ਸੱਚ ਹੈ ਕਿ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਗਿਣਤੀ ਚੌਗਣੀ ਹੈ ਪਰ ਇਹ ਵਧਦੀ ਦਾ ਅਨੁਮਾਨ ਪ੍ਰਬੰਧ ਨੂੰ ਹੋਣਾ ਬਣਦਾ ਹੈ। ਹਰ ਹਫ਼ਤੇ ਹੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ‘‘ਸੁਝਾਉ ਹੈ ਕਿ ਲੰਗਰ ਹਾਲ ਟੈਂਟਾਂ ਦੀ ਥਾਂ ਵਧਾਓ ਪਿੱਛੇ ਨੂੰ ਉਸਾਰੋ ਕਾਰ ਪਾਰਕ ਉਪਰ ਮੰਜ਼ਿਲ ਕਰੋ। ਨਵੀਂ ਥਾਂ ਖਰੀਦਣ ਦਾ ਕੀ ਫਾਇਦਾ ਸੀ ਜੋ ਪੁਰਾਣੀ ਕਮੇਟੀ ਨੇ ਖਰੀਦੀ ਸੀ। ਵਪਾਰਕ ਰੁਚੀ ਘੱਟ ਰੱਖੋ, ਸੰਗਤਾਂ ਲਈ ਸਹੂਲਤ ਦੇਵੋ, ਹੁਣ ਆਮਦ ਵੱਧਣੀ ਹੀ ਹੈ ਤੇ ਮੀਡੀਆ ਦੁਹਾਈ ਦੇ ਰਿਹਾ ਹੈ ਜੀ ਪੰਜਾਬੋ, ਭਾਰਤ ਤੋਂ ਆਇਆ ਦੀ ਸੇਵਾ ਕਰਨਾ ਗੁਰਦੁਆਰਿਆਂ ਦਾ ਫ਼ਰਜ਼ ਹੈ, ਹੈ ਜਾਂ ਨਹੀਂ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ?

ਰੱਬ ਭਲਾ ਕਰੇ
ਬੀਬੀ ਬਲਵਿੰਦਰ ਕੌਰ ਚਾਹਲ
ਸਾਊਥਾਲ

ਸਾਲ ਬਦਲਣ ਦੇ ਨਾਲ ਆਦਤਾਂ ਵੀ ਬਦਲਣ ਦੀ ਲੋੜ

ਦੇਸ ਪ੍ਰਦੇਸ, ਅਦਾਰਾ ਵਪਾਰਕ ਸਹਿਯੋਗੀ, ਪਾਠਕ, ਸ਼ੁਭਚਿੰਤਕ, ਲੇਖਕ ਅਤੇ ਆਭਿਲਾਸ਼ੀ ਸਰਬੱਤ ਨੂੰ ਨਵੇਂ ਸਾਲ ਦੀਆਂ ਸੁਭਕਾਮਨਾਵਾਂ, ਅਮਨ ਸ਼ਾਂਤੀ ਸੁਮੱਤ ਅਤੇ ਹਰ ਖੁਸ਼ੀ, ਖੇੜਾ ਬਖਸ਼ੇ ਮਾਲਕ ਅੱਗੇ ਇਹ ਅਰਜੋਈ ਹੈ। ਭੱਜ ਨੱਠ, ਭਗਦੜ, ਪਤੀੜਾਂ ਅਤੇ ਈਰਖਾ ਰਹਿਤ ਜੀਵਨ ਪ੍ਰਦਾਨ ਹੋਵੇ, ਧਰਮ ਤਾਂ ਜੀਉਣ ਦੇ ਰਾਹ (Mode of Life) ਬਤਾਉਣ ਦਾ ਨਾਉ ਸੀ, ਹੁਣ ਅਸੀਂ ਜੀਉਣ ਲਈ ਸਾਧਨ ਬਣਾ ਲਿਆ। ਹਰ ਪਾਸੇ ਕਿਵੇਂ ਗੁਰੂ ਗਰੰਥ ਨੂੰ ਵਰਤਣ ਦੇ ਢੰਗ ਦਿਸ ਰਹੇ ਹਨ, ਮੋਰਚਿਆਂ ਤੇ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਧਰਨਿਆਂ ’ਤੇ ਰਾਹਾਂ ’ਚ ਲਿਜਾ ਕੇ ਪਾਠ, ਵਹੀਰਾਂ ’ਚ ਸੜਕਾਂ ’ਤੇ ਕਿਵੇਂ ਤਿੰਨ ਚਾਰ ਮੀਲ ’ਚ ਫੁੱਲ ਬੋਕਿਆਂ ਰਾਹੀਂ ਖਲਾਰੇ ਗਏ। ਖਿਲਾਰਨ ਵਾਲਾ ਹਿੰਦੂ ਨੌਜਵਾਨ ਦਾਨ ਵਾਲਾ ਕੌਣ ? ਪ੍ਰਚਾਰਕ ਆਪਣੇ ਭੱਜੇ ਫਿਰਦੇ ਨੇ, ਚੈਨਲ ਦੂਹੋ ਦੂਹੀ ਨਵੇਂ ਪ੍ਰਚੰਡ, ਕੀ ਸਾਹਿਬਜ਼ਾਦਿਆਂ ਨੂੰ ਸ਼ਹਾਦਤੀ ਸ਼ਰਧਾਂਜਲੀ ਗੁਰੂਘਰਾਂ ਦੇ ਵਿਹੜਿਆਂ ’ਚ ਤੰਬੂ ਲਾਕੇ ਸਾਡੇ ਚੈਨਲ ਦੇ ਟੀਮ ਨੂੰ ਤੇ ਆਪਣਾ ਫੱਟਾ ਲਾਕੇ ਸਭ ਤੋਂ ਨੰਬਰ ਇੱਕ ਦਾ ਹੋਕਾ ਦੇਣ ਦਿਓ ਤੇ ਗੁਰੂਘਰਾਂ ਦੇ ਕੇਵਲ ਚਾਰ ਕੁ ਲੰਬੜਦਾਰ ਮੂਹਰੇ, ਨਾਤੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਜਾਣਕਾਰੀ ਸਾਹਮਣੇ ਰੱਖ ਬੱਸ ਜੀ ਸੰਗਤੋਂ ਇੰਨਾ ਨੂੰ ਸਹਾਇਤਾ ਲਈ ਦਾਨ ਕਰੋ। ਆਹ ਸੀ ਸ਼ਰਧਾਂਜਲੀ ਭਲਾ, ਜੋ ਸੈਂਕੜੇ ਹੋਰ ਗੁਰੂਧਾਮ ਹਨ ਅਤੇ ਸਿੱਖ ਹਨ ਕੀ ਘੱਟ ਦੁਖੀ ਸਨ ਜਾਂ ਯਾਦ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਰਦੇ ? ਠੰਡ ’ਚ ਕੋਈ ਬਜ਼ੁਰਗ, ਬੱਚਾ ਜਾਂ ਸਿਹਤ ਪੱਖੋਂ ਕਮਜ਼ੋਰ ਬੀਮਾਰ ਹੋ ਕੇ ਸਿਹਤ ਵਿਭਾਗ ’ਤੇ ਭਾਰ ਅਤੇ ਇੰਨੀ ਦਿਨੀਂ ਯੂਨੀਅਨਾਂ ਦੀ ਦੇਣ ਹੜਤਾਲਾਂ ਹਰ ਖੇਤਰ ’ਚ ਐਂਬੂਲੈਂਸ ਵੀ ਕੇਵਲ ਮਰਨ ਕਿਨਾਰੇ ਵਾਲਿਆਂ ਲਈ ਟੈਕਸੀ ਵੀ ਘੱਟੋ ਘੱਟ ਪੱਚੀ ਪੌਂਡ ਲੱਗਣੇ ਜੇ ਕਾਰਾਂ ਨਹੀਂ। ਦਸੋ ਕਿਹੜੀ ਧਾਰਾ ਧਰਮ ਦੀ ਇਹ ਪ੍ਰਿਆ ਦੱਸਦੀ ਹੈ। ਲਗਾਮ ਤੋਂ ਵਗੈਰ ਘੋੜੇ ਉਲਾਰ ਪੰਜਾਬੀ ਦਾ ਕੇਵਲ ਢੰਡੋਰਾ ਦੋ ਅਖ਼ਬਾਰਾਂ ਨੂੰ ਧੇਲਾਂ ਨਹੀਂ ਦੇ ਹੁੰਦਾ, ਹਾਲੇ ਜੀ ਇਹ ਪੰਜਾਬੀ ਪ੍ਰੇਮੀ ਹਨ, ਸਕੂਲ ਤਾਂ ਚੌਧਰਾਂ ਲਈ ਹਨ ਗੁਰੂਘਰਾਂ ’ਚ ਜਦ ਪੰਜਾਬੀ ਪੜ੍ਹਨੀ ਹੀ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਸੁਨਣੀ ਹੀ ਹੈ, ਕਿਉ ਅੱਖਾਂ ਚੋਭਲ ਰਹੇ ਹੋ, ਰੱਬ ਤੋਂ ਡਰੋਂ। ਨਵੇਂ ਸਾਲ ਦੇ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਕਰਮ ਅਤੇ ਆਦਤਾਂ ਵੀ ਬਦਲੋ।

ਬੀਬੀ ਬਲਵਿੰਦਰ ਕੌਰ ਚਾਹਲ, ਸਾਊਥਾਲ

ਯੂ.ਕੇ ਵਿੱਚ ਤਿਉਹਾਰ ਬਨਾਮ ਹੜਤਾਲਾਂ

‘ਦੇਸ ਪ੍ਰਦੇਸ’ ਅਦਾਰਾ, ਵਪਾਰਕ ਸ਼ੁਭਚਿੰਤਕ, ਪਾਠਕ, ਲੇਖਕ ਸਭ ਨੂੰ ਨਵੇਂ ਸਾਲ-ਆਮਦ ਦੀਆਂ ਸ਼ੁਭ ਇਛਾਵਾਂ, ਸਭ ਸੰਸਾਰ ਤੇ ਅਮਨ-ਸ਼ਾਂਤੀ ਹੋਵੇ। ਸਾਲ ਦੇ ਅੰਤਲੇ ਮਾਹ ਦਸੰਬਰ ’ਚ ਚੁਫੇਰੇ ਹੀ ਗਹਿਮਾ ਗਹਿਮੀ ‘‘ਮੈਰੀ ਕ੍ਰਿਸਮਿਸ’’ ਲਈ ਫੱਟੇ, ਲੋਕ ਥਾਵਾਂ, ਦਰਖ਼ਤਾਂ ਤੇ ਲਾਟੂ ਚਮਕਦੇ ਨੇ। ਕਾਰਡ ਝੋਲੇ, ਹੱਟੀਆਂ, ਸਟੋਰ ਸਭ ਕ੍ਰਿਸਮਿਸ ਦੀਆਂ ਅਸੀਸਾਂ ਦੇ ਰਹੇ ਹਨ, ਚਰਚਾਂ ਮੂਹਰੇ ‘‘ਮੈਰੀ ਜੀਸਸ’’ ਦੀਆਂ ਮੂਰਤਾਂ ਦੁਕਾਨਾਂ ਅੱਗੇ ‘‘ਫਾਦਰ ਕ੍ਰਿਸਮਿਸ’’ ਬੈਠਾ ਸਵੀਟਾਂ ਵੰਡ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਘਰਾਂ ਦੀਆਂ ਵੀ ਖਿੜਕੀਆਂ ਚੰਗਿਆੜੀਆਂ ਲਾਈਟਾਂ ਨਾਲ ਖੁਸ਼ੀ ਸਾਂਝੀ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ, ਅੰਦਰ ਦਰਖ਼ਤਾਂ ਦੀਆਂ ਤੇ ਟਾਹਣੀਆਂ ਜਾਂ ਵੱਡੇ ਟਾਹਣੇ ਰੱਖ ਕੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਫਾਦਰ ਸੁਗਾਤਾਂ ਰੱਖਦਾ ਹੈ ਲਕੋ ਕੇ। ਬੌਕਸਿੰਗ ਡੇਅ ਨੂੰ ਚਾਅ ਨਾਲ ਖੋਹਲੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਈਸਾਈ ਦੇਸ਼ ਸੀ ਭਾਵੇਂ ਹੁਣ ਤਾਂ ਦਰਜਾ ਘੱਟਦਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਮਿੱਥੇ ਤਿਉਹਾਰ ਨੂੰ ਤਾਂ ਸਾਰੇ ਸੰਸਾਰ ’ਤੇ ਮਨਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਮੈਂ ਸੋਚਿਆਂ ਕਿ ਕਿਧਰੇ ਮੈਨੂੰ ਮੈਰੀ ਹੜਤਾਲ ਨਹੀਂ ਦਿਸਦੀ ਲਿਖੀ ਹੋਈ। ਰਾਇਲ ਮੇਲ ਤੇ ਨਰਸਾਂ ਹੜਤਾਲ ’ਤੇ ਬੈਠੇ ਹਨ।

ਲੰਡਨ ਮੇਅਰ ਸਦੀਕ ਖਾਨ ਨੇ ਪਹਿਲਾਂ ਤਾਂ ਦਾਖਲੇ ਲਈ ਕੇਨਜੈਸ਼ਨ ਚਾਰਜ ਲਾਇਆ, ਹੁਣ ਕਹਿੰਦਾ ਜੇ ਮੇਰੀਆਂ ਸੜਕਾਂ ਤੋੜਨੀਆਂ ਨੇ ਕਾਰਾਂ ਨਾਲ ਤਾਂ ਸਾਢੇ ਬਾਰਾਂ ਪੌਂਡ ਹੋਰ ਭਰੋ। ਹੁਕਮ ਤਾਂ ਹਨ ਕਿ ਬੱਸਾਂ ’ਤੇ ਝੂਟੇ ਲਵੋ ਰੇਲਾਂ ਤੇ ਝਾਟੀਆਂ ਲਵੋ ਪਰ ਹੜਤਾਲੀ ਕਹਿੰਦੇ ਸਾਡੀਆਂ ਬੱਸਾਂ, ਗੱਡੀਆਂ ਨਾਂ ਤੋੜੋ ਘਰੀਂ ਬੈਠ ਕੁਰਸੀਆਂ ਮੰਜੇ ਤੋੜੋ ਸੁਗਾਤ ਹੈ। ਹੁਣ ਹੜਤਾਲਾਂ ਨੂੰ ਤਿਉਹਾਰ ’ਚ ਸ਼ਾਮਿਲ ਕਰੋ ਤੇ ਸਭ ਛਾਪੇਖਾਨੇ, ਕਲੰਡਰ, ਡਾਇਰੀਆਂ, ਜੰਤਰੀਆਂ ਤੇ ਵਪਾਰੀ ਮਸ਼ਹੂਰੀ ਲਈ ਵੀ ਇਹ ਵਿਤਕਰਾ ਨਾ ਕਰਨ ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਸਮਰਥੱਕ ਤੇ ਸਿਆਸੀ ਪਾਰਟੀ। ਪੰਜਾਬ ’ਚ ਤਾਂ ਭਾਈ ਅੰਮ੍ਰਿਤਪਾਲ ਸਿੰਘ ਖਾਲਸਾ ਕਹਿੰਦੇ ਰਹਿਬਰ ਭੇਜਿਆ ਹੈ ਸੱਚੇ ਪਾਤਿਸ਼ਾਹ ਨੇ ਉਹਦੇ ਦਰਸ਼ਨ ਕਰਵਾ ਰਹੇ ਨੇ ‘‘ਵਹੀਰੀ’’ ਇੱਥੇ ਇੱਕ ਚੈਨਲ ਸਾਡੇ ’ਤੇ ਵੀ ਮਿਹਰ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਦਿਓ ਪੈਸੇ, ਭਰੋ ਡੈਬਿਟ ਤਾਂ ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਮਿਲਣੀਆਂ ਨੇ ‘‘ਮੈਰੀ ਕ੍ਰਿਸਮਿਸ’’, ਮੈਰੀ ਹੜਤਾਲ।

ਬੀਬੀ ਬਲਵਿੰਦਰ ਕੌਰ ਚਾਹਲ, ਸਾਊਥਾਲ

ਪੰਜਾਬ ਨੂੰ ਬਲਦੀ ਅੱਗ ਦੇ ਰੱਖੇ ਕੜਾਹੇ ਵਿੱਚ ਸਾੜਨ ਲਈ ਸਿਆਸਤ ਦੀ ਵੱਡੀ ਤਿਆਰੀ

ਪੰਜਾਬੀਆਂ ਨੂੰ ਕੰਨ ਖੜ੍ਹੇ ਕਰਨ ਦੀ ਲੋੜ!

ਤਿੰਨ ਅਹਿਮ ਮੁੱਦੇ ਲੰਗਾਹ, ਅਕਾਲੀ, ਕਾਂਗਰਸ, ਗੋਲਡੀ ਬਰਾੜ। ਸੁੱਚਾ ਸਿੰਘ ਲੰਗਾਹ ਧਾਰਮਿਕ ਸਜ਼ਾ ਪੂਰੀ ਕਰਨ ਮਗਰੋਂ ਭਾਈਏਂ ਸੰਗ ਧਾਰਮਿਕ ਅਦਾਲਤ ਨੇ ਬਰੀ ਕਰਕੇ ਸਿਆਸੀ ਪਿੜ ’ਚ ਵਿਚਰਨ ਦੀ ਦਿੱਤੀ ਖੁੱਲ੍ਹ, ਵਵੇਲਾ ਵਿਰੋਧੀਆਂ ਦਾ ਬੂ-ਦੁਹਾਈ, ਸਿੱਖ ਧਰਮ ’ਚ ਧਾਰਾ ਕਿ ‘‘ਸ਼ਰਨ ਆਏ ਕੰਠ ਲਾਏ’’ ਇਹ ਗੁਰਮੁਖ ਪੜ੍ਹਨ। ਬੀ.ਜੇ.ਪੀ. ਤੇ ਕਾਂਗਰਸੀ ਵਿਧਾਇਕ ਸੁਖਜਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਰੰਧਾਵਾ, ਨਿੱਜੀ ਰੰਜ਼ਿਸ਼ਾਂ, ਜੀ ਦੁੱਧ ਵੇਚਣਾ ਲੱਖਪਤੀ ਕਿਵੇਂ ਬਣਿਆ? ਭਾਈ ਜਿਮੇ ਆਪਾਂ ਤਿੰਨ ਪੌਂਡ ਲੈ ਕੇ 3 ਤਿੰਨ ਕਰੋੜੀ ਬਣ ਗਏ (ਮੈਂ ਨਹੀਂ) ਬੀ.ਜੇ.ਪੀ. ਤੇ, ਆਪ, ਕਾਂਗਰਸ, ਅਕਾਲੀ ਦਲ ਤੇ ਹੋਰ ਪਾਰਟੀਆਂ ਸਭ ਨੂੰ ਦੁਬੱਲਣ ’ਤੇ ਹੈ।
ਦੂਜਾ ਵੀਡੀਓ, ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਦੋਂ ਦੀ, ਕਿਥੇ ਅਤੇ ਕਿਹੜੇ ਸੰਮੇਲਣ ਦੀ ਹੈ ਕਿ ਅਕਾਲੀ, ਕਾਂਗਰਸੀ ਮਿਲਦੇ ਹਨ, ਭਾਈਚਾਰਾ ਤੇ ਸਿਆਸਤ ਦੋ ਅੱਡਰੇ ਪਹਿਲੂ ਹਨ। ਮੈਂ ਅਕਾਲੀ ਸਮਰਥੱਕ ਹਾਂ ਪਰ ਕਾਂਗਰਸੀ ਭਰੱਪਣ ’ਚ ਖੁਸ਼ੀ ਨਾਲ ਵਿਚਰਦੀ ਹਾਂ, ਦੇਵੇਸ਼ ਨਹੀਂ ਰੱਖਦੀ, ਇਹ ਮੇਰਾ ਪ੍ਰਵਾਰ ਹੈ, ਭਰੱਪਣ ਹੈ, ਐਮੇ ਚੈਨਲ ਦੇ ਲਾਹੇ ਕਰਕੇ ਹੋਸ਼ੀਆਂ ਦਲੀਲਾਂ ਦੇ ਕੇ ਆਪਣੀ ਹੀ ਛਵੀ ਖਰਾਬ ਕਰਨੀ, ਕੋਈ ਬਣਦੀ ਢੁੱਕਮੀ ਦਲੀਲ ਵਾਲੀ ਵਾਰਤਾ ਕਰੋ। ਠੀਕ ਹੈ ਤੁਸੀਂ ਹੁਣ ਭਾਜਪਾ ਦੇ ਨੇੜੇ ਹੋ ਤਾਂ ਆਮ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਬੁੱਧੂ ਨਾ ਸਮਝੋ। ਭਾਜਪਾ ਇਸ ਵੇਲੇ ਪੰਜਾਬ ’ਚ ਫੁੱਟ ਦੇ ਬੀਜ ਹੀ ਨਹੀਂ ਬੀਜ ਰਹੀ ਸਗੋਂ ਖਾਦ ਪਾ ਪਾ ਡਬਲ ਕਰਨ ਦੀ ਨੀਤੀ ’ਤੇ ਹੈ, ਸਿੱਖ ਹੀ ਲੱਭ ਕੇ ਇਸ ਕਿੱਤੇ ’ਤੇ ਲਾ ਰਹੀ ਹੈ ਜਦੋਂ ਰਾਜਭਾਗ ਖੁਸ ਗਿਆ ਫਿਰ ਰੁੰਡ-ਮੁੰਡ ਕਰਕੇ ਮੋੜੂ। ਚਲੋ ਇੰਨ੍ਹਾ ਦਾ ਤਾਂ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਵਿਗੜਨਾ ਫੇਰ ਜਿਥੇ ਆਏ ਸੀ ਫੇਰ ਜਾਂ ਰਲਣਗੇ ਪਰ ਸੂਬੇ ’ਚ ਧਮੱਚੀ ਜ਼ਰੂਰ ਮਚਾ ਦੇਣਗੇ, ਵਿਦੇਸ਼ਾ ’ਚ ਵੀ ਆਪਸੀ ਦੁਫੇੜਾਂ ਪਾ ਧਰਨਗੇ।
ਤੀਜਾ ਹੈ, ਅਗਲੀਆਂ ਖ਼ਬਰਾਂ ਦਾ ਝੁਰਮਟ ਜੀ ਸਿੱਧੂ ਮੂਸੇਵਾਲੇ ਦਾ ਅਰੋਪੀ ਗੋਲਡੀ ਬਰਾੜ ਕੈਲੇਫੋਰਨੀਆਂ ’ਚ ‘ਡੀਟੇਨ’। ਪਹਿਲੀ ਗੱਲ ਸਿੱਧੂ-ਬਰਾੜ ਮੂੰਹੀ, ਮੁੱਢ ’ਚ ਦੋ ਸਕੇ ਭਰਾ ਸਨ, ਲੜਾਕੇ ਨੂੰ ਬਰਾੜ ਆਖਣ ਲੱਗੇ ਤੇ ਲੱਲ ਪੈ ਗਈ, ਅਖ਼ੀਰ ਗੋਤ ਬਣ ਗਿਆ, ਇਸ ਕਤਲ ਕੇਸ ’ਚ ਦੁਸ਼ਮਣੀ ਦੀ ਭਟਕ ਹੀ ਹੈ ਜੋ ਕੇਵਲ ਗੋਲਡੀ ਬਰਾੜ ਦੀ ਗਿ੍ਰਫ਼ਤਾਰੀ ਦੇ ਇਨਾਮ ਲਈ ਦੋ ਕਰੋੜ ਦਾ ਇਨਾਮ ਪਿਤਾ ਬਲਕੌਰ ਸਿੰਘ ਸਿੱਧੂ ਦੀ ਪੇਸ਼ਕਸ਼ ਹੈ, ਝਬਦੇ ਹੀ ਭੰਮੋਲ, ਵਰੋ੍ਹਲੇ ਆ ਗਏ। ਜੀ ਫੜਿਆ ਗਿਆ, ਐਫ਼.ਬੀ.ਈ. ਨੇ ਅਖ਼ਬਾਰਾਂ ਨੇ ਕੀ ਚੈਨਲਾਂ ਨੇ ਕੀ ਫੱਟੇ ਚੱਕ ’ਤੇ। ਅਸੀਂ ਤਾਂ ਕੈਲੇਫੋਰਨੀਆ ਦੇ ਕਿਧਰੇ ਨਾ ਲੱਭਿਆ, ਖ਼ੈਰ ਭਗਵੰਤ ਮਾਨ ਨੋ ਤਾਂ ਰੰਗ ਲਾ ’ਤਾ ਬਿਆਨ ਦੇ ਕੇ ਜੀ ਸਾਨੂੰ ਤਾਂ ਕੈਲੇਫੋਰਨੀਆਂ ਦੀ ਪੁਲਸ ਪੁੱਛਦੀ ਹੈ ਦਸੋ ਕੀ ਕਰਨਾ ਹੈ ? ਤੁਸੀਂ ਲੈਣਾ ਇਹਨੂੰ, ਉਦੋਂ ਹੀ ਇਹ ਨਕਲੀਆਂ ਵਾਲੀ ਬਾਜ਼ੀ ਲੱਗੀ, ਹੁਣ ਸਭ ਝੂਠ ਸਿੱਧ ਮੁੱਖ ਮੰਤਰੀ ਨੇ ਜਨਾਜਾ ਕੱਢ ਲਿਆ, ਲਾਲਾ ਜੀ ਇਹਨੂੰ ਕੁਰਸੀ ਤੋਂ ਲਾਹ ਕੇ ਸੁਹਾਗੇ ’ਤੇ ਚੜ੍ਹਾ ਕੇ ਹਟੂ ਜੱਟ। ਨੂੰ ਦਸੂ ਕਿਵੇਂ ਦਿੱਲੀ ਵਾਲੇ ਤੋਂ ਢਕਵੰਜ ਨਾਲ ਮੁੱਖ ਮੰਤਰੀ ਪੁਣਾ ਲਿਆ।

ਬੀਬੀ ਬਲਵਿੰਦਰ ਕੌਰ ਚਾਹਲ, ਸਾਊਥਾਲ

ਸ਼੍ਰੋਮਣੀ ਕਮੇਟੀ ਦੀ ਪ੍ਰਧਾਨਗੀ ਦੀ ਖਾਤਰ ਬੀਬੀ ਜਗੀਰ ਕੌਰ ਦੀ ਬੇਵਫ਼ਾਈ ਅਤੇ ਰਾਮ ਕਹਾਣੀ

‘‘ਮੈਂ ਡਿਪਟੀ ਦੀ ਸਾਲੀ ਕੈਦ ਕਰਾਦੂੰਗੀ, ਮੂਹਰੇ ਜੱਟ ਖਾੜਕੂ ਖੜਾ’’ ਸ਼੍ਰੋਮਣੀ ਗੁਰਦੁਆਰਾ ਪ੍ਰਬੰਧਕ ਕਮੇਟੀ ਝਮੇਲਾ ਪੂਰਾ ਮਹੀਨਾ ਭੜਦੋਹਲ, ਭੱੜਥੂ ਤੇ ਰੌਣਕ ਚੱਲੀ, ਅੰਤ ਨੂੰ 9 ਨਵੰਬਰ ਨੂੰ ਸੰਗਰਾਂਦ ਮਨਾਈ, ਸੰਕਟ ਨਵਿਰਤ, ਬੀਬੀ ਜਗੀਰ ਕੌਰ ਦੀ ਭਬਕੀ, ਡਿਗਰੀਆਂ ਅਧਾਰਤ : ਵਿਦਿਆ ਬੀ.ਏ.,ਬੀ.ਐਂਡ, ਡੇਰੇ ਦੀ ਮਾਲਕ। ਪਹਿਲਾਂ ਸਿਮਰਜੀਤ ਸਿੰਘ ਮਾਨ ਦਲ ’ਚ, ਫੇਰ ਟੌਹੜਾ ਸਮਰਥੱਕ ਪੌੜੀਆਂ ਚੜ੍ਹ ਸ਼੍ਰੋਮਣੀ ਅਕਾਲੀ ਦਲ ’ਚ, 25 ਸਾਲ ਦਬਕਾਕੇ ਰੱਖਿਆ। ਅਕਾਲੀ ਦਲ ਬਾਦਲ ਸਾਹਬ ਕਿਉ ਨਿਵਾਜਦੇ ਸਨ, ਸੁਣੋ ਭੁਲੱਥ ਹਲਕੇ ’ਚ ਸ. ਸੁਖਜਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਖਹਿਰਾ (ਪਿਤਾ ਸੁਖਪਾਲ ਖਹਿਰਾ) ਡੀ.ਐਸ.ਪੀ. ਨਾਤੇ ਤਾਂ ਕਾਂਗਰਸ ਨਾਲ ਸਨ ਹੀ, ਪਰ ਹਵਾ ਅਕਾਲੀ ਦਲ ਦੀ ਦੇਖ ਦਾਖਲਾ ਤੇ ਵਿਧਾਇਕ ਬਣ ਵਜ਼ੀਰੀ ਵੀ ਲਈ ਯੂ.ਕੇ ਵਫਦ ਆਇਆ ਤੇ ਬੜੀ ਆਓ ਭਗਤ, ਹੁੰਦੀ ਸੀ ਉਦੋਂ, ਅਕਾਲੀ ਦਲ ਦੀ, ਡੀ.ਐਸ.ਪੀ. ਪੁਰਾਣੀ ਕਾਂਗਰਸੀ ਮਿੱਤਰਾਂ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਲੱਗੇ ਤੇ ਅਕਾਲੀ ਆਗੂ ਗੁਰਦੁਆਰੇ ਦੇ ਟਰੱਸਟੀ ਸਵ. ਸੁਰਜੀਤ ਸਿੰਘ ਬਿਲਗਾ ਸੂਹ ਕੱਢ ਲਿਆਏ, ਅਸੀਂ ਸਭ ਅਕਾਲੀ ਸ਼ੁਭਚਿੰਤਕ ਖਫ਼ਾ ਪਰ ਚੁੱਪ ਇਤਲਾਹ ਪੰਜਾਬ ਨੂੰ, ਹੁਣ ਤਰੇੜ ਕਰਕੇ ਅਕਾਲੀ ਦਲ ਨੂੰ ਬੀਬੀ ਬਦਲ ਲੱਭ ਗਈ ਤੇ ਅੱਜ ਤੱਕ ਖਹਿਰਾ ਵਿਰੋਧ ਜਾਰੀ, ਮਿੱਟੀ ਵੀ ਬੜੀ ਪੱਟੀ, ਅਕਾਲੀ ਦਲ ਨੇ ਪੂਰਾ ਸਾਥ ਦਿੱਤਾ, ਤਿੰਨ ਵਾਰ ਸ਼੍ਰੋਮਣੀ ਕਮੇਟੀ ਦੀ ਪ੍ਰਧਾਨਗੀ, ਵਿਧਾਇਕੀ ਤੇ ਵਜ਼ੀਰੀ, ਜੁਆਈ ਨੂੰ ਟਿਕਟ ਪਰ ਹਾਰ ਗਿਆ। ਤੇ ਆਪ ਵੀ ਹੁਣ ਹਾਰ ਗਈ ਸੀ, ਅਕ੍ਰਿਤਘਣ ਘੁਰਕੀ ਕਿ ਮੈਂ ਪ੍ਰਧਾਨ ਬਣਨਾ ਹੈ। ਚੇਤੇ ਰੱਖੋ, ਹੁਣ ਇਕਬਾਲ ਸਿੰਘ ਲਾਲਪੁਰਾ ਘੱਟ-ਗਿਣਤੀ ਕਮਿਸ਼ਨ (ਜਾਤ ਕਰਕੇ) ਹੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਭਾਜਪਾ ਦਾ ਕੇਂਦਰ ਹੀ ਨਹੀਂ ਡੰਡੀਅਰ ਵੀ ਬੜਾ ਭਾਰੂ, ਤਾਂ ਬੀਬੀ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਭੱਲ ਲਈ ਉਕਸਾ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਮਾਰ ਲਲਕਾਰਾ ਸਾਰਾ ਲਾਣਾ ਤੇਰੇ ਮਗਰ, ਪ੍ਰਵਾਹ ਨੀ ਕਿਸੇ ਦੀ, ਢੀਂਡਸਾ ਦਲ ਦੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਸਕੀਮ, ਮਗਰ ਤੁਰ ਪਏ ਤੇ ਯਕੀਨੀ ਸੀ ਜਿੱਤ। ਬੀਬੀ ਅਖੇ ਕੌਣ ਹੁੰਦੇ ਹੋ ਓਏ ਜੱਟੋ ਕਰ ਦੂੰ ਗਜ ਵਰਗੇ ਪਰ ਇਸ ਵਾਰ ਅਕਾਲੀ ਦਲ ਮਾਰਾਂ ਤੋਂ ਸਬਕ ਸਿੱਖ ਚੁੱਕਿਆ ਸੀ, ਬੀਬੀ ਨੂੰ ਮਿੱਠੇ ਮੂੰਹ ਮਾਰਨ ਦੀ ਠਾਣ ਲਈ ਸੀ, ਭਾਵੇਂ ਸਭ ਵਿਰੋਧੀ ਤਾਕਤਾਂ ਬੰਦੂਕਾਂ ਸਿੰਨੀ ਬੈਠੀਆਂ ਸਨ, ਉਧਰ ਅਕਾਲੀ ਸ਼ਾਤਰਾਂ ਭਰੋਸੇ ਆਪਣਾ ਕੰਮ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ, ਕੋਈ ਸ਼ੱਕ ਨਹੀਂ ਕਿ ਬੀਬੀ ਦੀ ਜਿੱਤ ਯਕੀਨੀ ਮੰਨੀ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ, ਲਾਲਪੁਰਾ ਤਾਂ ਲਾਲ ਕਿਲ੍ਹਾ ਬਣਿਆ ਬੈਠਾ ਹੈ, ਨਾਲੇ ਪੁੰਨ ਨਾਲੇ ਫ਼ਲੀਆਂ, ਬੀਬੀ ਨੂੰ ਟੀਸੀ, ਅਕਾਲੀ ਦਲ ਭੁੰਜੇ, ਭਾਜਪਾ ਦਾ ਪੰਜਾਬ ’ਚ ਬੋਲਬਾਲਾ, ਕਿਸਾਨਾਂ ਦੇ ਪਾੜੇ ਲੀੜੇ ਭੁੱਲ ਹੀ ਗਏ, ਪੇਂਡੂ ਭਾਵੇਂ ਕੋਈ ਵੀ ਹੋਣ ਚੈਲੰਜ ਨੀ ਆਲ੍ਹਾ ਜਾਣ ਦਿੰਦੇ ਖੜ੍ਹ ਗਏ ਬਾਹਾਂ ਖੁਲਾਰ ਕਹਿੰਦੇ ਆ ਜੋ ਫੇਰ ਆਦੰਬੋ ਉਦੱਬੇ ਨੂੰ ਮਾਰਿਆ ਵਗਾਹ ਕੇ ਅਕਾਲੀ ਦਲ ਦਾ ਫੇਰ ਹਰਜਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਧਾਮੀ ਚੁਣ ਕੇ ਉਲ੍ਹਾਮਾ ਲ਼ਫ਼ਾਫ਼ਾ ਵਾਲਾ ਭੁਲੇਖਾ ਕੱਢ, ਵੋਟਾਂ ਨਾਲ ਜਿੱਤੇ। ਭੁਲੋ ਨਾ ਸ਼੍ਰੋਮਣੀ ਕਮੇਟੀ ’ਤੇ ਹੁਣ ਬਹੁਤੇ ਜੱਟ ਪ੍ਰਧਾਨ ਨਹੀਂ, ਫੇਰ ਵੀ ਤਾਪ ਨੀ ਲਹਿੰਦਾ।

ਸ਼੍ਰੋਮਣੀ ਗੁਰਦੁਆਰਾ ਪ੍ਰਬੰਧਕ ਕਮੇਟੀ ਦੀ ਚੋਣ ਹਾਲ ਦੁਹਾਈ ਇਸ ਵਾਰ ਕੁੱਝ ਅੱਤਰੀ ਸੀ, ਚਾਰ ਵਾਰ ਬਣੀ ਪ੍ਰਧਾਨ ਸ਼੍ਰੋਮਣੀ ਅਕਾਲੀ ਦਲ ਦੀ ਰਹਿ ਚੁੱਕੀ ਵਿਧਾਇਕ, ਵਜ਼ੀਰ, ਬੀਬੀ ਜਗੀਰ ਕੌਰ ਡੇਰੇ ਦੀ ਵੀ ਮੁੱਖੀ (ਪ੍ਰੇਮ ਸਿੰਘ ਮੁਰਾਲੇ ਵਾਲਿਆਂ) ਭੁਲੱਥ ਹਲਕਾ ਤੇ ਅੱਜ ਦੇ ਕਾਂਗਰਸੀ ਵਿਧਾਇਕ ਸੁਖਪਾਲ ਸਿੰਘ ਖਹਿਰਾ ਦਾ ਖਿੱਤਾ, ਪਹਿਲਾਂ ਪਿਛੋਕੜ ਬਿਆਨਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਦੇ ਨਤੀਜੇ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰ ਲਈਏ ਬੀਬੀ ਜੀ ਕੇਵਲ 49 ਵੋਟਾਂ ਹੀ ਲੈ ਸਕੇ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਕਿਆਸ ਅਰਾਈਆਂ ਜਿੱਤ ਦੀਆਂ ਸਨ ਕਿਉਕਿ ਪਿੱਠ ’ਤੇ ਹੱਥ ਸੈਂਟਰ (ਬੀ.ਜੇ.ਪੀ.) ਸਥਾਨਕ ਸਰਕਾਰ ਅਤੇ ਹਰਿਆਣਾ ਦੇ ਸ਼ਾਤਰ ਭਾਜਪਾ ਦੇ ਸੱਜੇ ਹੱਥ ਦਾਦੂਵਾਲ, ਬਾਗੀ ਅਕਾਲੀ ਢੀਂਡਸਾ ਦਲ ਤੇ ਹੋਰ ਸਭ ਦੇ ਸਭ ਵਿਰੋਧੀ, ਇੱਕ ਮੁੱਠ ਸਨ। ਪਰ ਅਕਾਲੀ ਮੈਂਬਰ ਸੁਚੇਤ ਹੋ ਗਏ ਕਿ ਇਹ ਤਾਂ ਬੇਅਦਬੀ ਕਾਂਡ ਦੀ ਨੀਤੀ ਦਾ ਹੀ ਇੱਕ ਹੋਰ ਫ਼ਤਵਾ ਹੈ। ਅਕਾਲੀ ਦਲ ਨੂੰ ਨਿਕਾਰਨ ਦਾ ਅਤੇ ਪੰਜਾਬ ’ਚੋਂ ਸਿੱਖ ਸ਼ਕਤੀ ਮੜੁੱਛਣ ਦਾ ਜੇਕਰ ਅਕਾਲੀ ਦਲ ਇਸ ਵਾਰ 2017 ਵਾਂਗੂੰ ਘਬਰਾ ਕੇ ਕਿ ਆਹ ਕੀ ਹੋ ਗਿਆ, ਅਵੇਸਲਾ ਰਹਿੰਦਾ ਤਾਂ ਬਾਜ਼ੀ ਵੱਜ ਹੀ ਜਾਣੀ ਸੀ ਤੇ ਪੰਜਾਬ ਲਾਲਾ ਜੀ ਅਤੇ ਬਾਬੂਆਂ ਹੱਥ ਸਦਾ ਲਈ ਚਲਿਆ ਜਾਣਾ ਸੀ, ਪਰ ਹੁਣ ਕੁੱਝ ਸਬਕ ਸਿੱਖ ਲਿਆ ਲੱਗਦਾ ਸੀ। ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਅਕਾਲੀ ਹਿਤੈਸ਼ੀ ਇੱਕ-ਮੁੱਠ ਹੋ ਗਏ ਭਾਵੇਂ ਕਿ ਕੁੱਝ ਦਗਾ ਜ਼ਰੂਰ ਦੇ ਗਏ ਹਨ, ਖ਼ੈਰ ਹੱਥ ਦੇ ਕੇ ਰੱਖਿਆ ਦਾਤੇ ਅਤੇ ਐਡਵੋਕੇਟ ਹਰਜਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਧਾਮੀ ਮੁੜ ਤੋਂ ਸੇਵਾਦਾਰ ਬਣਗੇ।
ਪ੍ਰਸ਼ਨ – 20 ਵੋਟਾਂ ਸੀ ਬੀਬੀ ਦੀਆਂ ਦੁੱਗਣੀਆਂ ਕਿਵੇਂ ਹੋਈਆਂ? ਉੱਤਰ ਇਹ ਉਸ਼ਕਲ ਨਾ ਤਾਂ ਵਿਰੋਧੀ ਅਕਾਲੀ ਦਲਾਂ ਤੋਂ ਦੂਜਿਆਂ ਨੇ ਚੁੱਕਿਆ ਸੀ ਨਾ ਹੀ ਬੀਬੀ ਦੇ ਸਮਰੱਥਕਾਂ ਨੇ, ਇਹ ਘੱਟ ਗਿਣਤੀ ਕਮਿਸ਼ਨ ਦੇ ਜਾਤਪਾਤ ਹਿੱਤ ਨੇ ਲਾਲਪੁਰੇ ਦੀ ਬੀ.ਜੇ.ਪੀ. ’ਚ ਪੰਜਾਬ ’ਚੋਂ ਨਵੀਂ ਖਰੀਦੋ ਫਰੋਖਤ ਦੀ ਕਾਢ ਸੀ, ਭਾਜਪਾ ’ਚ ਪੰਜਾਬ ’ਚੋਂ ਭੱਜ ਕਿ ਰਲੇ ਪਹਿਲਾਂ ਢੀਂਡਸਾ, ਫੇਰ ਕਪਤਾਨ ਸਾਹਬ ਅਤੇ ਹੋਰ ਲਾਣਾ ਬਹੁਤੇ ਜੱਟ ਹੀ ਸਨ, ਹੁਣ ਲਾਲ ਕਿਲ੍ਹੇ ਨੇ ਝੰਡਾ ਚੁੱਕਿਆ ਕਿ ਤੇਲੀ ਕਰਕੇ ਰੁੱਖਾ ਕਿਉ ਖਾਈਏ, ਨਿੱਤ ਕੜ੍ਹਾਹ ਤੇ ਗੁਲਗੁਲੇ ਨਿਰੋਲ ਸਰੋਂ ਦਾ ਤੇਲ ਆਪਣੀ ਰਿਜ਼ਰਵ ਸ਼੍ਰੇਣੀ, ਫੇਰ ਇਸਤਰੀ ਤੇ ਸਭ ਤੋਂ ਉੱਤੇ ਅਕਾਲੀ ਦਲ ਦੀ ਸੀਨੀਅਰ ਨੇਤਾ ਨਾਲੇ ਮੌਕੇ ਦਾ ਚੰਗਾ ਫਾਇਦਾ ਉਠਾਓ।
ਬੀਬੀ ਨੂੰ ਹੁਣ ਪਤਾ ਸੀ ਕਿ ਐਨ੍ਹੇ ਮੌਕੇ ਲੈ ਚੁੱਕੀ ਹਾਂ, ਨਾਲੇ ਇਸ ਵਾਰ ਆਪ ਤੇ ਪਿਛਲੀ ਵਾਰ ਜੁਆਈ ਸੁਖਪਾਲ ਖਹਿਰੇ ਤੋਂ ਮਾਰ ਖਾ ਚੁੱਕੇ ਹਨ, ਅਕਾਲੀ ਦਲ ਕੇਂਦਰ ਤੋਂ ਤਲਾਕੀ ਹੈ ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਕੀ ਮਾੳੂਂ ਮਿਲੂ ? ਬੀਬੀ ਦਾ ਨਸ਼ੱਤਰੀ ਸੁਭਾਅ, ਝਾਤੀ ਮਾਰੋ, ਪਹਿਲਾਂ ਸਿਮਰਜੀਤ ਸਿੰਘ ਮਾਨ ਵੱਲ ਫੇਰ ਟੌਹੜਾ ਸਾਹਿਬ ਵੱਲ ਤੇ ਬਾਦਲਾਂ ਵਲ ਕਿਵੇਂ ਆਈ – ਭੁਲੱਥ ਹਲਕੇ ਤੋਂ ਸੁਖਪਾਲ ਖਹਿਰਾ ਦੇ ਪਿਤਾ ਸ. ਸੁਖਜਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਖਹਿਰਾ ਪੁਲਿਸ ਡੀ.ਐਸ.ਪੀ. ਸਨ, ਸਬੰਧ ਤਾਂ ਕਾਂਗਰਸ ਨਾਲ ਨੇੜਲੇ ਹੁੰਦੇ ਹੀ ਹਨ ਹਵਾ ਅਕਾਲੀ ਦਲ ਵੱਲ ਪੁਰੇ ਦੀ ਦੇਖ ਚੋਣ ਲਈ ਮੂਹਰੇ ਆਏ ਤੇ ਅਕਾਲੀ ਵਿਧਾਇਕ ਬਣ ਗਏ, ਵਫ਼ਦ ਇੰਗਲੈਂਡ ਆਇਆ, ਬੜੀ ਅਸੀਂ ਆਓ ਭਗਤ ਕੀਤੀ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਸਮਿਆਂ ’ਚ ਤਾਂ ਦੇਸ਼ ਤੋਂ ਕੋਈ ਦੂਰ ਦਾ ਵੀ ਬੰਦਾ ਆਉਦਾ ਸੀ ਤਾਂ ਵੱਗਕੇ ਹੋਏ ਭੱਜ ਕੇ ਮਿਲਣਾ, ਸੇਵਾ ਕਰਨੀ ਯਾਨੀ ਮਿੱਟੀ ਨੂੰ ਮੋਹ ਜਾਣ ਕੇ ਨੱਠੇ ਫਿਰਨਾ। ਸੁਖਜਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਖਹਿਰਾ ਪੁਰਾਣੇ ਕਾਂਗਰਸੀ ਮਿੱਤਰਾਂ ਨੂੰ ਜਿੰਨਾ ਦੇ ਚੰਗੇ ਕਾਰੋਬਾਰ ਚੱਲਦੇ ਸਨ, ਚੋਰੀ ਮਿਲਣ ਲਈ ਚਲੇ ਗਏ ਸਵ. ਸਰਦਾਰ ਸੁਰਜੀਤ ਸਿੰਘ ਬਿਲਗਾ (ਪੁਰਾਣੇ ਅਕਾਲੀ) ਸੂਹ ਬੜੀ ਰੱਖਦੇ ਸਨ, ਦੂਜੇ ਦਿਨ ਸਵੇਰੇ ਅਸੀਂ ਅਕਾਲੀ ਵਫਦ ਦੀ ਮੀਟਿੰਗ ਲਈ ਇਕੱਠੇ ਹੋਏ ਤਾਂ ਕਹਾਣੀ ਦਸ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਅਸੀਂ ਸਭ ਔਖੇ ਹੋ ਗਏ, ਪਰ ਸੰਕੇਤ ਨਾ ਦਿੱਤੇ, ਪੰਜਾਬ ਇਕਾਈ ਨੂੰ ਸੂਚਿਤ ਕਰ ਦਿੱਤਾ, ਅੰਤ ਸੁਖਜਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਖਹਿਰਾ ਅਕਾਲੀ ਨਾ ਰਹੇ ਹੁਣ ਅਕਾਲੀ ਦਲ ਨੂੰ ਬਦਲ ਦੀ ਭਾਲ ਸੀ, ਕਰਦੇ ਕਰਾਉਦੇ ਗੁਣਾ ਬੀਬੀ ਜਗੀਰ ਕੌਰ ਦਾ ਪੈ ਗਿਆ, ਬਸ ਜੀ ਬਾਦਲ ਸਾਹਿਬ ਤਾਂ ਬੀਬੀ ਭਗਤ ਬਣ ਗਏ, ਕਿ ਇਸਤਰੀ ਨੁਮਾਇੰਦਗੀ ’ਤੇ ਚੰਗੀ ਚਾਨਕੀਆ ਨੀਤੀ ਦੇਖ ਲਵੋ, 25 ਸਾਲ ਚੰਮ ਦੀਆਂ ਚਲਾਈਆਂ, ਹੁਣ ਅੱਖਾਂ ਫੇਰਨ ਲੱਗੀ ਨੇ ਫੋਰਾ ਨੀ ਲਾਇਆ, ਚੇਤੇ ਰੱਖੋ ਬੀਬੀ ਦੇੇ ਬੇਟੀ ਕਾਂਡ ’ਚ ਵੀ ਅਕਾਲੀ ਦਲ ਤੇ ਸਹੇ ਦੀਆਂ ਤਿੰਨੇ ਟੰਗਾ ਚੌਥੀ ਹੈ ਨਹੀਂ, ਸਾਰੀ ਪੰਜਾਬੀ ਵਸੋਂ ਇੱਕ ਪਾਸੇ, ਚਲੋ ਅੰਤ ਬੀਬੀ ਕਹਿੰਦੀ ਮੇਰੀ ਆਪਣੀ ਹੋਂਦ ਹੈ। ਹੁਣ ਦੇਖ ਲਿਆ ਸੁਆਦ।

ਬੀਬੀ ਬਲਵਿੰਦਰ ਕੌਰ ਚਾਹਲ, ਸਾਊਥਾਲ

ਗੁਰਦੁਆਰਾ ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਸਿੰਘ ਸਭਾ ਸਾਊਥਾਲ ਦੇ ਸਾਬਕਾ ਪ੍ਰਬੰਧ ਸਬੰਧੀ ਮਿਲੇ ਉਲਾਹਮੇ ਦਾ ਜਵਾਬ !

ਇਕ ਭਰਾ ਟੈਲੀਫ਼ੂਨ ਕਰਕੇ ਕੀ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ। ‘ਦੇਸ ਪ੍ਰਦੇਸ’ ਦਾ ਧੰਨਵਾਦ ਲਿਖਤ ਦੇ ਤੱਥ ਸੱਚ ਦੀ ਪ੍ਰਸੰਸਾ, ਉਲਾਮਾ, ਤਾਹਨਾ ਨਹੀਂ ਹਲੂਣਾ ਦਿੱਤਾ। ਰਿਣੀ ਹਾਂ ਕਿ ਬੀਬੀ ਜੀ ਦੂਜਾ ਸੱਚ ਜੋ ‘ਸ਼ੇਰ ਗਰੁੱਪ’ ਨੇ ਸੰਗਤਾਂ ਨਾਲ ਧੱਕੇ ਕੀਤੇ ਵੀ ਲਿਖ ਦਿਉ। ਨਿਰਪੱਖ ਕਲਮ ਦਾ ਫ਼ਰਜ਼ ਤੇ ਤੁਹਾਡ ਹੱਕ, ਹੱਥ ਬੰਨ੍ਹ ਕੇ ਹਾਜ਼ਰੀ ਕਬੂਲੋ।

ਪਹਿਲਾਂ ਸ਼ੇਰਾਂ ਨੇ ਆਉਦਿਆਂ ਵਿਰੋਧੀ ਅਧਿਕਾਰੀਆਂ ਦੀ ਮੈਂਬਰਸ਼ਿੱਪ ਰੱਦ ਕਰਨ ਕਾਰਨ ਮੁਕੱਦਮਾ ਚੱਲਿਆ, ਲੱਖਾ ਪੌਂਡ ਨਸ਼ਟ ਹੋਏ ਅੰਤ, ਸਮਝੌਤਾ, ਦੂਜਾ ਵਿਧਾਨ ਦੀਆਂ ਲੱਤਾਂ ਬਾਹਾਂ ਤੋੜੀਆਂ, ਪਾਸ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਦਿਨ ਚੰਗੀ ਧਾਂਦਲੀ ਗਰਦੀ, ਮੈਂਬਰ ਘੱਟ ਪਰਚੀਆਂ ਦੀ ਗਿਣਤੀ ਵੱਧ ਫੇਰ ਰੱਦੋ ਬਦਲ, ਮੈਂ ਵਿਰੋਧ ’ਚ ਪਰ ਵਿਰੋਧੀਆਂ ਨੂੰ ਹਿਸ਼ਤ। ਤੀਜਾ ਗੁਰਦੁਆਰੇ ਦੀ ਮਰਯਾਦਾ ਡੇਰੇ ਦੀ ਬਣਾਈ, ਕੰਧਾਂ ਮੂਰਤਾਂ ਨਾਲ ਭਰ ਧਰੀਆਂ, ਭਾਵੇਂ ਪ੍ਰਚਾਰ ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਮੂਰਤੀ ਪੂਜਾ ਰਹਿਤ ਪਰ ਮੂਰਤਾਂ ਦੀ ਅਸੀਂ ਪੂਜਾ ਕਰਦੇ ਹਾਂ। ਅੰਤ ਨੂੰ ਚੌਥਾ, ਸੰਤ ਭਿੰਡਰਾਂਵਾਲਿਆਂ ਦੀ ਮੂਰਤ ਗੁਰੂ ਦਰ ’ਤੇ ਪਹਿਲਾਂ ਲੱਗੀ ਪੰਜਵੇਂ ਪਾਤਿਸ਼ਾਹ ਦੀ ਵੱਡੀ ਫੋਟੋ ਦੇ ਬਰਾਬਰ, ਰਾਤ ਦੇ ਦਸ ਵਜੇ ਸੇਵਾਦਾਰ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੇ ਜੜਧਰੀ ਮੈਨੂੰ ਵੀਡੀਓ ਪਹੁੰਚ ਗਈ ਮੈਂ ਉਜ਼ਰਜਤਾ ਤਾਂ ਜ਼ੋਰ ਵੀ ਬੜੇ ਇਤਰਾਜ਼ ਹੋਏ ਪਰ ਜੋ ਤਾਕਤ ਪਿਛੇ ਸੀ ਆਖੇ ਲਾਹੋ ਹੁਣ ਲਹਿਣ ਨੀ ਦੇਣੀ। ਲਿਖਣਾ ਬਣਦਾ ਹੈ ਕਿ ਕਰੋਨਾ ਕਾਲ ਵੇਲੇ ਸੇਵਾਦਾਰ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੇ ਬੜੀ ਲੰਗਰ ਦੀ ਸੇਵਾ ਕੀਤੀ ਤੇ ਆਪਣੀਆਂ ਸਿਹਤਾ ਦੀ ਪ੍ਰਵਾਹ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਠੀਕ ਹੈ ਕਮੇਟੀ ਨੂੰ ਸਰਕਾਰੀ ਗ੍ਰਾਂਟ ਮਿਲੀ, ਹੋਰ ਥਾੲੀਂ ਵੀ ਸਿੱਖਾਂ ਨੇ ਇਹ ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਏ, ਸ਼ਲਾਘਾਯੋਗ ਕਦਮ ਸਨ, ਜਾਣਕਾਰੀ ਕਿ ਪ੍ਰਧਾਨ ਨੇ ਫ਼ੋਟੋ ਉਤਾਰਨ ਲਈ ਜਾ ਸਕੱਤਰ ਨੂੰ ਆਖਿਆ ਪਰ ਅਗੋਂ ਉੱਤਰ ਮੈਂ ਕਿਉ ਲਾਹਾਂ ਯਾਨੀ ਹੁਣ ਪ੍ਰਧਾਨ ਦਾ ਫ਼ਰਜ਼ ਚੇਤੇ ਕਰਵਾ ਤ੍ਹਾਂ, ਵਿਧਾਨ ਬਣਤਰ ਵੇਲੇ ਰਚੇਤੇ ਨੇ ਤਾਂ ਸਭ ਤਾਕਤਾਂ ਜਨਰਲ ਸਕੱਤਰ ਨੂੰ ਵੰਡੀਆਂ, ਆਪ ਜੋ ਬਨਣਾ ਸੀ ਕੁੱਝ ਅਭਿਲਾਸ਼ੀ ਵੀ ਫੋਟੋ ਦੀ ਅਵੱਗਿਆ ’ਤੇ ਦੁਖੀ ਸਨ। ਆਮ ਸੰਗਤਾਂ ਤਾਂ ਮੱਥਾ ਟੇਕੋ ਬਾਬੇ ਲੰਗਰ ਦਾ ਆਨੰਦ ਮਾਣੋ ਤੇ ਚਾਲੇ ਪਾਓ, ਗੁਰੂ ਬਰਾਬਰੀ ਦਾ ਸਿੱਟਾ ਕੁੱਝ ਤਾਂ ਮਿਲਿਆ। ਬਾਕੇ ਫੇਰ ਸਹੀ ਜੇਕਰ ਭੁੱਲ ’ਚ ਸੋਧ ’ਤੇ ਖਿਮਾਂ ਜਾਚਨਾ ਨਾ ਕੀਤੀ, ਆਸ ਹੈ ਕਲਮ ਨੇ ਪੂਰਾ ਤੋਲ ਦਿੱਤਾ ਹੈ। ਦਿਓ ਆਸੀਸਾਂ।

ਬੀਬੀ ਬਲਵਿੰਦਰ ਕੌਰ ਚਾਹਲ, ਸਾਊਥਾਲ

ਗੁਰੂਘਰਾਂ ਵਲੋਂ ਸੰਗਤ ਨੂੰ ਪੂਰੀ ਜਾਣਕਾਰੀ ਦੇਣ ਦੀ ਅਪੀਲ

ਲਿਖਤੀ ਜਾਣਕਾਰੀ ਵਿਸਥਾਰ ਵਿਚ ਦੇਣ ਦੀ ਲੋੜ

ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਦੇਵ ਜੀ ਦੇ ਆਗਮਨ ਦਿਵਸ ’ਤੇ ਮਨਾਏ ਜਾਂਦੇ ਦਿਹਾੜਿਆਂ ਦੀਆਂ ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਸਾਂਝੀਆਂ, ਤਣਾਓ ਦੂਰ। ਅਜੋਕੇ ਹਾਲਤਾਂ ’ਚ ਕਈਆਂ ਨੂੰ ਲੰਮੇਰੇ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਨਾ ਮਿਲਣ ਤੇ ਮਿਲਣਾ, ਰੌਣਕਾਂ ਭਾਵੇਂ ਕੁੱਝ ਨਗਰ ਕੀਰਤਨਾਂ ਕਰਕੇ ਔਕੜਾਂ ਵੀ ਹੋ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ ਪਰ ਪ੍ਰਸੰਨਤਾਂ ਭਾਰੂ ਹੀ ਹੈ, ਮੈਂ ਜੋ ਮੁੱਦਾ ਆਪ ਜੀ ਦੇ ਗੋਚਰੇ ਕਰਨ ਲੱਗੀ ਹਾਂ ਕਿ ਗੁਰਦੁਆਰੇ ਇਹ ਪ੍ਰਬੰਧ ਤਾਂ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਪਹਿਲਾਂ ਇਹ ਜਾਣਕਾਰੀ ਸੰਗਤਾਂ ਨੂੰ ਇਸ਼ਤਿਹਾਰ ਦੇ ਕੇ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਦੇ ਸਨ, ਜੋ ਲੋਕ ਅਖ਼ਬਾਰ ਰੱਖ ਛੱਡਦੇ ਸਨ ਤੇ ਤਰੀਕ ਅਤੇ ਸਾਰਾ ਵੇਰਵਾ ਦਿਨ ਦਾ ਹਾਸਲ ਕਰ ਲੈਂਦੇ ਸਨ। ਇਸ ਵਾਰ ਸਾਡੇ ਸ਼ਹਿਰ ਦਾ ਨਗਰ ਕੀਰਤਨ ਜੋ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਪਿਛੋਂ ਨਿਕਲ ਰਿਹਾ ਹੈ ਦਾ ਪ੍ਰਸਾਰਨ ਇੱਕ ਚੈਨਲ ’ਤੇ ਸੁਣਿਆ ਤਾਂ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਲੱਗਾ ਕਿ ਪਾਲਕੀ ਹੈਵਲੋਕ ਰੋਡ (ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਰੋਡ ਨਵਾਂ ਨਓਂ) ਤੋਂ ਚੱਲਕੇ ਪਾਰਕ ਐਵੇਨਿਊ ਤੱਕ ਜਾਣੀ ਹੈ, ਇਹ ਅਧੂਰੀ ਜਾਣਕਾਰੀ ਸੀ ਹੁਣ ਪਤਾ ਲੱਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਨਹੀਂ ਪੁਰਾਣੀ ਵਿਉਤਬੰਦੀ ਹੀ ਹੈ। ਮੇਰਾ ਪ੍ਰਸ਼ਨ ਹੈ ਕਿ ਕੀ ਗੁਰੂਘਰ ਗਰੀਬੀ ਦੀ ਮਾਰ ਹੇਠ ਹਨ ? ਜਦੋਂ ਕਿ ਪਾਠ ਕੀਰਤਨ ਆਦਿ ਦੇ ਰੇਟ ਤਾਂ ਵਧਾ ਦਿੱਤਾ ਗਏ ਹਨ, ਇਹ ਕਹਿਕੇ ਕਿ ਇਨਫਲੇਸ਼ਨ ਨਾਲ ਇਹ ਲਾਜ਼ਮੀ ਸੀ, ਕੀ ਸੰਗਤਾਂ ਦੀ ਸਹੂਲਤ ਜੋ ਸਭ ਗੁਰਦੁਆਰੇ ਹਾਜ਼ਰੀਨ ਨਹੀਂ ਵੀ ਹੁੰਦੀਆਂ ਤਾਂ ਅਖ਼ਬਾਰਾਂ ’ਚ ਇਸ਼ਤਿਹਾਰ ਦੇਣੇ ਬੰਦ ਕਿਉ ਕੀਤੇ ? ਚੈਨਲਾਂ ’ਤੇ ਤਾਂ ਸਕਰੀਨ ਆਈ ’ਤੇ ਗਈ ਨਾਲੇ ਕੀ ਫੇਰ ਪੰਜਾਬੀ ਭਾਸ਼ਾ ਲਈ ਗੁਰੂਘਰ ਸਹਿਰਦ ਹਨ ? ਚੈਨਲਾਂ ਨੂੰ ਤਾਂ ਦੁਹਾਈ ਪੈਂਦੀ ਹੈ ਜੀ ਬੈਂਕ ਡੈਵਿਟ ਭਰੋ ਤੇ ਦਸਵੰਧ ਦਿਓ ਤਾਂਕਿ ਚਲਦੇ ਰਹਿਣ, ਕੀ ਅਖ਼ਬਾਰ ਲੋੜੀਂਦੇ ਨਹੀਂ ? ਨਾਲ ਫੇਰ ਧਰਮ ਇਲਮ ਕਿਥੋਂ ਪੜ੍ਹ ਹੋਊ ਬਸ ਸੁਣੋ ਤੇ ਕੰਨਾਂ ’ਚੋਂ ਕੱਢੋ, ਕੀ ਚੈਨਲ ਭਵਿੱਖ ਧੁੰਦਲਾ ਨਹੀਂ ਕਰ ਰਹੇ, ਬਸ ਆਪਣੇ ਕਮਾਈ ਸਾਧਨਾ ਕਰਕੇ ਲਾਇਬਰੇਰੀ ਵੀ ਧਕੋ ਪਰ੍ਹਾਂ ਉਹ ਕਾਰੋਬਾਰ ਅਤੇ ਉਸਾਰੀ ਕਰੋ ਜਿਥੋਂ ਕਮਾਈ ਹੋਵੇ, ਵਿਰਸਾ ਸਿੱਟੋ ਖੱਡੇ, ਬੇਨਤੀ ਹੈ ਸਿੱਖ ਚਿੰਤਕੋ ਧਿਆਨ ਦਿਓ।

ਧੰਨਵਾਦੀ ਹੋਵਾਂਗੀ।

ਬੀਬੀ ਬਲਵਿੰਦਰ ਕੌਰ ਚਾਹਲ, ਸਾਊਥਾਲ

ਸਿੰਘ ਸਭਾ ਸਾਥਾਲ ਨੂੰ ਹਿੰਮਤ ਸਿੰਘ ਕੋਲੋਂ ਉਮੀਦਾਂ !

ਸੇਵਾ ਕਰਨਗੇ ਤਾਂ ਫ਼ਲ ਪਾਉਣਗੇ
ਹਿੰਮਤ ਸਿੰਘ ਸੋਹੀ

ਇੱਕ ਉਲਾਮਾਂ ਮਿਲਿਆ ਕਿ ਬੀਬੀ ਸਿੰਘ ਸਭਾ ਦੀਆਂ ਚੋਣਾ ਵਿੱਚ ਹਿੰਮਤ ਸਿੰਘ ਸੋਹੀ ਧੜੇ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਸੀ, ਇਹ ਅੱਧਾ ਕੁ ਸੱਚ ਹੈ, ਅਸਲੀਅਤ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਹਿੰਮਤ ਸਿੰਘ ਧੜਾ ਰਿਹਾ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਭਾਈਵਾਲ ਬਣ ਗਿਆ ਸੀ ਤੇ ਤਕਰੀਬਨ ਦੋ ਕੁ ਸਾਲ ਤੋਂ ਕੁੱਝ ਮੈਂਬਰ ਵਿਰੋਧੀ ਕਾਬਜ਼ਾਂ ਨਾਲ ਅੱਟੀਆਂ ਸੱਟੀਆਂ ਲਾ ਰਹੇ ਸਨ, ਮੈਂ ਖ਼ੁਦਗਰਜ਼ ਅਤੇ ਲਾਹਾ ਖੱਟਣੇ ਤੇ ਗੁਰਦੁਆਰੇ ’ਚੋਂ ਵਪਾਰਕ ਰੁਚੀਆਂ ਰੱਖਣ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀ ਵਿਰੋਧੀ ਹਾਂ। ਹਿੰਮਤ ਸਿੰਘ ਦੇ ਕੀਤੇ ਕਾਰਜਾਂ ਦੀ ਪ੍ਰਸੰਸਕ ਰਹੀ ਹਾਂ ਤੇ ਹਾਂ ਯਾਦ ਰੱਖੇ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਮੈਂਬਰਸ਼ਿੱਪ ਤੋਂ ਖਾਰਜ ਕਰਨ ’ਤੇ ਇਹਨੇ ਕੇਸ ਕੀਤਾ ਤਾਂ ਮੈਂ ਤੇ ਬੇਟੀ ਨੇ ਹਿੰਮਤ ਦੀ ਕਿੰਨੀ ਹਮਾਇਤ ਕੀਤੀ, ਪਰ ਮੈਂ ਕੋਈ ਆਪਣੇ ਲਈ ਮੰਗ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਸੀ। ਹੁਣ ਜੋ ਸਮਝੌਤੇ ਕਰਕੇ ‘ਬਾਜ਼’ ਨੇ ਉਹੀ ਉਡੰਤਰ ਕਰ ਧਰਿਆ, ਹਾਲਾਂ ਕਿ ਹਿੰਮਤ ਦਾ ਤਾਂ ਆਪਣਾ ਗਰੁੱਪ ਤਕੜਾ ਸੀ, ਜੇਕਰ ਇਨਾਂ ਨੇ ਉਹ ਹੀ ਲਿਆ ਕੇ ਬਠਾਉਣੇ ਸਨ ਜੋ ਪੰਜ ਸਾਲ ਸਿੱਕਾ ਚਲਾਉਦੇ ਰਹੇ ਤੇ ਹੁਣ ਫੇਰ ਹੁਕਮਰਾਨ ਤਾਂ ਬੀਬੀ ਨੂੰ ਕਹਿਣਾ ਕਿ ਸਾਡੀ ਹਾਮੀ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਅੰਦਰ ਝਾਤੀ ਮਾਰੋ, ਬੀਬੀ ਤਾਂ ਆਪਣੇ ਸਟੈਂਡ ’ਤੇ ਹੈ, ਰਹੀ ਗੱਲ ‘ਸ਼ੇਰ ਗਰੁੱਪ’ ਦੀ ਹਮਾਇਤ ਦੀ, ਮੇਰਾ ਅਸੂਲ ਹੈ ਕਿ ਮੈਂ ਜੀਹਦੇ ਨਾਲ ਧੱਕਾ ਹੋਇਆ ਹੋਵੇ ਉਹਦਾ ਪੱਖ ਹੀ ਲੈਂਦੀ ਹਾਂ।

ਮੇਰੇ ਵਿਚਾਰਾਂ ਅਨੁਸਾਰ ਸ਼ੇਰ ਗਰੁੱਪ ਨਾਲ ਵੀ ਧੱਕਾ ਕੀਤਾ ਸੀ, ਹੁਣ ਵੀ ਭਵਿੱਖ ਵਾਚਣਾ ਪਵੇਗਾ। ਮੈਨੂੰ ਤਾਂ ਕੋਈ ਝਾਕ ਨਹੀਂ ਕਿਸੇ ਵੀ ਗਰੁੱਪ ਤੋਂ। ਆਪਣੇ ਦਿ੍ਰੜ੍ਹਤਾ ਦੇ ਇਰਾਦੇ ’ਤੇ ਖੜ੍ਹਨਾ ਹੈ, ਸਪੱਸ਼ਟ ਕਰ ਦੇਵਾਂ ਕਿ ਮੈਂ ਨਾ ਤਾਂ ਸ਼ੇਰ ਗਰੁੱਪ ਧੜੇ ਦੀ ਨੀਤੀ ਦੀ ਘੜਤਾ ਸੀ ਨਾ ਹੀ ਟੀਮ ਦੀ। ਸੱਚਾਈ ਤਾਂ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਟੀਮ ਦੀ ਵਿਉਤਬੰਦੀ ’ਚ ਤੇ ਮੈਂਬਰਾਂ ਦੀ ਜਾਣਕਾਰੀ ਵੀ ਨਹੀਂ ਰੱਖਦੀ ਸੀ, ਹੁਣ ਵੀ ਨਹੀਂ ਮੈਂ ਸਗੋਂ ਪੂਰਨ ਅਵੇਸਲੀ ਸੀ, ਕਈ ਬੰਦਿਆਂ ਨੂੰ ਖੜ੍ਹੇ ਕਰਨ ’ਤੇ ਖੁਸ਼ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਸੇਵਾ ਕਰਨੇ ਵਾਲੇ ਖੜੇ ਕਰਨੇ ਬਣਦੇ ਸਨ। ਕੇਵਲ ਇੱਕ ਬੀਬੀ ਨੂੰ ਦੇਖਦੀ ਹੁੰਦੀ ਸੀ। ਹਾਂ ਸਕੂਲੀ ਸੇਵਾਦਾਰ ਵੀ ਕੋਈ ਹੋਰ ਸੇਵਾ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਤਾਂ ਖੜੇ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸਨ। ਹਾਂ ਸਟੇਜ ਸੱਕਤਰੀ ਜ਼ਰੂਰ ਦਿਸਦੀ ਸੀ, ਮੈਂ ਕੇਵਲ ਇੱਕ ਪਾਸੇ ਧਿਆਨ ਦੇਣ ਦੀ ਹਾਮੀ ਹਾਂ, ਕੌਂਸਲਰਾਂ ਦੀ ਸ਼ਮੂਲੀਅਤ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਹਾਂ ਸੀ ਅਤੇ ਰਹੂੰਗੀ। ਉਹ ਆਪਣੇ ਖੇਤਰ ’ਚ ਰਹਿ ਕੇ ਗੁਰੂਘਰ ਲਈ ਕੋਈ ਸਹੂਲਤਾਂ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਨ। ਹੁਣ ਬੜੇ ਬਦਲਾਵਾਂ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ। ਹਿੰਮਤ ਸਿੰਘ ਲਿਆਵੇ, ਮੈਂ ਉਤਸ਼ਾਹ ਨਾਲ ਬੱਲੇ ਬੱਲੇ ਕਰੂੰ ਤੇ ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਊ।

ਬੀਬੀ ਬਲਵਿੰਦਰ ਕੌਰ ਚਾਹਲ, ਸਾਊਥਾਲ

ਸੱਸ ਰੋਂਦੀ ਚੁੱਲ੍ਹੇ ਕੋਲ ਬਹਿਕੇ

ਰਿਸ਼ੀ ਬਣ ਗਿਆ ਪ੍ਰਧਾਨ ਯੂ.ਕੇ ਦਾ

ਬਰਤਾਨਵੀ ਟੋਰੀ ਸਰਕਾਰ ਨੂੰ ਤਾਂ ਦੀਵਾਲੀ ਮੁਬਾਰਕ ਹੋ ਗਈ। ਭਾਰਤ ਸਰਕਾਰ ਨੇ ਤਾਂ ਘਿਓ ਦੇ ਦੀਵੇ ਜਗਾਉਣੇ ਹਨ, ਰਿਸ਼ੀ ਸੁਨੇਕ ਹਿੰਦੂ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ, ਇਤਿਹਾਸ ਸਿਰਜ ਤਾਂ ਯਾਦ ਹੈ, ਗਊ ਦੀ ਪੂਜਾ ਕੀਤੀ ਸੀ ਦੋਨਾਂ ਪਤੀ ਪਤਨੀ ਨੇ, ਵਰ ਦੇ ਦਿੱਤਾ ਹੁਣ ਦੇਸ ਦਾ ਦੇਖੋ ਕੀ ਬਣੂੰ, ਭਾਰਤ ਨੂੰ ਤਜ਼ਾਰਤ ਦਾ ਸਨੈਹਰੀ ਮੌਕਾ।

ਵੱਡੀ ਪ੍ਰਾਪਤੀ ਹੈ, ਅੱਧਾ ਕੁ ਕੋਹਿਨੂਰ ਹੀਰਾ ਤਾਂ ਮਿਲ ਗਿਆ ਹੈ, ਬਰਤਾਨੀਆ ਨੂੰ ਕੀ ਮਿਲਣਾ ਹੈ, ਅਗਲੀ ਸਰਕਾਰ ਤਾਂ ਬਸ ਪ੍ਰਾਹੁਣੀ, ਪਹਿਲੂ ਦੇਖੋ ਜੀ ਹਿੰਦੂ ਭਾਵੇਂ ਲੇਬਰ ਦੇ ਹੋਣ ਜਾਂ ਟੋਰੀਆ ’ਚ ਮਾਣ-ਮੱਤੇ ਹਨ। ਭਾਰਤੀ ਸਮਰਥੱਕ ਸਿੱਖ ਵੀ ਗਿੱਠ ਗਿੱਠ ਉਚੇ।

ਜਿਥੋਂ ਤੱਕ ਯੂ.ਕੇ ਦੀ ਬਹੁਗਿਣਤੀ ਵਸੋਂ ਦਾ ਨਜ਼ਰੀਆ ਹੈ ਉਹ ਤਾਂ ਪਰਛਾਵੇਂ ਦੇਖੂਗੀ ਵਫ਼ਾਦਾਰੀ ਦੀ ਪਰਖ ਕਰੂਗੀ, ਬਹੁਤੇ ਟੋਰੀ ਮੈਂਬਰ ਤਾਂ ਪ੍ਰੇਸ਼ਾਨ ਹੋਣਗੇ ਕਿਉਕਿ ਭਵਿੱਖ ’ਚ ਲੋਕ ਜੋ ਪਿਛਲੀ ਚੋਣ ਵੇਲੇ ਬੌਰਿਸ ਜੋਹਨਸਨ ਦੇ ਸਮਰਥੱਕ ਬਣੇ ਸਨ, ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਆਪਣੇ ਮਨ ਬਦਲ ਲੈਣ, ਹਾਂ ਕੁਝ ਹਿੰਦੂ ਵੋਟ ਉਲੱਰ ਸਕਦੀ ਹੈ ਲੇਬਰ ਤੋਂ, ਪਰ ਸਿੱਖ ਵੋਟ ਖਿਸਕ ਵੀ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਦੇਸ਼ ’ਚ ਚੋਣ ਦੀ ਸੰਭਾਵਨਾ ਵਧ ਗਈ ਹੈ, ਲੇਬਰ ਦੇ ਮੌਕੇ ਵੱਧ ਹਨ ਪਰ ਲਿੱਬ ਡੈਮ ਵੀ ਚੰਗੀਆਂ ਸੀਟਾਂ ਕੱਢਣਗੇ, ਟੋਰੀ ਤਾਂ ਲੰਮਾਂ ਸਮਾਂ ਅਰਾਮ ਕਰਨ ਦੀ ਸਥਿਤੀ ’ਚ ਹਨ। ਲਿਖਦੀ ਜਾਵਾਂ ਟੋਰੀਆਂ ਨੂੰ ਸੂਝਵਾਨ ਮੰਨਦੇ ਹੁੰਦੇ ਸੀ, ਹੁਣ ਤਾਂ ਬੌਂਦਲੇ ਪਏ ਨੇ ਆਪਸੀ ਖੈਹ-ਬਾਜ਼ੀ ਨੇ ਮਾਰ ਲਿਆ।

ਪਹਿਲਾਂ ਸੱਸ ਨੂੰਹਾਂ ਭਾਲਦੀ ਪਿੱਛੋਂ ਰੋਂਦੀ ਚੁੱਲ੍ਹੇ ਕੋਲ ਬਹਿਕੇ, ਚਲੋਂ ਠੰਡ ਆ ਗਈ ਹੈ, ਬਿਜਲੀ ਮਹਿੰਗੀ, ਚੁੱਲ੍ਹੇ ਕੋਲ ਬੈਠਣਾ ਭਲਾ ਹੈ।

ਬੀਬੀ ਬਲਵਿੰਦਰ ਕੌਰ ਚਾਹਲ, ਸਾਊਥਾਲ

ਹਿੰਮਤ ਸਿੰਘ ਸੋਹੀ ਨੂੰ ਸਿੰਘ ਸਭਾ ਸਾਥਾਲ ਦਾ ਪ੍ਰਧਾਨ ਬਣਨ ਦੀਆਂ ਵਧਾਈਆ ‘‘ਗੁਰਸਿਖਾਂ ਮਨ ਵਧਾਈਆ’’

ਘਰ ਬਾਰ ਤੇਰਾ, ਕੋਠੀ ਜਿੰਦਾ ਮੇਰਾ

ਮੰਜਾ ਡਾਹ ’ਤਾ ਚਲਾਨ ’ਚ ਤੇਰਾ

ਲੀੜਾ ਕਪੜਾ ਧੋਤਾ ਮਿਲੂ ਪ੍ਰਸ਼ਾਦਾ ਤਿਆਰ

ਬਸ ਖੂੰਡੇ ਦਾ ਮੂੰਹ ਦਲਾਨ ਦੇ ਬਾਹਰ ਨੂੰ ਰੱਖੀਂ, ਅੰਦਰ ਨੂੰ ਨਾ ਝਾਕੀ

ਅਸੀਂ ਸਭ ਸਮੇਟਣ ਜਾਣਦੇ ਹਾਂ, ਭੋਰਾ ਅਰਾਮ ਨਾ ਕਰੀਂ। ਪੰਜ ਸਾਲ ਹੋਰ ਅਸੀਂ ਕੀ ਧਰਮ ਪਾਲਦੇ ਸੀ। ਸਭ ਨਰਦਾ ਚਿੱਤ ਕੀਤੀਆਂ। ਅਸੀਂ ਤਾਂ ਕਾਨੂੰਨ ਨੂੰ ਝਕਾਨੀ ਦੇ ਧਰੀ ਸੀ, ਇੱਕੋ ਦਿਨ ’ਚ ਤਿੰਨ-ਤਿੰਨ ਰਜਿਸਟਰੀਆਂ ਕਰਕੇ ਪਰ ਹਿੰਮਤ ਸਿੰਘਾਂ ਮੈਨੂੰ ਤੇਰੇ ਗੜ੍ਹਕੇ ਦੀ ਉਡੀਕ ਹੈ ਅਤੇ ਆਸ ਹੈ, ਮੇਰੇ ਕੰਨ ਤਾਂ ਉਹ ਸੁਨਣ ਲਈ ਲੋਚਦੇ ਹਨ ਜਦੋਂ ਤੂੰ ਕਿਹਾ ਸੀ ‘‘ਆਹ ਚੱਕੋ ਉਏ ਜੁੱਲੇ ਇਥੋਂ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਮੈਥੋ ਬੁਰਾ ਕੋਈ ਨਹੀਂ’’ ਮੈਂ ਮੁੱਦਾ ਤੈਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਤੇ ਤੂੰ ਤੁਰੰਤ ਨਿਪਟਾਰਾ ਕੀਤਾ ਸੀ। ਮੈਂ ਖੜ੍ਹੀ ਸੁਣਕੇ ਪ੍ਰਸੰਨ ਹੋਈ, ਹੱਠ ਤੇ ਹਿਰਦੇ ਦੀ ਬੁਲੰਦੀ ਉਮਰ ਨਹੀਂ ਦ੍ਰਿੜਤਾ ਮੰਗਦੀ ਹੈ, ਮਾਸੁਕੀ ਦਾ ਇੱਕੋ ਦਿਨ ਦਾ ਰਾਜ ਚਮਕਦਾ ਹੈ ਭਾਵੇਂ ਮੇਰੀ ਕੋਈ ਬੁੱਕਤ ਨਹੀਂ ਪਰ ਪ੍ਰਾਨ ਤਾਂ ਰੱਖਦੀ ਹਾਂ, ਗੁਰਦੁਆਰੇ ਲਈ ਹੀ ਨਹੀਂ ਮੈਂ ਤਾਂ ਭਾਈਚਾਰੇ ਦੀ ਉਸਾਰੂ ਤੇ ਸੁਧਾਰੂ ਸੋਚ ਲਈ ਆਖ਼ਰੀ ਪਲ ਤੱਕ ਜਦੋ ਜਹਿਦ ਕਰੂੰਗੀ। ਥੋੜ੍ਹਾ ਟਿਕ ਲਓ ਆਊਂਗੀ ਕੁੱਝ ਕੌੜਾ ਘੁੱਟ ਵੀ ਦੇਣ ਹਾਲੇ ਮਿੱਠਾ ਛੱਕੋ। ਮੁਨਾਦੀ ਵਾਲਾ ਕਾਇਮ ਹੈ।

ਸ਼ੁਭ ਇਛਾਵਾਂ

ਬੀਬੀ ਬਲਵਿੰਦਰ ਕੌਰ ਚਾਹਲ, ਸਾਊਥਾਲ

ਸਿੰਘ ਸਭਾ ਦੀਆਂ ਚੋਣਾਂ ਦਾ ਰੌਲ੍ਹਾ

ਵੋਟਾਂ ਪਾਉਣ ਵਾਲੇ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਪੱਬਾਂ ਵਿੱਚ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਫਿਰ ਕਸੂਰ ਕਿਉ ?

ਸਿੰਘ ਸਭਾ ਸਾਊਥਾਲ ਦੀ ਚੋਣ ਇਸ ਵਾਰ ਨਾਟਕ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸਗੋਂ ਫ਼ਿਲਮ ਬਣ ਗਈ ਹੈ, ਕਈ ਵੀਡੀਓ ਭਮੀਰੀਆਂ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਘੁੰਮ ਰਹੀਆਂ ਹਨ। ਚੋਣਾਂ ਤਾਂ ਹੁਣ ਲੱਗਦਾ ਭੁੱਲ ਗਈਆਂ। ਪਹਿਲਾਂ ਤਾਂ ‘‘ਤੇਰਾ ਪੰਥ ਵਸੇ’’ ਦੇ ਕਾਰਕੁੰਨ ਨੇਤਾ ਅਤੇ ਸਵ. ਭਾਈ ਜਗਰਾਜ ਸਿੰਘ (ਬੇਸਿੱਕ ਆਫ਼ ਸਿੱਖੀ) ਵਲੋਂ ਹਰਜਾਪ ਸਿੰਘ ਭੰਗਲ ਜੋ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ 2014 ਤੋਂ ਇਹ ਗਰੁੱਪ ਕਾਇਮ ਕੀਤਾ ਸੀ। ਸਵ. ਜਗਰਾਜ ਸਿੰਘ ਨੇ ਕੋਈ ਅੰਮਿ੍ਰਤਧਾਰੀ ਗੱਦੀ ’ਤੇ ਨਹੀਂ ਬਠਾਇਆ ਕਿ ਕਿਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਨਾ ਕਰ ਲਵੇ, ਖ਼ੈਰ ਹੁਣ ਮੁੱਦਾ ਜੋ ਇਸ ਵੇਲੇ ਪਸਰਿਆ ਹੈ, ਚੋਣ ਸਥਾਨ ’ਤੇ ਕੇਵਲ ਤੂੰ ਤੂੰ ਮੈਂ ਮੈਂ ਹਰਜਾਪ ਭੰਗਲ ਦੇ ਗਰੁੱਪ ਅਤੇ ਪੂਰਨ ਗੁਰਸਿੱਖ ਨਾਲ ਹੋਈ, ਭਾਵੇਂ ਵੀਡੀਓ ਇੰਨ੍ਹਾ ਦੀ ਆਪਣੀ ਬਣਾਈ ਹੈ ਕੋਈ ਬਹੁਤੀ ਜ਼ੋਰਜਰਬੀ ਜਾਂ ਹੱਥੋਪਾਈ ਦਿੱਸਦੀ ਨਹੀਂ, ਭਾਗ ਤਾਂ ਵਿੱਚ ਉਸ ਗੁਰਮੁੱਖ ਦਾ ਵੀ ਹੈ ਬਹਿਸ ਕਰਨ ਲਗੋ ਤਾਂ ਦੂਜਾ ਗੁੰਗਾ ਨਹੀਂ ਰਹਿੰਦਾ, ਧਮਕੀਆਂ ਦੀ ਵੀ ਹੋਈ ਗੱਲ ਹੋਊ ਤਾਂ ਹੀ ਦੇਊ ਕੋਈ ਨਾਲੇ ਇਹ ਤਾਂ ਮੁੱਢ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਬੱਝਿਆ ਸੀ ਜਦੋਂ ‘ਵਿਰੋਧੀ ਗਰੁੱਪ’ ਦੇ ਕਿਸੇ ਬੰਦੇ ਦੀ ਪਤਨੀ ਨੂੰ ਰੇਡੀਓ ’ਤੇ ਵੀ ਕਿਸੇ ਕੇਸ ’ਚ ਹਿੱਸੇ ਦੀ ਗੱਲ ਸੀ, ਰਲ੍ਹੇ ਤਾਂ ਤਿੰਨ ਗਰੁੱਪ ਸਨ ਤੇ ਲੜਾਈ ਕੇਵਲ ਭੰਗਲ ਦੇ ਬੰਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਕਿਉ? ਫੇਰ ਵੀਡੀਓ ਦੀ ਕੀ ਲੋੜ ? ਦੂਜਾ ਮਸਲਾ ਕਿ ਕੁੱਝ ਭਰਾ ਈਸਟ ਲੰਡਨ ਤੋਂ ਆਏ (ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਸ਼ਾਇਦ ਸਕਿੳੂਰਿਟੀ ਕੰਪਨੀ) ਹੈ, ਖ਼ੈਰ ਚਲੋ ਭਰੋਪਣ ਕਰਕੇ ਆਏ ਹੋਰ ਵੀ ਲੋਕੀ ਆ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਫੇਰ ਉਨਾਂ ਦੀ ਹੀ ਵਾਰਤਾ ਐਮ.ਪੀ. ਸ਼ਰਮਾ ਨਾਲ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਤੇ ਕਹਾਣੀ ਵਿਗੜੀ ਪਈ ਹੈ (ਫੇਰ ਲਿਖਦੀ ਹਾਂ ਅੱਗੇ ਜਾ ਕੇ) ਵਕੀਲ ਸਾਹਬ ਹੁਣ ਇੱਕ ਟੀ.ਵੀ. ਚੈਨਲ ਜਿਥੇ ਉਹ ਆਪਣੇ ਵਪਾਰ ਦੇ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ’ਚ ਨਸ਼ਰ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਸਾਰੀ ਕਹਾਣੀ ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਬੀਤੀ ਦਸ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਇੱਕ ਗੱਲ ਸਾਰੀ ਕਥਾ ’ਚੋਂ ਲੱਭੀ ਹੈ ਕਿ ਵਕੀਲ ਸਾਹਬ ਨੂੰ ਜਦੋਂ ‘ਬਾਜ’ ਤੇ ‘ਸ਼ੇਰ’ ਰਲ੍ਹਕੇ ਤੀਜੇ ਨੰਬਰ ਦਾ ਭਾਈਵਾਲ ਬਨਾਉਣ ਲੱਗੇ ਸੀ ਕੀ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਿ ਇਹ ਪੱਗ-ਦਾੜੀ ਵਾਲਾ ਨਹੀਂ ਅਤੇ ਨਾਲੇ ਖਾਣ-ਪੀਣ ਵਾਲਾ ਹੈ। ਉਹਨੇ ਲੁਕੋ ਤਾਂ ਰੱਖਿਆ ਨਹੀਂ ਸੀ ਹੋਰ ਤਾਂ ਹੋਰ ਜੋ ਅੰਮਿ੍ਰਤਧਾਰੀ ਉਹਨੂੰ ‘‘ਤੇਰੇ ਪੰਥ’’ ਦਾ ਨੇਤਾ ਮੰਨ ਕੇ ਬੋਰਡ ’ਚ ਪ੍ਰਮੰਨਿਆ, ਕੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਆਦੇਸ਼ ਅਨੁਸਾਰ ਸੀ ? ਹੁਣ ਚੋਣਾਂ ਮਗਰੋਂ ਕਹਿੰਦੇ ਪੱਥ ਕਿਉ ਗਿਆ? ਮੇਰੀ ਦਲੀਲ ’ਚ ਵਕੀਲ ਕਸੂਰਵਾਰ ਨਹੀਂ, ਕਸੂਰਵਾਰ ਚੋਣਾ ’ਚ ਖੜ੍ਹੇ ਤੇ ਬੋਰਡ ਦੇ ਮੈਂਬਰ ਸਭ ਹੀ ਸੰਗਤਾਂ ਸਾਹਮਣੇ ਪੇਸ਼ ਹੋਣ। ਖਿਮਾਂ ਜਾਚਨਾ ਕਰਨ, ਪਹਿਲ ‘ਤੇਰੇ ਪੰਥ’’ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀ ਹੈ, ਚੰਗੇ ਅੰਮਿ੍ਰਤਧਾਰੀ ਹਨ ਸਵ. ਸਿੱਖੀ ਦਾ ਅਲੰਬਦਾਰ ਵੀ ਕੀ ਆਹ ਪ੍ਰਚਾਰਦਾ ਸੀ ? ਹੁਣ ਆਈ ਵਾਰੀ ਕੁਝ ਹੋਰ ਵੀਡੀਊ ਦੀ ਜੋ ਐਮ.ਪੀ. ਸ਼ਰਮਾ ਸਾਹਿਬ ਨਾਲ ਸਬੰਧਤ ਹਨ ਪਹਿਲਾਂ ਈਸਟ, ਲੰਡਨ ਤੋਂ ਵਕੀਲ ਦੇ ਬੰਦੇ ਹਨ, ਦੂਜਾ ਵਿਦਵਤਾ ਦੇਰ ਦੀ ‘ਵਿਰੋਧੀ ਗਰੁੱਪ’ ’ਚ ਚਲਦੀ ਸੀ, ਹਿੰਦੂ ਤਾਂ ਕੀ ਸਿੰਘ ‘ਕੌਰ’ ਵਗੈਰ ਸਿੱਖ ਵੀ ਵਿਵਰਜਤ ਹਨ (ਵਿਧਾਨ ’ਚ) ਪਰ ਹਾਂ ਹਿੰਦੂ ਮੈਂਬਰਾਂ ਦੀ ਮੈਂਬਰਸ਼ਿੱਪ ਖਾਰਜ (ਨੁਕਤਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਆਪਣੇ ਕਿਸੇ ਸਰਕਾਰੀ ਥਾਂਵਾਂ ’ਤੇ ਹਿੰਦੂ ਲਿਖਦੇ ਹਨ, ਤਾਂ ਦਸਾਂ ਗੁਰੂਆਂ ਤੋਂ ਵਗੈਰ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਮੰਨਦਾ ਨਾ ਹੋਵੇ ਹੀ ਮੈਂਬਰ ਬਣ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਇਹ ਧਾਰਾ ’ਤੇ ਸ਼ਰਤ ਲਾਗੂ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ। ਗੌਰ ਕਰੋ ਹੁਣ ਰਾਮ ਰੌਲਾ ਕਿ ਸ਼ਰਮਾ ਸਾਹਿਬ ਕਹਿੰਦੇ ਦਾਹੜੀ ਨਾਲ ਸਿੱਖ ਨਹੀਂ ਬਣਦਾ। ਦਰੁੱਸਤ ਹੋਰ ਫਿਰਕੇ ਵੀ ਦਾੜ੍ਹੀ ਰੱਖਦੇ ਹਨ ਪਰ ਕੀ ਸਾਰੇ ਕੇਸ ਜਾਂ ਪੱਗ ਦੇ ਧਾਰਨੀ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ ਤੇ ਸਿੱਖੀ ਦੇ ਮਨੇਤੇ ਨਹੀਂ, ਸੋ ਉਨਾਂ ਦਾ ਕਥਨ ਬਾਜਵ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਆਈ ਵਾਰੀ ਗੱਲ ਉਛਾਲਣ ਦੀ ਐਮ.ਪੀ. ਸਾਹਿਬ ਦੇ ਆਪਣੇ ਨੇੜੇ-ਨੇੜੇ ਹੋਣ ਲਈ ਝੋਲਾ ਚੁੱਕਣ ਲਈ ਵੱਧ ਰੌਲਾ ਪਾ ਰਹੇ ਹਨ ਠੀਕ ਹੈ ਇੱਕ ਕੱਟੜ੍ਹਤਾ ਵਾਲਾ ਸਿੱਖ ਵਰਗ ਕੁੱਝ ਪਾਰਟੀ ਗਤੀਵਿਧੀਆਂ ਵੱਲ ਵੀ ਚੌਕਸੀਆਂ ਦਿਖ ਰਿਹਾ ਹੈ ਪਰ ਸ਼ਾਇਦ ਦੱਬ ਜਾਂਦੇ ਜੇਕਰ ਆਹ ਇੱਕ ਚੈਨਲ ’ਤੇ ਕੇਵਲ ਦੋ ਘੰਟੇ ਦੇ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ ਚਬੂ ਬੂ ਦੁਹਾਈ, ਜੀ ਕੀ ਇਹ ਬੰਦੇ ਬਾਹਰੋਂ ਆ ਕੇ ਸਾਡੇ ਐਮ.ਪੀ. ਦੀ ਬੇਇੱਜ਼ਤੀ ਕਰਕੇ ਗਏ, ਹੁਣ ਦਸਤਖ਼ਤ ਮੁਹਿੰਮ ਅਸੀਂ ਵੀ ਚਲਾਵਾਂਗੇ ਯਾਨੀ ਨਿੱਤ ਮਿੱਟੀ ’ਚ ਖੁੱਦੋ ਮਾਰਨਗੇ ਪਰ ਆਪ ਵੀ ਤਾਂ ਸ਼ਹਿਰਵਾਸੀ ਨਹੀਂ ਬੱਸ ਬੰਸਰੀ ਬਜਾਓ ਸ਼ਰਮਾ ਜੀ ਖੁਸ਼ ਕਰੋ, ਲਾਗ ਲੈਣਾ ਹੈ, ਪਰ ‘ਵਿਰੋਧੀ ਗਰੁੱਪ’ ਦਾ ਲੱਗਦਾ ਕੋਈ ਲਾਗਾ ਦੇਗਾ ਨਹੀਂ। ਅੰਤ ’ਚ ਚੋਣ ਵਾਲੇ ਜੇਤੂ ਤਾਂ ਜਿਵੇਂ ਵਿਆਹ ਦੜ੍ਹ ਜੋੜੀ ਨੂੰ ਡੋਲੀ ’ਚੋਂ ਹੀ ਲਾਉਣਦਾ ਸਮਾਂ ਨਹੀਂ ਲੱਗਿਆ, ਉਡੀਕਦੇ ਹਨ।

ਮੇਰਾ ਮੰਨਣਾ ਹੈ ਕਿ ਹੁਣ ‘ਤੇਰਾ ਪੰਥ’ ਤਾਂ ਚੁੱਪ ਕਰੇ, ਸ਼ੇਰਾਂ ਦੇ ਵਿਛੜੇ ਕਿਤੇ ਮੂੰਹ ਲਕੋਣ ਕਿ ਇਹਨਾਂ ਹੀ ‘ਤੇਰੇ ਪੰਥ’ ਦਾ ਬੀੜਾ ਲਿਆ ਕਿ ਸਜਾਇਆ ਸੀ, ਰਹਿ ਗਿਆ ਹਿੰਮਤ ਸਿੰਘ ਦਾ ਬਾਜ਼ ਗਰੁੱਪ, ਬਾਜ਼ ਤੋਂ ਖਿਮਾਂ ਮੰਗਣ ਕਿ ਅਸੀਂ ਤੈਨੂੰ ਪਰ੍ਹਾਂ ਕੀਤਾ, ਮੁੜ ਲਿਆਉਣ ’ਤੇ ਚੋਣਾਂ ’ਚ ਕੀਤੀਆਂ ਅਣਗਹਿਲੀਆਂ ਦੀ ਜਾਚਨਾ ਕਰਕੇ ਕਮੇਟੀ ਬਨਾਉਣ ਰਹਿਤ ਮਰਯਾਦਾ ਦੀ ਉਲੰਘਣਾ ਕੀਤੀ ਕਿ ਪੰਥਕ ਸ਼ਬਦ ਨੂੰ ਧੱਬਾ ਲਾਇਆ ਜਦੋਂ ਕਿ ਲੀਡਰ ਸ਼ਰੇਆਮ ਦੱਸਦਾ ਸੀ ਕਿ ਗੁਰਸਿੱਖ ਤਾਂ ਕੀ ਸਿੱਖੀ ਰੂਪ ’ਚ ਵੀ ਨਹੀਂ ਲਾਲਚ। ਵੱਸ ਹੋ ਤਿੰਨਾਂ ਹੀ ਗਰੁੱਪਾਂ ਨੇ ਧਰਮ ਤਾਂ ਛੱਡੋ ਅੰਮਿ੍ਰਤ ਦੀ ਪ੍ਰਥਾ ਵੀ ਨਾ ਪਾਲੀ, ਸਧਾਰਣ ਸਿੱਖ ਤਾਂ ਸ਼ਾਇਦ ਭੈਅ ਖਾਂਦੇ, ਇਹ ਤਾਂ ਲਾਈਸੈਂਸੀ ਹਨ, ਡਰ ਕਿਸ ਦਾ ਹੋਵੇ, ਮੇਰੀ ਵੀ ਕਿਸੇ ਘੱਟ ਤੇ ਕਮ ਅਕਲੀ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰ ਬੇਨਤੀ ਹੈ, ਮੁਆਫ਼ੀ ਦਿਓ ਪਰ ਕਮੇਟੀ ਬਨਾਉਣ ’ਚ ਨਾ ਕੋਈ ਲੱਲਰ ਲਾਇਓ ਬੇਨਤੀ ਹੈ।

ਬੀਬੀ ਬਲਵਿੰਦਰ ਕੌਰ ਚਾਹਲ, ਸਾਊਥਾਲ

ਸਿੰਘ ਸਭਾ ਸਾਊਥਾਲ ਦੀ ਚੋਣ ਵਿੱਚ ਧਰਮ ਬਰਾਦਰੀ ਦਾ ਰੌਲਾ ਪਾਉਣਾ ਨਿੰਦਣਯੋਗ

ਸੋਹੀ ਨੂੰ ਪੁਰਾਣਾ ਭਾਈਚਾਰਾ ਨਿਭਾਉਣ ਦੀ ਅਪੀਲ

ਸਿੰਘ ਸਭਾ ਸਾਊਥਾਲ ਚੋਣਾਂ ਦਿਨ 2 ਅਕਤਬੂਰ ਦਿਨ ਐਤਵਾਰ ਮੌਕੇ ਇੱਕ ਨਿੱਕੀ ਜਿਹੀ ਘਟਨਾ ਵਾਪਰੀ ਜਦੋਂ ਸਥਾਨਕ ਐਮ.ਪੀ. ਵਰਿੰਦਰ ਸ਼ਰਮਾ ਜੀ ਆਪਣੀ ਪਤਨੀ ਸਮੇਤ ਵੋਟ ਪਾਉਣ ਗਏ। ਉਹ ਸਭਾ ਦੇ ਲਾਈਫ਼ ਮੈਂਬਰ ਹਨ, ਹੋਰ ਵੀ ਹਿੰਦੂ ਭਰਾ ਭੈਣਾ ਹਨ, ਲਿਖਦੀ ਜਾਵਾਂ ਕਿ ਇੱਕ ਨਵਾਂ ਧੜਾ ਕੁੱਝ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਇਸ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਹੈ, ਹਾਜ਼ਰ ਇਕ ਸਿੰਘ ਨੇ ਐਮ.ਪੀ. ਸਾਹਿਬ ਨੂੰ ਖੜ੍ਹੇ ਕਰਕੇ ਵਾਰਤਾ ਕੀਤੀ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਸਭ ਦੇ ਸਾਂਝੇ ਚੁਣੇ ਹੋਏ ਨੁਮਾਇੰਦੇ ਹੋ ਤੁਹਾਨੂੰ ਵੋਟਾਂ ’ਚ ਹਿੱਸਾ ਨਹੀਂ ਲੈਣਾ ਬਣਦਾ। ਉਹਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਬੁਰਾ ਨਾ ਮਨਾਇਆ ਜਾਵੇ ਤੁਸੀਂ ਹਿੰਦੂ ਹੋ ਦਾ ਵੀ ਸੰਕੇਤ ਦਿੱਤਾ, ਨਾਲ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਕਿਸਾਨਾਂ ਦੇ ਮੁੱਦੇ ਪਾਰਲੀਮੈਂਟ ’ਚ ਚੁੱਕਣ ਲਈ ਆਖਿਆ, ਜੀਹਦਾ ਉੱਤਰ ਬੜਾ ਢੁਕਵਾਂ ਸੀ ਕਿ ਪਹਿਲਾਂ ਇਥੋਂ ਦੇ ਤਾਂ ਨਿਬੇੜ ਲਈਏ ਪਰ ਸੰਧਰਪ ਹੈ ਕਿ ਸਾਡੇ ਬਜ਼ੁੱਰਗ ਤਾਂ ਇਸ ਸੋਚ ਦੇ ਹਾਮੀ ਹਨ ਹੀ ਕਿ ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਸਮੱਸਿਆ ਖੜੀ ਰੱਖੋ ਭਾਵੇਂ ਹੁਣ ਅੱਧੀ ਸਦੀ ਟੱਪ ਗਈ ਸੱਚਾਈ ਹੈ ਕਿ ਇਥੋਂ ਦੇ ਤਾਂ ਜੰਮਪਲ ਨੌਜਵਾਨ ਇਸ ਵਿਚਾਰਧਾਰਾ ਦੇ ਹਨ ਹੀ ਨਹੀਂ, ਇਹ ਵੀ ਇੱਕ ਪੂਰਨ ਸੱਚ ਹੈ ਕਿ ਸਾਡੀ ਪੰਜਾਬੀ ਸੋਚ ਲਈ ਸੁਚੱਜੇ ਹੁਣ ਦੇ ਜੰਮਪਲ ਸਾਨੂੰ (ਬੁੜੂ ਲੌਟ) ਬੁੜੇ ਦੱਸਦੇ ਹਨ। ਖੈਰ ਗੱਲ ਘਟਨਾ ਦੀ ਕਰਾਂ ਸ਼ਰਮਾ ਸਾਹਿਬ ਆਪਣਾ ਹੱਕ ਜਿੱਤਾ ਕੇ ਆਖਦੇ ਹਨ ਕਿ ਮੇਰਾ ਹੱਕ ਹੈ, ਨਾਲੇ ਕਹਿੰਦੇ ਕਿ ਦਾੜੀ ਰੱਖ ਕੋਈ ਸਿੱਖ ਨਹੀਂ ਬਣ ਜਾਂਦਾ, ਬਸ ਜੀ ਨਾਲ ਖੜ੍ਹਾ ਜਵਾਨ ਭੜਕ ਪਿਆ ਤੇ ਕਹਿੰਦੇ ਤੇਰੀ ਜ਼ੁਰਅੱਤ ਕਿਵੇਂ ਪਈ ਦਾੜ੍ਹੀ ਦੀ ਗੱਲ ਆਖਣ ਦੀ ਉਹਨੇ ਗਾਲ੍ਹਾਂ ਵੀ ਕੱਢੀਆਂ ਬਾਹਮਣਾ ਵੀ ਕਿਹਾ, ਹਿੰਦੂ ਵਿਸ਼ੇ ’ਤੇ ਐਮ.ਪੀ. ਸਾਹਿਬ ਆਖ ਚੁੱਕੇ ਸਨ ਕਿ ਪ੍ਰਧਾਨ ਜੀ ਤੋਂ ਪੁੱਛੋ (ਹਿੰਮਤ ਸਿੰਘ ਕੋਲ ਹਾਜ਼ਰ ਸਨ) ਪ੍ਰੇਸ਼ਾਨ ਹੋ ਗਏ ਤੇ ਸ਼ਰਮਾ ਸਾਹਿਬ ਦੀ ਪਤਨੀ ਬੋਲਣੋ ਨਹੀਂ ਸੀ ਹੱਟ ਰਹੀ ਗੱਲ ਵਿਗੜਦੀ ਦੇਖ ਹਿੰਮਤ ਸਿੰਘ ਨੇ ਜੋੜੇ ਨੂੰ ਵੋਟਾਂ ਦੇ ਗੇਟ ਵੱਲ ਬਚਾ ਨਾਲ ਤੌਰ ’ਤੇ, ਹੁਣ ਇੱਕ ਚੈਨਲ ਨੇ ਵੀਡੀਓ ਦਾ ਨਿੱਕਾ ਕਲਿੱਪ ਦਿਖਾ ਕੇ ਕਸੂਰ ਸਾਰਾ ਸਿੰਘ ਦਾ ਮੜ੍ਹਤਾ ਪਰ ਉਹ ਤਾਂ ਕੋਈ ਮਾੜਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਬੋਲਿਆ। ਗੱਲ ਬਹੁਤੀ ਚੱਕ ਧਰੀ, ਕਸੂਰ ਤਾਂ ਫੇਰ ਦੋਨਾਂ ਧਿਰਾਂ ਦਾ ਹੀ ਹੈ, ਦਾੜ੍ਹੀ ਦੀ ਗੱਲ ਸਿੱਖ ਨਹੀਂ ਸਹਾਰਦੇ ਫੇਰ ਗਾਲ੍ਹਾਂ ਵੀ ਮੰਦਭਾਗੀ ਗੱਲ ਹੈ। ਹਿੰਦੂ ਵੋਟਾਂ ਮੁੱਦੇ ’ਤੇ ਗਰੁੱਪ ਅੱਜ ਹਿੰਮਤ ਸਿੰਘ ਧੜੇ ਨਾਲ ਹੈ ਅਤੇ ਮੈਂ ਹਿੰਮਤ ਦੀ ਸਮਰਥਕ ਹਾਂ ਕਿ ਗੁਰੂਘਰ ਬਣਾਇਆ ਸੀ ਤੇ ਨਾਲ ਮਰਿਆਦਾ ਵੀ ਕਾਇਮ ਰੱਖੀ ਸੀ, ਪਰ ਹੁਣ ਉਹਦੇ ਨਾਲ ਰਲ੍ਹੇ ਮਲਵਿਆਂ। ਨਾਲ ਅਸਹਿਮਤ ਹਾਂ, ਜੇਕਰ ਪੁਰਾਣੀਆਂ ਲੀਹਾਂ ’ਤੇ ਪ੍ਰਬੰਧ ਚਲਾਊ ਦੋਨੋਂ ਹੱਥ ਖੜੇ ਕਰਾਂਗੀ। ਹੋਵੇ ਤਕੜਾ।

ਬੀਬੀ ਬਲਵਿੰਦਰ ਕੌਰ ਚਾਹਲ, ਸਾਊਥਾਲ

ਸਿੰਘ ਸਭਾ ਸਾਊਥਾਲ ਦੇ ਵੋਟਰਾਂ ਨੂੰ ਗੁਰੂਘਰ ਦੀ ਅਹਿਮੀਅਤ ਸਮਝਣ ਦੀ ਲੋੜ

‘‘ਨਮੇ ਨਮੇ ਮਿੱਤ ਕੁੜੇ, ਪੁਰਾਣੇ ਕੀਹਦੇ ਚਿੱਤ ਕੁੜੇ’’

ਅੱਜ ਕੱਲ੍ਹ ਸਾਡੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਗੁਰਦੁਆਰਿਆਂ ’ਚ ਚੋਣਾਂ ਦੇ ਦੌਰ ਹਨ, ਸਿੱਟੇ ਜੋ ਵੀ ਹੋਣ ਪ੍ਰਬੰਧ ਤਾਂ ਨਿੱਜੀ, ਧੜਿਆਂ ਅਤੇ ਹਿੱਤਾਂ ਲਈ ਹੀ ਬਨਣੇ ਹਨ। ਸਮਾਂ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਯਾਦ ਨਹੀਂ ਕਿਵੇਂ ਗਰੀਬੀ ਦੂਰ ਕਰਨ ਆਏ ਬਜ਼ੁਰਗਾਂ ਨੇ ਮੁਸ਼ੱਕਤਾਂ ਕਰਕੇ ਆਪਣਾ ਢਿੱਡ ਤੇ ਪ੍ਰਵਾਰ ਪਾਲੇ ਕਰਜ਼ੇ ਲਾਹੇ ਪਰ ਜਦੋਂ ਥੋੜ੍ਹਾ ਸਾਹ ਆਇਆਂ ਤਾਂ ਭਾਈਚਾਰੇ ਦੀ ਬਣਤਰ ਲਈ ਹੰਭਲੇ ਮਾਰੇ, ਸਾਊਥਾਲ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਲਿਖਾਂ, ਕੁੱਝ ਮੋਹਤਵਰਾਂ ਨੇ ਰਲਕੇ ਸੰਸਥਾ ਆਈ.ਡਬਲਿਊ.ਏ. ਬਣਾਈ ਮੈਂਬਰਸ਼ਿੱਪ ਵੀ ਤੇ ਢਾਲ੍ਹਾਂ ਵੀ ਲਾਈਆਂ, ਆਪਣੀ ਇਮਾਰਤ, ਸਿਨਮਾ, ਦਫ਼ਤਰ, ਮਿੰਨੀ ਸਥਾਨਕ ਸਰਕਾਰ ਜਿਹੀ ਖੜ੍ਹੀ ਕਰ ਲਈ, ਸਰਕਾਰਾਂ ਭੈਭੀਤ ਹੁੰਦੀਆਂ ਸਨ। ਭਾਈਚਾਰੇ ਦੇ ਕੰਮਕਾਜ ਕਰਨੇ ਅਰੰਭੇ, ਕਈ ਮਾਰੂ ਕਾਨੂੰਨ ਵੀ ਹਟਵਾਏ, ਐਡੇ ਵੱਡੇ ਜਲੂਸ ਕੱਢੇ ਕਿ ਸਰਕਾਰ ਕੰਬ ਗਈ ਕਿਹੜੇ ਵੇਲੇ ਤੇ ਕਿਹੜੇ ਹਾਲਾਤਾਂ ’ਚ ਸੀ ਵਸਨੀਕ ਪਰ ਭਗਤੀ ਭਾਵ, ਕੌਮੀ ਨਿਸ਼ਾਨੇ ਹੋਂਦ ਦੀ ਸੋਚ ਨੇ ਚਾਰ ਚੰਨ ਲਾਏ, ਅੰਤ ਉਹਦਾ ਵੀ ਇੱਕ ਦਫ਼ਤਰ ਤੱਕ ਹੀ ਸੀਮਤ ਹੋ ਗਿਆ। ਏਕਾ ਸੀ, ਬਰਕਤ ਸੀ, ਦੁਫ਼ਾੜ, ਪਾੜ। ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਧਾਰਮਿਕ ਵਿਚਾਰਧਾਰਾਂ ਵਾਲਿਆਂ ਵੀ ਆਪਣਾ ਰਾਹ ਅੱਗੇ ਰੱਖ ਕਿ ਬਾਬੇ ਨੇ ਇਥੇ ਪਹੁੰਚਾਇਆ ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਵੀ ਸ਼ੁਕਰਾਨਾ ਕਰਨ ਲਈ ਉਹਦਾ ਨਾਉ ਲੈਣ ਲਈ ਸੰਗਤ ਰੂਪ ਬਣੀਏ, ਉਪਾਸ਼ਕਾਂ ਨੇ ਆਪਣੀਆਂ ਛੋਟੀਆਂ ਅੱਡ-ਅੱਡ ਗਰੁੱਪੀਆਂ ਇਕੱਠੀਆਂ ਕਰਕੇ ਇੱਕ ਘਰ ਮੁੱਲ ਲੈ ਲਿਆ, ਨਾਮ ਜਪਣ ਲੱਗ ਪਏ, ਫੇਰ ਹੋਰ ਥਾਂ ਗੁਰਦੁਆਰਾ ਗਰੀਨ ’ਤੇ ਲੈ ਲਿਆ, ਛੋਟਾ ਜਿਹਾ ਹਾਲੇ ਵੀ ਥਾਂ ਕੋਲ ਹੈ, ਘਰ ਹੁਣ ਪ੍ਰਚਾਰਕਾਂ ਦੀ ਰਿਹਾਇਸ਼ ਹੈ। ਅਖ਼ੀਰ ਹੈਵਲੌਕ ਵਾਲੀ ਥਾਂ ਧੌਲਰ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਲੰਗਰ ਦਾ ਛੱਪਰ ਮੀਂਹ ’ਚ ਚੋਂਦਾ ਹੁੰਦਾ ਸੀ ਪਰ ਸਥਾਨ ਦੀ ਮਹਤੱਤਾ, ਪ੍ਰੱਭਤਾ ਇੰਨੀ ਸੀ ਕਿ ਉਸ ਵੇਲੇ ਯੂ.ਕੇ ਦੇ ਗੁਰਦਆਰੇ ਬਹੁਤ ਨਹੀਂ ਸਨ, ਇਸ ਗੁਰਦੁਆਰੇ ਨੂੰ ਤਾਂ ਅੰਮਿ੍ਰਤਸਰ ਵਾਂਗੂੰ ਹੈੱਡਕੁਆਟਰ ਮੰਨਦੇ ਸਨ, ਕੋਈ ਵੀ ਮਰਯਾਦਾ, ਦਿਨ ਤਿਉਹਾਰ ਦੀ ਜਾਣਕਾਰੀ ਇਥੋਂ ਸੇਧ ਲੈਕੇ ਹੀ ਕਰਦੇ ਸਨ, ਆਪਸੀ ਤਾਲ-ਮੇਲ, ਭਰੱਪਣ ਦੀ ਤਾਂਘ ਪ੍ਰਵਲ ਹੁੰਦੀ ਸੀ, ਸਿੰਘ ਸਭਾ ਦਾ ਨਾਉ ਯੂਰਪ ਤੱਕ ਵੀ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਸੀ, ਕੈਨੇਡਾ ਅਮਰੀਕਾ ’ਚ ਵੀ ਗੁਰਦੁਆਰੇ ਸਨ ਪਰ ਜੋ ਪ੍ਰਭਾਵ ਇਸ ਦਾ ਸੀ, ਸ਼੍ਰੋਮਣੀ ਕਮੇਟੀ ਵੀ ਇਹਨੂੰ ਮੰਨਦੀ ਸੀ, ਸ਼੍ਰੋਮਣੀ ਅਕਾਲੀ ਦਲ ਦਾ ਵੀ ਡੰਕਾ ਵਜਦਾ ਸੀ। ਦਫ਼ਤਰ ਦਾ ਮੈਨੇਜਰ ਸੂਬੇਦਾਰ ਹੁੰਦਾ ਸੀ, ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੁੱਖ-ਮੰਤਰੀ ਭਾਵੇਂ ਝਗੜੇ ਦਾਅਵੇ ਤਾਂ ਸਨ, ਜੱਦੋ ਜਹਿਦ ਆਪਸੀ ਖੁੰਦਕਬਾਜ਼ੀ ਬੜੇ ਕੁਸ਼ਟੀ ਸਮੇਂ ਵੀ ਕੱਟੇ ਪਰ ਇਹਦੀ ਪ੍ਰਭੂਸੱਤਾ ਕਾਇਮ ਰਹੀ, ਫੇਰ ਪਾਰਕ ਐਵੇਨਿਊ ਵਾਲੀ ਥਾਂ ਵੀ ਖਰੀਦੀ, ਹੈਵਲੌਕ ਰੋਡ ਵਾਲਾ ਤਾਂ ਸੰਗਮਰਮਰ ਦਾ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ, ਬੜਾ ਧਨ ਖਰਚ ਹੋਇਆ, ਮਸ਼ਹੂਰੀ ਵੀ ਵੱਧ ਹੈ ਪਰ ਉਸ ਵੇਲੇ ਚੜ੍ਹਾਵਾ ਪੌਂਡਾਂ ’ਚ ਹੀ ਹੁੰਦਾ ਸੀ, ਅੱਜ ਨੋਟਾਂ ਦੇ ਥੱਬਿਆਂ ’ਚ ਹੈ। ਇੱਕ ਤੱਥ ਲਿਖਾਂ ਕਿ 50 ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਪੰਜਾਬ ਨੂੰ ਸ਼੍ਰੋਮਣੀ ਕਮੇਟੀ ਅਤੇ ਸ੍ਰੋਮਣੀ ਅਕਾਲੀ ਦਲ ਨੂੰ ਸਹਾਇਤਾ ਭੇਜਦੇ ਹੁੰਦੇ ਸੀ। ਸ੍ਰੀ ਅਕਾਲ ਤਖ਼ਤ ਸਾਹਿਬ ਦੇ ਜੱਥੇਦਾਰ ਵੀ ਅਸ਼ੀਰਵਾਦ ਦਿੰਦੇ ਸਨ। ਸਥਾਨਕ ਕੌਂਸਲ ’ਤੇ ਵੀ ਦਬਦਬਾ ਹੁੰਦਾ ਸੀ, ਸਰਕਾਰ ਵੀ ਨਾਉ ਤੋਂ ਜਾਣੂ ਸੀ, ਇਹ ਮੱਥਾ ਟੇਕੇ ਦੀ ਕਾਢ ਸੀ ਤੇ ਪਿਛੋਕੜ ਦੀ ਭਾਵਨਾ, ਭਵਿੱਖ ਦੀ ਚਿੰਤਾ, ਆਪਣੀ ਪ੍ਰਭੂਸੱਤਾ ਨਾਲੋਂ, ਕੌਮ, ਸੰਗਤ ਤੇ ਭਾਈਚਾਰਾ ਮੂਹਰੇ ਭਾਵੇਂ ਪੈਨੀਆਂ ਗਿਨਣ ਵਾਲੇ ਵੀ ਸਮੇਂ ਸਨ, ਹੁਣ ਵਾਂਗੂੰ ਨੋਟਾਂ ਥੈਲੀਆਂ ਦਾ ਦੌਰ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਪਰ ਨੀਤ ਨੀਤੀ ਉਸਾਰੂ ਸੀ, ਅੱਜ ਕੋਈ ਬਹੁਤੀ ਤਰੱਕੀ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ, ਕੌਮੀ ਤੌਰ ’ਤੇ ਵੀ ਨਾ ਤਾਂ ਕੋਈ ਸਾਰੇ ਦੇਸ਼ ’ਚ ਵੱਡੀ ਸਾਂਝੀ ਸੰਸਥਾ ਬਣਾਈ ਜੋ ਸਭ ਨਿਬੇੜੇ ਵੀ ਕਰ ਸਕੇ ਤੇ ਸਰਕਾਰ ਨੂੰ ਪਤਾ ਹੋਵੇ ਕਿ ਕੀਹਦੇ ਨਾਲ ਸੰਪਰਕ ਕਰੀਏ, ਕੋਈ ਕੌਮੀ ਹਸਪਤਾਲ, ਕਾਲਜ, ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ, ਸਰਾਵਾਂ, ਇੰਟਰਨੈਸ਼ਨਲ ਸਿੱਖ ਹੈੱਡਕੁਆਟਰ ਕੁਝ ਨਹੀਂ। ਬਸ ਆਪਸੀ ਖੁੰਦਕਾਂ ’ਤੇ ਜ਼ੋਰ ਕਚਹਿਰੀਆਂ ’ਚ ਮੇਲੇ, ਹਰ ਪ੍ਰਬੰਧ ਦੇ ਹੀ ਚੋਣਾਂ ’ਤੇ ਖਰਚੇ ਤਾਂ ਕਰ ਲੈਂਦੇ ਹਨ ਪਰ ਸਬਰ ਸੰਤੋਖ ਕਿ ਚਲੋਂ ਅਗਲੀ ਵਾਰ ਸਹੀ ਦੀ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆ ਮਨਾ ’ਚ ਵਸਦੀ ਨਹੀਂ, ਹੋਰ ਇੰਨਸਾਫ਼ ਕਰਾਂ ਕਿ ਗਰੀਬੀ ਦਾਵੇ ਵਾਲੇ ਸਮੇਂ ’ਚ ਪ੍ਰਬੰਧ ਇਸ਼ਤਹਾਰ ਦੇ ਕੇ ਪਰਚੇ ਵੀ ਹਿੱਸੇਦਾਰ ਬਣਾ ਲੈਂਦੇ ਸਨ, ਪੰਜਾਬੀ ਭਾਸ਼ਾ ਦੀ ਸੇਵਾ ਸੀ ਹੁਣ ਭਾਸ਼ਾ ਦੀ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਮਾਂ ਬੋਲੀ ਹੀ ਪ੍ਰਚਾਰੀ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਹਾਲਾਂ ਕਿ ਬੋਲੀ ਤਾਂ ਦੂਜੇ ਵਰਗ ਵੀ ਸੁਣਕੇ ਸਿੱਖ ਗਏ ਨੇ ਪੜ੍ਹਕੇ ਨਹੀਂ ਆਉਦੀ, ਪੜ੍ਹਕੇ ਤਾਂ ਭਾਸ਼ਾ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਇਹ ਵੀ ਅਕਲ ਦੀ ਘਾਟ, ਦਸਾਂ ਕੁ ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਤਾਂ ਚੈਨਲਾਂ ਨੇ ਮੱਤ ਮਾਰ ਧਰੀ ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਹੀ ਦਿਉ ਦਸਵੰਦ, ਪ੍ਰਬੰਧਕ ਮੂਰਤਾਂ ਲਈ ਤਹੂ ਤੇ ਸੱਦੀ ਜਾਣਗੇ, ਇੰਨਾ ਤਾਂ ਸੋਚਦੇ ਹੀ ਨਹੀਂ ਕਿ ਅਖ਼ਬਾਰ ਤਾਂ ਘਰੀਂ ਪਏ ਤੇ ਜਦੋਂ ਮਰਜ਼ੀ ਪੜ੍ਹੋ, ਦੂਜਾ ਡੰਕਾ ਸੀ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਬੰਧ ਸੰਭਾਲੋ, ਨਾ ਧਰਮ, ਮਰਯਾਦਾ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਸੇਵਾ ਦੀ ਭਾਵਨਾ ਬਸ ਕੋਈ ਟਕਸਾਲਾਂ ਦਾ ਕੋਈ ਸੰਤਾਂ ਦਾ ਸ਼ਰਧਾਲੂ ਉਨੀ ਕੁ ਹੀ ਜਾਣਕਾਰੀ ਕੰਠ ਕਰੀਂ ਬੈਠੇ ਹਨ, ਅੱਜ ਸੇਵਾਦਾਰੀ ਤੇ ਭਾਵਨਾ ਕੇਵਲ ਲਗਨ ਵਾਲੇ ਹੀ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਪ੍ਰਬੰਧਕ ਤਾਂ ਤਨਖਾਹਾਂ ਤੇ ਸੇਵਾ ਕਰਵਾਉਦੇ ਹਨ, ਉਹ ਤਾਂ ਗੁਰੂਘਰਾਂ ਨੂੰ ਵਪਾਰਕ ਕੇਂਦਰ ਸਮਝਦੇ ਹਨ। ਆਪਣੇ ਆਪਣੇ ਨਿਕਟਵਰਤੀਆਂ ਨੂੰ ਨੌਕਰੀਆਂ ਪ੍ਰਵਾਹ ਨੀ ਕਿਸੇ ਸੰਗਤ ਦੀ ਜਾਂ ਕਿਸੇ ਵਿਰੋਧੀ ਦੀ ਕਈ ਕਈ ਸਾਲ ਦੇ ਪ੍ਰਬੰਧ ਦੇ ਮਿਆਦੀ ਹਨ, ਪੁਰਾਣੇ ਬੰਦੇ ਜਾਂ ਤਾਂ ਤੁਰ ਗਏ ਜਾਂ ਨਿਰਬਲ ਹਨ ਬੱਸ ਝੂਰਦੇ ਨੇ ਕਿ ਜਿੰਨ੍ਹਾ ਨੇ ਮਿਹਨਤਾਂ ਕਰਕੇ ਦਸਵੰਦ ਵੀ ਵਿਚੋਂ ਬਾਹਲੇ ਦਿੱਤੇ ਕਿ ਚਲੋ ਸਾਂਝੀ ਸੰਸਥਾ ਬਣੇ ਭਵਿੱਖ ਦੀ ਪਨੀਰੀ ਯਾਦ ਕਰੂਗੀ। ਹੁਣ ਗੁਰੂਘਰ ਖੋਹਲੇ ਧਰਮ ਨਹੀਂ ਧੜਾ, ਕਾਰੋਬਾਰ ਅਤੇ ਪ੍ਰਸਿੱਧੀ ਦੇ ਸਾਧਨ ਹਨ। ਇੱਕ ਸ਼ਹਿਰ ’ਚ ਘੱਟੋਂ ਘੱਟ ਪੰਜ ਸੱਤ ਤਾਂ ਹਨ ਹੀ, ਕੋਈ ਜਾਤ ਬਰਾਦਰੀ ਕਰਕੇ ਤੇ ਕੋਈ ਆਪੇ ਲਈ ਚਲੋ ਵਧੋ ਫੁਲੋ ਤੇ ਸੁੱਖ, ਸ਼ਾਂਤੀ ਨਾਲ ਜੀਵਨ ਦੇ ਸਾਧਨ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰੋ, ਰੰਗ ਭਾਗ ਹਰ ਥਾਂ ਉਹਦਾ ਹੀ ਦਿੱਤਾ ਹੈ। ਬਾਹਰ ਕਿਰਤ ਕਰਕੇ ਗੁਰੂਘਰ ਹਿੰਮਤ ਕਰਕੇ ਸੰਸਾਰ ਵੀ ਚਲਦਾ ਹੀ ਰਹਿਣਾ ਹੈ, ਸਰਬੱਤ ਦਾ ਭਲਾ ਹੋਵੇ।

ਬੀਬੀ ਬਲਵਿੰਦਰ ਕੌਰ ਚਾਹਲ, ਸਾਊਥਾਲ

ਭਾਈਆਂ ਸੰਗ ਰਲ੍ਹੇ ਜੱਟ ਜੱਟ ਸਿੱਖ ਕੌਂਸਲ ਦੇ ਕਾਰਜ ਸਲਾਹੁਣਯੋਗ।

ਜੱਟ ਸਿੱਖ ਕੌਂਸਲ ਦਾ ਪ੍ਰਧਾਨ ਬਨਣ ’ਤੇ ਕਮਲਜੀਤ ਸਿੰਘ ਹੇਅਰ ਪ੍ਰਧਾਨ ਨੂੰ ਤੇ ਸਾਕ ਸਬੰਧੀਆਂ, ਮਿੱਤਰ ਬੇਲੀਆਂ ਨੂੰ ਮੁਬਾਰਕਾਂ। ਕੋਈ ਅਣੋਖੀ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ, ਮੈਂ ਤਾਂ ਲੰਮੇਰੇ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਸੁਝਾਓ ਦੇ ਰਹੀ ਸੀ। ਸਭ ਜਾਤਾਂ-ਪਾਤਾਂ ਵਰਗਾਂ ਨੇ ਆਪਣੀਆਂ ਸਭਾਵਾਂ ਬਣਾਈਆਂ ਹਨ। ਬਸ ਆਹ ਜੱਟ ਹਰ ਵੇਲੇ ਨਿਸ਼ਾਨੇ ’ਤੇ ਹੀ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ, ਪਰ ਸੀ ਜਿਵੇਂ ਮਛੋਹਰ ਹੋਣ। ਹੁਣ ਘੱਟੋ ਘੱਟ ਬਰਾਬਰ ਹਨ ਜੋ ਕੋਈ ਵੀ ਤਖਣੇ ਲਊ ਉੱਤਰ ਵੀ ਲਊ, ਆਪਣੀ ਜਾਤ ’ਤੇ ਮਾਣ ਹੋਣਾ ਕੋਈ ਕਾਨੂੰਨ ਖਿਲਾਫ਼ੀ ਨਹੀਂ। ਮੈਂ ਪ੍ਰਸੰਨ ਹਾਂ, ਵਧੇ ਫੁੱਲੇ ਆਪਣੀ ਪੀੜ੍ਹੀ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਜੜ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਜੋੜਨਾ ਸਮੇਂ ਦੇ ਹੀ ਹਾਣੀ ਬਣੇ ਹਨ, ਕਿਸੇ ਨਾਲ ਵੈਰ ਵਿਰੋਧ ਨਹੀਂ ਭਾਈਚਾਰਕ ਸਾਂਝਾਂ ਸਗੋਂ ਪੀਢੀਆਂ ਹੋਣਗੀਆਂ। ਹਰ ਕੋਈ ਆਪਣੇ ਵਰਗ ’ਤੇ ਮਾਣ ਅਤੇ ਦੂਜਿਆਂ ਦਾ ਉਹਦੀ ਹੋਂਦ ਕਰਕੇ ਸਤਿਕਾਰ ਕਰੂਗਾ, ਕਮਲਜੀਤ ਜਦੋਂ ਪਿੱਛੇ ਜਿਹੇ ਬਰਤਾਨੀਆ ਆਣਿਆਂ ਤਾਂ ਟੈਲੀਫ਼ੂਨ ਤੇ ਸੁਖਸਾਂਦ ਸਾਂਝੀ ਕੀਤੀ। ਉਮੀਦ ਹੈ ਚੜ੍ਹਦੀ ਕਲਾ ਹੋਵੇ ਤੇ ਸੁਖ ਅਨੰਦ, ਤੰਦਰੁਸਤੀਆਂ ਮਾਣੋ, ਪ੍ਰਵਾਰ ਨਾਲ ਕੁਝ ਪੁਰਾਣੇ ਸਮੇਂ ਦਾ ਸਤਿਕਾਰ ਹੈ ਮੇਰੇ ਅੰਦਰ ਜ਼ਰੂਰ ਭਾਈਚਾਰੇ ਦੀ ਸੇਵਾ ਕਰਨਗੇ ਧੰਨਵਾਦੀ ਬਨਾਉਣਗੇ, ਉਤਸ਼ਾਹ ਨਾਲ ਅੱਗੇ ਵਧੋ ਕੌਮ ਨਾਲ ਤੁਰੋ ਆਪਣੀ ਥਾਂ ਬਣਾਵੋ। ਡਰ ਡਰ ਜਾਂ ਨੀਵੇਂ ਹੋ ਕੇ ਵਸਦੇ ਨੂੰ ਅੱਜ ਕੱਲ੍ਹ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਪੁੱਛਦਾ, ਸ਼ਲਾਘਾ ਕਰਨ ਦੀ ਥਾਂ ਨੀਵਾਂ ਸਮਝਦੇ ਹਨ। ਜੱਟ ਭਾਰ ਚੁੱਕਣ ਨੂੰ ਹੀ ਜਾਂ ਡਾਂਗ ਖਾਣ ਨੂੰ ਹੀ ਨਹੀਂ ਬਰਾਬਰ ਬੈਠਣ ਦੇ ਵੀ ਯੋਗ ਹਨ, ਮੈਂ ਪੂਰਨ ਸਹਿਮਤੀ ’ਚ ਹਾਂ ਫੇਰ ਵਧਾਈਆਂ, ਸਰਬਜੀਤ ਸਿੰਘ ਵਿਰਕ ਨੂੰ ਖ਼ਬਰਾਂ ਦੇ ਲੱਡੂ ਵੰਡਣ ਦੀਆਂ ਵੱਧ ਵਧਾਈਆਂ, ਜੀਵਤ ਰਹੋ, ਸੁਖੀ ਵਸੋ।

ਬੀਬੀ ਬਲਵਿੰਦਰ ਕੌਰ ਚਾਹਲ, ਸਾਊਥਾਲ

ਅਲਵਿਦਾ ਮਲਿਕਾ ਬਰਤਾਨੀਆ

ਲੰਡਨ (9 ਸਤੰਬਰ 2022) – ਮਨ ਨੂੰ ਹਲੂਣ ਦੇਣ ਵਾਲੀ ਮੰਦਭਾਰੀ ਘੜੀ ਕਿ ਸਾਡੇ ਦੇਸ਼ ਦੀ ਹਰਮਨ ਪਿਆਰੀ ਮਲਕਾ ਵਿਛੜ ਗਈ। ਗਮ ਦੱਸਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਪਿਛੋਕੜ ਦੱਸਾਂ ਕਿ ਮੈਂ ਕਿਵੇਂ ਦਿਨ ਕੱਟਿਆ। ਸਵੇਰੇ ਹੀ ਖ਼ਬਰ ਸੁਣਦਿਆਂ ਕਿ ਮਹਾਰਾਣੀ ਦੇ ਡਾਕਟਰ ਚਿੰਤਕ ਹਨ, ਫੇਰ ਪ੍ਰਵਾਰਕ ਮੈਂਬਰ ਸੂਚਿਤ ਕੀਤੇ ਗਏ। ਮੈਂ ਜਦੋਂ ਸਾਡੀ ਤੀਜੀ ਬੀਬੀ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਦੇ ਸਿਰ ਪਲੋਸ ਸਮਾਗਮ ’ਤੇ ਰਾਣੀ ਦੇ ਦਰਸ਼ਣ ਕੀਤੇ ਤਾਂ ਦਿਲ ਹਿੱਲ ਗਿਆ ਸੀ ਕਿ ਕਿਹੜੀ ਦਸ਼ਾ ’ਚ ਆਪਾ ਪਿੱਛੇ ਰੱਖ ਉਹ ਫ਼ਰਜ਼ ਨਿਭਾ ਰਹੀ ਹੈ ਮੈਂ ਦੁਪਹਿਰ ਨੂੰ ਟੈਲੀਵਿਜ਼ਨ ਬੰਦ ਕਰ ਇਧਰ ਉਧਰ ਢਾਰਸਾਂ ਲੈਣ ਲੱਗੀ, ਕਲਮ ਵੀ ਚੁੱਕਣ ਨੂੰ ਹੌਸਲਾ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਬੇਟੀ ਨੂੰ ਆਖਿਆ ਕਿ ਮੇਰਾ ਕਮਰਾ ਬੰਦ ਕਰ ਦੇਵੇ, ਬੱਤੀ ਵੀ ਨਾ ਜਗਾਈ, ਤੂੰ ਬਾਹਰ ਆਪਣੇ ਕੰਮ ਕਾਰਾਂ ਲਈ ਜਾਹ, ਮੈਨੂੰ ਚੁੱਪ ਕਰਕੇ ਲੰਮੀ ਪੈਣ ਦੇ, ਮੈਂ ਖ਼ਬਰ ਕਿਥੋਂ ਸੁਨਣੀ ਸੀ। ਅਚਨਾਕ ਸਰਬਜੀਤ ਸਿੰਘ ਵਿਰਕ (ਦੇਸ ਪ੍ਰਦੇਸ) ਦਾ ਫ਼ੋਨ ਆ ਗਿਆ, ਖ਼ਬਰ ਸੁਣਾਈ ਤੇ ਬੜਾ ਗਮਗੀਨ ਅਤੇ ਦੁਖੀ ਸੀ। ਅਸੀਂ ਲੰਮੀ ਦੁੱਖ ਸੁੱਖ ਦੀ ਕਥਾ ਕੀਤੀ, ਅੰਤਰੀਵ ਫੋਲਿਆ, ਦੇਸ਼ ਲਈ ਮਹਾਰਾਣੀ ਸਾਹਿਬਾਂ ਦੀ ਸਹੀ, ਸੱਚੀ ਅਤੇ ਇਤਹਾਸਿਕ ਵਾਰਤਾ ਸਾਂਝੀ ਕੀਤੀ। ਅੰਤ ’ਚ ਕਿ ਰਾਜਾ (ਸਪੂਤ ਚਾਰਲਸ) ਤਾਂ ਬਣਜੂ ਪਰ ਮਾਈ ਬਾਪ ਨਹੀਂ, ਨਾ ਦੇਸ਼ ਨੂੰ ਨਾ ਕਾਮਨਵੈਲਥ ਨੂੰ ਮਦਰਹੁੱਡ ਤੇ ਫਾਦਰਹੁੱਡ ਨਸੀਬ ਨਹੀਂ ਹੋਣਾ, ਉਧਰ ਬੇਟੀ ਨੇ ਬਾਹਰ ਖ਼ਬਰ ਸੁਣੀ ਤਾਂ ਕਹਿੰਦੀ ਮੈਂ ਘਰ ਨੂੰ ਭੱਜਣ ਲਈ ਉਤਾਵਲੀ, ਫ਼ੋਨ ਕੀਤਾ ਤਾਂ ਰੁੱਝਿਆ ਦੇਖ ਕਹਿੰਦੀ ਮੱਮ ਮੈਂ ਇਕ ਦਮ ਹੀ ਸੋਚਿਆ ਕਿ ਇਹ ਭਾਅ ਜੀ ਸਰਬਜੀਤ ਹੋਣੇ ਹਨ। ਆਕੇ ਵੀ ਕਮਰੇ ਨਾ ਵੜੀ ਕਿ ਗੱਲਾਂ ਕਰ ਲੈਣ ਪਿਛੋਂ ਮੈਨੂੰ ਕਹਿੰਦੀ ਕਿ ਤੈਨੂੰ ਗੱਲ ਦੱਸਾਂ, ਐਸੀ ਖ਼ਬਰ ਸੁਣਕੇ ਆਪਣੇ ਬਜ਼ੁਰਗ ਵੱਲ ਫ਼ਿਕਰ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਮੈਨੂੰ ਵੀ ਹੋਇਆ ਤੇ ਦੌੜੀ ਆਈ, ਪਰ ਭਾਅ ਜੀ ਦੀ ਇਹ ਸੋਚ ਮੈਨੂੰ ਹਿਰਦੇ ਤੋਂ ਸੂਚਿਤ ਕਰ ਗਈ ਕਿ ਉਹ ਤੈਨੂੰ ਦਿੱਲੋਂ ਪਿਆਰ, ਸਤਿਕਾਰ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਪਛਾਣ ਘਟਾਨਾਵਾਂ ਤੋਂ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਮੈਨੂੰ ਸੱਚੀਂ ਆਪਣਾ ਸੁਪੱਤਰ ਹੀ ਲੱਗ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਜੀਉਦਾ ਰਹੇ।

ਬੀਬੀ ਬਲਵਿੰਦਰ ਕੌਰ ਚਾਹਲ, ਸਾਊਥਾਲ

ਮਨਜੀਤ ਤੇ ਸਾਥੀਆਂ ਨੂੰ ਖੁਸ਼ੀ ਤੇ ਮਾਣ ਮੁਬਾਰਕ ਮੇਰੇ ਦੋ ਬੋਲ

ਸਰਬਜੀਤ ਵਿਰਕ ਵਲੋਂ ਭੇਜੇ ਵੀਡੀਓ ਕਿ ਯੂ.ਕੇ ਦੇ ਉਘੇ ਕਾਰੋਬਾਰੀ ਮਨਜੀਤ ਲਿੱਟ ਹੁਣ ਕੈਨੇਡਾ ਜਾ ਕੇ ਵੀ ਆਪਣੀ ਸੇਵਾ ਕਰੀ ਜਾ ਰਹੇ ਹਨ ਨੂੰ ਜੋ ਸਰਕਾਰੀ ਸਨਮਾਨ ਨਾਲ ਨਿਵਾਜਿਆ ਗਿਆ ਹੈ ਬੜੀ ਮਾਣ ਵਾਲੀ ਜਾਣਕਾਰੀ ਹੈ ਬੜੇ ਕਸ਼ਟੀ ਜੀਵਨ ’ਚੋਂ ਲੰਘ ਰਹੇ ਨੂੰ ਚਲੋ ਕੋਈ ਸਕੂਨ ਤਾਂ ਮਿਲਿਆ ਮੈਂ ਸਰਬਜੀਤ ਵਿਰਕ ਅਤੇ ਉਹਦੇ ਸਭ ਮਿੱਤਰ ਬੇਲੀਆਂ ਨੂੰ ਵੀ ਵਧਾਈ ਦਿੰਦੀ ਹਾਂ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਖੁਸ਼ੀ ’ਚ ਸ਼ਰੀਕ ਹੁੰਦੀ ਹਾਂ। ਸਭ ਪ੍ਰਸੰਸਕ ਪ੍ਰਸੰਨ ਹੋਣਗੇ ਅਤੇ ਮਨਜੀਤ ਲਿੱਟ ਨੂੰ ਵਧਾਈਆਂ ਦੇ ਸੁਨੇਹੇ ਭੇਜ ਰਹੇ ਹੋਣਗੇ।

ਮੈਂ ਹਾਲੇ ਪਿਛਲੇ ਹਫ਼ਤੇ ਹੀ ਸਰਬਜੀਤ ਨੂੰ ਉਹਦੀ ਰਾਜ਼ੀ ਬਾਜ਼ੀ ਬਾਰੇ ਪੁੱਛ ਰਹੀ ਸੀ ਆਮ ਹੀ ਗੱਲ ਕਰਕੇ ਰਹੇਦਾ ਹੈ ਜੋ ਕੁਝ ਉਹਨੇ ਇੱਥੇ ਰਹਿੰਦਿਆਂ ਸਮਾਜ ਅਤੇ ਭਾਈਚਾਰੇ ਨਾਲ ਸੇਵਾ ਕਰਕੇ ਨਾਓ ਬਣਾਇਆ ਭੁਲਾਇਆ ਨਹੀਂ ਜਾ ਸਕਦਾ। ਮੈਂ ਸਿੰਘ ਸਭਾ ਦੀਆਂ ਚੋਣਾਂ ’ਚ ਉਹਨੂੰ ਜ਼ਰੂਰ ਯਾਦ ਕਰੁੰਗੀ ਵੈਸੇ ਵੀ ਕਰਦੇ ਹੀ ਰਹੀਦਾ ਹੈ, ਉਹਦੇ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰਾਂ ਦਾ ਗੁਰਦੁਆਰੇ ’ਚ ਸਮਾਗਮ ਸੀ ਮੈਂ ਯਾਦ ਕੀਤਾ ਛਿੰਦੀ ਦਾ ਵੀ ਮਨਜੀਤ ਨੂੰ ਸਾਥ ਦਿੱਤਾ ਅੱਖੋਂ ਪ੍ਰੋਖੇ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ।

ਅਖ਼ੀਰ ਮਨਜੀਤ ਤੇ ਸਾਥੀਆਂ ਨੂੰ ਖੁਸ਼ੀ ਤੇ ਮਾਣ ਮੁਬਾਰਕ ਮੇਰੇ ਦੋ ਬੋਲ, ਅੱਖ਼ਰ ਤੇ ਵਧਾਈ ਕਬੂਲ ਕਰੋ, ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਉਹਨੂੰ ਸਿਹਤ ਤੇ ਲੰਮੀ ਉਮਰ ਬਖ਼ਸ਼ੇ। ਆਪਾਂ ਖੁਸ਼ੀ ਮਨਾਈਏ ਜਦੋਂ ਆਵੇ ਤਾਂ ਮਿਲ ਕੇ ਖੁਸ਼ ਹੋਵਾਂਗੇ। ਸ਼ੁਕਰ ਹੈ ਦਾਤੇ ਦਾ।

ਬੀਬੀ ਬਲਵਿੰਦਰ ਕੌਰ ਚਾਹਲ, ਸਾਊਥਾਲ

ਸਾਊਥਾਲ ਵਿਖੇ ਤੀਆਂ ਤੀਜ ਦੀਆਂ

ਤੀਆਂ, ਤੀਮਤਾਂ, ਧੀਆਂ ਧਿਆਣੀਆਂ ਪੁਰਾਤਨ ਰਿਵਾਜ਼ ਸਾਉਣ ਮਹੀਨੇ ਕੁੜੀਆਂ ਨੇ ਰਲ ਮਿਲ ਪੀਘਾਂ ਪਾ ਲੈਣੀਆਂ ਪਿੰਡ ਦੀ ਤੌੜ ’ਚ ਦਰੱਖ਼ਤ ਹੁੰਦੇ ਸਨ। ਇਕੱਠੀਆਂ ਹੋ ਕੇ ਦੇਸੀ ਢੰਗ ਨਾਲ ਆਪਣਾ ਮਨੋਰੰਜਨ ਕਰਨਾ ਗਿੱਧੇ, ਬੋਲੀਆਂ, ਗੀਤ ਗਾ ਕੇ ਕੁੱਝ ਸਮਾਂ ਖੁਸ਼ ਹੋ ਲੈਣਾ ਤਿਉਹਾਰ ਬਣ ਗਿਆ, ਨਉ ਤੀਆਂ ਧਰ ਲਿਆ, ਵਿਆਹੀਆਂ ਨੂੰ ਪੇਕੀਂ ਆਉਣ ਦਾ ਅਵਸਰ ਮਿਲਣ ਗਿਲਣ ਦਾ ਚਾਅ ਫੇਰ ਮਾਪਿਆਂ ਵਲੋਂ ਦੇਣ ਲੈਣ ਸਹੁਰੀ ਦਿਖਾਵਾ ਆਦਿ ਬੜੀ ਚੰਗੀ ਗੱਲ ਹੈ ਅੱਜ ਦੇਸ਼ ਵਿਦੇਸ਼ ’ਚ ਮੁੜ ਬਹਾਲੀ ਹੈ ਭਾਵੇਂ ਵਸੀਲੇ ਅੱਡਰੇ ਹਨ। ਸਰਕਾਰੀ ਪੱਧਰ ’ਤੇ ਇਥੇ ਵੀ ਗਰੁੱਪ ਗਰਾਵਾਂ ਲੈ ਲੈਕੇ ਵਿਰਸਾ ਸਾਂਭ ਰਹੇ ਹਨ, ਮੈਂ ਵੀ ਗੋਲਡਨ ਵਿਰਸੇ ਦੇ ਸੌਦੇ ’ਤੇ ਸ਼ਾਮਿਲ ਹੋਈ। ਬੜੀ ਹੀ ਰੌਣਕ ਸੀ, ਖਾਣ-ਪੀਣ ਲਈ ਮੁਫ਼ਤ ਸਮੋਸੇ, ਰੋਲ ਕਈ ਵਸਤੂਆਂ ਸਨ ਖੁਸ਼ ਹੋਈ 200 ਤੋਂ ਵੱਧ ਬੀਬੀਆਂ, ਨੱਚਣ ਗਾਉਣ ਵਾਲੀਆਂ ਘਾਹ ਤੇ ਬੈਠਣ ਵਾਲੀਆਂ, ਕੁਰਸੀਆਂ ਵਾਲੀਆਂ ਵੀ ਪਹੁੰਚੀਆਂ ਭਾਵੇਂ ਕਈ ਗਰੁੱਪ ਅੱਡ ਅੱਡ ਜੁੜ ਰਹੇ ਹਨ ਪਰ ਗੱਲ ਕੇਵਲ ਮਿਲਾਪ, ਮਨੋਰੰਜਨ, ਤਣਾਓ ਦੂਰ ਅਤੇ ਪੁਰਾਣੇ ਸਮੇਂ ਨੂੰ ਯਾਦ ਸਮਰਪਿੱਤ ਬੜਾ ਸ਼ਲਾਘਾਯੋਗ ਉੱਦਮ ਹੈ ਸਭ ਨੂੰ ਮੁਬਾਰਕਾਂ ਖੁਸ਼ ਕਰਨਾ ਤੇ ਹੋਣ। ਇੱਕ ਸਿਹਤ ਲਈ ਗੁਣਕਾਰੀ ਦੂਜੇ ਕਈ ਵਾਰੀ ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਨਾ ਮਿਲੇ ਮਿਲ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਕਸਰਤ ਵੀ ਹੈ, ਸਭ ਲਾਭ ਹੀ ਲਾਭ ਹਨ, ਕੋਈ ਨੁਕਸਾਨ ਨਹੀਂ, ਹਾਂ ਰੁੜ੍ਹੇ ਦੇ ਵਿੱਚ ਹੀ ਤੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਸਨ। ਇਹ ਖੇਡ ਗਰਾਊਂਡ ’ਚ ਸਨ। ਬੜਾ ਚੰਗਾ ਲੱਗਿਆ ਵਰ੍ਹੇਂ ਦਿਨਾਂ ਨੂੰ ਫੇਰ ਤੀਆਂ ਤੀਜ ਦੀਆਂ।

ਇਸ ਮੌਕੇ ਪ੍ਰਬੰਧਕਾਂ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਨਸੀਬ ਕੌਰ ਮੱਲ੍ਹੀ, ਸੁਰਿੰਦਰ ਕੌਰ ਗਰੇਵਾਲ, ਕਮਲਜੀਤ ਕੌਰ ਧਾਮੀ ਅਤੇ ਕੁਲਵੰਤ ਕੌਰ ਗਿੱਲ ਵੀ ਸ਼ਾਮਿਲ ਹੋਏ।

ਬੀਬੀ ਬਲਵਿੰਦਰ ਕੌਰ ਚਾਹਲ, ਸਾਊਥਾਲ

ਬੀਬੀ ਬਲਵਿੰਦਰ ਕੌਰ ਦੀਆਂ ਤਾਜ਼ਾ ਟਿੱਪਣੀਆਂ

ਧਰਾਤਲ ਉਪਰ ਅਤੇ ਅੰਬਰ ਥੱਲੇ ਆ ਗਿਆ ਹੈ। ਬਰਤਾਨੀਆ ’ਚ ਹੀ ਦੇਖੋ, ਸਾਡੀ ਸਰਕਾਰ ਯਾਨੀ ਟੋਰੀ ਨੁਮਾਇੰਦੇ ਕਿਵੇਂ ਧਤੂਰਾ ਪੀਤੀ ਫਿਰਦੇ ਸਨ, ਸਰਕਾਰ ਡੇਗਣ ਨੂੰ ਸਭ ਆਹ ਭਾਰਤੀ ਖੂਨ ਦੀ ਖੱਚਰ ਵਿਧੀ ਸੀ, ਹੁਣ ਕਿਵੇਂ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਲਈ ਤਰਲੋ ਮੱਛੀ ਹੁੰਦੇ। ਉਧਰ ਉਥੋਂ ਦੇ ਅਦਾਰੇ ਧਰਤੀ ਪੱਬ ਨੀ ਲਾ ਰਹੇ ਜੀ ਸਾਡਾ ਰਿਸ਼ੀ ਸੂਨੇਕ ਤਾਂ ਰਾਜਾ ਬਨਣ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਹਿੰਦੂ ਭਾਈਚਾਰਾ ਭਾਵੇਂ ਲੇਬਰ ਵੀ ਹੈ ਪਰ ਪ੍ਰਸੰਨ ਹੈ ਕਿ ਸਾਡਾ ਤਾਂ ਕੁੰਡਲੀ ਦਾ ਸਿਤਾਰਾ ਚਮਕ ਜਾਵੇਗਾ, ਭਾਵੇਂ ਹਾਲੇ ਦਿੱਲੀ ਦੂਰ ਹੈ। ਮੈਂ ਇਹਦੇ ਐਮ.ਪੀ. ਬਨਣ ਦੇ ਵੀ ਹੱਕ ਨਹੀਂ ਜਿਹੜਾ ਬੰਦਾ ਮਿੱਤਰ ਨਾਲ ਜਾਂ ਨਾਲ ਮਿਲਕੇ ਪਿੱਠ ’ਚ ਛੁਰਾ ਮਾਰੇ ਉਹ ਸਕਾ ਨਹੀਂ ਬਣ ਸਕਦਾ, ਰੱਬ ਬਚਾਏ। ਦੂਜਾ ਪੰਜਾਬ ਦਾ ਪੁਲਿਸ ਐਨਕਾਊਂਟਰ। ਅਡੰਬਰ ਤੱਕ ਲਈ ਇਹ ਪਾਉੜੀ ਉੱਖੜੀ ਪਈ ਸੀ। ਸਰਕਾਰ ਤੇ ਪੁਲਿਸ ਅਨੁਸਾਸ਼ਨ ਪੱਖੋਂ, ਧਿਆਨ ਲਾਂਭੇ ਲਾਓ, ਅਫ਼ਸੋਸ ਕਿ ਜੰਨਤਾ ਵੀ ਸੁਰਤੀ ਰਹਿਤ ਬਣ ਚੁੱਕੀ ਹੈ। ਮੰਗਾਂ ਦੇਖੋ, ਫਾਂਸੀ ਚ੍ਹਾੜੋ, ਗੱਡੀ ਚ੍ਹਾੜੋ, ਜਾਨੋ ਮਾਰੋ ਮੁੱਦਾ ਕੋਈ ਵੀ ਹੋਵੇ, ਬੇਅਦਬੀ ਦਾ ਹੀ ਦੇਖੋ ਸੱਤ ਸਾਲ ਦਾ ਹਾਲੇ ਹਿਰਦੇ ਵਲੂੰਧਰੇ ਭੱਜੇ ਫਿਰਦੇ ਹਨ, ਕੋਈ ਵੀ ਸੁਹਿਰਦ, ਧਾਰਮਿਕ ਅਤੇ ਮਨੁੱਖੀ ਅਧਿਕਾਰਾਂ ਦਾ ਗਠਣ ਮੂੰਹ ਖੋਹਲਣ ਦੀ ਜੁਅਰੱਤ ਨਹੀਂ ਰੱਖਦਾ, ਆਹ ਕੁਝ ਕੁ ਜੱਥੇ ਦੁਸ਼ਟ ਗਰਦਾਨਣ ਲਈ ਹੀ ਉਤਾਵਲੇ ਨੇ। ਕਿਸੇ ਬੁੱਧੀਮਾਨ ਨੇ ਇਹ ਪ੍ਰਸਾਰਨ ਦੀ ਹਿੰਮਤ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਕਿ ਦੁਸ਼ਟ ਸਾਬਤ ਹੀ ਕਰਕੇ ਬਣਦਾ ਹੈ, ਉਦੋਂ ਤੱਕ ਅਰੋਪੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਸਬੂਤ ਤੱਥ ਅਤੇ ਗਵਾਹ ਕਾਨੂੰਨੀ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆ ਸੰਪੂਰਨ ਹੋਣ ਤੋਂ ਪਿਛੋਂ ਬਹਿਸਾਂ ਕਰਕੇ ਦੋਨਾਂ ਧਿਰਾਂ ਦੀਆਂ ਦਲੀਲਾ ਪੇਸ਼ ਫੇਰ ਜੱਜ ਪੜਚੋਲਣ ਤਾਂ ਜਾਕੇ ਕਿਧਰੇ ਦੋਸ਼ੀ, ਦੁਸ਼ਟ ਜਾਂ ਜਲਾਦ ਦੀ ਧਾਰਾ ਲੱਗਦੀ ਹੈ, ਕਿਵੇਂ ਗੈਂਗਸਟਰ ਜੋ ਮਾਰੇ ਗਏ ਫੜ੍ਹੇ ਨਹੀਂ ਸਨ ਜਾ ਸਕਦੇ ? ਕੇਵਲ ਸੱਚ ਲਕੋਣ ਕਿ ਸਾਹਮਣੇ ਨਾ ਆਵੇ ਲਈ ਇਹ ਕਾਰਵਾਈਆਂ ਕੀਤੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ ਪ੍ਰਸਾਸ਼ਨ ਕੀ, ਪੁਲਿਸ ਕੀ, ਸਰਕਾਰ ਕੀ ਸਭ ਬਾਵਰੀ ਹੈ ਲੋਕੀ ਹੈਸਿਆਰੇ ਹਨ, ਸਿੱਖ ਧਰਮ ਵੀ ਲੀਹਾਂ ਤੋਂ ਉੱਖੜ ਚੁੱਕਾ ਹੈ, ਕੇਵਲ ਧੜਾ ਹੈ ਨਾ ਕਿ ਸਿਧਾਂਤ, ਵਪਾਰ ਦਾ ਪਸਾਰ, ਧਰਮ ਦੁਆਰਾ ਕੇਵਲ ਰਹਿਣ ਗਏ ਦੁਆਰ।

ਬੀਬੀ ਬਲਵਿੰਦਰ ਕੌਰ ਚਾਹਲ, ਸਾਊਥਾਲ

ਬ੍ਰਤਾਨਵੀ ਮੌਜੂਦਾ ਸਿਆਸਤ ’ਤੇ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਟਿਪਣੀਆਂ

ਬਰਤਾਨਵੀ ਸਰਕਾਰ ’ਚ ਭੂਚਾਲ ਦੇਸ਼ ’ਚ ਸੰਕਟੀ ਆਫ਼ਤ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਦਾ ਅਸਤੀਫ਼ਾ, ਭਾਵੇਂ ਉਹ ਆਪਣੀ ਕਸਮ ਦਾ ਫ਼ਰਜ਼ ਨਿਭਾਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ ਪਰ ਖੁਦਗਰਜ਼, ਲਾਲਚੀ ਅਤੇ ਕੁਰਸੀਆਂ ਖੁੱਸਣ ਦੇ ਡਰੋਂ ਤੇ ਜਿੱਤੇ ਵੀ ਸੈਂਕੜੇ ਜਾਂ ਹਜ਼ਾਰ ਕੁ ਨਾਲ ਸਨ, ਸਾੜ੍ਹਸਤੀ ਚੜ੍ਹ ਗਈ, ਘੋਹਾ ਫਿਰ ਗਿਆ ਚਲੋ ਬੌਰਿਸ ਜੌਹਨਸਨ ਨੂੰ ਡੇਗੀਏ। ਸਧਾਰਣ ਵਿਅਕਤੀ ਵੀ ਸੋਚ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿ ਪ੍ਰਧਾਨ ਦੀ ਜਾਂ ਪ੍ਰਵਾਰ ਦੇ ਮੁਖੀ ਦੀ ਵੀ ਡਿਊਟੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਕਿ ਆਪਣੇ ਖੰਭਾ ਥੱਲੇ ਰੱਖੇ ਭਾਵੇਂ ਕਈ ਵਾਰ ਸੱਚਾਈ ਨੂੰ ਲਕੋਣਾ ਵੀ ਪੈਂਦਾ ਹੈ। ਸਾਰੀ ਖੇਡ ਤਾਂ 10 ਡਾਊਨਿੰਗ ’ਚ ਮੁਖਬਰੀਆਂ ਲਈ ਨੌਕਰੀਆਂ ਕਰਨ, ਦਫ਼ਤਰੀ ਬਾਬੂ ਸਰਕਾਰਾਂ ’ਤੇ ਦਬਦਬਾ ਰੱਖਦੇ ਹਨ, ਕੰਮ ਕਰਨੇ ਨਹੀਂ ਬੱਸ ਵਿਉਤਾ ਘੜਨੀਆਂ। ਚੇਤੇ ਰੱਖੋ ਬੌਰਿਸ ਜੌਹਨਸਨ ਨਸਲਵਾਦੀ ਨਹੀਂ ਨੀਤੀਵਾਨ, ਬੁੱਧੀਮਾਨ, ਤਜ਼ਵੀਜ਼ਾਂ ਦਾ ਭੰਡਾਰ ਸੁਧਾਰੂ। ਨੀਤੀ ਭਾਵੇਂ ਸੁਥਰਾ ਪ੍ਰਬੰਧ, ਇੱਕ ਦਾ ਨਹੀਂ ਚਲਾ ਸਕਦਾ, ਸਾਫ਼ ਤੇ ਧੜੱਲੇਦਾਰ ਬੁਲਾਰਾ, ਪਰ ਸੂਹੀਏ ਬਹੁਤੇ ਚੁਸਤ ਨਿਕਲੇ, ਇਹ ਸਕੀਮਾਂ ਤਾਂ ਡੋਮਨਿਕ ਕੰਮਿੰਗ ਦੇ ਕਿਨਾਰੇ ਹੋਣ ਤੋਂ ਹੀ ਚੱਲਣ ਲੱਗ ਗਈਆਂ ਸਨ। ਉਹਨੇ ਮਿੱਥ ਲਿਆ ਸੀ ਕਿ ਤਰਥੱਲੀ ਮਚਾ ਕੇ ਹੀ ਹਟੂੰ, ਹੁਣ ਹੇਠਲੀ ਉਤੇ ਆ ਗਈ ਬੌਰਿਸ ਫਾਈਟਰ ਤਾਂ ਹੈ ਪਰ ਬੇਵਫਾਦਾਰਾਂ ਨੇ ਗਡੀਰਾ ਰੋਕਣ ਲਈ ਹੀ ਵਾਹ ਲਾਈ, ਨਾ ਦੇਸ਼ ਦਾ ਨਾਂ ਆਰਥਿਕਤਾ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਕੋਈ ਦੇਸ਼ ਦੀ ਹਾਲਾਤ ਵੱਲ ਚਿੰਤਾ, ਵਿਰੋਧੀ ਧਿਰ ਦੇ ਤਾਂ ਚਲੋ ਇਰਾਦੇ ਹੁੰਦੇ ਹੀ ਹਨ ਪਰ ਇਥੇ ਤਾਂ ਇਹਦੀ ਆਪਣੀ ਪਾਰਟੀ ਨੇ ਹੀ ਉੱਧਮ ਮਚਾਇਆ, ਖਚਰਵਿਦੀਆਂ ਨੇ ਕਿਵੇਂ ਦੜ੍ਹੇ ਦੇ ਮਾਲ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਅਸਤੀਫ਼ੇ ਦਿੱਤੇ, ਝੱਖੜ ਲਿਆਦਾਂ ਪਰ ਵਿੱਚ ਕਾਰਨ ਸੀ ਕਿ ਸੰਸਦ ਸਰਕਾਰ ਡਿੱਗੂ ਤੇ ਅਸਤੀਫ਼ਾਕਾਰੀਆਂ ਨੂੰ ਰੀਡੰਡਸੀ ਪੇਅ ਜਾਂ ਸੈਵਰੈਂਸੀ ਰਕਮ ਤਿੰਨ ਮਹੀਨੇ ਤੱਕ ਮਿਲਦੀ ਰਹੂ। ਮੈਂ ਸਾਰੀ ਜਾਣਕਾਰੀ ਦਾ ਹਿਸਾਬ ਨਾਲ ਭੇਜ ਰਹੀ ਹਾਂ ਹੋਰ ਵੀ ਕਾਰਨ ਨੇ ਕੈਬਨਿਟ ਦੇ ਬਾਗੀ ਆਪਣੀਆਂ ਕੁਰਸੀਆਂ ਬਚਾ ਰਹੇ ਹਨ, ਡਰਾਮਾ ਦੇਖੋ, ਚਾਂਸਲਰ ਰਿਸ਼ੀ ਸੁਨੇਰ ਸਭ ਤੋਂ ਮੂਹਰੇ ਫੇਰ ਪਾਕਸਿਤਾਨੀ ਮੂਲ ਦਾ ਸਾਜਦ ਜਾਵਿਦ ਜੋ ਪਹਿਲਾਂ ਵੀ ਇਸ ਕਰਕੇ ਅਸਤੀਫ਼ਾ ਦੇ ਚੁੱਕਿਆ ਸੀ ਕਿ ਮੇਰੀ ਮਰਜ਼ੀ ਦੀ ਬੀਬੀ ਮੇਰੀ ਟੀਮ ’ਚ ਹੀ ਰਹੂ, ਬੌਰਿਸ ਜੌਹਨਸਨ ਨੇ ਫੇਰ ਇਹਨੂੰ ਮੋੜ ਕੇ ਸਿਹਤ ਮਹਿਕਮੇ ’ਚ ਲਿਆਂਦਾ ਪਰ ਅਹਿਸਾਨ ਨਾ ਜਾਨਣ ਦੇ ਆਦੀ ਇਹ ਏਸ਼ੀਅਨ ਉਧਰ ਬੀਬੀ ਢਾਈ ਕੁ ਫੁੱਟ ਦੀ ਹੀ ਨਹੀਂ ਮਾਨ, ਸਭ ਨੂੰ ਹਿਸ਼ਤ ਆਖਦੀ ਫਿਰਦੀ ਹੈ, ਸਲਾਹ ਦੇਵੇ ਕਿ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਨੂੰ ਅਸਤੀਫ਼ਾ ਦੇ ਦੇਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਇਰਾਕ ਤੋਂ ਆਏ ਨਦੀਰਾ ਜਹਾਵੀ ਚਾਂਸਲਰ ਬਣਕੇ 24 ਘੰਟਿਆਂ ’ਚ ਹੀ ਅੱਖਾਂ ਫੇਰ ਗਏ ਕਹਿੰਦੇ ਹੁੰਦੇ ਸਨ ਕਿ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਗਗੜੀ ਨੂੰ ਜੋਕਾ ਦੀ, ਦੇਸ਼ ’ਤੇ ਭੀੜ ਹੈ ਪਰ ਇਹ ਡਰਾਮੇ ਕਰਦੇ ਨੇ। ਮੈਂ ਤਾਂ ਐਸੇ ਬੇ ਗੁਰੇ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਵੋਟ ਨਾ ਪਾੳੂਂਗੀ, ਹੁਣ ਵਿਰੋਧੀ ਧਿਰ ਚੋਣਾਂ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਬੇ-ਭਰੋਸਗੀ ਦਾ ਮਤਾ ਲਿਆਵੇ, ਦੁਹਾਈ ਜੀ ਬੌਰਿਸ ਕਿਉ ਬੈਠੇ ਤੇ ਉਡੀਕੇ ਅਗਲੇ ਲੀਡਰ ਦੀ ਹੁਣ ਤੁਰਦਾ ਬਣੇ। ਗੱਲ ਕੀ ਇਹ ਤਾਂ ਉਹਦੀ ਆਕਰਸ਼ਿਕ ਸ਼ਖਸ਼ੀਅਤ ਅਤੇ ਪ੍ਰਜਾ ਪ੍ਰੀਯਤਨ ਤੋਂ ਡਰਦੇ ਹਨ ਉਹ ਦੀ ਜੋ ਸਪੀਚ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਲੋਕਤੰਤਰ ਦਾ ਬੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਆਪਣਾ ਫ਼ਰਜ਼ ਨਿਭਾਅ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਲੋਕੀਂ ਹਾਲੇ ਵੀ ਉਹਨੂੰ ਪਸੰਦ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਦੂਜੀ ਗੱਲ ਹਾਲੇ ਟੋਰੀ ਪਾਰਟੀ ਕੋਲ ਬਦਲ ਨਹੀਂ ਹੈ ਲਿਖਦੀ ਜਾਵਾਂ ਇਸ ਭੜਥੂ ’ਚ ਬਹੁਤਿਆਂ ਦਾ ਜੋ ਬੌਰਿਸ ਵਿਰੋਧੀ ਹਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਹੀ ਹੱਥ ਹੈ ਇਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਪਿ੍ਰੰਸ ਚਾਰਲਸ ਵੀ ਪ੍ਰਸੰਨ ਹੈ ਭਾਵੇਂ ਆਪਣੇ ਪ੍ਰਵਾਰ ਦੀਆਂ ਕੱਛ ’ਚ ਹਨ, ਤੀਮੀਂ ਨੇ ਕੀ ਕੀਤਾ ਸੀ, ਆਪ ਕੀ, ਪੁੱਤ ਨੇ ਕੀ ਤੇ ਭਰਾ ਨੇ ਪਰ ਰਾਣੀ ਨੂੰ ਅੱਗਾ ਢੱਕਣ ਲਈ ਕੌਣ ਕਹੇ ? ਕੁੱਝ ਵੀ ਹੋਵੇ ਇਹ ਹਨੇਰੀ ਦੇਸ ਦਾ ਵੱਡਾ ਨੁਕਸਾਨ ਕਰੂਗੀ। ਭਾਂਬੜ ਦਾ ਸੇਕ ਆਮ ਜਨਤਾ ਨੂੰ ਲੱਗਣਾ ਹੈ, ਸੰਸਾਰ ਸ਼ੈਤਾਨ ਦੀ ਔਲਾਦ ਬਣ ਗਿਆ ਹੈ, ਹਰ ਪਾਸੇ ਹੀ ਮਸਖਰਾਪਣ, ਸ੍ਰੀ ਲੰਕਾ, ਜਪਾਨ ’ਚ ਨਵਾਂ ਮੋੜ, ਸਾਬਕਾ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ, ਹਰਮਨ ਪਿਆਰਾ ਹੀ ਠੂਹ ਕਰ ਧਰਿਆ, ਭਮੱਤਰੀ ਪਈ ਹੈ ਪ੍ਰਜਾ। ਕਿਸਾਨ ਅੰਦੋਲਣ ਵੇਲੇ ਦੇਖੋ ਕਾਂਗਰਸ ਨੇ ਕਿਵੇਂ ਬੀ.ਜੇ.ਪੀ. ਦੇ ਪਿੰਡਾਂ ’ਚ ਬੰਦੇ ਕੁਟਾਏ, ਹੁਣ ਕਿਥੇ ਗਏ ? ਸਭ ਨੇ ਕੀਤੀ ਪਾਉਣੀ ਹੈ, ਬਾਹਰਲੀਆਂ ਤਾਕਤਾਂ ਭੜਥੂ ਗਲ ਪੁਆਂਦੀਆਂ ਹਨ।

‘‘ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਗਗੜੀ ਨੂੰ ਜ਼ੋਕਾਂ ਦੀ’’ ਪੰਜਾਬੀ ਕਹਾਵਤ ਸਾਬਤ ਕਿਵੇਂ ਨੇਰ੍ਹੀ ਨਾਲ ਡਿੱਗੇ ਬੇਰਾਂ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਦੀ ਨੁਮਾਇੰਦਗੀ ਖੱਟਣ ਲਈ ਡਿੱਗ ਡਿੱਗ ਪੈ ਰਹੇ ਹਨ, ਦੇਖੋਂ ਕੱਲ੍ਹ ਨੂੰ ਲੇਬਰ ਲੀਡਰ ਜੋ ਹੁਣ ਜੁਰਮਾਨੇ ਦੀ ਲਟਕਦੀ ਤਲਵਾਰ ਤੋਂ ਤਾਂ ਰਹਿਤ ਹੋ ਚੁੱਕੇ ਹਨ, ਪਿਛੋਕੜ, ਪੁਲਿਸ ਮਹਿਕਮੇ ਦਾ ਹੈ ਭਲਾ ਜੁਰਮਾਨੇ ਦੀ ਤਾਂ ਬਹੁਤ ਆਸ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਕੀ ਹੁਣ ਬੇਭਰੋਸਗੀ ਦਾ ਮਤਾ ਪਾ ਕੇ ਚੋਣਾਂ ਦੀ ਮੰਗ ਕਰਨਗੇ ? ਕੁੱਝ ਵੀ ਹੋਵੇ ਦੇਸ਼ ’ਤੇ ਔਕੜਾਂ ਦੀ ਤਾਂ ਇੰਨਤਹਾ ਨਹੀਂ ਰਹਿਣੀ, ਚਲਾਕ ਲੁੰਬੜੀ ਹੀ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਲੂੰਬੜ ਟਪੂਸੀਆਂ ਮਾਰ ਰਹੇ ਹਨ।

ਬੌਰਿਸ ਜੌਹਨਸਨ ਵੀ ਭੋਲੂ ਭਾਵੇਂ ਦਿਸਦਾ ਹੈ ਆਪਣੀਆਂ ਬੋਦੀਆਂ ਦੀ ਟਾਈ ਦੀ ਜਾਂ ਝੱਗਾ ਪਤਲੂਣ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਲਮਕੇ ਦੀ ਪ੍ਰਵਾਹ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਰਦਾ ਪਰ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਦੀ ਸੂਹ ਜ਼ਰੂਰ ਰੱਖਦਾ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿਵੇਂ ਆਹ ਸੁਨੈਕ ਤੋਂ ਚੌਂਹਦੀ ਖਾ ਗਿਆ ਆਪਣੇ ਤੋਂ ਹੀ ਧੋਖਾ ਖਾ ਜਾਈਦਾ ਹੈ ਪਰਾਏ ਤੋਂ ਤਾਂ ਸਾਵਧਾਨ ਰਹੀ ਦਾ ਹੈ।

ਅੰਬਰਾਂ ਤੋਂ ਲਿਆਵਾਂ ਤਾਰੇ ਤੋੜ ਕੇ ਪਰ ਸਭ ਕੀਤੀਆਂ ਭਰਨਗੇ ਕਦੇ ਨਾ ਕਦੇ। ਰੱਖ ਭਰੋਸਾ ਸਾਈਂ ਉਤੇ, ਕਰੂਗਾ ਭਲੀ।

-ਬਲਵਿੰਦਰ ਕੌਰ ਚਾਹਲ

ਐਨ ਆਰ ਆਈ ਸਭਾ ਦੇ ਸਾਬਕਾ ਪ੍ਰਧਾਨ ਹੇਅਰ ਵਰਗੇ ਆਗੂ ਚਾਹੀਦੇ ਹਨ ਵਿਦੇਸ਼ੀ ਪੰਜਾਬੀਆਂ ਨੂੰ

ਸਰਬਜੀਤ ਸਿਆਂ ਜੀਉਦਾ ਰਹਿ ਵਧ ਫੁੱਲ। ਸ਼ਿਕਵਾ ਸੁਣ ਕਮਲਜੀਤ ਸਿੰਘ ਹੇਅਰ ਸਾਬਕਾ ਪ੍ਰਧਾਨ ਵਿਦੇਸ਼ੀਆਂ ਦੀ ਸਭਾ, ਮੈਂ ਤਾਂ ਸ਼ਾਇਦ ਹੋਰ ਕੋਈ ਪ੍ਰਧਾਨ ਸੁਣਿਆ ਹੀ ਸੀ, ਪਰ ਕੰਮਕਾਜ ਨਹੀਂ ਸੀ ਦੇਖਿਆ। ਖ਼ੈਰ ‘ਦੇਸ ਪ੍ਰਦੇਸ’ ਪੜ੍ਹਕੇ ਕਿ ਹੇਅਰ ਹੋਰਾਂ ਦਾ ਸੁਆਗਤ ਕਰਾਂ, ਸਾਰੇ ਭਰਾ ਅਨੰਦ ਦੇਖੇ ਮੈਂ ਬੜੀ ਪ੍ਰਸੰਨ ਹੋਈ ਨਾਲ ਹੀ ਸੋਚਿਆ ਕਿ ਮੈਂ ਟੈਲੀਫੂਨ ’ਤੇ ਗੱਲ ਕਰੀ ਸੀ ਕਮਲਜੀਤ ਬੜੇ ਸਲੀਕੇ ਨਾਲ ਬੋਲਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਮੈਂ ਪ੍ਰਸੰਸਾ ਵੀ ਕੀਤੀ ਕਿ ਦੋ ਵਾਰੀ ਪੰਜਾਬ ’ਚ ਰਾਬਤਾ ਕੀਤਾ ਤਾਂ ਜੋ ਸਲਾਹ ਢੁਕਮੀ ਤੇ ਪੱਧਰਾ ਰਾਹ ਯਾਨੀ ਡੰਡੀਆਂ ਨਹੀਂ ਸਿੱਧੇ ਹੀ ਮੋਟਰਵੇਅ ’ਤੇ ਪਾ ਦਿੱਤਾ, ਕੈਨੇਡਾ ਤੋਂ ਕਿਸੇ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰ ਦਾ ਜ਼ਮੀਨੀ ਝਗੜਾ ਸੀ, ਮੈਂ ਟੈਲੀਫ਼ੂਨ ਕੀਤਾ ਤਾਂ ਕਮਲਜੀਤ ਨੇ ਝੱਟ ਪੁੱਛਿਆ ਕੇਸ ਕਿਹੜੇ ਖਿੱਤੇ ਦਾ ਹੈ, ਮੈਂ ਦੱਸਿਆ ‘‘ਮੋਗਾ’’ ਕਹਿੰਦਾ ਕੱਲ੍ਹ ਨੂੰ ਮੋਗੇ ਮੀਟਿੰਗ ਹੈ ਜੇ ‘‘ਤੋਤਾ ਸਿੰਘ’’ ਨੂੰ ਮਿਲਣਾ ਤਾਂ ਕੋਈ ਵੀ ਕਿਸੇ ਕਿਸਮ ਦੀ ਮੈਂਬਰਸ਼ਿੱਪ ਦੀ ਲੋੜ ਨਹੀਂ, ਫੇਰ ਉਹਨੇ ਹੋਰ ਕੰਮ ’ਚ ਵੀ ਨਿਰੋਲ ਕੰਮਕਾਜ ਦੀ ਵਿਧੀ ਸਮਝਾਈ, ਹੁਣ ਜਦੋਂ ਉਹਨੇ ਆਖਿਆ ਕੋਈ ਸੇਵਾ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਦੱਸਣਾ, ਮੈਂ ਬਾਗੋ ਬਾਗ ਹੋਈ ਬੜਾ ਸਲੀਕੇ ਨਾਲ ਸੱਭਿਆਕ ਵਿਅਕਤੀ ਹੈ, ਸਾਨੂੰ ਮਾਣ ਹੈ ਮੈਂ ਇੰਨ੍ਹਾ ਦੇ ਤਾਇਆ ਜੀ ਸਵ. ਜਰਨੈਲ ਸਿੰਘ ਹੇਅਰ ਹੋਰਾਂ ਨੂੰ ਸਮੈਦਿਕ ਪ੍ਰਧਾਨ ਸਨ ਗੁਰਦਆਰੇ ਦੇ ਮਿਲੀ ਹੋਈ ਹਾਂ, ਸਤਿਕਾਰ ਰੱਖਦੀ ਹਾਂ, ਇਹ ਵੀ ਬੜਾ ਹੀ ਭਾਈਚਾਰੇ ਦਾ ਹਿੱਤਕਾਰੀ ਹੈ, ਆਸ ਕਰਦੀ ਹਾਂ ਕਿ ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਤੰਦਰੁਸਤ ਬੁਲੰਦ ਅਤੇ ਸੇਵਾ ਭਾਵਨਾ ’ਚ ਚੌਗਣਾ ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਵੇ, ਮੁੜ ਲੋਕਾਂ ਦੀਆਂ ਅਸੀਸਾਂ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰੇ ਵਿਦੇਸ਼ੀਆਂ ਨੂੰ ਅਜਿਹੇ ਆਗੂ ਲੋੜੀਂਦੇ ਹਨ। ਮੇਰੀ ਤਾਂ ਵੇਦਨਾ ਅਤੇ ਅਸੀਸ ਹੈ ਤੈਨੂੰ ਵੀ ਚੋਖੀਆਂ ਅਸੀਸਾਂ, ਵਸਦਾ ਰਹਿ, ਪਰਚਾ ਹਵਾਲੇ ਕਰਦਾ ਰਹਿ ਵਪਾਰਕ ਅਦਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਬੇਨਤੀ ਹੈ ਹਿੱਸਾ ਪਾ ਕੇ ਪਾਠਕਾਂ ਦੀਆਂ ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਮਾਣੋ, ਸਭ ਸੁਖੀ ਰਹੋ।

– ਬਲਵਿੰਦਰ ਕੌਰ ਚਾਹਲ

ਸਿੱਧੂ ਮੂਸੇਵਾਲੇ ਦਾ ਆਦਿ ਅੰਤ

ਨਿੱਕੇ ਹੁੰਦੇ ਜੂੜਾ, ਜਾਂਦੇ ਵੇਲੇ ਮਾਂ ਨੇ ਡੇਢ ਫੁੱਟ ਲੰਮੇ ਵਾਲਾ ਦਾ ਕੀਤਾ ਜੂੜਾ, ਸਿੱਖੀ ਭਾਵਨਾ ਸੀ ਤਾਂ ਹੀ ਨਿਭਾਈ, ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਕਲਾਕਾਰੀ ਦੇ ਕਿੱਤੇ ’ਚ ਘੱਟ ਹੀ ਇਹ ਰਹਿਤ ਰੱਖ ਹੁੰਦੀ ਹੈ।

ਕੁੱਝ ਤੱਥ ਉਹਦੇ ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਸਾਂਝੇ ਕਰੂੰਗੀ ਭਾਵੇਂ ਪ੍ਰਵਾਰ ਕਾਂਗਰਸੀ ਵਿਚਾਰਧਾਰਾ ਦਾ ਸੀ, ਸ਼ੁੱਭਦੀਪ ਦੀ ਇੰਨਜੀਅਰ ਦੀ ਡਿਗਰੀ, ਉਹ ਵੀ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਕਾਲਜ ਤੋਂ ਉਮਰ ਕੇਵਲ 21 ਕੁ ਸਾਲ ਦੀ ਹੋਵੇਗੀ ਕੈਨੇਡਾ ਚੱਲਿਆ ਗਿਆ, ਕੋਈ ਇੰਨਕਾਰੀ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦਾ ਕਿ ਉਥੇ ਗੁਰਦੁਆਰੇ ਕੀ ਸੰਸਥਾਵਾਂ ਕੀ ਸਭ ਸੰਤ ਭਿੰਡਰਾਂਵਾਲਿਆਂ ਦੀ ਹੀ ਵਿਚਾਰਧਾਰਾ ਨੂੰ ਪ੍ਰਚਾਰਦੇ ਸੀ, ਭਾਵੇਂ ਕਿ ਮੰਤਵ ਹਰ ਇੱਕ ਦੇ ਆਪਣੇ ਹੀ ਸਨ। ਪ੍ਰਭਾਵਤ ਜ਼ਰੂਰ ਹੋ ਗਿਆ, ਸਭ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨਾਲ ਜੁੜਦੀ ਗਈ, ਦਿਮਾਗੀ ਸੀ, ਇੰਜਨੀਅਰ ਸੀ, ਕਾਲਿਆਂ ਦੇ ਇੱਕ ਅੱਡਕੇ ਹੀ ਮਿੳੂਜ਼ਿਕ ਜੀਹਨੂੰ ‘ਰੇਪਰ’ ਆਖਦੇ ਹਨ ਤੋਂ ਸੇਧ ਲੈ ਲਈ ਅਤੇ ਇਹਨੇ ਆਪਣੇ ਕਿੱਤੇ ਨਾਲ ਬੰਨ੍ਹ ਲਿਆ, ਬਸ ਪੁਰਾਣੇ ਗਵੱਈਏ ਕੁੱਝ ਹੋਰ ਵਰਗ ’ਚ ਹਰਮਨ ਪਿਆਰੇ ਸਨ ਤਾਂ 16-18 ਸਾਲਾਂ ਦੇ ਤਾਂ ਕਮਲੇ ਹੋ ਗਏ ਸਿੱਧੂ ਮੂਸੇਵਾਲੇ ਦੇ ਉਸ ਵੱਖਰੇ ਅੰਦਾਜ਼ ’ਤੇ। ਇਹ ਸੀ ਉਹਦੀ ਚੜ੍ਹਤ ਕੁਦਰਤੀ, ਈਰਖਾ ਖਹਿਬਾਜ਼ੀ ਤਾਂ ਹੋਣੀ ਹੀ ਸੀ, ਕਲਾਕਾਰ ਵੀ ਆਪਣੀ ਥਾਂ ਹਨ ਤਾਂ ਜੀਹਨੂੰ ਪੁਰਾਣੇ ਸਮਿਆਂ ’ਚ ਨੰਬਰੀਏ, ਡਾਕੂ ਅਤੇ ਕਈ ਹੋਰ ਨਾਮਾਂ ਨਾਲ ਜਾਣਿਆਂ ਜਾਂਦਾ ਸੀ ਅੱਜ ਕੱਲ੍ਹ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਗੈਂਗਸਟਰ ਨਉ ਹੈ, ਚੇਤੇ ਰਹੇ ਕਲਾਕਾਰਾਂ ਨੂੰ, ਸਿਆਸੀਆਂ ਨੂੰ ਤੇ ਵੱਡੇ ਕਾਰੋਬਾਰੀਆਂ ਨੂੰ ਇੰਨਾ ਦੀ ਲੋੜ ਅਤੇ ਗੈਂਗਸਟਰਾਂ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਕਿਉਕਿ ਕਮਾਈ ਕਿਹੜਾ ਜੀਰੀ ਬੀਜ ਕੇ ਕਰਨੀ ਹੈ। ਇਸ ਕਰਕੇ ਇਹ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਧੜਿਆਂ ਨਾਲ ਬੱਝਦੇ ਹਨ, ਇਹ ਨਹੀਂ ਕਿ ਕਲਾਕਾਰ ਆਪ ਗੈਂਗਸਟਰ ਬਣਦੇ ਹਨ, ਸਬੰਧ ਰੱਖਦੇ ਹਨ, ਅੱਜ ਇਹ ਹੀ ਖੁੰਦਕਾਂ ਦੁਸ਼ਮਣੀਆਂ ਬਣ ਗਈਆਂ ਹਨ ਤਾਂ ਉਹ ਵੀ ਸਾਡੇ ਹੀ ਸਮਾਜ ਦਾ ਹਿੱਸਾ, ਕਿੜਾਂ ਦਾ ਸਿੱਟਾ ਸਿੱਧੂ ਮੂਸੇਵਾਲੇ ਦਾ ਅੰਤ ਹੈ ਹੁਣ ਦੇਖੀਏ ਕਿ ਕਿਉ ਉਹਨੇ ਥੋਹੜੇ ਸਮੇਂ ਦੌਲਤ ਦੇ ਢੇਰ ਲਾ ਲਏ ਕਿਵੇਂ ? ਆਪ ਹੀ ਲਿਖੇ, ਤਕਨੀਕਾਂ ਵੀ ਆਪ ਹੀ ਲੱਭੇ, ਸਾਰੇ ਵਲ ਟੰਬੇ ਆਪੇ ਘੜੇ ਫੇਰ ਕੰਪਨੀਆਂ ਵੀ ਆਪ ਹੀ ਸੰਭਾਲੇ ਤੇ ਆਮਦਨ ਲੋਹੜੇ ਦੀ, ਮਹੱਲ ਵੀ ਪਿੰਡ ’ਚ ਬਣਾਇਆ, ਜ਼ਮੀਨ ਵੀ 45 ਕਿਲੇ ਖਰੀਦ ਲਈ ਟਰੈਕਟਰ ਵਧੀਆ, ਕਾਰਾਂ ਕੀਮਤੀ ਪਰ ਰਹਿੰਦਾ ਪਿੰਡ ’ਚ ਹੀ ਅਤੇ ਮਾਂ ਪਿਓ ਨਾਲ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਦਾ ਬਹੁਤ ਸਤਿਕਾਰੀ, ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰਾਂ ਦਾ ਵੀ ਚਹੇਤਾ, ਦੇਸ਼ ਵਿਦੇਸ਼ ’ਚ ਧਾਂਕ ਪੈ ਗਈ, ਗੁੱਡੀ ਸਿਖਰਾਂ ’ਤੇ ਬਸ ਨਜ਼ਰਾਂ ਲੱਗ ਗਈਆਂ।

ਦੇਖੋ ਫੇਰ ਭਾਵੀ ਕੀ ਰੰਗ ਦਿਖਾਉਦੀ ਹੈ, ਆਪਸੀ ਰੰਜ਼ਿਸ਼ਾਂ ਪੈ ਗਈਆਂ, ਅਖ਼ੀਰ ਕਤਲ ਤੱਕ ਨੌਬਤ ਪਹੁੰਚ ਗਈ, ਲਿਖਦੀ ਜਾਵਾਂ ਕਿ ਕਤਲ ਤਾਂ ਹੋਰ ਵੀ ਬੜੇ ਹੋਏ ਹਨ, ਸਨ, ਪਰ ਹਾਹਾਕਾਰ ਦੁਨੀਆਂ ਭਰ ’ਚ ਇਹਦੀ ਮੱਚੀ ਹੈ, ਇੱਕ ਤਾਂ ਵੱਖਰੀ ਕਲਾਕਾਰੀ ਸੀ, ਦੂਜੀ ਨੌਜਵਾਨ ਵਰਗ, ਤੀਜੇ ਦੂਜੇ ਦੇਸ਼ਾਂ ਦੇ ਕਲਾਕਾਰ ਵੀ ਪ੍ਰਸੰਸਕ ਸਨ ਫੇਰ ਵਾਰਦਾਤ ਬੜੀ ਦਲੇਰੀ ਦੀ। ਆਉ ਪੜਚੋਲ ਕਰੀਏ ਸਮੀਖਿਆ ਕਰੀਏ ਕਿ ਇਹ ਇਕ ਮਿਲਟਰੀ ਵਰਗਾ ਢੰਗ ਕਿਉ ਤੇ ਕਿਵੇਂ ? ਇੱਕ ਤਾਂ ਗੈਂਗ ਨੇ ਆਪਣੀ ਠੁੱਕ ਬਨਾਉਣੀ ਸੀ, ਦੂਜਾ ਮਾਰ ਕੇ ਹੀ ਸਾਹ ਲੈਣਾ ਸੀ, ਸਵਾਲ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਹਥਿਆਰ ਕਿੱਥੋਂ ਤੇ ਕਿਵੇਂ ? ਦੂਜਾ ਇਹ ਘਟਨਾਕਰਮ ਕੇਵਲ ਉਸੇ ਦਿਨ ਦੀ ਤਿਆਰੀ ਨਹੀਂ ਜ਼ਰੂਰ ਸਾਰੇ ਇਲਾਕੇ ਦਾ ਵੇਰਵਾ ਇੰਨਜਾਮੀਆ ਕੋਲ ਯਕੀਨੀ ਸੀ, ਤੀਜਾ ਸੂਹ ਵਗੈਰ ਕਿਵੇਂ ? ਕਿਉ ਉਸੇ ਦਿਨ ਸਕਿਉਰਿਟੀ ਹਟਾਈ ਤੇ ਘਟਾਈ ਦੀ ਨਸ਼ਰ ਕੀਤੀ ਜਾਣਕਾਰੀ ਤੇ ਜੋ ਵੀ ਗੰਨਮੈਨ ਸਨ ਨਾਲ ਨਾ ਲਏ ਗਏ, ਕਿਵੇਂ ਕਾਤਲਾਂ ਨੂੰ ਪਤਾ ਲੱਗਾ ਕਿ ਇਹ ਕੇਵਲ ਪਸਤੌਲ ਨਾਲ ਤੇ ਦੋ ਦੋਸਤਾਂ ਨਾਲ ਹੀ ਆ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਕਿਵੇਂ ਉਹ ਉਸ ਥਾਂ ਪਹੁੰਚ ਗਏ ? ਸਭ ਸਵਾਲ ? ਫੇਰ ਘਟਨਾ ਮਗਰੋਂ ਕਦੀ ਵੀ ਵਾਰਦਾਤ ਵਾਲੀ ਜਗ੍ਹਾ ਨੂੰ ਖੁੱਲ੍ਹਾ ਨਹੀਂ ਛੱਡਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀਲ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਸਬੂਤਾਂ ਨੂੰ ਸੰਭਾਲਣ ਲਈ, ਪਰ ਇਥੇ ਤਾਂ ਲੋਕੀਂ ਫਿਰਦੇ ਸੀ, ਕੰਧ ਦੀਆਂ ਗੋਲੀਆਂ ’ਚ ਗੂਠੇ ਪਾ ਪਾ ਦੇਖਦੇ ਸੀ, ਹੁਣ ਕਾਤਲਾਂ ਦੇ ਪੈਰਾਂ ਦੇ ਨਿਸ਼ਾਨ ਅਤੇ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਪੈਰਾਂ ਦੇ ਕਿੰਨੇ ਸਬੂਤ ਰਹਿ ਗਏ। ਗੱਲ ਕੀ ਸਬੂਤ ਚਾਹੀਦੇ ਹੀ ਨਹੀਂ, ਨਾ ਕਿਸੇ ਨੇ ਲੱਭਣੇ ਹਨ, ਨਾ ਕੋਈ ਦੋਸ਼ੀ ਫੜ ਹੋਣਾ ਹੈ, ਦੁਹਾਈ ਪਈ ਰਹੂਗੀ, ਆਹ ਫੜ੍ਹ ਲਿਆ, ਔਹ ਫੜ੍ਹ ਲਿਆ। ਸਭ ਕਲਈ ਕਰਕੇ ਸਾਫ਼ ਸਫਾਈ, ਨਾ ਤਾਂ ਸਰਕਾਰ ਦੇ ਹੀ ਹੱਕ ’ਚ ਹੈ ਸੱਚ ਸਾਹਮਣੇ ਆਵੇ ਨਾ ਪ੍ਰਸਾਸ਼ਨ, ਪੁਲਿਸ ਅਤੇ ਹੋਰ ਮਹਿਕਮਿਆਂ ਦੇ। ਇਹ ਵੀ ਇੱਕ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਕਾਰਨ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਦੋਸ਼ੀ ਫੜ੍ਹਕੇ ਕਈ ਹੋਰ ਕਤਲ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਸਰਕਾਰ ਦੀ ਮਨਸ਼ਾ ਇਹ ਗੈਂਗ ਤਾਂ ਮੰਨ ਲਵੋ ਕਾਂਗਰਸੀ ਧਿਰਾਂ ’ਚ ਵਿਚਰਦਾ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ‘ਆਪ’ ਨੇ ਕਿਉ ਵੈਰ ਕੀਤਾ? ਹਰ ਇੱਕ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਸੁਰੱਖਿਆ ਪਹਿਲਾਂ, ਮਗਰੋਂ ਪ੍ਰਜਾ ਪੁਰਜਾ ਦੀ ਪੁਲਿਸ ਨੇ ਵੀ ਕਿਉ ਮਲਾਮਤ ਸਹੇੜਨੀ ਹੈ, ਇਹ ਤਾਂ ਜੋ ਹੋ ਗਿਆ ਚਾਰ ਦਿਹਾੜੇ ਚੀਕ ਚਿਹਾੜਾ ਕਿਹੜਾ ਅਣੋਖੀ ਗੱਲ ਹੈ, ਇਹ ਪੰਜਾਬ ਹੈ।

ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਜਵਾਨੀ ਬਚਾਉਣ ਲਈ ਇਕੱਠੇ ਹੋਣ ਦੀ ਲੋੜ ਨਾਂ ਕਿ ਮੱਗਰਮੱਛ ਦੇ ਹੰਝੂ ਵਹਾਏ ਜਾਣ

ਪੰਜਾਬ ’ਚ ਵਾਪਰੀ ਦੁਖਦਾਇਕ ਹੀ ਨਹੀਂ ਮੰਦਭਾਗੀ ਦੁਰਘਟਨਾ ਕਿ ਪੰਜਾਬੀ ਗਾਇਕ ‘‘ਸ਼ੁਭਦੀਪ ਸਿੰਘ (ਸਿੱਧੂ ਮੂਸੇਵਾਲਾ)’’ ਨੂੰ ਦਿਨ ਦਿਹਾੜੇ ਗੋਲੀਆਂ ਨਾਲ ਭੁੰਨ ਧਰਿਆ, ਨਉ ਸ਼ੁਭਦੀਪ ਗੋਤ ਸਿੱਧੂ ਅਤੇ ਪਿੰਡ ਮੂਸੇਵਾਲ, ਉਮਰ ਕੁੱਲ 28 ਸਾਲ। ਕੁਝ ਪਿਛੋਕੜ ਮਾਤਾ ਵੀ ਕਾਂਗਰਸੀ ਸਰਪੰਚ ਸੀ ਤੇ ਪੁੱਤਰ ਨੇ ਵੀ ਇਸੇ ਪਾਰਟੀ ਵਲੋਂ ਮਾਣਸਾ ਤੋਂ ‘‘ਆਪ’’ ਦੇ ਚਰਚਿਤ ਵਿਜੇ ਸਿੰਗਲਾ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਚੋਣ ਲੜੀ ਸੀ, ਬੜੀ ਬਹੁਮੱਤ ਨਾਲ ਜਿੱਤ ਸਿੰਗਲਾ ਵਜ਼ੀਰ ਬਣ ਗਏ ਸਨ।

ਦੂਜੀ ਜਾਣਕਾਰੀ ਸਿੱਧੂ ਅਤੇ ਬਰਾੜ ਦੋਨੋਂ ਭਰਾ ਹਨ ਬਰਾੜ ਲੜਾਕੇ ਕਰਕੇ ਮੰਨੇ ਗਏ, ਤੀਜੀ ਰੱਬ ਦੀ ਰਜ਼ਾ ਕਿੰਨੇ ਸਿੱਧੂ ਸ਼ਰੀਫ ਪਹਿਲਾਂ ਦੀਪ ਸਿੱਧੂ ਹਾਦਸੇ ’ਚ ਹੁਣ ਇਹ ਦੁਸ਼ਮਣੀ ’ਚ ਪਾਰ ਉਤਾਰਿਆ ਗਿਆ, ਖ਼ਬਰ ਸੁਣਕੇ ਮੈਂ ਠੰਠਬਰ ਗਈ ਅਤੇ ਅੱਖਾਂ ਮੂਹਰੇ ਨੇਰ੍ਹਾ ਜਿਹਾ ਆ ਗਿਆ, ਤਾਂ ਸੋਚਣ ਲੱਗੀ ਇਹ ਕੀ ਫੇਕ ਯਾਨੀ ਮਜ਼ਾਕੀਆ ਡਰਾਮਾ ਕਰਦੇ ਨੇ। ਇਹ ਕੋਈ ਕਾਰਟੂਨਾ ਵਾਲੀ ਕਲਾ ਹੈ, ਮੈਂ 10 ਮਿੰਟ ਤੱਕ ਤਾਂ ਇਸੇ ਘੁੰਮਣ ਘੇਰੀ ’ਚ ਫਿਰੀ ਗਈ, ਜਦ ਨੂੰ ਸੰਭਲੀ ਤੇ ਦੇਖਾਂ ਇਹ ਤਾਂ ਭਾਣਾ ਹੈ। ਬਸ ਸੁੰਨ ਹੋ ਗਈ ਕਿਸੇ ਸਮਾਗਮ ’ਤੇ ਜਾਣਾ ਸੀ, ਪਰ ਉੱਠਣ ਨੂੰ ਜੀਅ ਨਾ ਕਰੇ ਅਤੇ ਦੁਖੀ ਕਿ ਭਰ ਜੁਆਨੀ ਹਾਲੇ ਅੱਲੜਪੁਣਾ ਪਰ ਇੰਨੀ ਕੁ ਆਯੂ ’ਚ ਕੀ ਕੀ ਕਰ ਗਿਆ ਜੀਉਦਾ ਤਾਂ ਰਹੂਗਾ ਪਰ ਵਿਚਰ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ ਅਤੇ ਮਾਪਿਆਂ ਕੋਲ ਨਹੀਂ, ਕੁੱਝ ਵੀ ਆਖਣ ਨੂੰ ਹੈ ਨਹੀਂ ਕਿ ਕੀ ਹੋ ਗਿਆ ਮਨੁੱਖਤਾ ਨੂੰ ਕੋਈ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀ ਲੈ ਲਵੇ ਕੋਈ ਫੜਿਆ ਜਾਵੇ ਪਰ ਪੰਜਾਬ ਅਤੇ ਭਾਈਚਾਰੇ ਦੇ ਜੀਵਨ ’ਚ ਹਨੇਰ ਛਾਉਣ ਲੱਗ ਪਿਆ। ਹੁਣ ਸਾਰਅੰਸ਼ ਹੈ ਕਿ ਕੁਝ ਪੜ੍ਹੇ ਲਿਖੇ ਇਥੇ ਦੇ ਕੌਂਸਲਰ ਵੀ ਰਹਿ ਚੁੱਕੇ ਹਨ ਤੇ ਚੈਨਲ ’ਤੇ ਹੁਭਣ ਜੀ, ਸੁਰੱਖਿਆ, ਜੱਥੇਦਾਰਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਕਾਹਦੀ ? ਭੱਦਰ ਪੁਰਸ਼ੋ, ਸਰਕਾਰੀ ਰੂਲਜ਼ ਹਨ ਕੇਵਲ ਸਿੱਖ ਸੰਸਥਾਵਾਂ ਨੂੰ ਹੀ ਨਹੀਂ ਜੀਹਦੀ ਤੁਹਾਨੂੰ ਪੀੜ ਹੈ, ਸਭ ਧਰਮਾਂ, ਹਿੰਦੂ, ਮੁਲਸਿਮ, ਈਸਾਈ ਹੋਰ ਵੀ ਧਾਰਮਿਕ ਅਦਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਇਹਨਾਂ ਕਾਰਨਾਂ ਕਰਕੇ ਬਣਦੀ ਹੈ, ਮਾਤਾ ਚੰਦ ਕੌਰ ਦਾ ਕਤਲ ਅਤੇ ਕਈ ਹੋਰ ਉਧਾਰਣਾ ਹਨ ਜ਼ਰਾ ਸੋਚ ਸਮਝ ਕੇ ਚੈਨਲ ’ਤੇ ਭੱਲ ਬਣਾਇਆ ਕਰੋ, ਕਾਨੂੰਨੀ ਪੱਖ ਸਰਕਾਰ ਕਟਹਿਰੇ ’ਚ ਹੋਵੇ ? ਇਸ ਕਤਲ ਲਈ ਚੁਗਿਰਦਾ ਸਾਫ਼ ਕਰਨਾ ਕੇਵਲ ਮਸ਼ਹੂਰੀ ਲਈ। ਜੀ ਅਸੀਂ ਪੈਸੇ ਖਜ਼ਾਨੇ ’ਚ ਬਚਾਣੇ ਹਨ ਸੁਰੱਖਿਆ ਹਟਾ ਘਟਾ ਦਿੱਤੀ ਹੁਣ ਮੁੱਕਰ ਕਿਉ ਰਹੇ ਹਨ ? ਹਰਫ਼ ਹੈ ਕਿ ਫੇਰ ਇਹ ਕਾਰਨ ਬਣੇ ਵਾਰਦਾਤ ਦੇ ਤਾਂ ਪੜਤਾਲ ’ਚ ਇਸ ਸਕੀਮ ਦੇ ਘੜਤਾਵੇ, ਲਾਗੂ ਕਰਤਾ ਨਿਉਦਣੇ ਅਵੱਸ਼ਕਤਾ ਹੈ। ਦੁੱਖ ਸਭ ਨਾਲ ਕਰਦੀ ਹਾਂ।

ਕਿਸਾਨਾ ਦਾ ਮੁੱਦਾ ਚੁੱਕਣ ਵਾਲੇ ਸੁੱਖਪਾਲ ਖਹਿਰੇ ਦਾ ਸਾਥ ਦੇਣਾ ਬਣਦਾ

ਆਮ ਆਦਮੀ ਦੀ ਅਨੋਖੀ ਸਰਕਾਰ ਪੁਰਾਣੀਆਂ ਦੋਨੋਂ ਹੀ ਪਾਰਟੀਆ ਨੂੰ ਭੰਡਦੀ ਦੇਖੋ ਕਿਵੇਂ। ਆਮ, ਗਰੀਬ ਅਤੇ ਪੇਂਡੂਆਂ ਨੂੰ ਪੰਚਾਇਤੀ ਜ਼ਮੀਨਾ ਦਾ ਹੁੜਬਾ ਬਣਾ ਧਮੱਚੀ ਪਾ ਕੇ ਤਰਥੱਲੀ ਮਚਾ ਕੇ ਹੋਂਦ ਅਤੇ ਮਸ਼ਹਰੀ ਦਾ ਰਾਹ ਆਪਣਾਇਆ ਹੈ। ਵਿਸ਼ਾ ਕੌਣ ਮੂਹਰੇ ਆਇਆ ਇੰਨ੍ਹਾ ਨੂੰ ਵੰਗਾਰਨ ਲਈ ਸੁਖਪਾਲ ਸਿੰਘ ਖਹਿਰਾ ਵਿਧਾਇਕ ਕਾਂਗਰਸ ਅਤੇ ਪੁੱਤਰ ਵਕੀਲ। ਚੇਤੇ ਰੱਖੋ ਜਦੋਂ ਖਹਿਰਾ ਜੇਲ੍ਹ ਮਹਿਮਾਨ ਸੀ ਤਾਂ ਉਸਦੇ ਪੁੱਤਰ ਨੇ ਹੀ ਚੋਣ ਮੁਹਿੰਮ ਚਲਾਈ ਅਤੇ ਬੀਬੀ ਜਾਗੀਰ ਕੌਰ ਹਰਾ ਧਰੀ। ਹੁਣ ਉਹਨੇ ਇਸ ਆਪ ਸਰਕਾਰ ਦੇ ਗਰੀਬਾ ’ਤੇ ਢਾਹੇ ਜਾ ਰਹੇ ਕਹਿਰ ਲਈ ਇਕੱਠ ਕਰਕੇ ਵਕੀਲੀ ਨੁਕਤਾ ਚੁੱਕ ਕੇ ਚੈਲੰਜ ਕੀਤਾ ਤਾਂ ਸਰਕਾਰ ਦੀ ਹਮਾਇਤ ਲਈ ਕਿਸਾਨ ਆਗੂ ਡੱਲੇਵਾਲ ਵੀ ਆ ਟਪਕਿਆ ਅਖੇ ਕਚਿਹਰੀਆਂ ’ਚ ਤਾਂ ਕੇਸ ਲੰਮਾਂ ਸਮਾਂ ਲਮਕਦੇ ਹਨ ਸਰਕਾਰ ਨਾਲ ਹੀ ਹੱਲ ਕਰੀਏ, ਕੀ ਹੁਣ ਤੱਕ ਡੱਲੇਵਾਲ ਜਾਂ ਦੂਜੀਆਂ ਯੂਨੀਅਨਾ ਭੋਰੇ ’ਚ ਸਮਾਧੀ ਲਾ ਕੇ ਪੂਜਾ ਕਰਦੀਆਂ ਸਨ ?

ਕਿੰਨੇ ਗਰੀਬਾਂ ਨੂੰ ਡਰਾ ਧਮਕਾ ਵਜ਼ੀਰ ਕੁਲਦੀਪ ਸਿੰਘ ਧਾਲੀਵਾਲ ਨੇ ਹੋਕਰੇ ਮਾਰੇ ਜੀ ਆਪ ਹੀ ਛੱਡ ਗਏ ਕਿਥੇ ਸੀ ਡੱਲੇਵਾਲ ਨਾਲ ਸੁਰਜੀਤ ਸਿੰਘ ਫੁਲ ? ਇਹ ਝਾੜੂ ਫੇਰਨੇ ਬਸ ਸਰਕਾਰੂ ਪ੍ਰਾਉਣਚਾਰੀ ਦੇ ਭੁੱਖੇ ਹਨ ਵੋਟਾਂ ਜੋ ਪਾਈਆਂ ਸਨ।

ਮੈਂ ਭਾਵੇਂ ਕਾਂਗਰਸ ਦੀ ਸਮਰੱਥਕ ਨਹੀਂ ਪਰ ਚੰਗਾ ਕੰਮ ਕੋਈ ਵੀ ਕਰੇ ਸ਼ਲਾਘਾ ਕਰਨੀ ਆਪਣਾ ਫ਼ਰਜ਼ ਸਮਝਦੀ ਹਾਂ। ਮੈਂ ਲੇਖਕ ਤੋਂ ਪਰ੍ਹਾਂ ਇੱਕ ਭਾਈਚਾਰੇ ਦੀ ਸੇਵਾਦਾਰ ਵੀ ਹਾਂ, ਜੀਹਦੇ ’ਚ ਕਾਂਗਰਸੀ ਵੀ ਆਉਦੇ ਹਨ। ਸੁਖਪਾਲ ਸਿੰਘ ਖਹਿਰਾ ਅਤੇ ਪੁੱਤਰ ਨੇ ਵਧੀਆ ਮੁੱਦਾ ਚੁੱਕਿਆ ਹੈ ਚੁੱਕਣ ਵਾਲਾ ਸੀ ਮੈਂ ਤਾਂ ਅੰਤਰ ਆਤਮਾਂ ਦੀ ਤਾਬਿਆਦਾਰ ਹਾਂ ਸਿਆਸਤ ਪਿੱਛੋਂ ਅਖੇ ‘ਮਾਂ ਨੇ ਤਿੱਲੇ ਦੀ ਜੁੱਤੀ ਦਿੱਤੀ, ਸੱਸ ਪਾਉਣ ਨਾ ਦੇਵੇ, ਮੈਂ ਵੀ ਉਹ ਹੀ ਪਾਉਣੀ ਹੈ, ਤੂੰ ਭਾਵੇਂ ਰੁੱਸਿਆ ਫਿਰੀਂ, ਮੈਂ ਤੇਰੀ ਮਾਂ ਖੜਕਾਉਣੀਐ। ਸਭ ਖਹਿਰੇ ਦਾ ਸਾਥ ਦਿਓ ਤੇ ਗਰੀਬ ਵਾਹੀਕਾਰਾਂ ਦੀ ਰੋਜ਼ੀ ਬਚਾਓ।

ਕਦੀ ਰੱਬ ਦੀ ਇੰਨੀ ਸੇਵਾ ਕੀਤੀ ਹੁੰਦੀ, ਜਾਖੜ ਸਾਹਿਬ ਸ਼ਾਇਦ ਧੌਲੇ ਝਾਟੇ ਧਕਾ ਨਾ ਦਿੰਦਾ।

ਭਾਵੇਂ ਮੈਂ ਕਾਂਗਰਸ ਦੀ ਸਮਰਥਕ ਨਹੀਂ ਪਰ ਜੋ ਹੋਇਆ ਕਲਮ ਪੜਚੋਲ ਅਤੇ ਅੰਤਰੀਵ ਤੋਂ ਬੜੇ ਹੀ ਦੁੱਖ ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ ਕਿ ਅੱਧੀ ਸਦੀ ਪ੍ਰਵਾਰ ਨੇ ਲੜ ਫੜੀ ਰੱਖਿਆ ਤੇ ਅਤੇ ਨਵੇਂ-ਨਵੇਂ ਮਿੱਤਰ ਪੁਰਾਣੇ ਕੀਹਦੇ ਚਿੱਤ, ਮਗਰ ਲਗ ਕੇ ਪਾਰਟੀ ਨੇ ਝੁਗਾ ਸਾੜ ਲਿਆ ਹੈ। ਕੋਈ ਹੈ ਸੁਘੜ ਸਿਆਸਤਦਾਨ ਹੁਣ ਪੰਜਾਬ ’ਚ ਇੰਨਾ ਕੋਲ ? ਸੁਖਜਿੰਦਰ ਰੰਧਾਵੇ ਨੇ ਤਾਂ ਸਾਬਤ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਕਿਵੇਂ ਪ੍ਰੈਸ ਵਾਲਿਆਂ ਕੋਲ ਬੋਲੇ ਮੈਂ ਤਾਂ ਕਿਹਾ ਸੀ ਕੱਢੋ ਇਨਾਂ ਨੂੰ ਪਾਰਟੀ ’ਚੋਂ ਜੇ ਉਦੋਂ ਕੱਢੇ ਹੁੰਦੇ ਆਹ ਹਾਲ ਨਾ ਹੁੰਦਾ। ਮੀਡੀਏ ਨੂੰ ਵੀ ਪੈ ਗਿਆ ਦੱਬਕੇ। ਸਾਰੀ ਪੁਆੜੇ ਦੀ ਜੜ ਇਹ ਬੰਦਾ ਹੈ। ਰਹਿੰਦੀ ਕਸਰ ਵੀ ਨਿਕਲ ਜਾਣੀ ਹੈ। ਇਹ ਡੌਰੂ ਬਜਾ ਲੈਣ ਬੇਅਦਬੀ ਦੀ ਤੁਹਮੱਤ ਕਪਤਾਨ ਸਾਹਬ ਨੂੰ ਵੀ ਲੈ ਡੁੱਬੀ।

ਨਵਜੋਤ ਸਿੰਘ ਸਿੱਧੂ ਨੂੰ 34 ਸਾਲ ਪੁਰਾਣੇ ਕੇਸ ਜੋ 65 ਸਾਲਾ ਗੁਰਨਾਮ ਸਿੰਘ ਸਿੱਧੂ ਨਾਲ ਝੜੱਪ ’ਚ ਸੱਟ ਖਾ ਗਿਆ ਤੇ ਮਿ੍ਰਤੂ ਹੋ ਗਈ। ਠੀਕ ਹੈ ਸੁਪਰੀਮ ਕੌਰਟ ਨੇ ਮੁਕੱਦਮਾ ਗਲੋ ਲਾਇਆ ਹੈ। ਕਈ ਆਹ ਦੇਸੀ ਚੈਨਲ ਕੋਈ ਬਟਰ ਸਿੰਘ ਘਿਉ ਸਿੰਘ ਆਦਿ ਜੀ ਸਜ਼ਾ 10 ਸਾਲ ਚਾਹੀਦੀ ਸੀ, ਪੁੱਛੇ ਇਨਾਂ ਨੂੰ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਜਾਕੇ ਜੱਜ ਬਣ ਜਾਵੋ ਨਾ। ਕਾਨੂੰਨ ਦਾ ਪਤਾ ਨਾ ਕਿਸੇ ਧਾਰ ਦਾ ਬਸ ਜ਼ੁਬਾਨ ਚਲਾਉਣ ਦਾ ਝੱਸ ਹੈ। ਉਹ ਆਹ ਦੇਸੀ ਪੀਪਨੀਆਂ ਜੀਉਣ ਮੌਕੇ ਦੇਣ ਨੂੰ ਠੀਕ ਹੈ। ਸਿੱਧੂ ਨਾ ਤਾਂ ਸਿਆਸੀ ਸੀ ਨਾ ਸਹਿਜੇ ਸੁਭਾਅ ਦਾ ਪਰ ਹਾਂ ਸਕੀਮਾਂ ਤਾਂ ਕੋਲ ਹਨ। ਗਰੂਰ ਹੰਕਾਰ ਅਤੇ ਫੁੰਕਾਰ ਬਹੁਤਾਨੀ ਰੱਬ ਦਾ ਵੈਰ ਹੁੰਦਾ। ਚਲੋ ਕਿਸੇ ਦੀ ਬਦਕਿਸਮਤੀ ’ਤੇ ਕਦੀ ਵੀ ਖੁਸ਼ ਨਾ ਹੋਵੋ। ਭਾਣਾ ਮੰਨੋ ਕਿਸੇ ਵੇਲੇ ਵੀ ਕਿਸੇ ’ਤੇ ਵੀ ਵਾਪਰ ਸਕਦੀ ਹੈ. ਆਫ਼ਤ ਪੁੱਛਕੇ ਕੇ ਨਹੀਂ ਆਉਦੀ। ਆਪਸ ’ਚ ਦੁਸ਼ਮਣੀਆਂ ਪਾ ਲਈਆਂ, ਭਰੀ ਜਾ ਰਹੇ ਹਨ ਬੀਬੀ ਸਿੱਧੂ ਵੀ ਮੂੰਹ ਜ਼ੋਰ ਸੀ। ਪਰ ਮੈਂ ਤਾਂ ਹਮਦਰਦੀ ਹੀ ਪ੍ਰਗਟ ਕਰੂੰਗੀ। ਸੁਮੱਤ ਬਖਸ਼ੇ ਸਾਨੂੰ ਸਭ ਨੂੰ, ਵਿਧਾਤਾ ਮਿਹਰ ਕਰੇ।
– ਬਲਵਿੰਦਰ ਕੌਰ ਚਾਹਲ